Τρίτη 18 Νοέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η έγνοια του εργοδότη

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σου δίνουν κάθε μέρα ένα χαρτάκι που λέει πώς σε λένε, πότε ξεκίνησες τη δουλειά, πόσες ώρες δουλεύεις... Τη μία μέρα μπορεί να φαίνεται ότι "δουλεύεις" τέσσερις ώρες, την άλλη οκτώ. Το 9ωρο, που είναι και ο πραγματικός χρόνος εργασίας, δε φαίνεται πουθενά βέβαια». Ενας νεολαίος εργαζόμενος καταθέτει την εμπειρία του από το χρονικό διάστημα που δούλεψε σε γνωστή αλυσίδα με καφετέριες. Το 9ωρο ήταν στάνταρ. Οπως και οι απλήρωτες υπερωρίες. Το αν και πότε ένας εργαζόμενος κάνει διάλειμμα ή παίρνει ρεπό εξαρτάται από τον όγκο της δουλειάς. «Μπορεί να έκανα διάλειμμα μετά από 8 ώρες δουλειάς. Για ένα συνάδελφο χρειάστηκε να περάσουν 19 μέρες συνεχόμενης δουλειάς για να πάρει ρεπό...».

Ολα αυτά συνέβαιναν σε ένα από τα τρία πιο κερδοφόρα καταστήματα της αλυσίδας σε πανελλαδικό επίπεδο, καταρρίπτοντας έτσι το μύθο ότι εργάτες κι εργοδότες μοιράζονται τα κέρδη και ότι δεν είναι αντίπαλοι αλλά «κοινωνικοί εταίροι». «Μια μέρα έσπασε ένα ποτήρι κι ήμουν μες στα αίματα. Η μόνη έγνοια του εργοδότη ήταν -πριν πάω στο νοσοκομείο - να φορέσω έγκαιρα τη δική μου μπλούζα για να μη δυσφημιστεί η εταιρεία απ' την μπλούζα με το λογότυπό της...». Μόνο αυτό το μέλλον μπορούν να επιφυλάξουν στη νέα γενιά: Την κλιμάκωση μιας ολόπλευρης επίθεσης, χωρίς κανένα φραγμό. Πριν λίγες μέρες, με τις ψήφους ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ και την έγκριση της «έκθεσης Σέρκας», το 65ωρο πρόσθεσε έναν ακόμα κρίκο στην αντεργατική αλυσίδα. Μια αλυσίδα που θα μεγαλώνει και θα βαραίνει διαρκώς, μέχρι τη στιγμή που η εργατική τάξη θα αποφασίσει επιτέλους να τη σπάσει...

Κάνοντας μπίζνες στην Υγεία...

Στις 9.1.2007 ο Ανδρέας Μαρτίνης, πρόεδρος του «Ερρίκος Ντυνάν» (είναι ΝΠΙΔ) ανακοίνωσε ότι το μάνατζμεντ του «Ερρίκος Ντυνάν» αναλαμβάνει η κοινοπραξία «Eurohospital» (50% το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και 50% η Euromedica) από 1.1.2008 για ένα χρόνο πιλοτικά, χωρίς αμοιβή για την εταιρεία, με την προοπτική επέκτασής της για μια ακόμα τριετία, οπότε και η «Eurohospital» θα πάρει μερίδιο από τα κέρδη του νοσοκομείου. «Η συνεργασία με ένα Ιδρυμα τύπου "Ντυνάν" είναι μεγάλο δέλεαρ για οποιονδήποτε επιχειρηματία και η προσδοκία κέρδους την επόμενη τριετία είναι σημαντική», είπε, τότε, ο Α. Μαρτίνης, για να προσθέσει ότι «η συγκεκριμένη συμφωνία μπορεί να αποτελέσει και ένα σύστημα πιλοτικό για ευρύτερες συνεργασίες (...)».

Η συγκεκριμένη επιχειρηματική συμφωνία - για λόγους που δεν έχουν ανακοινωθεί - τελικά δεν «περπάτησε», αφού τις προάλλες ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός - στον οποίο ανήκει το «Ερρίκος Ντυνάν» - ανακοίνωσε τη μη συνέχιση της συνεργασίας του νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» με την εταιρεία Eurohospital και την ανάθεση στον Ανδρέα Μαρτίνη της «διερεύνησης της αγοράς για την επιλογή του κατάλληλου φορέα ή ατόμου, στο οποίο θα ανατεθεί η διαχείριση εφ' όσον αυτό θεωρηθεί, από τον Πρόεδρο, τελικώς, αναγκαίο». Παραμένει, ωστόσο, αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι εξαιτίας της πολιτικής ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ο τομέας Υγείας έχει μετατραπεί σε ένα χρυσοφόρο πεδίο δράσης για τους ιδιώτες, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται επιχειρηματικές λυκοσυμμαχίες με τις ευλογίες του κράτους και σίγουρα σε βάρος των εργαζομένων στην Υγεία και του λαού.

