Τα κόμματα - υπερασπιστές της ΕΕ προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι «έξω από το μαντρί παραμονεύει ο λύκος». Οτι την ώρα που άλλες χώρες ζητάνε να μπουν στην ΕΕ, είναι «παραλογισμός» και «αυτοκτονία» ακόμα και να ακούγεται η λέξη «αποδέσμευση». Καλλιεργούν τον φόβο της «απομόνωσης», αν ο λαός διεκδικήσει με τον αγώνα του να σπάσει τα δεσμά της ΕΕ και της καπιταλιστικής εξουσίας.

Μόνο που «απομόνωση» για τον λαό είναι αυτό που ζει σήμερα! Γιατί είναι απομονωμένος από τη δυνατότητα που υπάρχει να ζήσει καλύτερα. Αντί να βελτιώνεται η ζωή του χάρη στην τεχνολογία και την επιστήμη, αυτή γίνεται χειρότερη και αυτό είναι πολιτική της ΕΕ.

Σήμερα ο λαός είναι απομονωμένος:

• Από μισθούς που να μπορεί να βγάλει τον μήνα.
• Από φτηνά τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα και θέρμανση τον χειμώνα.
• Από την αλήθεια για το έγκλημα στα Τέμπη.
• Από κάθε προστασία απέναντι σε πλημμύρα, πυρκαγιά, σεισμό.
• Από πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα.
• Από την αλήθεια για τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και το μακελειό των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία. Ζει με το ψέμα ότι «για να μην απομονωθούμε» είναι μονόδρομος η εμπλοκή της χώρας σ' αυτά τα εγκλήματα.

Ο λαός όμως έχει εναλλακτική: Να σπάσει την απομόνωση της φυλακής της ΕΕ. Εχει δυνατότητα επιλογής, που αντιστοιχίζεται με τα πραγματικά του συμφέροντα.

Τώρα με το ΚΚΕ! Γιατί ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ σπάει αυτήν την απομόνωση. Γιατί εναντιωνόμαστε στην ΕΕ, η οποία δημιουργήθηκε για να συμμαχούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος του λαού.

Αγωνιζόμαστε μαζί με τους λαούς της Ευρώπης που όλο και πιο συχνά πλέον βγαίνουν στον δρόμο μαζικά και μαχητικά, επιβεβαιώνοντας ότι τα πράγματα δεν είναι ακίνητα και στις άλλες χώρες. Οτι το σύστημα δεν είναι άτρωτο, η ΕΕ και η εκμετάλλευση δεν είναι αιώνιες.

- Είμαστε με τους εργαζόμενους που οργάνωσαν τις μαζικότερες απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων 30 ετών στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία, στην Ελλάδα, σχεδόν σε όλες τις χώρες. Σε κλάδους στρατηγικής σημασίας όπως στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στη Βιομηχανία, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση.

- Είμαστε με τις αντιπολεμικές απεργίες των λιμενεργατών - ναυτεργατών, για να μη φορτωθεί πολεμικό υλικό για τα πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, όπως στο λιμάνι της Γένοβας.

- Είμαστε με τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν ενάντια στη γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, με τη στήριξη και τη συμμετοχή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

- Είμαστε με τους αγρότες που έφτασαν μέχρι τις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, με τα μπλόκα τους στην Ελλάδα φτάνοντας μέχρι το Σύνταγμα, γνωρίζοντας την αλληλεγγύη από τους εργαζόμενους της Αθήνας και όλης της χώρας.

- Είμαστε με τους πολλούς, που, όπως καταγράφει και το Ευρωβαρόμετρο, σε ποσοστό 53% έχουν αρνητική εικόνα για την ΕΕ του πολέμου, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.

Οι ελπιδοφόροι αυτοί αγώνες δείχνουν ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Οτι η δύναμη των εργαζομένων βρίσκεται στην οργάνωση και στον αγώνα και ότι με αυτήν τη δύναμη μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους.

Γιατί η Ιστορία έχει αποδείξει πως όταν ένας λαός αποφασίσει να τραβήξει μπροστά, ποτέ δεν είναι μόνος! Είμαστε με την Ευρώπη των λαών, με το δίκιο και τα συμφέροντά τους. Οχι με την ΕΕ του 5% των παράσιτων που κλέβουν τη δουλειά και τον ιδρώτα των λαών.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι λένε στους εργαζόμενους, στον λαό, στη νεολαία ότι «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, κοίτα να σώσεις τον εαυτό σου, άλλωστε είμαστε μια μικρή χώρα, κάπου πρέπει να ανήκουμε για να έχουμε ασφάλεια». Το λένε για να τους φοβίσουν, να τους σύρουν πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου.

