Οπως καταλαβαίνετε, είναι άλλο πράγμα να «βγαίνει» ο Πολυζωγόπουλος στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και να παριστάνει τον αγωνιστή και τον υπερασπιστή των εργατικών δικαιωμάτων και πολύ διαφορετικό να αγωνίζεσαι πραγματικά και να εμποδίζεις την εφαρμογή ενός νόμου, για τον οποίο ενδιαφέρονται ιδιαίτερα ο ΣΕΒ και οι μεγαλοεργοδότες.

Πληροφορίες από εργαζόμενους αναφέρουν ότι τα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» - ανήκουν στην πολυεθνική «Καρφούρ» - που λειτουργούν στην Καρδίτσα, ετοιμάζονται ν' ανοίγουν και τις Κυριακές! Το ίδιο, λένε οι πληροφορίες, προετοιμάζουν και τα «Ντία» και, προφανώς, στον ίδιο δρόμο θ' ακολουθήσουν και τα άλλα σούπερ μάρκετ, σ' όλη τη χώρα, εκμεταλλευόμενα το σχετικό νόμο της κυβέρνησης για την απελευθέρωση του ωραρίου.

Το γεγονός ότι το σωματείο των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» έχει εκφράσει την αντίθεσή του στο ωράριο της Κυριακής αποτελεί, οπωσδήποτε, ενθαρρυντικό σημάδι, αλλά απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, αγωνιστική δράση και συντονισμός των εργαζομένων, ώστε η αντίδραση να είναι αποτελεσματική.

Διότι, αν οι αντιδράσεις δεν είναι άμεσες και δυναμικές κι αν καθυστερήσει η οργάνωση της συντονισμένης πάλης των εμποροϋπαλλήλων - σε συμπαράταξη με τους άλλους εργαζόμενους, τους μικρεμπόρους, αλλά και τους καταναλωτές - οι πολυεθνικές και οι «σουπερμαρκετάδες», που έχουν την αμέριστη στήριξη της κυβέρνησης, θα επιβάλουν τη θέλησή τους και μετά δύσκολα θα ανατραπούν τα «δεδομένα»...

Οι μεγάλες ελλείψεις σε πόρους και τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες είναι γνωστές. Οπως και οι αυξανόμενες συνεχώς ανάγκες σε όλες τις ηπείρους, στις οποίες καλείται να δώσει απαντήσεις. Από το σημείο αυτό, όμως, μέχρι το σημείο, που φανέρωνε ο τίτλος του δελτίου Τύπου, που έφτασε στα γραφεία μας, υπάρχει διαφορά. Ο τελευταίος σημείωνε: «Αεροσκάφη του ΝΑΤΟ μεταφέρουν προμήθειες της Υπατης Αρμοστείας για τα θύματα του σεισμού» (σ.σ. στο Πακιστάν).

Προφανώς, το βουτηγμένο στο αίμα ΝΑΤΟ δεν άλλαξε και δε μετατράπηκε σε «καλό Σαμαρείτη». Η συμμετοχή του στις προσπάθειες της Υπατης Αρμοστείας έχει τις δικές της επιδιώξεις και στόχους, που δεν έχουν καμιά σχέση με την ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες ή τους σεισμόπληκτους. Αλλωστε, τα ίδια αεροπλάνα, ο ίδιος μηχανισμός του πολέμου και της καταστροφής, που μεταφέρει τις προμήθειες της Αρμοστείας, βομβαρδίζει και σπέρνει τον τρόμο και το θάνατο σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Πόσο συμβιβάζονται, επομένως, οι στόχοι της Υπατης Αρμοστείας, με αυτούς του ΝΑΤΟ; Μπορούν, οι όποιες ελλείψεις και ανάγκες της Αρμοστείας να δικαιολογήσουν την εξόφθαλμη επιχείρηση εξωραϊσμού της ιμπεριαλιστικής μηχανής του πολέμου ή χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα και άλλοθι;

Την ανάγκη να διασφαλιστεί το δημόσιο αγαθό της υγείας στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και, ταυτόχρονα, να μειωθούν οι ιδιωτικές δαπάνες υγείας, σημείωσε ο Ε. Βενιζέλος, μιλώντας στην Αλεξανδρούπολη, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση.

Ιδού τώρα και η εξέλιξη των ιδιωτικών δαπανών υγείας ως ποσοστό του συνόλου των δαπανών υγείας στην προηγούμενη 15ετία: Το 1989 αποτελούσαν το 36,4% του συνολικών δαπανών υγείας. Το 1990 το 37,3%. Το 1993 το 41,8%. Το 2003 έφτασαν στο 47,5%, όπου φαίνεται να κινούνται και σήμερα, αντιστοιχώντας σε 7,05 δισ. ευρώ (από τα 14,83 δισ. ευρώ συνολικά).

