ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Λύσσαξαν» από το ταξικό τους μίσος

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στην επιφάνεια ξέβρασε το ταξικό μίσος του εφοπλιστικού κεφαλαίου, των πολιτικών του εκπροσώπων και των μηχανισμών του, ο παλικαρίσιος απεργιακός αγώνας που δίνουν οι ναυτεργάτες συμμετέχοντας μαζικά στην 48ωρη απεργία των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ, ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ. Χτες η Ενωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας και ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Επιβατηγού Ναυτιλίας, σε κοινό δελτίο, χαρακτηρίζουν «παράνομη» την απεργία των ναυτεργατών επειδή είναι επιστρατευμένοι και προσθέτουν: «Εγκειται επομένως στο επίσημο ελληνικό κράτος να διασφαλίσει τη νομιμότητα»! Κοινώς: «Κατεβάστε τα ΜΑΤ». Ανάλογη αξίωση πρόβαλε ο ΗΑΤΤΑ (Σύνδεσμος των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων), ενώ το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΝΕΕ), σε ένα ρεσιτάλ υποκρισίας και κοροϊδίας απέναντι στους ναυτεργάτες, έφτασε να «καλεί την πολιτεία», πέρα από το να παρέμβει για να σταματήσει την «παρεμπόδιση επιβατών», να διασφαλίσει «και το δικαίωμα στην εργασία που προστατεύεται από το Σύνταγμα της χώρας μας»! Οσον αφορά τα παπαγαλάκια τους σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, ορισμένοι τίτλοι μιλάνε από μόνοι τους: «Στο έλεος του ΠΑΜΕ η ακτοπλοΐα. Αφαντη η πολιτεία», «Μπλόκο του ΠΑΜΕ στο λιμάνι και στον τουρισμό. Σε απόγνωση επιβάτες, Ελληνες και ξένοι», «Το ΠΑΜΕ, για ακόμα μια φορά, μην έχοντας συναίσθηση, όπως φαίνεται, της κατάστασης, δε χτυπάει ούτε τους εφοπλιστές, ούτε το κεφάλαιο, αλλά κυρίως τους τουρίστες, Ελληνες και ξένους».

Ο,τι και να κάνουν, όμως, οι βαρόνοι των ΜΜΕ και οι κονδυλοφόροι τους, θα έρθει η ώρα που οι εργάτες στεριάς και θάλασσας, μαζί με τους συμμάχους τους και την οργανωμένη πάλη τους, θα απαλλαγούν οριστικά από την εκμετάλλευση και θα φέρουν τη δική τους λαϊκή εξουσία.

Επικοινωνιακά κόλπα λαϊκής χειραγώγησης

Σε κινήσεις εντυπωσιασμού επιδίδονται τις τελευταίες κρίσιμες ώρες τα προπαγανδιστικά χαλκεία του ΠΑΣΟΚ, για τις κρίσιμες ψηφοφορίες για το δολοφονικό «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» και τον επίσης δολοφονικό εφαρμοστικό νόμο.

Την προηγούμενη Δευτέρα ο Γ. Ραγκούσης έκανε την πρόταση «βόμβα» να φορολογηθούν αδρά όλα τα πρόσωπα που από το 1974 άσκησαν δημόσια διοίκηση και τα οποία ωφελήθηκαν - λέει - από την υπεραξία (!) που δημιουργήθηκε στην εποχή της ανάπτυξης. Ο δε Ε. Βενιζέλος αναζητούσε (;) εναγωνίως στοιχεία για εκείνους που τον περσινό Μάρτη απέσυραν τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες και τα κατέθεσαν στις ελβετικές. Στα πλαίσια αυτά πραγματοποίησε τηλεδιάσκεψη με την ομόλογό του Ελβετίδα υπουργό Οικονομικών, ενώ συναντήθηκε και με το διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.

