Το πρώτο βήμα της στρατιωτικής επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Λιβύη ήδη έχει συντελεστεί, με την ανακοίνωση χθες από τις Βρυξέλλες, του Αμερικανού πρέσβη στο ΝΑΤΟ Ιβο Νταάλντερ, ότι η «συμμαχία» ξεκινάει την εναέρια επιτήρηση, με ιπτάμενα ραντάρ «ΑΒΑΚΣ», του εναέριου χώρου της Λιβύης. «Λάβαμε, είπε, την απόφαση να εντείνουμε την εποπτεία από τα AWACS (πάνω από τη Λιβύη) και να την καταστήσουμε 24ωρη, επτά ημέρες στις επτά. Ασφαλώς, θα έχουμε σύντομα μία καλύτερη εικόνα, τι συμβαίνει σε αυτό το μέρος του πλανήτη». Πρόκειται στην ουσία για αναγνωριστική επιχείρηση, ενόψει της επιβολής της «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» πάνω από τη Λιβύη για την οποία αναμένεται να αποφασίσει αύριο το ΝΑΤΟ.

Σε κάθε περίπτωση, ο έλεγχος του εναέριου χώρου της Λιβύης αποτελεί καθαρά πολεμική επιχείρηση, η οποία αναμένεται να συνδυαστεί και με αεροπορικά πλήγματα κατά της αεράμυνας, των αεροπορικών βάσεων και των μονάδων πυροβολικού του καθεστώτος Καντάφι. Σε πρώτη φάση, πριν μπει σε εφαρμογή η «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων», η «εναέρια επιτήρηση» εκτιμάται πως μπορεί να συνδυαστεί και με επιχειρήσεις «ηλεκτρονικού πολέμου» με στόχο τις επικοινωνίες των κυβερνητικών δυνάμεων στη Λιβύη. Να σημειωθεί πως, σύμφωνα με πληροφορίες, τα ΝΑΤΟικά ΑΒΑΚΣ έχουν εδώ και μέρες ενεργοποιηθεί πάνω από το θαλάσσιο χώρο της Λιβύης εποπτεύοντας το θαλάσσιο χώρο έξω από τις λιβυκές ακτές όπου πλέουν τα ΝΑΤΟικά πολεμικά πλοία.

Η ελληνική εμπλοκή στις υπό εξέλιξη πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ είναι άμεση, καθώς στα ΝΑΤΟικά ιπτάμενα ραντάρ, ανεξαρτήτως βάσης απογείωσής τους, συμμετέχουν και ελληνικά πληρώματα που έχουν διατεθεί στο ΝΑΤΟ, ενώ ένας αριθμός αυτών των αεροσκαφών απογειώνεται και από το αεροδρόμιο της Ακτίου στην Πρέβεζα ή εάν οι επιχειρησιακές ανάγκες το απαιτήσουν και από άλλα αεροδρόμια επί του ελληνικού εδάφους. Επίσης, έχει διατεθεί στο ΝΑΤΟ ο ελληνικός εναέριος χώρος και το ελληνικό FIR (περιοχές ευθύνης ελέγχου και συντονισμού των πτήσεων) που είναι σε άμεση γειτνίαση με τον αντίστοιχο χώρο της Λιβύης.

Οσον αφορά στη χρήση της αεροναυτικής βάσης της Σούδας, ήδη απέπλευσε προς τη Λιβύη από το Μαράθι της Σούδας, το αμερικανικό ελικοπτεροφόρο «USS Kearsarge», χωρητικότητας 2.000 πεζοναυτών και το πλοίο αμφίβιων επιχειρήσεων «USS Ponce», ενώ για τις επόμενες μέρες έχει προγραμματιστεί ο κατάπλους και άλλων αμερικανικών πολεμικών πλοίων. Σημειώνεται πως στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο της Λιβύης βρίσκονται σε πολεμική ετοιμότητα 25 πολεμικά πλοία ΝΑΤΟικών χωρών, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτά ελικοπτεροφόρα και αεροπλανοφόρα. Ολη αυτή η συγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων αποτελεί ντε φάκτο ναυτικό αποκλεισμό της Λιβύης. Σε ό,τι αφορά την ελληνική εμπλοκή, δύο ελληνικές φρεγάτες έχουν ήδη ενταχθεί στη ΝΑΤΟική αρμάδα που κινείται μεταξύ Κρήτης και του Κόλπου της Σύρτης, τα «ΨΑΡΑ» που βρίσκεται ήδη κοντά στα λιβυκά παράλια και η «ΥΔΡΑ» που βρίσκεται στην Κρήτη σε ετοιμότητα, όπως και το πλοίο γενικής υποστήριξης του Στόλου «ΑΛΙΑΚΜΩΝ».

Τα παραπάνω είναι σε εφαρμογή των «συμβατικών υποχρεώσεων» της Ελλάδας προς το ΝΑΤΟ που έχει διακηρύξει η κυβέρνηση. Θεωρείται, λοιπόν, «αυτονόητο» να απογειώνονται τα ΝΑΤΟικά ιπτάμενα ραντάρ από ελληνικά αεροδρόμια, που θα κατευθύνουν τους «συμμαχικούς» βομβαρδισμούς στη Λιβύη, να συμμετέχουν ελληνικά πληρώματα και να χρησιμοποιείται ο ελληνικός εναέριος χώρος. Η όποια άδεια δίνεται κατά περίπτωση από τις ελληνικές αρχές για πτήσεις έχει τυπικό χαρακτήρα και αφορά απλά τη διαχείριση της εναέριας κυκλοφορίας. Η ελληνική κυβέρνηση, σύμφωνα με επίσημες διακηρύξεις μελών της, περί διεκδίκησης ρόλου «προκεχωρημένου φυλακίου» του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή, διεκδικεί παραπέρα εμπλοκή της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό της ενεργότερης εμπλοκής στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αναμένεται η διεκδίκηση, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, πιο συγκεκριμένου ρόλου στο ζήτημα της επιτήρησης του εναέριου χώρου νότια των ακτών της Κρήτης και της Πελοποννήσου, έως τις λιβυκές ακτές και με την αξιοποίηση του ελληνικού συστήματος εναέριας προειδοποίησης και ελέγχου, το «Erieye EMB-145 AEW&C», δηλαδή τα ελληνικά ιπτάμενα ραντάρ, όπως επίσης αν κλιμακωθεί η πολεμική εμπλοκή και με την ενεργοποίηση του ελληνικού συστήματος αεράμυνας («Πάτριοτ» και «S-300»). Μάλιστα, όλα αυτά η κυβέρνηση θα τα παρουσιάσει σαν κατοχύρωση του «διεθνούς ρόλου της χώρας».