Υπήρχε η «γνωστή» μικρή Αννούλα που καθόταν κι έκλαιγε γιατί δεν την έπαιζαν οι φιλενάδες της. Επίσης, υπάρχουν και πολλά ανέκδοτα με πρωταγωνίστρια την «Αννούλα». Η «Αννούλα», στην οποία αναφέρεται το σχόλιό μας, έκλαψε γιατί δεν έφτασαν φέτος τα βιβλία στα σχολεία, στην ώρα τους. Υπάρχει, όμως, και μια... λεπτομέρεια για την πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας: Είναι και υπουργός Παιδείας!

Θαυμάστε, λοιπόν, τη δήλωση - «εξομολόγηση» της Αννας Διαμαντοπούλου, στα χτεσινά «Νέα»:

«Είκοσι χρόνια στην πολιτική, δεν έχω βάλει τα κλάματα. Μου συνέβη στο θέμα της καθυστέρησης των βιβλίων, όταν αισθάνθηκα ότι δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα. Αυτό το αδιέξοδο που δημιουργήθηκε και που επηρέασε τις οικογένειες, με έκανε να κλάψω».

Οι εξομολογήσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ για τις «προσωπικές» τους «αδύναμες» στιγμές αυξάνονται. Πρώτα ήταν ο Μιχάλης Μ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος δήλωσε μεγαλοπρεπώς ότι δε διάβασε το Μνημόνιο. Τώρα ήρθε η Αννα Διαμαντοπούλου να μας πει ότι έκλαψε, επειδή δεν έφτασαν τα βιβλία στα σχολεία. Θ' ακολουθήσουν κι άλλοι που θα προχωρήσουν σε «εξομολογήσεις». Εχουν βγει τα μαχαίρια για την επόμενη μέρα και πρέπει να δείξουν ένα «άλλο», πιο «ανθρώπινο» πρόσωπο!

Εμείς θα το πούμε απλά: Εχουν πρόβλημα. Απ' τη μία, είναι αδίστακτοι (κλαίνε και γελάνε όταν χρειάζεται), απ' την άλλη, όμως, είναι δύσκολα τα πράγματα στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού και οι παίκτες τους δεν αντιλαμβάνονται, καν, τον αυτο(εξευτελισμό) τους. Εμάς αυτό δε μας απασχολεί καθόλου, ίσα ίσα. Το θέμα, όμως, είναι ν' αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι τι σχέση έχουν μ' αυτούς. Η απάντηση είναι μία: Καμία!

Τα στελέχη της εργοδοσίας στην πολυεθνική «Πράκτικερ» τις προηγούμενες μέρες «βγήκαν παγανιά» στα καταστήματα της επιχείρησης για να «ενημερώσουν» τους εργαζόμενους ότι η εταιρεία έχει πτώση τζίρου και κερδών. Καθόλου τυχαία αυτή η ενημέρωση. Η εργοδοσία της «Πράκτικερ» έχει αποδείξει στο πρόσφατο παρελθόν πώς αντιμετωπίζει τη μείωση του τζίρου και την πτώση κερδών: Τον περασμένο χρόνο απέλυσε σε πανελλαδικό επίπεδο 150 εργαζόμενους και προχώρησε σε μείωση στο ωράριο και τους μισθούς των εργαζομένων στα ταμεία. Δηλαδή, τους 8ωρίτες τους μετέτρεψε σε 6ωρίτες και τους 6ωρίτες σε 4ωρίτες, αντίστοιχα.

Ταυτόχρονα με την γκρίνια για την πτώση του τζίρου και τη μείωση των κερδών, η εργοδοσία ανακοινώνει το άνοιγμα τριών καταστημάτων στην Αλεξανδρούπολη, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Επιβεβαιώνεται περίτρανα, λοιπόν, ότι και τα καταστήματα που φτιάχτηκαν και αυτά που φτιάχνονται τα έχουν πληρώσει οι εργαζόμενοι με τον πλούτο που παράγουν με τα δικά τους χέρια και την απλήρωτη δουλειά τους. Και τώρα καλούνται εκ νέου, όπως όλα δείχνουν, από την εργοδοσία να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της δύναμής τους, προκειμένου η εργοδοσία όχι μόνο να μη χάσει από τα κέρδη της, αλλά και με προοπτική να τα αυξήσει κιόλας. Τέτοιες «περιοδείες» θα πρέπει να ανησυχούν ιδιαίτερα τους εργαζόμενους, οι οποίοι άμεσα θα πρέπει να δώσουν απάντηση στην εργοδοσία και στα όποια αντεργατικά σχέδια προτίθεται να βάλει σε εφαρμογή.