Ας μην κουράζονται τόσο... Τον ελληνικό λαό δεν θα τον παρασύρουν και δεν θα τον εξαπατήσουν με τέτοια φθηνά επικοινωνιακά κόλπα. Το πρόβλημα της λεηλασίας του τεράστιου ομολογουμένως πλούτου, που δημιούργησαν οι εργαζόμενοι της χώρας, δεν βρίσκεται στα ψίχουλα που ίσως απέσπασαν όσοι άσκησαν δημόσια αξιώματα από τη μεταπολίτευση και μετά (δηλαδή το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης).

Το πρόβλημα του ελληνικού λαού ήταν πάντα και είναι πρωτίστως η ίδια η άρχουσα τάξη που θησαυρίζει από τη δουλειά του (έτσι βγήκαν στις ελβετικές τράπεζες και τα εκατοντάδες δισ. ευρώ), καταστρέφοντας ζωές, ελπίδες και όνειρα. 'Η για να το πούμε διαφορετικά, το μεγάλο πρόβλημα που καλείται να λύσει ο ελληνικός λαός σήμερα είναι οι ίδιες οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, η μήτρα δηλαδή που γεννοβολάει την ταξική εκμετάλλευση, την κατάφωρη αδικία, τη σύγχρονη βαρβαρότητα και τον παρασιτισμό του κεφαλαίου. Που επιτρέπει ο ιδρώτας και το αίμα των εργαζόμενων τάξεων να μετουσιώνονται σε απίστευτο πλούτο, χλιδή και πολυτέλεια για την αστική τάξη.

Αυτή τη μήτρα πρέπει να καυτηριάσουμε, να σταματήσουμε τις τερατογενέσεις που απειλούν τον ελληνικό λαό, να την καταργήσουμε.

Το πραγματικό πολιτικό πρόβλημα των ημερών είναι αν οι ιστορικά ξεπερασμένες παραγωγικές σχέσεις, που μολύνουν και καταστρέφουν κάθε στοιχείο του πολιτισμού αυτής της χώρας, συνεχίζουν να διατηρούνται στη ζωή ή αν θα ανατραπούν. Το ερώτημα είναι αν οι ίδιοι οι παραγωγοί του κοινωνικού προϊόντος ελέγχουν το προϊόν που παράγουν και το διανέμουν μεταξύ τους ή θα συνεχίσουν να το κατασπαράσσουν τα αρπακτικά του κεφαλαίου.

Αλλο ένα μέσο εκβιασμού

Το «όχι» του ΛΑ.Ο.Σ. στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα είναι καιροσκοπικό και υποκριτικό. Δε διατυπώθηκε για να εκφράσει διαφωνία με τα όσα τερατώδη για το λαό αυτό περιλαμβάνει, άλλωστε τέτοια δεν υπήρξε ποτέ, αφού το κόμμα αυτό στήριξε μέχρι κεραίας την αντιλαϊκή πολιτική. Διατυπώθηκε, γιατί έτσι θεώρησε ο ΛΑ.Ο.Σ. ότι εξυπηρετούνται οι επιδιώξεις και οι σκοπιμότητές του. Ηταν απολύτως σαφής χτες ο πρόεδρός του Γ. Καρατζαφέρης, όταν δήλωνε στο ρ/σ «REAL»: «Σαφώς θα ψηφίσουμε "ΟΧΙ". Δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του τόπου μας η μονοκομματική κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου. Ως εκ τούτου, ο ΛΑ.Ο.Σ θα καταψηφίζει οτιδήποτε φέρνει αυτή η κυβέρνηση, ώσπου να επιτευχθεί ο στόχος της οικουμενικής κυβέρνησης (...) Το αντίθετο να στήριζε το ΠΑΣΟΚ, πάλι αντίθετος θα ήμουν. Πρέπει να γίνει οικουμενική κυβέρνηση στη χώρα μας, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα (...) Δεν θα ψηφίζω τίποτα που θα κρατά το ΠΑΣΟΚ μια ημέρα παραπάνω στην εξουσία. Γιατί μπορεί να έχει μια θετική προσπάθεια ή πρόταση, αλλά η επιμήκυνση του χρόνου παραμονής του ΠΑΣΟΚ στα πράγματα θα βλάπτει σοβαρά την Ελλάδα».