«Ξεθώριασε» η ιλουστρασιόν εικόνα

Το ότι τα περί «έξυπνων» και «βιοκλιματικών» σχολείων ήταν ένα προπαγανδιστικό κόλπο που επιστρατεύτηκε για να κρυφτούν τα χάλια της εκπαίδευσης, έχει γίνει φανερό από την αρχή. Η εικόνα ωστόσο του 6ου Νηπιαγωγείου Π. Φαλήρου - εκείνο το περίφημο βιοκλιματικό σχολείο που πριν ένα χρόνο εγκαινιάστηκε με φαμφάρες από τον υπουργό Παιδείας - δείχνει ότι ούτε καν η «βιτρίνα» δεν μπορεί να γλιτώσει από την αντιεκπαιδευτική πολιτική. Μιλώντας στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος», η διευθύντρια του σχολείου έκανε λόγο για μια σειρά ελλείψεις και προβλήματα (ο μεγάλος λογαριασμός της ΕΥΔΑΠ για το πότισμα είχε αποτέλεσμα ο δήμος να κόψει την παροχή και το γκαζόν να ξεραθεί, ενώ τα φωτοβολταϊκά δεν έχουν συνδεθεί!). Το σχολείο έχει κατασκευαστεί για δύο τμήματα των 25 παιδιών και σήμερα έχει 75 παιδιά, δεν υπάρχει χωρητικότητα για προνήπια, ενώ φοιτούν και έξι παιδιά ΑμΕΑ. «Με το ίδιο κόστος θα μπορούσε να γίνει ένα άλλο συμβατικό νηπιαγωγείο που να χωράει περισσότερα παιδιά και να εξυπηρετεί τις ανάγκες της περιοχής», δηλώνει στην ίδια εφημερίδα ο προϊστάμενος εκπαίδευσης. Δεν πρόκειται παρά για μια ακόμα επιβεβαίωση ότι η πολιτική του «έξυπνου» και του «βιοκλιματικού» σχολείου - που εξυπηρετούν ως γνωστόν μια σειρά άλλα συμφέροντα - δεν είναι η απάντηση στο αίτημα για μια παιδεία που να χωρά όλα τα παιδιά, σε αξιοπρεπείς συνθήκες, στα μέτρα των αναγκών του λαού.

Γεννητούρια στη Θεσσαλονίκη

Από τις πλέον ευχάριστες σαββατιάτικες ειδήσεις ήταν ο ερχομός ενός ακόμα μέλους στην οικογένεια του «Ριζοσπάστη». Η δικιά μας Αννα Ανανιάδου και ο σύντροφός της Πέτρος απέκτησαν ένα υγιέστατο αγοράκι. Η Διεύθυνση και όλοι οι εργαζόμενοι στον «Ριζοσπάστη» τους ευχόμαστε κάθε ευτυχία!

Παλιά τους τέχνη κόσκινο

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, «αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι μια ριζική αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης», την οποία μπορεί να δώσει «μόνο μια αριστερή κυβέρνηση» («Εθνος της Κυριακής»). Μιλάμε για κακοποίηση της έννοιας «ριζική αλλαγή», όταν σαν τέτοια παρουσιάζεται απ' τον πρόεδρο του ΣΥΝ π.χ. η πρόταση για «μια άλλη αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος με κυρίαρχο δημόσιο ρόλο στην Εθνική, ώστε να μπορεί να ελέγχει τον ανταγωνισμό».

Πρόκειται για πρόταση «πασπαρτού», η οποία «παίζει» σε κάθε δημόσια παρέμβαση των στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, καλύπτεται από ένα πέπλο σκόπιμης ασάφειας και συμβάλλει στο να αποστρέψει ο λαός το βλέμμα του απ' τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και συνεπώς να τον αποπροσανατολίσει απ' το «δέον γενέσθαι» για την υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων.

Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μπει ούτε μία φορά στον κόπο να απαντήσει στο πώς μπορεί να περάσει στον έλεγχο του δημοσίου μια ιδιωτικοποιημένη τράπεζα με θυγατρικές σε χώρες των Βαλκανίων, ακόμα και στην Τουρκία. Γνωρίζει ότι η πρότασή του αυτή αντιβαίνει σε ευρωενωσιακούς απαράβατους κανόνες που θεσπίστηκαν για να διευκολύνουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, τον ανταγωνισμό, την κερδοφορία, κανόνες τους οποίους και ο ίδιος αποδέχτηκε, στήριξε και εξακολουθεί να στηρίζει, στηρίζοντας την ίδια την ΕΕ.

Φλυαρεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για μια «νέα προοδευτική χρηματοπιστωτική πολιτική», με επίκεντρο ένα «ισχυρό δημόσιο χρηματοπιστωτικό δίκτυο» που «θα λειτουργεί μακριά από κερδοσκοπικές λογικές», όμως η κερδοσκοπία είναι στη φύση του κεφαλαίου και «προοδευτική πολιτική» στον καπιταλισμό μας δίνει... αντίφαση εν τοις όροις.

Προσπαθεί η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να υψώσει σινικά τείχη ανάμεσα στο τραπεζιτικό κεφάλαιο και στο υπόλοιπο. Ομως, ανεξάρτητα από ανταγωνισμούς ανάμεσα στα διάφορα τμήματά του, το μεγάλο κεφάλαιο ως τέτοιο δρα ενιαία για τη διασφάλιση των συμφερόντων του ως τάξη. Είναι τουλάχιστον αποπροσανατολισμός, διπλά επιζήμιος για το λαό στην περίοδο της κρίσης, να τον προσανατολίζουν σε πάλη για ηθικές τράπεζες και όχι για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του. Είναι υπονόμευση των συμφερόντων του. Το ίδιο και η συσκότιση των αιτιών της κρίσης που βρίσκονται στη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, της ολοένα και μεγαλύτερης κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της ατομικής ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου.

«Παλιά τους τέχνη κόσκινο», βέβαια ο αποπροσανατολισμός του λαού, πολύ περισσότερο όταν αυτός, εκτός απ' το σύστημα, διασώζει προς ώρας και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απ' τον κίνδυνο να αποκαλυφθεί η απάτη της πρότασής του για έναν «εξανθρωπισμένο» και «ηθικό» καπιταλισμό, στο πλαίσιο του οποίου θα λειτουργεί και ένα «ανθρωποκεντρικό» χρηματοπιστωτικό σύστημα!

Αλίμονο, αν οι εργαζόμενοι παρασυρθούν στα κελεύσματα των οπορτουνιστών να κυνηγούν χίμαιρες. Αυτήν την ώρα έχουν μόνο μια επιλογή, να αντεπιτεθούν συγκροτώντας ένα ισχυρό κίνημα διεκδίκησης όχι δημοσίου ελέγχου σε μία, δύο ή τρεις τράπεζες που είτε δημόσιες είτε ιδιωτικές στο σκοπό της κερδοφορίας των λίγων θα χορεύουν, αλλά ουσιαστικών μέτρων για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Να αρνηθούν να υποστούν κι άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία, γυρνώντας την πλάτη στα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» που την υπηρετούν και ισχυροποιώντας το δικό τους κόμμα, το ΚΚΕ, να υπηρετήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα.


Βάσω ΝΙΕΡΡΗ

Για συσκότιση των βατοπεδιακών

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΑΠΟΝΟ! Ετσι όπως πάμε θα μάθουμε τα πάντα. Ο οδηγός του Εφραίμ και η δικηγόρος Σωτηροπούλου θα περάσουν από ...το μικροσκόπιο, έχοντας την τιμητική τους σε όλα τα δελτία ειδήσεων.

Λεπτομέρειες για κάθε δραστηριότητά τους θα έρθουν σε γνώση μας με ευθείς, αλλά και πλάγιους τρόπους. Θα πέσει ...άπλετο φως!

Μόνο που αυτή η ρημάδα η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής υποτίθεται πως εξετάζει μια ιστορία εκποίησης περιουσίας του ελληνικού λαού. Δασικών εκτάσεων και λιμνών.

Γι' αυτά - όπως θα έχετε ήδη καταλάβει - θα πληροφορηθούμε τα λιγότερα. Γιατί η πλειοψηφία της περίφημης αυτής επιτροπής είναι βέβαιο πως όταν τελειώσει τη δουλειά της, θέλει να συνεχιστούν οι αγοραπωλησίες.