1) Η λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης» το ετήσιο χαράτσι που μπαίνει σε όλα τα λαϊκά εισοδήματα πάνω από 12.000 ευρώ, θα το εφαρμόζουν σε όλα τα εισοδήματα πάνω από το ύψος του σημερινού καρατομημένου αφορολόγητου ορίου, δηλαδή από τα 5.000 ευρώ!

2 )Με τις ανατιμήσεις 25% στις αντικειμενικές τιμές πάνω στη λαϊκή κατοικία έρχονται να απογειώσουν τα κάθε είδους χαράτσια που συνδέονται με αυτές, όπως αυτά που μαζεύουν μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ.

3) Καταργούνται οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ που ισχύουν σε νησιά του Αιγαίου και εξισώνονται με τους «κανονικούς». Δρομολογούν και την κατάργηση «φοροελαφρύνσεων» που ισχύουν σε νησιά του Αιγαίου με πληθυσμό μέχρι 3.100 κατοίκους.

4) Καταργούν πλήρως το αφορολόγητο όριο για τους μικροεπαγγελματίες, τους φορολογούν δηλαδή για «εισοδήματα» από το πρώτο ευρώ! Για την απογείωση της ληστείας βάζουν στα σκαριά την εφαρμογή ενιαίου συντελεστή φορολόγησης, πιθανόν στο 20% (!) ταυτόχρονα με τα νέας σοδειάς από «αντικειμενικά κριτήρια», δρομολογούν δηλαδή όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις για ακόμη περισσότερα λουκέτα, προκειμένου να αφήσουν ελεύθερο το πεδίο στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους κ.ά.

Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο που δε διευκρίνισε για ποια ακριβώς σταθερότητα μιλάει, κι αυτό γιατί δεν τον συμφέρει να το πει. Οπως και κάθε άλλον υποστηρικτή αυτής της ιστορίας.

Οντως, λοιπόν, με τη δανειακή τους σύμβαση - και την πολιτική που προϋποθέτει, φυσικά - θα σταθεροποιηθούν μια και καλή τα κέρδη των τραπεζών (και όπως μαθαίνουμε και η ιδιοκτησία τους).

Θα σταθεροποιηθούν, επίσης, και τα συμφέροντα των πολυεθνικών που θα βάλουν φθηνά χέρι σε όποιον κερδοφόρο τομέα του Δημοσίου έχει απομείνει.

Θα σταθεροποιηθούν, επίσης, η φτώχεια και η εξαθλίωση. Οι μισθοί των 400 και 500 ευρώ, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, η εκ περιτροπής απασχόληση, η μείωση των συντάξεων, οι ελεύθερες απολύσεις.

Σε τελική ανάλυση, τι πιο ...σταθερό από ένα πτώμα; Κι αυτό ακριβώς θέλουν, να δουν το πτώμα κάθε εργασιακού (και κατ' επέκταση δημοκρατικού και ανθρώπινου) δικαιώματος.

ΒΕΒΑΙΩΣ, ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΗΚΕ η τροπολογία για το ωράριο των φαρμακείων, πλην, όμως, θα την ξαναφέρει στη Βουλή την επόμενη βδομάδα ο Ανδρέας Λοβέρδος. Είναι που έχει σε ...μεγάλη εκτίμηση τις κοινοβουλευτικές τους διαδικασίες.

Βέβαια, για να κρατηθούν οι τύποι, θα έρθει ακριβώς η ίδια τροπολογία μόνο που θα αλλάξουν οι λέξεις στο κείμενο, αφού σύμφωνα με τους κανονισμούς δε γίνεται να επανέλθει διάταξη που προσφάτως καταψηφίστηκε.

Η αναφορά, απλά, για να καταλάβουμε πόσο μεγάλη σημασία δίνουν σε αυτούς που οι ίδιοι αποκαλούν «θεσμούς» και «θεμέλια της δημοκρατίας». Οταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών, όλες τους οι θεωρίες ...πάνε περίπατο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Γρηγοριάδης Κώστας

