Είναι ανταρκτικός χειμώνας αυτή την εποχή στον Πλούτωνα. Ο ήλιος δεν έχει φανεί εδώ και είκοσι (γήινα) χρόνια σε τούτη την παγωμένη πολική περιοχή και δε θα λάμψει για άλλα 80! Η μόνη πηγή φυσικού φωτός είναι το φως των άστρων και το φεγγαρόφως από το μεγαλύτερο δορυφόρο του Πλούτωνα, τον Χάροντα.

Αν βρισκόσασταν στη νυχτερινή πλευρά του Πλούτωνα, ο Χάροντας θα φαινόταν εφτά φορές μεγαλύτερος στον ουρανό σε σύγκριση με το φεγγάρι της Γης, τη Σελήνη. Ο Χάροντας απέχει 4,8 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ηλιο, που λάμπει σ' αυτόν 1.000 φορές πιο ασθενικά σε σχέση με τη Γη. Βρίσκεται, όμως, τόσο κοντά στον Πλούτωνα και είναι τόσο καλυμμένος με πάγο, που θα ήταν μόλις πέντε φορές λιγότερο φωτεινός σε σύγκριση με την πανσέληνο στη Γη. Στα πόδια σας, η παγωμένη επιφάνεια, που μοιάζει με την ακτή μιας θάλασσας από λερωμένο χιόνι, θα φωτιζόταν από την αχνή αίγλη του μεγάλου φεγγαριού. Γύρω σας, η περιοχή θα ήταν στο μισοσκόταδο, αλλά όχι τόσο που να σκοντάφτετε πάνω σε πράγματα.

Κάνοντας τη βόλτα σας στο φεγγαρόφωτο θα παρατηρούσατε ότι η σκιά σας δεν θα ήταν τόσο σαφής όσο αυτή που δημιουργεί το γήινο σεληνόφως. Ιχνη από νέφη μεθανίου μπορεί να περνούσαν κάποιες στιγμές μπροστά από τον Χάροντα, αρκεί να τον παρακολουθούσατε για ώρα.

Αν στεκόσασταν στην πλευρά του Πλούτωνα που πάντα είναι στραμμένη προς το Χάροντα, όπως πάντα είναι κι η ίδια πλευρά του Χάροντα στραμμένη προς τον Πλούτωνα, θα βλέπατε κατά τη διάρκεια μιας πλουτώνιας ημέρας (6 γήινες μέρες και 10 ώρες) να εναλλάσσονται όλες οι φάσεις του φεγγαριού. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στη Γη με τη Σελήνη. Ο Χάροντας θα άλλαζε από μηνίσκος, σε τέταρτο, σε τρία τέταρτα και πάλι πίσω.