Τη ραγδαία μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος και της καταναλωτικής ζήτησης των εργαζομένων το α' τρίμηνο του 2013, καταγράφουν οι τριμηνιαίοι μη χρηματοοικονομικοί λογαριασμοί της ΕΛ.ΣΤΑΤ, σαν αποτέλεσμα των ακολουθούμενων πολιτικών σκληρής λιτότητας.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα στοιχεία, το διαθέσιμο εισόδημα (προκύπτει μετά την αφαίρεση του φόρου και των ασφαλιστικών εισφορών) των νοικοκυριών, μειώθηκε κατά 6,2% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από τα 30,9 δισ. ευρώ στα 29 δισ. ευρώ, ήτοι κατά 1,9 δισ. ευρώ. Η μείωση αυτή αποδίδεται στη μείωση κατά 11,1% των αποδοχών των εργαζομένων και στη μείωση κατά 11,7% των κοινωνικών παροχών που εισπράττουν τα νοικοκυριά, λόγω της δραστικής περικοπής των κοινωνικών και προνοιακών επιδομάτων που λαμβάνουν διάφορες κατηγορίες του πληθυσμού.

Ακόμα μεγαλύτερη μείωση καταγράφει η τελική καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών (ζήτηση), η οποία μειώθηκε κατά 8,9% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του προηγούμενου έτους, από 35,6 δισ. ευρώ στα 32,4 δισ. ευρώ, ή κατά 3,2 δισ. ευρώ.

Ανάλογη εικόνα εμφανίζεται και στην αποταμίευση των νοικοκυριών (ακαθάριστη αποταμίευση προς ακαθάριστο διαθέσιμο εισόδημα), το ποσοστό της οποίας μειώθηκε κατά 11,7% το α' τρίμηνο του 2013 σε σχέση με το α' τρίμηνο του 2012.

Ανοδικά εξάλλου κινήθηκε την ίδια περίοδο και το κρατικό χρέος. Σύμφωνα πάντα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ το κρατικό χρέος το α' τρίμηνο του 2013, ανήλθε στα 305,3 δισ. ευρώ, έναντι 303,9 δισ. ευρώ το δ' τρίμηνο του 2012 και 280,4 δισ. ευρώ το α' τρίμηνο του 2012. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο το κρατικό χρέος αυξήθηκε κατά 25 δισ. ευρώ, ή κατά 8,9%. Καταρρίπτεται έτσι το επιχείρημα των αστών ότι τα αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται για να μειωθεί το χρέος. Το ότι ένα δυσθεώρητο χρέος, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί το αναγνωρίζουν πλέον όλοι. Και εδώ παίζεται ένα σκληρό πόκερ ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα - δανειστές της Ελλάδας. Το μεν ΔΝΤ το οποίο εκφράζει τις θέσεις των ΗΠΑ, επειδή ακριβώς δε έχει να χάσει τίποτα, έχει ταχθεί υπέρ μιας νέας απομείωσης «κουρέματος» του ελληνικού κρατικού χρέους. Θέση την οποία απορρίπτουν η ΕΕ και η γερμανική πλευρά, επειδή από μία νέα μείωση του ελληνικού χρέους θα ζημιωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια είχαν αγοράσει μαζικά ελληνικά κρατικά ομόλογα από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες επιδίωκαν να τα ξεφορτωθούν, αφ' ενός, επειδή είχαν κατρακυλήσει οι τιμές τους και αφ' εταίρου, ήταν γνωστό στους τραπεζίτες, ότι επέκειτο η απομείωση του ελληνικού χρέους, κάτι που τελικά έγινε το Γενάρη του 2012. Ενα νέο «κούρεμα» του χρέους, θα περιλάβει αυτή τη φορά τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που διακρατεί ο δημόσιος τομέας (κεντρικές τράπεζες), ο οποίος την προηγούμενη φορά είχε εξαιρεθεί, με αποτέλεσμα να καταγράψει ζημιές.