Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, «αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι μια ριζική αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης», την οποία μπορεί να δώσει «μόνο μια αριστερή κυβέρνηση» («Εθνος της Κυριακής»). Μιλάμε για κακοποίηση της έννοιας «ριζική αλλαγή», όταν σαν τέτοια παρουσιάζεται απ' τον πρόεδρο του ΣΥΝ π.χ. η πρόταση για «μια άλλη αρχιτεκτονική του χρηματοπιστωτικού συστήματος με κυρίαρχο δημόσιο ρόλο στην Εθνική, ώστε να μπορεί να ελέγχει τον ανταγωνισμό».
Πρόκειται για πρόταση «πασπαρτού», η οποία «παίζει» σε κάθε δημόσια παρέμβαση των στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα, καλύπτεται από ένα πέπλο σκόπιμης ασάφειας και συμβάλλει στο να αποστρέψει ο λαός το βλέμμα του απ' τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης και συνεπώς να τον αποπροσανατολίσει απ' το «δέον γενέσθαι» για την υπεράσπιση των δικών του συμφερόντων.
Η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μπει ούτε μία φορά στον κόπο να απαντήσει στο πώς μπορεί να περάσει στον έλεγχο του δημοσίου μια ιδιωτικοποιημένη τράπεζα με θυγατρικές σε χώρες των Βαλκανίων, ακόμα και στην Τουρκία. Γνωρίζει ότι η πρότασή του αυτή αντιβαίνει σε ευρωενωσιακούς απαράβατους κανόνες που θεσπίστηκαν για να διευκολύνουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, τον ανταγωνισμό, την κερδοφορία, κανόνες τους οποίους και ο ίδιος αποδέχτηκε, στήριξε και εξακολουθεί να στηρίζει, στηρίζοντας την ίδια την ΕΕ.
Φλυαρεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για μια «νέα προοδευτική χρηματοπιστωτική πολιτική», με επίκεντρο ένα «ισχυρό δημόσιο χρηματοπιστωτικό δίκτυο» που «θα λειτουργεί μακριά από κερδοσκοπικές λογικές», όμως η κερδοσκοπία είναι στη φύση του κεφαλαίου και «προοδευτική πολιτική» στον καπιταλισμό μας δίνει... αντίφαση εν τοις όροις.
Προσπαθεί η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να υψώσει σινικά τείχη ανάμεσα στο τραπεζιτικό κεφάλαιο και στο υπόλοιπο. Ομως, ανεξάρτητα από ανταγωνισμούς ανάμεσα στα διάφορα τμήματά του, το μεγάλο κεφάλαιο ως τέτοιο δρα ενιαία για τη διασφάλιση των συμφερόντων του ως τάξη. Είναι τουλάχιστον αποπροσανατολισμός, διπλά επιζήμιος για το λαό στην περίοδο της κρίσης, να τον προσανατολίζουν σε πάλη για ηθικές τράπεζες και όχι για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του. Είναι υπονόμευση των συμφερόντων του. Το ίδιο και η συσκότιση των αιτιών της κρίσης που βρίσκονται στη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, της ολοένα και μεγαλύτερης κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της ατομικής ιδιοποίησης του παραγόμενου πλούτου.
«Παλιά τους τέχνη κόσκινο», βέβαια ο αποπροσανατολισμός του λαού, πολύ περισσότερο όταν αυτός, εκτός απ' το σύστημα, διασώζει προς ώρας και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ απ' τον κίνδυνο να αποκαλυφθεί η απάτη της πρότασής του για έναν «εξανθρωπισμένο» και «ηθικό» καπιταλισμό, στο πλαίσιο του οποίου θα λειτουργεί και ένα «ανθρωποκεντρικό» χρηματοπιστωτικό σύστημα!
Αλίμονο, αν οι εργαζόμενοι παρασυρθούν στα κελεύσματα των οπορτουνιστών να κυνηγούν χίμαιρες. Αυτήν την ώρα έχουν μόνο μια επιλογή, να αντεπιτεθούν συγκροτώντας ένα ισχυρό κίνημα διεκδίκησης όχι δημοσίου ελέγχου σε μία, δύο ή τρεις τράπεζες που είτε δημόσιες είτε ιδιωτικές στο σκοπό της κερδοφορίας των λίγων θα χορεύουν, αλλά ουσιαστικών μέτρων για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους. Να αρνηθούν να υποστούν κι άλλες θυσίες για την πλουτοκρατία, γυρνώντας την πλάτη στα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» που την υπηρετούν και ισχυροποιώντας το δικό τους κόμμα, το ΚΚΕ, να υπηρετήσουν αποκλειστικά τα δικά τους συμφέροντα.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Feeds
