«Σταθερή αλλά αργή». Αυτός είναι ο τίτλος της τελευταίας έκθεσης του ΔΝΤ για την παγκόσμια οικονομία, καθώς τα σημάδια «κόπωσης» σε Ευρώπη, ΗΠΑ και Κίνα παραμένουν έντονα στα αποτελέσματα και στις προβλέψεις. Οι ρυθμοί ανάπτυξης βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, σημειώνει το ΔΝΤ, «εξαιτίας και βραχυπρόθεσμων παραγόντων, όπως το ακόμα υψηλό κόστος δανεισμού και η απόσυρση της δημοσιονομικής στήριξης, αλλά και μακροπρόθεσμων επιπτώσεων από την πανδημία COVID-19 και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την αδύναμη αύξηση της παραγωγικότητας και τον αυξανόμενο γεωοικονομικό κατακερματισμό». Το ΔΝΤ προβλέπει ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 3,2% το 2024 αλλά και το 2025, ρυθμός σταθερός σε σχέση με το 2023. Ωστόσο πρόκειται για ρυθμό χαμηλότερο από τον ετήσιο μέσο όρο του 3,8% που είχε καταγράψει η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία μεταξύ 2000 και 2019. Μέχρι το 2029 το ΔΝΤ αναμένει ανάπτυξη μόλις 3,1%, που αποτελεί το χαμηλότερο ποσοστό εδώ και δεκαετίες. Η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, αυτή των ΗΠΑ, θα έχει ρυθμό ανάπτυξης 2,7% το 2024 από 2,5% το 2023, σύμφωνα με τις προβλέψεις, δηλαδή 3 φορές μεγαλύτερο από της Ευρωζώνης.
Σε συστάσεις του προς τα κράτη της Ευρωζώνης το ΔΝΤ τονίζει ότι Ιταλία και Γαλλία θα πρέπει να μειώσουν τις δαπάνες τους πιο γρήγορα απ' ό,τι σχεδιάζουν προκειμένου να διατηρήσουν υπό έλεγχο το χρέος τους, ενώ η Γερμανία καλείται να χαλαρώσει τη δημοσιονομική της πολιτική προκειμένου να «αναζωογονήσει» την ανάπτυξη με «ζεστό» χρήμα για το κεφάλαιο. Τα σύννεφα μιας νέας καπιταλιστικής κρίσης πυκνώνουν, ενώ τα τύμπανα του ιμπεριαλιστικού πολέμου χτυπάνε όλο και πιο δυνατά. Η Ευρώπη της «αειφόρου ανάπτυξης», της «σταθερότητας» και της «ειρήνης» έχει αποδειχθεί προ πολλού ένα μεγάλο ψέμα. Οι υποσχέσεις για «αλματώδη ανάπτυξη» από την «ψηφιακή και πράσινη οικονομία» γίνονται θρύψαλα. Το «φάρμακο» της επεκτατικής πολιτικής φούντωσε τα πληθωριστικά συμπτώματα και τώρα ο αποπληθωρισμός με περιοριστικά μέτρα δυσκολεύει την κρατική στήριξη στις επενδύσεις. Οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής οικονομίας, που τώρα γίνονται πιο φανερά, πρέπει να αποτελέσουν και κριτήριο ψήφου στις ευρωεκλογές. Με ακόμα πιο ισχυρό ΚΚΕ να καταδικαστεί η ΕΕ των πολέμων και των κρίσεων, να δυναμώσουν η ελπίδα και η προοπτική να ευημερήσει πραγματικά ο λαός, χωρίς τα δεσμά της καπιταλιστικής ΕΕ.
Η περιπέτεια που είχε με την υγεία του στενός συγγενής βουλευτή της ΝΔ, με μοιραία δυστυχώς κατάληξη, έφερε για άλλη μια φορά στην επιφάνεια την κατάσταση που επικρατεί στο δημόσιο σύστημα Υγείας, σε βάρος των ασθενών, αλλά και των υγειονομικών, που κάνουν τη δουλειά τους κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. Στην ίδια θέση βρίσκονται καθημερινά δεκάδες άλλοι συγγενείς αρρώστων, που θα μπορούσαν να έχουν διαφορετική εξέλιξη αν νοσηλεύονταν σ' ένα σύγχρονο, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, χρηματοδοτούμενο από το κράτος στο ύψος των πραγματικών αναγκών. Ομως, η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τους νόμους που ψηφίζουν, έχουν διαλύσει το σύστημα Υγείας, «τρέχοντας» την πολιτική της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης. Στην περίπτωση του βουλευτή της ΝΔ, η καταγγελία του στρέφεται κατά πάντων, εκτός από την κυβέρνηση και την πολιτική της, την οποία μάλιστα «ξελασπώνει», λέγοντας πως το σύστημα δουλεύει ρολόι, αλλά φταίνε τρεις κακοί γιατροί. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού και ο ίδιος ως βουλευτής έχει ψηφίσει κάθε νόμο, κάθε άρθρο που κάνει ακόμα χειρότερο το σύστημα Υγείας για ασθενείς και υγειονομικούς, κόβει και ράβει τα πρωτόκολλα νοσηλείας στα μέτρα της υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης των νοσοκομείων. Αυτή είναι η πολιτική του κόστους - οφέλους στην Υγεία - εμπόρευμα, που συχνά αποδεικνύεται ως και μοιραία την ώρα της ανάγκης...