- Γιατί τα κέρδη τους δεν είναι μικρά, αλλά μεγάλα και βγαίνουν από την εκμετάλλευση των εκατομμυρίων εργαζομένων, τη φοροληστεία, την εμπορευματοποίηση των πάντων. Μόνο το 2022, τα κέρδη προ φόρων 500 επιχειρηματικών ομίλων κατέγραψαν ιστορικό ρεκόρ 20 δισ. ευρώ! Το 2023 τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο έφτασαν στα 11 δισ., ενώ των συστημικών τραπεζών άγγιξαν τα 4 δισ.!

- Γιατί όταν πρόκειται για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού, λένε πως «είμαστε μικρή χώρα, δεν αντέχουμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε στα πλαίσια των δημοσιονομικών αντοχών της οικονομίας». Αλλά όταν είναι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, τότε ξαφνικά γινόμαστε «μεγάλη χώρα, πρώτη παγκόσμια στη ναυτιλία» κ.λπ. Τότε «περισσεύουν» 8 δισ. τον χρόνο για ΝΑΤΟικές δαπάνες και ευρωομόλογα, 500 εκατ. τη μέρα για την αποστολή της φρεγάτας 3.500 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας...

- Γιατί καμιά ασφάλεια δεν προσφέρει η επιλογή της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της να ανήκουμε σε λυκοσυμμαχίες, που μόνο νέα βάρη και νέους κινδύνους φορτώνουν στον λαό...

Αυτοί που μιλάνε για «μικρή χώρα», πανηγυρίζουν και διαφημίζουν:

- Την «εξυγίανση» των Ναυπηγείων με νέους επενδυτές...

- Τα κατασκευαστικά μεγαθήρια, όπως του Ελληνικού, την επέκταση του μετρό κ.ά.

- Τα ψηφιακά κέντρα μονοπωλιακών κολοσσών, που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη και αλλού.

- Την Ελλάδα ως «μαγαζί γωνία» και τη μετατροπή της σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων και τουριστικού προϊόντος.

Οταν είναι για τα κέρδη των λίγων, λοιπόν, είμαστε «μεγάλη χώρα»... Οταν πρόκειται για τις ανάγκες των πολλών γινόμαστε «μικρή»...

Η περίοδος της πανδημίας COVID-19 ανέδειξε ποιοι είναι οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου. Εφερε στην επιφάνεια την τεράστια συμβολή των εργαζομένων στην Υγεία, στις Μεταφορές, στην Ενέργεια, στα σούπερ μάρκετ, σε αντίθεση με τα παράσιτα τους καπιταλιστές, που συσσώρευσαν τεράστια κέρδη από το εμπόριο ζωής και υγείας των λαών.

Ανέδειξε την πραγματικότητα και τη μεγάλη αλήθεια: Οτι οι εργαζόμενοι μπορούν να αποδεσμεύσουν τον πλούτο της χώρας από τα νύχια των επιχειρηματικών ομίλων που τον λυμαίνονται.

Μπορούν να κατακτήσουν και να πάρουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας, να οικοδομήσουν την κοινωνία της πραγματικής λαϊκής ευημερίας, της ειρήνης, της φιλίας των λαών, την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Γιατί το θέμα δεν είναι «να ανήκουμε κάπου». Το ζητούμενο είναι να μας ανήκει ο πλούτος που με τα χέρια, τον νου, τον ιδρώτα μας παράγουμε.

- Τότε μπορούν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, και όχι να ασφυκτιούν κάτω από τα δεσμά του κέρδους, με τα αποτελέσματά τους να στρέφονται ενάντια στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία.

- Η Ελλάδα και η Ευρώπη του σοσιαλισμού μπορεί να απελευθερώσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες, να τους δώσει τεράστια ώθηση με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές της νέας εξουσίας, στη διεύθυνση και στον εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

- Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική εξουσία είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί πως στο τέλος της μέρας η χώρα μας και ο λαός μας θα μπορεί να αναπτύσσει σχέσεις συνεργασίας, φιλίας και αλληλεγγύης με όλους τους λαούς και τις χώρες του κόσμου.

Σε αυτόν τον δρόμο, με αυτήν την προοπτική ο λαός σήμερα μπορεί με την πάλη του να παρεμποδίζει παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να έχει νέες κατακτήσεις, να παίρνει δύναμη για να συγκρουστεί με το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των πολέμων.

Εχει δυνατότητα με τους αγώνες του καθημερινά αλλά και στην κάλπη στις ερχόμενες ευρωεκλογές να ενισχύσει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που από το DNA του είναι «απέναντι» στη φυλακή της ΕΕ.

Οι ευρωεκλογές είναι ευκαιρία για τον λαό να στείλει μήνυμα καταδίκης της ΕΕ, που τον καταδικάζει στην απομόνωση από τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες του.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να αποτελέσει μήνυμα αισιοδοξίας, δύναμης και αντοχής στους αγώνες των εργαζομένων απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, που εξαπολύεται ενιαία σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα αν κυβερνούν δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι, κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι κ.λπ.