Περισσεύουν για ακόμη μία φορά οι υποκριτικές «κραυγές» αγωνίας για το μέλλον του πλανήτη από την αλλαγή του κλίματος, αυτή τη φορά με αφορμή την Παγκόσμια Σύνοδο για το κλίμα που ξεκίνησε χτες στη Χάγη, με τη συμμετοχή 180 χωρών από όλο τον κόσμο και που διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.

Η Σύνοδος αυτή εξετάζει τα αποτελέσματα εφαρμογής του «πρωτοκόλλου» που υπογράφτηκε από αντίστοιχη Παγκόσμια Διάσκεψη που έγινε στο Κιότο της Ιαπωνίας το Δεκέμβρη του 1997. Ενα «πρωτόκολλο» που το ΚΚΕ έχει χαρακτηρίσει ως «τραγική φάρσα, στην οποία έσυραν 150 χώρες του πλανήτη οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις» και με την οποία «αναδείχτηκε για μια ακόμα φορά η δραματική αντίθεση ανάμεσα στις προσδοκίες των λαών, για σταμάτημα της καταστροφής και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ζωής τους, και τα συμφέροντα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών και των πολυεθνικών».

Η Σύνοδος της Χάγης έχει χαρακτηριστεί ως «διαπραγμάτευση της τελευταίας ευκαιρίας» και σε αυτήν πρόκειται να τεθεί σε συζήτηση και διαπραγμάτευση η εφαρμογή του «Πρωτοκόλλου του Κιότο», που προβλέπει τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αέριων ουσιών. Τα κύρια θέματα που θα συζητηθούν στη σύνοδο όχι μόνο αποδεικνύουν την υποκριτική στάση του ιμπεριαλισμού απέναντι στα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη, αλλά και την προσπάθειά του να εκμεταλλευτεί και την κάθε «φιλοπεριβαλλοντική απόφαση» για την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών. Συγκεκριμένα θα συζητηθούν οι έλεγχοι για το εάν τηρούνται οι υποχρεώσεις που απορρέουν από το Πρωτόκολλο του Κιότο, αλλά και το πλαίσιο της συναλλαγής των «πιστώσεων εκπομπής», που επιτρέπει στους «μεγάλους ρυπαντές» να εξαγοράζουν τα δικαιώματα των «καθαρών» χωρών και, τέλος, η αποτίμηση των εκπομπών των δασών, που ανάλογα με την κατάστασή τους απορροφούν ή αποδίδουν το διοξείδιο του άνθρακα. Δηλαδή η εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» που μεταφέρει το «κόστος» της ρύπανσης στους καταναλωτές των προϊόντων, αλλά και η «μεταφορά» ρύπανσης μέσω οικονομικών ανταλλαγμάτων από πλούσιες σε φτωχές χώρες.

Χτες, πρώτη μέρα της διάσκεψης, ο προεδρεύων της διάσκεψης, υπουργός Περιβάλλοντος της Ολλανδίας Γιαν Προνκ, στην εναρκτήρια ομιλία του ανέφερε ότι «οι εκπομπές των αερίων που παράγουμε έχουν ορατές επιπτώσεις στο περιβάλλον» και ότι «κινδυνεύει η αξιοπιστία της διεθνούς συμφωνίας που επιτεύχθηκε στο Κιότο για τη μείωση των εκπομπών αερίων κατά τουλάχιστον 5% σε σχέση με τα επίπεδα του 1990 ως την πενταετία 2008-2012». Οι εκπομπές αυτές έχουν συμβάλει άμεσα στις κλιματικές αλλαγές, παρατήρησε ο Ρόμπερτ Ουότσον (ΗΠΑ), πρόεδρος της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τις Κλιματικές Αλλαγές. «Από τα υπάρχοντα στοιχεία προκύπτει ότι οι άνθρωποι είμαστε τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνοι για την κλιματική αλλαγή», είπε και πρόσθεσε ότι σύμφωνα με τις νέες προβλέψεις η αναμενόμενη αύξηση της θερμοκρασίας τον ερχόμενο αιώνα θα είναι 1,5 έως 6 βαθμοί Κελσίου διπλάσια από προηγούμενες προβλέψεις.

Το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο, το υποξείδιο του αζώτου, οι χλωροφθοράνθρακες και το όζον ή τα λεγόμενα αέρια του θερμοκηπίου, είναι οι βασικές αέριες ουσίες που προκαλούν την υπερθέρμανση του πλανήτη. Η διαδικασία που δημιουργεί το λεγόμενο φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι η εξής: Η γη απορροφά ακτινοβολία από τον ήλιο κυρίως στην επιφάνειά της. Αυτή η ενέργεια αναδιανέμεται από την ατμόσφαιρα και τους ωκεανούς και στη συνέχεια επανακτινοβολείται στο διάστημα σε μεγαλύτερα μήκη κύματος. Μέρος της θερμικής ακτινοβολίας απορροφάται στην ατμόσφαιρα από τα «αέρια του θερμοκηπίου». Η απορροφούμενη ενέργεια από τα αέρια του θερμοκηπίου επανακτινοβολείται προς όλες τις κατευθύνσεις, τόσο προς τη Γη όσο και προς το διάστημα. Αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ότι τελικά η επιφάνεια της Γης χάνει μικρότερο μέρος της θερμότητάς της προς το διάστημα, σε σύγκριση με αυτό που θα έχανε εάν δεν υπήρχαν τα αέρια του θερμοκηπίου. Το φαινόμενο αυτό, το οποίο δρα σαν να υπήρχε ένα κάλυμμα πάνω από τη Γη είναι γνωστό ως «φαινόμενο του θερμοκηπίου».

Τα κυριότερα «αέρια του θερμοκηπίου» προέρχονται κυρίως από την καύση ορυκτών καυσίμων και βιομάζας, την αποδάσωση κλπ.