ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 30 Δεκέμβρη 1997
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Σε μια κατάσταση διαρκούς έντασης έχουν περάσει εδώ και καιρό οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, ενώ διαφαίνονται σαφή τα σημάδια κλιμάκωσης για το επόμενο διάστημα. Στα τελευταία επεισόδια που ακολούθησαν την απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο Λουξεμβούργο και συνθέτουν το ίδιο "παζλ" περιλαμβάνονται η απέλαση Ελληνα υπαλλήλου του ελληνικού προξενείου στην Κωνσταντινούπολη, το μπαράζ τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο ανήμερα τα Χριστούγεννα - όταν τουρκικά μαχητικά έφθασαν μέχρι τη Σκύρο - και έπεται συνέχεια με την εξαγγελία τουρκικών αεροναυτικών γυμνασίων σε όλη την έκταση του Αιγαίου για το Γενάρη. Το σκηνικό συμπληρώνεται από την πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με τον Αμερικανό Πρόεδρο, καθώς και από τα κοινά αμερικανο-τουρκικο-ισραηλινά γυμνάσια που έχουν προαναγγελθεί για τις πρώτες μέρες του Γενάρη στην Ανατολική Μεσόγειο.

Την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τον τελευταίο καιρό στις ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν μπορεί κάποιος να τη δει ανεξάρτητα από ό,τι συντελέστηκε το προηγούμενο διάστημα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τον Ιούλη υπήρξε στη Μαδρίτη η ομώνυμη συμφωνία που υπογράφηκε κατόπιν υπαγόρευσης της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Ολμπράιτ, από τους Σημίτη και Ντεμιρέλ. Συμφωνία, η οποία αναγνωρίζει τα "ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα" της Τουρκίας στο Αιγαίο. Ακολούθησε επίσης και η συμφωνία περί της νέας δομής του ΝΑΤΟ, που προβλέπει, με τη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης, την κατάργηση των εθνικών ορίων επιχειρησιακής ευθύνης στο Αιγαίο και εδραιώνει ουσιαστικά ένα καθεστώς ελληνοτουρκικής συγκυριαρχίας στην περιοχή, με επικυρίαρχους, ασφαλώς, τους Αμερικάνους. Ολα αυτά δεν είναι τυχαία, καθώς συγκλίνουν στο ίδιο σημείο: Την παγίδευση της Ελλάδας στο φαύλο κύκλο της εξάρτησης και της υποτέλειας, που έχει διαμορφώσει τις προϋποθέσεις, προσφέρει το έδαφος για παραπέρα όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Δίνει ευκαιρίες σε αυτούς που τις αναζητούν για αντίστοιχες, πολύμορφες επεμβάσεις και παρεμβάσεις. Η παγίδευση αυτή γίνεται όλο και πιο βαθιά όσο η Ελλάδα διεκδικεί πιο ενεργό ρόλο - στην ουσία ρόλο κομπάρσου - στα σχέδια επιβολής της "νέας τάξης" στην περιοχή, διεκδικώντας ρόλο μικρού ιμπεριαλιστή, με αποτέλεσμα τον όλο και μεγαλύτερο εγκλωβισμό της σε αυτή τη λογική.

Η παραπέρα όξυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων προβάλλει στον ορίζοντα του 1998. Η ένταξη των ελληνοτουρκικών "αντιθέσεων", όπως αυτή καταγράφηκε με την απόφαση του Λουξεμβούργου, στον ανταγωνισμό των δύο υπό διαμόρφωση μεγάλων ιμπεριαλιστικών ομάδων, της γερμανοευρωπαϊκής από τη μια και της αμερικανικής από την άλλη, τίποτα καλό δεν προδικάζει για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. Βέβαια, το τοπίο των συσχετισμών είναι ακόμα ομιχλώδες και κατά συνέπεια οι θέσεις των δύο χωρών, Ελλάδας και Τουρκίας, στο παιχνίδι είναι έτσι κι αλλιώς ασταθείς, πράγμα που δυσκολεύει οποιαδήποτε πρόβλεψη. Η "φιλελληνική" Ευρωπαϊκή Ενωση και η "φιλοτουρκική Αμερική" ήταν απλά οι ρόλοι σε ένα επεισόδιο ενός μεγάλου σίριαλ που θα έχει συνέχεια, αλλά και αλλαγές ρόλων. Ενα πράγμα όμως είναι βέβαιο: Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επενδύουν στα Ελληνοτουρκικά τα δικά τους συμφέροντα. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η κάθε μια από αυτές, για δικούς της λόγους, θα υποδαυλίζει τα όποια υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα. Οσο οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις αυτή η όξυνση θα αντανακλάται και στο Αιγαίο και σε κάθε άλλο πρόσφορο σημείο τριβής, τα οποία όλο και περισσότερο θα μετατρέπονται σε πεδίο μιας ευρύτερης αντιπαράθεσης που καμία σχέση δε θα έχει με τις δύο χώρες και πολύ περισσότερο με τους δύο λαούς, ελληνικό και τουρκικό. Απλά θα χρησιμοποιούνται από τους ιμπεριαλιστές στα τυχοδιωκτικά τους παιχνίδια.