Μήπως τάχα δεν έχουν ακούσει, δεν έχουν διαβάσει τόσα και τόσα χρόνια (αλλά και στην τελευταία συζήτηση στη Βουλή για το επικίνδυνο ναρκω - νομοσχέδιο) τις θέσεις του ΚΚΕ, που φωνάζει να μην πηγαίνουν οι χρήστες φυλακή, να έχουν ειδική αντιμετώπιση από ειδικό σώμα δικαστών κ.λπ. και κυρίως το κράτος να φροντίσει για την πρόληψη και για δομές απεξάρτησης; Φυσικά και τα ξέρουν όλα αυτά. Τα κρύβουν όμως και συκοφαντούν, γιατί το ΚΚΕ φωνάζει οι χρήστες να μην πηγαίνουν στη φυλακή, αλλά να οδηγούνται στην απεξάρτηση, σε «στεγνά» προγράμματα και κοινωνική αποκατάσταση. Η δική τους θέση όμως, της «Αυγής» και του ΣΥΝ, είναι ότι ο χρήστης δε θεραπεύεται! Γι' αυτό τον θέλουν στην υποκατάσταση και στα κτίρια - γκέτο, που θέλει τώρα να φτιάξει η κυβέρνηση για να κρύψει τους χρήστες από τα πεζοδρόμια της Αθήνας. Συκοφαντούν για να κρύψουν τη βαθιά αντιδραστική δική τους θέση ότι ο χρήστης θα είναι κλεισμένος μια ζωή στη φυλακή των ναρκωτικών.

«Την ανάγκη για ενίσχυση της "περιφρούρησης του αγώνα" επειδή όσοι έρχονται εδώ δεν έρχονται όλοι για το καλό μας» τόνισε ο πρόεδρος του σωματείου της Ελληνικής Χαλυβουργίας και στέλεχος του ΠΑΜΕ, στην τελευταία γενική συνέλευση». Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από δημοσίευμα στην «Κόντρα» (γνωστό έντυπο κάποιας ομάδας «αντιεξουσιαστών») αλλά - με ελάχιστες φραστικές διαφορές - το συναντά κανείς και σε δημοσίευμα της ιστοσελίδας της εφημερίδας της «Χρυσής Αυγής». Κι οι δύο επιλέγουν να αναφερθούν στην παραπάνω επισήμανση του σωματείου, για να επιτεθούν στους χαλυβουργούς.

Η μεν «Κόντρα» για να πει ότι η αλληλεγγύη που χρειάζεται είναι αυτή που θα βοηθήσει «ώστε να βγει η απεργία από το τέλμα», συκοφαντώντας και χτυπώντας έτσι τον αγώνα των χαλυβουργών που όχι μόνο σε τέλμα δεν έχει φτάσει αλλά δυναμώνει καθημερινά μέσα από το πλατύ άνοιγμα στον κλάδο, τη δράση που βοηθά για να δυναμώσει η αφύπνιση και οργάνωση των εργατών ενάντια στην πολιτική που στηρίζει κάθε Μάνεση. Η δε «Χρυσή Αυγή» για να ... θυμίσει ότι «η εργασία δεν είναι"δικαίωμα", αποτελεί καθήκον και υποχρέωση τόσο του κράτους απέναντι στον πολίτη, όσο και αντιστρόφως», καλώντας εμμέσως πλην σαφώς τους απεργούς να δεχτούν όσα ζητά ο Μάνεσης και να γυρίσουν «φρόνιμα» στις δουλειές τους.

Τα δημοσιεύματα «συναντιούνται» στη συνέχεια ξανά για να τα «βάλουν» με μια άλλη επισήμανση της εισήγησης (η οποία συνολικά εγκρίθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τη συνέλευση και ως απόφαση): «Τη μεγαλύτερη βοήθεια στον αγώνα μας, τη μεγαλύτερη πίεση σε εργοδοσία και κυβέρνηση μπορεί να την κάνει η εργατική τάξη, μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις. Καλές οι ευχές, η συμπάθεια και τα μεγάλα λόγια, αλλά αν η εργοδοσία και η κυβέρνηση δε νιώσουν την ανάσα μας σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση δεν πρόκειται να κάνουν πίσω».

Δηλαδή, «Κόντρα» και «Χρυσή Αυγή» μοιράζονται το εξής «πρόβλημα»: το ότι οι χαλυβουργοί οξύνουν το ταξικό τους κριτήριο και δηλώνουν αποφασισμένοι να κρατήσουν απομονωμένους όσους σπεύδουν το τελευταίο διάστημα να το παίξουν φίλοι τους αλλά τους συμβουλεύουν όσα ακριβώς τους «συμβουλεύει» ο Μάνεσης κι η κυβέρνηση. Κοινό επίσης «πρόβλημα» «Κόντρας» και «Χρυσής Αυγής» είναι το ότι - κάθε μέρα που περνά - οι χαλυβουργοί συνειδητοποιούν και αναδεικνύουν πως η παρεμπόδιση της αντεργατικής επίθεσης περνά πρώτα από την οργάνωση και την αντίσταση μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς, εκεί που οι δυο τάξεις αναμετριούνται καθημερινά. Αυτοί είναι οι κοινοί προβληματισμοί «Κόντρας» και «Χρυσής Αυγής». Καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του.