Η κατάθεση του νομοσχεδίου για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ αποτελεί μιαν ακόμη αντιδραστική μεταρρύθμιση. Αφ' ενός, γιατί με την ιδιωτικοποίηση ενισχύονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι που θα αγοράσουν τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας για την οικονομία, αφ' ετέρου, γιατί με τις ρυθμίσεις του εργασιακού καθεστώτος βαθαίνει η εκμετάλλευση. Το νομοσχέδιο χτυπά τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων σ' αυτές τις επιχειρήσεις, αλλά και ολόκληρης της εργατικής τάξης, αφού η αφαίρεση δικαιωμάτων, στην πράξη, δρα καταλυτικά για το σύνολο της αγοράς εργασίας. Αυτή η νέα επίθεση απαιτεί κοινωνικοπολιτική συσπείρωση και πάλη, ενάντια στο πλαίσιο «απελευθέρωσης» της ΕΕ, στην ιδιωτικοποίηση. Πάλη για ενιαίους αποκλειστικά κρατικούς φορείς σε όλους τους τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως ενέργεια, μεταφορές, διαχείριση και διανομή του νερού, κλπ., οι οποίοι θα αποτελούν λαϊκή περιουσία, θα υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες. Απαιτεί ένταση του ταξικού αγώνα κατά της αντιλαϊκής πολιτικής και πρέπει να δοθεί, με πρώτο σταθμό τη μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη, με το διεκδικητικό πλαίσιο του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.