Η ιστορία βοά από παραδείγματα, σχετικά με το πού μπορεί να οδηγήσουν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, όταν με εργαλείο την πάγια τακτική τους, του "διαίρει και βασίλευε", χρησιμοποιούν ολόκληρες χώρες και λαούς σαν πιόνια στη μεγάλη τους σκακιέρα. Ενα μικρό μόνο δείγμα είναι η τραγική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, αυτές οι ίδιες δυνάμεις που διεκδικούν ζώνες επιρροής στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Είναι αδίστακτοι για οτιδήποτε, αν αυτό υπαγορεύεται από τα συμφέροντά τους. Πηγαίνοντας πιο πίσω ιστορικά, μπορούμε να δούμε πού οδήγησε η πρόσδεση της Ελλάδας σε ένα ιμπεριαλιστικό μπλοκ, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Μικρασιατική εκστρατεία και την καταστροφή που ακολούθησε.

Μια είναι η διέξοδος που υπάρχει για την Ελλάδα από αυτό το φαύλο κύκλο, που την έχει παγιδεύσει η υποτέλεια και η εξάρτηση. Η χάραξη μιας άλλης, ριζικά διαφορετικής πολιτικής, εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας, φιλίας των λαών, αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης και πάλης, που θα βλέπει το μέλλον της χώρας έξω από τους τυχοδιωκτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Η απεμπλοκή της από τα επικίνδυνα παιχνίδια της "νέας τάξης". Η απεμπλοκή των ελληνοτουρκικών σχέσεων από τα διάφορα, φανερά ή αφανή, ιμπεριαλιστικά παιχνίδια και τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Μόνο η "αφαίρεση του χαλιού" κάτω από τα πόδια όσων επενδύουν στην πολιτική τού "διαίρει και βασίλευε" θα διαμόρφωνε ένα νέο σκηνικό στο Αιγαίο. Η τουρκική προκλητικότητα μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα θα αναγκαζόταν σε αναδίπλωση. Η Ελλάδα μόνο σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση. Θα αφόπλιζε τους πολεμοκάπηλους της περιοχής και ταυτόχρονα, καθώς θα εξοπλιζόταν η ίδια με τα παραπάνω "όπλα", που είναι τα μόνα αποτελεσματικά, θα εξασφάλιζε την υπεράσπιση της εθνικής της ανεξαρτησίας.

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

Η "φιλελληνική" Ευρωπαϊκή Ενωση και η "φιλοτουρκική Αμερική" ήταν απλά οι ρόλοι σε ένα επεισόδιο ενός μεγάλου σίριαλ που θα έχει συνέχεια, αλλά και αλλαγές ρόλων. Ενα πράγμα όμως είναι βέβαιο: Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επενδύουν στα Ελληνοτουρκικά τα δικά τους συμφέροντα. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι η κάθε μια από αυτές, για δικούς της λόγους, θα υποδαυλίζει τα όποια υπαρκτά ή ανύπαρκτα προβλήματα


ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΧΑΛΒΑΤΖΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΘΗΝΑΣ
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας

- Οι μαθητές βρίσκονται σε διακοπές. Με τους αγώνες τι γίνεται;

- Ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα και τώρα με διάφορες μορφές. Είναι γεγονός ότι από τις αρχές κιόλας του σχολικού έτους, οι μαθητές έδειξαν την αντίθεσή τους και στα μέσα του Οκτώβρη κατέβηκαν στους δρόμους για πρώτη φορά. Οι μαθητικές κινητοποιήσεις είχαν μια πολύ καλή ανοδική πορεία, με ικανοποιητική εξέλιξη. Ολοι ξέρουμε βέβαια πως στα μέσα των διακοπών των Χριστουγέννων είναι πολύ δύσκολο να οργανωθούν κινητοποιήσεις, με πορείες και τέτοιου είδους διαμαρτυρίες. Παρ' όλα αυτά, ο αγώνας των μαθητών συνεχίζεται με άλλες μορφές. Οι μαθητές συζητούν, διεκδικούν και διαδίδουν τα αιτήματά τους και οργανώνουν την παραπέρα δράση τους. Με αυτόν τον τρόπο, κυρίως, συνεχίζεται ο αγώνας των μαθητών, με έναν τρόπο που δε φαίνεται, αλλά μπορεί να αποφέρει πολύ καλά αποτελέσματα.

- Υπάρχει ήδη η απόφαση του Συντονιστικού, ο χρόνος μέχρι την κινητοποίηση να αξιοποιηθεί για την ενημέρωση των μαθητών. Τι γίνεται προς αυτήν την κατεύθυνση;

- Τον καιρό αυτό γίνεταιπροσπάθεια για την ενημέρωση των μαθητών, όσον αφορά την κινητοποίηση στις 15 Γενάρη, που θα συνεχιστεί. Η ενημέρωση είναι πολύ δύσκολη όμως γίνεται κάθε δυνατή προσπάθεια να το μάθουν όσο περισσότεροι γίνεται. Στην κατεύθυνση αυτή, το Συντονιστικό θα κυκλοφορήσει "αφισέτο" με την απόφασή του για την πορεία, το οποίο θα τοιχοκολληθεί στα σχολεία. Παράλληλα, στόμα με στόμα οι μαθητές θα προσπαθήσουν να διαδώσουν την απόφαση και μέσα από τα 15μελή και 5μελή που εκπροσωπούν τους μαθητές. Επίσης, τα σχολεία που ήδη έχουν αποφασίσει θα επισκεφτούν και άλλα σχολεία, για να ενημερώσουν σχετικά.

- Τι σηματοδοτεί για τους μαθητές η κινητοποίηση στις 15 Γενάρη;

- Οπως βλέπουμε, με την έναρξη της νέας χρονιάς οι μαθητές ξανακατεβαίνουν στο δρόμο, αγωνίζονται για τα αιτήματά τους και προσπαθούν να οργανώσουν τη δράση τους. Πιστεύουμε ότι θα είναι μια κινητοποίηση καλύτερη από τις άλλες, με την έννοια ότι όλο και περισσότεροι μαθητές θα συσπειρώνονται και θα αγωνίζονται για τα αιτήματά τους. Παλεύουμε ενάντια στο νέο νόμο της κυβέρνησης που κάνει τα σχολεία "παραμάγαζο" των φροντιστηρίων, παλεύουμε ενάντια στον αυταρχισμό, θέλουμε δημοκρατία στα σχολεία, αντιστεκόμαστε στη διάλυση των μαθητικών οργάνων, απαιτούμε 15% για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό και δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους.

Και η κινητοποίηση αυτή δε θα είναι η αρχή, αλλά ούτε και το τέλος για τους αγώνες. Θα συνεχιστούν και οι μαθητές θα αγωνίζονται μέχρι να επιτευχθεί ο στόχος για μια καλύτερη παιδεία. Σε αυτή την προσπάθεια, οι μαθητές προσπαθούν να συντονίζουν τη δράση τους με τους καθηγητές τους και με τους συλλόγους γονέων, που στέκονται στο πλευρό τους. Στην κατεύθυνση του συντονισμού έγινε ήδη η κινητοποίηση μαθητών στο πλάι των εργαζομένων, γιατί η παιδεία δεν είναι μόνο υπόθεση μαθητών και καθηγητών, αλλά αφορά όλο τον κόσμο και την εξέλιξη του τόπου μας.

Μ. Κ.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