Οι απαιτήσεις του κεφαλαίου για τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την εργασία, για τη δημιουργία μιας στρατιάς φθηνών και ευέλικτων εργαζόμενων, αποτυπώνονται στο νομοσχέδιο «για την ανάπτυξη της Διά Βίου Μάθησης» που παρουσίασε, χτες, η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου, στο υπουργικό συμβούλιο. Η διά βίου μάθηση δεν είναι τίποτα άλλο από τη διά βίου εκμετάλλευση, από την πρώτη μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής μας.

Με το νομοσχέδιο επιδιώκεται, μεσοπρόθεσμα, να αντιμετωπιστεί το αναμενόμενο κύμα της ανεργίας, κατασκευάζοντας ένα εργατικό δυναμικό με ελάχιστη κατάρτιση που θα δουλεύει, φθηνά, όπου βρει. Μακροπρόθεσμα θέλουν να συνδέσουν ακόμα καλύτερα όλη την εκπαίδευση με τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

Παράλληλα, νομιμοποιείται ο κάθε έμπορος γνώσης με κρατική σφραγίδα, υποβαθμίζεται πλήρως η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση και εξομοιώνεται με τα ιδιωτικά μαγαζιά εκπαίδευσης, μέσω του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων. Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων θα είναι ένα εργαλείο για τους εργοδότες, αφού θα βρίσκουν εργαζόμενους, σύμφωνα με τις απαιτήσεις τους. Τέλος, εκτός απ' το ότι ανοίγεται ένα χρυσό πεδίο επενδύσεων για τις επιχειρήσεις, με τη νομιμοποίηση της εκπαιδευτικής αγοράς. Συγκεκριμένα:

• Θεσμοθετείται το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, στο οποίο κατατάσσονται οι εργαζόμενοι, σύμφωνα με τις «δεξιότητές» τους, οι οποίες αποδεικνύονται από κάθε είδους «πιστοποιητικά» (από πτυχία μέχρι βεβαιώσεις). Ετσι, ο εργοδότης θα έχει τη δυνατότητα να διαλέγει ό,τι τον εξυπηρετεί, κάθε χρονική στιγμή. Πριν αλλά και αφού βρει δουλειά ο εργαζόμενος θα μαζεύει συνεχώς «πιστοποιητικά» κατάρτισης, είτε για «προϋπηρεσία», είτε για να αντεπεξέρχεται στις απαιτήσεις του εργοδότη, με το φόβο της απόλυσης. Κάθε εργαζόμενος θα έχει μια «κάρτα διά βίου μάθησης», όπου θα καταγράφονται οι «γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητές» του.
• Σύμφωνα με το υπουργείο, πλέον, οι «μαθησιακές διαδικασίες συντελούνται τόσο στα πλαίσια του επίσημου εκπαιδευτικού συστήματος (τυπική εκπαίδευση) όσο και σε μια ποικιλία εξωσχολικών μη τυπικών και άτυπων μορφών μάθησης». Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι εξομοιώνονται τα πτυχία της Ανώτατης Εκπαίδευσης, με κάθε πιστοποιητικό από «εκπαιδευτικά» μαγαζιά. Ολα μπαίνουν σ' ένα τσουβάλι, το οποίο «ζυγίζεται», κατατάσσεται στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων, χρήσιμο εργαλείο για τους εργοδότες.
• Το «νομοσχέδιο ρυθμίζει κυρίως το χώρο που βρίσκεται έξω από τα όρια του τυπικού εκπαιδευτικού συστήματος, ιδιαίτερα τη μεταδευτεροβάθμια εκπαίδευση». Στην ουσία «τακτοποιείται» η εκπαιδευτική αγορά που έχει, ήδη, δημιουργηθεί και έμποροι της γνώσης αναβαθμίζονται, αφού αποκτούν κρατική σφραγίδα.
• Ο νόμος αφορά «τις κάθε είδους δραστηριότητες της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και της επαγγελματικής κατάρτισης», «τις κάθε είδους δραστηριότητες της εκπαίδευσης των ενηλίκων», δηλαδή όλη την «εκπαιδευτική» αγορά, εκτός απ' το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα (σχολείο, πανεπιστήμιο). Συγκεκριμένα: ΙΕΚ, ΚΕΚ, Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης, Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών, σχολές επαγγελματικής κατάρτισης, Κέντρα Προώθησης στην Απασχόληση του ΟΑΕΔ. Επίσης, στο σχετικό Μητρώο Διά Βίου Μάθησης εντάσσονται και τα νομικά πρόσωπα κάθε μορφής που λειτουργούν σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο, παρέχουν υπηρεσίες διά βίου μάθησης κ.ά.
• Στα όργανα της Διά Βίου Μάθησης θα συμμετέχουν οι «κοινωνικοί εταίροι». Από τη μια οι κεφαλαιοκράτες (ΣΕΒ κ.λπ.) που θα απαιτούν και από την άλλη οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ), οι οποίες θα λειτουργούν ως μηχανισμός ενσωμάτωσης. Το υπουργείο Παιδείας, μέσω της Γενικής Γραμματείας Διά Βίου Μάθησης, θα έχει τον «επιτελικό ρόλο», εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις των κεφαλαιοκρατών.
• Δίνεται δυνατότητα σε Περιφέρειες και Δήμους να ιδρύουν ΙΕΚ, ΚΕΚ κ.ά. Πρακτικά, αυτό μετατρέπεται σε «ζεστό» χρήμα στις επιχειρήσεις μέσω ΕΣΠΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δραστηριότητες του περιφερειακού προγράμματος Διά Βίου Μάθησης μπορεί να χρηματοδοτηθούν από το υπουργείο Παιδείας, από επιχορηγήσεις και από ίδιους πόρους της Περιφερειακής Διοίκησης ή των Δήμων.
• Οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν απ' την τσέπη τους την κατάρτιση που απαιτούν οι εργοδότες, οι οποίοι θα ...συμβάλλουν ένα ελάχιστο ποσοστό και θα κερδίζουν φοροαπαλλαγές. Σύμφωνα με το κείμενο του υπουργείου «θεσπίζονται ατομικοί εκπαιδευτικοί λογαριασμοί από τους οποίους ο εργαζόμενος μπορεί να αποσύρει χρήματα για την κάλυψη των εκπαιδευτικών του αναγκών. Στους λογαριασμούς αυτούς μπορούν να καταθέτουν χρήματα αναλογικά οι εργοδότες (με φοροαπαλλαγές), το κράτος, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αλλά και άλλοι φορείς».
• Οι εργαζόμενοι θα «ανταλλάσσουν» τις υπερωρίες τους με χρόνο κατάρτισης, για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του εργοδότη! Θεσπίζονται «ατομικοί λογαριασμοί μαθησιακού χρόνου». Οπως αναφέρεται στο κείμενο «σε περιπτώσεις υπερωριακής απασχόλησης στο πλαίσιο του προβλεπόμενου από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας εργασιακού χρόνου, ο εργαζόμενος καταθέτει χρόνο στο λογαριασμό του, τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει ως εκπαιδευτικό χρόνο για την παρακολούθηση μαθημάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και κατάρτισης».