To νέο αμυντικό δόγμα, αυτό της εγκατάλειψης της εθνικής άμυνας υπέρ της ΝΑΤΟικής και της ένταξης της «τρομοκρατίας» και της εσωτερικής «ασφάλειας» στην αποστολή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η λεγόμενη Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση (ΑΣΑ), που εδώ και καιρό «μαγειρεύεται» σύμφωνα με αμερικανικές «συνταγές», θα παρουσιαστεί σήμερα στις 2 το μεσημέρι από τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Α.Τσοχατζόπουλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε πρώτη απ' όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης να αναθεωρήσει το αμυντικό δόγμα της χώρας, ταυτίζοντάς το πλήρως με τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς των ιμπεριαλιστών.

Η κίνηση αυτή σηματοδοτεί αφ' ενός μεν την ένταση της επιθετικότητας της άρχουσας τάξης ενάντια στο λαϊκό κίνημα, σε συνδυασμό με τη δυναμική που αποκτά η ελληνική εμπλοκή στον «παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και αφ' ετέρου επαναφέρει το δόγμα περί «εσωτερικού εχθρού» με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται για τα ατομικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών στο εσωτερικό της χώρας.

Ετσι, λοιπόν, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Αμυνας (ΚΥΣΕΑ), που συνήλθε την προηγούμενη Πέμπτη υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, έβαλε στον πυρήνα του αμυντικού δόγματος - μέσω της λεγόμενης Αμυντικής Στρατηγικής Αναθεώρησης - την αντιμετώπιση από τις Ενοπλες Δυνάμεις των «στρατιωτικού χαρακτήρα τρομοκρατικών ενεργειών» και αναγορεύονται οι Ενοπλες Δυνάμεις σε εγγυητή της «ασφάλειας, της ειρήνης και της σταθερότητας». Αναγορεύοντας τη λεγόμενη τρομοκρατία σε «εθνική απειλή», θα προετοιμάζονται οι Ενοπλες Δυνάμεις για να χρησιμοποιηθούν ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό. Ουσιαστικά θα ανοίξουν διάπλατα οι πόρτες για να αναλάβουν ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Είναι χαρακτηριστικά, αλλά και αποκαλυπτικά για το πού οδηγούν τα πράγματα τα όσα είπε ο υπουργός Εθνικής Αμυνας μετά το τελευταίο ΚΥΣΕΑ. «Αυτή την κρίσιμη περίοδο της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα, είπε, διαμορφώνεται μια σειρά από νέα δεδομένα, τα οποία πρέπει να απαντηθούν με μια ολοκληρωμένη νέα πολιτική εθνικής άμυνας από την πλευρά της χώρας μας. Την ευθύνη υλοποίησης αυτής της πολιτικής εθνικής άμυνας έχει το υπουργείο, οι Ενοπλες Δυνάμεις, οι οποίες προχωρούν ένα συγκεκριμένο τρόπο αναδιοργάνωσης, αλλαγών, εξέλιξης, ώστε να μπορέσουν να εγγυηθούν την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή μας για όλους τους Ελληνες πολίτες».

Να υπενθυμίσουμε ότι η αναθεώρηση του αμυντικού δόγματος έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό - στη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας - και είναι μια παράλληλη διαδικασία με αυτή της καθιέρωσης του νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ, το οποίο επικυρώθηκε πανηγυρικά από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον τον Απρίλη του 1999, οπότε μπήκε και επίσημα σε λειτουργία η νέα δομή του ΝΑΤΟ. Η νέα δομή με βάση την οποία καταργούνται τα εθνικά όρια επιχειρησιακής ευθύνης μεταξύ των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ και το δικαίωμα άμυνας του Αιγαίου το αναλαμβάνει κατευθείαν το ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Νάπολης, προκρίνοντας έτσι και τη διχοτόμησή του μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υπό την επικυριαρχία των Αμερικανών.

Η εν λόγω αναθεώρηση σε πρώτη φάση εκφράστηκε με την αλλαγή της οργάνωσης και της δομής των Ενόπλων Δυνάμεων, που αποτυπώθηκε στη δημιουργία μισθοφορικού στρατού (μέχρι το 2005 οι επαγγελματίες οπλίτες στην Ελλάδα θα ανέρχονται σε 25.000), μικρών και ευέλικτων μονάδων, καθώς και ανάλογες προσαρμογές στα εξοπλιστικά προγράμματα, ώστε ν' ανταποκρίνονται στις νέες αποστολές που σχεδιάζει το ΝΑΤΟ. Στην ίδια αναθεώρηση εντάσσεται και η μετατροπή του Γ' Σώματος Στρατού σε ΝΑΤΟικό στρατηγείο, όπως και η μετεξέλιξη του Β' Σώματος Στρατού σε μονάδα ταχείας ανάπτυξης.

Με την Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση, μπαίνει πλέον και η σφραγίδα των σχεδίων της νέας τάξης. Στα πλαίσιά της εγκαταλείπεται το δόγμα της εθνικής άμυνας και υποκαθίσταται από το δόγμα της υπεράσπισης της ασφάλειας της νέας τάξης, το δόγμα που υπαγορεύει η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Πάνω σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και η ένταξη της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» στους σκοπούς των Ενόπλων Δυνάμεων.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί προάγγελο νέων μέτρων κατά των λαϊκών δικαιωμάτων, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Μέτρα «εσωτερικής ασφάλειας» που θα θυμίζουν άλλες εποχές.