Την παραμικρή αναφορά δεν έκανε, όμως, ο κ. Βενιζέλος στα παραπάνω και τις αιτίες τους. Το ίδιο κάνουν και οι σημερινοί κυβερνώντες κι ας κατηγορούσε κάποτε ο νυν υπουργός Υγείας, Ν. Κακλαμάνης, τον τέως πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη.

Κι ενώ γνωρίζουν πολύ καλά και οι δυο ότι η πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας και παράδοσής της στο μεγάλο κεφάλαιο είναι ο βασικός μοχλός αύξησης των επιχειρηματικών κερδών και καταλήστευσης των λαϊκών στρωμάτων, προχτές, έσκυψαν και οι δυο μαζί - ως υποζύγια - το κεφάλι στο ζυγό των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα στην υγεία στο συνέδριο του «Εκόνομιστ».

Το 26,6% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας απορροφούσαν το 2002 οι δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία, που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Γιούροστατ), ενώ στην ΕΕ απορροφούσαν κατά μέσον όρο το 27,7%. Και αυτό, όχι στη μέχρι πρότινος ευρωένωση των «15», αλλά σ' αυτήν των «25», όπου οι σχετικοί μέσοι όροι έχουν κατά πολύ μειωθεί.

Και, βέβαια, όταν η Γιούροστατ αναφέρεται σε δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, συμπεριλαμβάνει σ' αυτές το σύνολο των κρατικών και ιδιωτικών δαπανών, για οτιδήποτε αφορά στην πρόνοια, από τις συντάξεις και τα επιδόματα ανεργίας, μέχρι τις δαπάνες κατά του κοινωνικού αποκλεισμού. Από την άποψη αυτή, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία για τις πηγές κάλυψης των δαπανών αυτών. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, στην Ελλάδα η κάλυψη των δαπανών έγινε κατά 27,8% από το Δημόσιο (36,1% ο μέσος όρος των «25»), κατά 38,5% από τις εργοδοτικές εισφορές (38,9% στην ΕΕ), το 23,5% από τις εισφορές των εργαζομένων (21,7% στην ΕΕ) και το 10,2% από άλλες πηγές (3,3% στην ΕΕ). Σημειώνουμε τα ποσοστά, επειδή αρκετοί αρέσκονται να μιλούν για το δυσβάστακτο βάρος των λεγόμενων κοινωνικών δαπανών του Δημοσίου (π.χ. για το Ασφαλιστικό).

Επί της ουσίας, όμως, τα χαμόγελα δε μεταφράστηκαν σε καμία συγκεκριμένη δέσμευση εκ μέρους της Ουάσιγκτον, παρά τη σαφή προσπάθεια της παλαιστινιακής ηγεσίας να χαμηλώσει τους τόνους και να «δείξει δείγματα καλής συμπεριφοράς». Ο Πρόεδρος Μπους αρκέστηκε να επαναλάβει το «όραμά» του περί δύο ανεξάρτητων κρατών, χωρίς, όμως, ούτε μία νύξη για όλα εκείνα που αποκλείουν την πραγματοποίησή του. Που δεν είναι άλλα από τη διαχρονική περιφρόνηση του Ισραήλ, με αμερικανικές πάντα «πλάτες», στις αποφάσεις του ΟΗΕ εδώ και χρόνια.

Σαν να μην έφθανε αυτό, ο Αμερικανός Πρόεδρος, και πάλι, διαχώρισε τους εποικισμούς, που το διεθνές δίκαιο καταδικάζει συλλήβδην, σε «νόμιμους και παράνομους», ζητώντας τη διάλυση των δεύτερων και αγνοώντας το προφανές: Οσο υπάρχει κατοχή έστω και μερικών μέτρων της παλαιστινιακής γης, δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη, ούτε φυσικά μπορεί να χαρακτηρίζεται «τρομοκρατία» η αντίσταση σ' αυτήν.

Πόσο μάλλον, που δεν έγινε καν λόγος για το διαχωριστικό τείχος που ανεγείρεται εντός της Δυτικής Οχθης ή για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, στις οποίες υπόκεινται οι Παλαιστίνιοι, υπό διαρκή αποκλεισμό, εξευτελιστικούς ελέγχους και εντεινόμενη εξάρτηση από τις διαθέσεις του ισραηλινού στρατού.