Αυτές είναι πάντα ...αξιόπιστες και δεν απαξιώνονται από κανέναν. Η ελευθερία της αγοράς προφανώς δεν πρέπει επ' ουδενί να αμφισβητηθεί.

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ένας αμερικανικός τραπεζικός όμιλος θα απολύσει 75.000 ανθρώπους λόγω των ζημιών που υπέστη από τη λεγόμενη οικονομική κρίση...

Το ανακοινώνει ωραιότατα και πρέπει εμείς να το θεωρήσουμε ως ...φυσιολογικό και φυσικότατο φαινόμενο.

Αλλωστε, μας το λένε όλοι από τα πολιτικά κόμματα και τα Μέσα Ενημέρωσης μέχρι τους περισπούδαστους οικονομικούς αναλυτές.

«Τι να κάνουμε. Υπάρχει κρίση, άρα θα γίνουν απολύσεις. Ετσι είναι αυτά τα πράγματα».

Το αν φταίνε οι 75.000 Αμερικανοί τραπεζοϋπάλληλοι για όσα συνέβησαν, κανέναν δεν απασχολεί.

Μόνο που «κρίση» τους δεν είναι ούτε σεισμός, ούτε πλημμύρα, ούτε μετεωρίτης, ούτε καταιγίδα, ούτε τυφώνας.

Δε συμβαίνει γιατί «έτσι είναι η ζωή», αλλά γιατί «έτσι είναι το σύστημά τους». Αυτό που τόσα χρόνια μας πλασάρουν ως το «καλύτερο», το «φιλελεύθερο» κι αυτό που «δίνει ευκαιρίες».


Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Και σε τελική ανάλυση αν αυτοί θεωρούν «φυσικό» να έχουν «κρίση» και να απολύουν, τότε μάλλον δικαιούμαστε να θεωρούμε κι εμείς «φυσική» την ανατροπή της εξουσίας τους.

«Αλφα» κουβέντες...

Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Οι μεγαλοτραπεζίτες, ως γνωστόν, δε μασάνε τα λόγια τους και από την άποψη αυτή είναι χρήσιμα και «αποκαλυπτικά» τα όσα είπε ο πρόεδρος της «Αλφα Μπανκ» σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή». Πρώτα απ' όλα ο Γ. Κωστόπουλος έσπευσε να δηλώσει πρώτος συμμετοχή στο πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά, συμφωνεί απόλυτα με αυτό και δε θα άλλαζε τίποτα στο σχέδιο αν το έγραφε ο ίδιος. Το μόνο λάθος, όπως λέει, ήταν στην παρουσίαση του σχεδίου από την πλευρά της κυβέρνησης όταν μίλησε περί θωράκισης των τραπεζών! Ταυτόχρονα, ο επικεφαλής της «Αλφα Μπανκ» παρουσιάζει το όραμα της εγχώριας πλουτοκρατίας για επέκταση στις βαλκανικές χώρες, το οποίο μάλιστα εμφανίζει ως υλοποίηση του οράματος του Ρήγα Φεραίου! «Επειτα από πολλά χρόνια και πολλή προσπάθεια αναβιώνει η Χάρτα του Ρήγα Φεραίου, με τα ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα να φθάνουν από το Αιγαίο ως τον Δούναβη», δηλώνει, χαρακτηρίζοντας τις βαλκανικές χώρες ως «ζωτικό χώρο» και «οικονομική μας ενδοχώρα», όπου «η Ελλάδα καλείται να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο». Επίσης, ο μεγαλοτραπεζίτης καθόλου δεν ανησυχεί για το αν η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο γιατί αυτό δεν εμποδίζει σε τίποτα την υλοποίηση των σχεδίων της τράπεζας και ευρύτερα της πλουτοκρατίας. Τα συμπεράσματα δικά σας...

Αντιπαράθεση με ... κατασκευάσματα

«Οσο περισσότερο ωριμάζει στον κόσμο η ανάγκη για ενότητα και κοινή δράση της αριστεράς, τόσο πιο σπασμωδικά αντιδρά ο Περισσός. Το ΚΚΕ (...) αντιδρά όπως να 'ναι, το τελευταίο που σκέφτηκαν ήταν να αναστηλώσουν το άγαλμα του Στάλιν και να κρυφτούν από πίσω». Τα παραπάνω δήλωσε μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή του στο «Εθνος της Κυριακής», ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας. Προφανώς, δεν έχει όχι μελετήσει αλλά ούτε καν δει έστω το εξώφυλλο των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριό του. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ δημιουργεί στο κεφάλι του μια πραγματικότητα για το ΚΚΕ, τέτοια που να τον βολεύει και να τον βοηθά να της αντιπαρατεθεί. Και πάνω κει οικοδομεί την αντιΚΚΕ λογική του. Γιατί μόνον έτσι μπορεί να την επιβάλει. Ας κάνει τον κόπο να μελετήσει τις Θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο. Και μετά, αν μπορεί, ας αντιπαρατεθεί στο πραγματικό τους περιεχόμενο. Από τη σκοπιά της δικής του πολιτικής. Αυτής που μιλά για «ενότητα και κοινή δράση» που έχει κατά νου ο ίδιος και το κόμμα του, πέρα και έξω από τη στρατηγική για τη φιλολαϊκή διέξοδο. `Η ας αντιπαραθέσει τη δική του στρατηγική, του «ηθικού» καπιταλισμού. Που είναι και πολλαπλά επιζήμια για το λαό και το λαϊκό κίνημα. Εκτός και αν έχει, ήδη, διαβάσει τις Θέσεις του ΚΚΕ και κατάλαβε με την πρώτη πως δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί, γι' αυτό και ακολουθεί τον πάγιο δρόμο του φτηνού δημαγωγού, δηλαδή διαμορφώνει «θέσεις» όπως τον συμφέρει και απαντά σ' αυτές που ο ίδιος διαμόρφωσε για κάποιες εντυπώσεις της στιγμής. Οσον αφορά το γεγονός ότι ο Στάλιν έρχεται και ξανάρχεται σαν καραμέλα που κοντεύει να λιώσει στο στόμα των στελεχών του ΣΥΝ, από μόνο του φτάνει σαν απόδειξη πως τους πονάει η δυνατότητα της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και, άρα, πως άλλα πράγματα έχουν στο μυαλό τους.

Μόνη λύση η ανυπακοή

Πόσο πιο ξεκάθαρα, άραγε, μπορούν να εκφράσουν εκεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την ευρω-υποταγή τους στην ΕΕ; Τόσο ντόρο υποτίθεται ότι έχουν ξεσηκώσει ενάντια στην αναγνώριση των ΚΕΣ (τα οποία οι ίδιοι ζητούσαν πριν από μερικά χρόνια να αναγνωριστούν), αλλά καταλήγουν σε προτάσεις ίδιες με αυτές της κυβέρνησης ή σε προτάσεις ανέφικτες, σύμφωνα με τη νομιμότητα της ΕΕ, την οποία επικαλούνται.

Γράφει ο Ν. Θεοτοκάς στην κυριακάτικη «Αυγή»: «...Με βάση την ευρωπαϊκή νομική τάξη δεν είναι δυνατό να μην ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία η οδηγία»... «Ο μόνος νόμιμος τρόπος διασφάλισης των προβλέψεων του άρθρου 16 του ελληνικού συντάγματος είναι η ρητή και κατηγορηματική απαγόρευση των εμπορικών συμφωνιών δικαιόχρησης (...) η ένταξη των λειτουργιών των Εργαστηρίων Ελευθέρων Σπουδών στην κατηγορία της άτυπης μεταλυκειακής επαγγελματικής κατάρτισης καθώς και η επαναφορά των νομικών ρυθμίσεων που δεν επέτρεπαν τη χρήση από αυτές τις επιχειρήσεις των παραπλανητικών όρων "Πανεπιστήμιο, Κέντρο, Σχολή, Οργανισμός, Κολέγιο, Ινστιτούτο, Ακαδημία"».

Από τις τρεις προτάσεις του, οι δυο τελευταίες υλοποιούνται από το νόμο για τα κολέγια, που ψήφισε η κυβέρνηση το καλοκαίρι. Η πρώτη είναι απραγματοποίητη, αφού με βάση την ευρωπαϊκή νομική τάξη (βλέπε τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ που ψήφισε ο ΣΥΝ) δεν μπορεί να εμποδιστούν οι συμφωνίες των επιχειρήσεων.

Ας το πάρουν, επιτέλους, χαμπάρι: Χωρίς ανυπακοή και ρήξη με την ΕΕ, δεν μπορεί να βρεθεί λύση.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Λύση η ανατροπή

Η επίθεση που εκδηλώθηκε από τις δυνάμεις του κεφαλαίου σε βάρος του εργατικού κινήματος από τις αρχές της δεκαετίας του '80, ιδεολογικά, εμφανίστηκε ως η ...απελευθέρωση των αγορών από τον ασφυκτικό κρατικό εναγκαλισμό. Την οικονομική, δηλαδή, πολιτική, που στηρίχτηκε στη θεωρία της εκτεταμένης κρατικής παρέμβασης στις οικονομικές δραστηριότητες και έδωσε, είναι αλήθεια, μεγάλες ανάσες και παρατάσεις στην κρίση του καπιταλιστικού συστήματος. Η αναφορά και μόνο του ονόματος «Κέυνς» - «κεϋνσιανισμός» προκαλούσε οργή και ιερή αγανάκτηση στα νέα ιδεολογικά ρεύματα, που, ως κυρίαρχα πλέον, πρόβαλλαν τις αρχές της «απορύθμισης» και της «μείωσης του κράτους», το οποίο θεωρούσαν σαν την πηγή όλων των δεινών που εμφάνιζαν οι κεφαλαιοκρατικές κοινωνίες. Οι «νεοφιλελεύθεροι» πρέσβευαν ότι λύση μπορούσαν να δώσουν μόνον οι ...απελευθερωμένες δυνάμεις του κεφαλαίου, σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο.

Βέβαια, το μαχόμενο επαναστατικό εργατικό κίνημα, η ψευτοδιαμάχη «κεϋνσιανιστών» - «νεοφιλελεύθερων» το αφήνει παγερά αδιάφορο, αφού και τα δύο αστικά ιδεολογικά ρεύματα, σε τελική ανάλυση, επιδιώκουν να δώσουν, ανάλογα με τη φάση της εξέλιξης του συστήματος, απάντηση στην καπιταλιστική κρίση και τις αιτίες που την προκαλούν από τη σκοπιά των συμφερόντων του κεφαλαίου, σε αντίθεση με την εργατική τάξη που πρέπει να την αξιοποιεί απο τη σκοπιά των δικών της συμφερόντων στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού. Αλλωστε, οι μεν κεϋνσιανοί πρεσβεύουν ότι η κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή, στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού, μπορεί να συντελεστεί με την ενεργό παρέμβαση του κράτους, και, μάλιστα, στην κατεύθυνση ενίσχυσης της ζήτησης και του ισχυρού κρατικού τομέα οικονομίας, οι δε «νεοφιλελεύθεροι», κάτω από τον υποκριτικό μανδύα της μη παρεμβατικής πολιτικής, ξεδίπλωσαν μια περίοδο ακόμα πιο έντονης κρατικής παρέμβασης, που ταυτίστηκε με την άνευ προηγουμένου επίθεση κατά των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη τα 30 τελευταία χρόνια.

Στο διά ταύτα τώρα. Το ερώτημα που προβάλλει σήμερα είναι αν είναι δυνατόν, είτε με τη μία συνταγή είτε με την άλλη, να δοθούν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα των καπιταλιστικών κοινωνιών. Αυτό ήταν το αντικείμενο των επιτελείων της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας, που με τη μορφή των G20 μαζεύτηκαν προχτές στην Ουάσιγκτον. Ανάμεσα στον «κρατισμό» και στη συνέχιση των πολιτικών «απελευθέρωσης» των αγορών, το μόνο που κατάφεραν να πουν είναι ότι χρειάζονται συντονισμένες δημοσιονομικές παρεμβάσεις και ...νέα πνοή στην απελευθέρωση του διεθνούς εμπορίου. Κοντολογίς, συμφωνία δεν υπήρξε. Ούτε θα μπορούσε, από τη στιγμή, που, ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης, εκείνο που δεσπόζει ως επιδίωξη του κεφαλαίου δεν είναι η ρύθμιση των αντιτιθέμενων συμφερόντων, αλλά οι προσπάθειες των διαφόρων ομάδων και τμημάτων του κεφαλαίου, να επικρατήσουν έναντι των ανταγωνιστών τους.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να κατανοήσουν ότι η οικονομική κρίση είναι συνυφασμένη με τον καπιταλισμό, με την εκμεταλλευτική του φύση. Καπιταλισμός χωρίς κρίσεις υπάρχει μόνο στη χώρα της ...ουτοπίας. Η λύση για το ξεπέρασμα των οικονομικών κρίσεων περνά μέσα από το ιστορικό ξεπέρασμα του καπιταλισμού, δηλαδή την ανατροπή του ίδιου του συστήματος που τις γεννά και τις αναπαράγει. Και απαιτείται τώρα πάλη για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στις επιδιώξεις των κυβερνήσεων να ενισχύσουν το κεφάλαιο για τη σωτηρία του...



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