Μέσο εκβιασμού του λαού ήταν η αρνητική ψήφος του ΛΑ.Ο.Σ. στο «μεσοπρόθεσμο», αφού απαιτεί την εφαρμογή γοργά ακόμη πιο βάρβαρων μέτρων, προβάλλοντας, ταυτόχρονα, τη θέλησή του για οικουμενική κυβέρνηση. Ας το προσθέσει κι αυτό ο λαός στα έργα και τις ημέρες του αντιδραστικού αυτού μορφώματος.

Τα λένε μόνοι τους...

Στα στοιχεία για την «απασχόληση και την κοινωνική κατάσταση» στην ΕΕ, που δημοσιοποίησε προχτές η Κομισιόν, το συμπέρασμα που κυριαρχεί είναι ότι «η αγορά εργασίας στην ΕΕ ανακάμπτει αργά και άνισα ανάμεσα στα κράτη - μέλη». Επί της ουσίας, τα όργανα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ παραδέχονται και ομολογούν αυτό που το ΚΚΕ έλεγε από την πρώτη ώρα. Οτι, δηλαδή, η κρίση είναι βαθιά, το κεφάλαιο συναντά σοβαρές δυσκολίες να τη διαχειριστεί προς όφελός του και η όποια ανάκαμψη είναι βραδεία και αναιμική. Ταυτόχρονα, ομολογείται ο αδυσώπητος νόμος της ανισομετρίας στην καπιταλιστική ανάπτυξη, καθώς όλες οι χώρες δε βυθίζονται με τους ίδιους ρυθμούς στην κρίση, ούτε βέβαια ανακάμπτουν με τους ίδιους όρους από αυτή.

Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που πληρώνουν την κρίση είναι οι λαοί σε ολόκληρη την Ευρώπη, ανεξάρτητα από τη θέση που κατέχει η καπιταλιστική οικονομία της κάθε χώρας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Αυτό επιβεβαιώνουν τα στοιχεία της Κομισιόν σχετικά με την πορεία της ανεργίας. Για την Ελλάδα, η ανεργία προβλέπεται να σκαρφαλώσει στατιστικά πάνω από 15% το 2012, δείχνοντας τη ραγδαία καταστροφή εργατικής δύναμης, που αναπόφευκτα συνοδεύει την καπιταλιστική κρίση. Η ίδια η Κομισιόν ομολογεί ότι «κατά τη διάρκεια της ύφεσης, συνολικά, η απώλεια εργασίας επηρέασε ιδιαίτερα τους εργαζόμενους που πληρώνονται με χαμηλούς ή μεσαίους μισθούς, κυρίως στους τομείς των κατασκευών και της βιομηχανίας».

Ολους αυτούς που το καπιταλιστικό σύστημα πετάει βίαια εκτός παραγωγής, όπως βίαια τους ξεζούμιζε στα χρόνια της οικονομικής μεγέθυνσης, οι κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας όχι μόνο δεν τους προστατεύουν με ουσιαστικά μέτρα, όπως αυτά που προτείνει το ΚΚΕ, αλλά, αντίθετα, αυστηροποιούν κι άλλο τις προϋποθέσεις για την παροχή του πενιχρού επιδόματος ανεργίας. Είναι κι αυτό ένα στοιχείο που δείχνει τα ξεπερασμένα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, αλλά και την αδυναμία του να λύσει επί της ουσίας το ζήτημα της ανεργίας. Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός είναι ένας ακόμα δείκτης από αυτούς που ανακοινώνει η Κομισιόν, η οποία διαπιστώνει ότι «σε ετήσια βάση, η απασχόληση αυξήθηκε μόνο κατά 0,3% το πρώτο τετράμηνο του έτους» και αυτή η αύξηση «καταγράφεται μόνο χάρη στη μερική απασχόληση και την προσωρινή εργασία».

Τι ομολογούν τα επιτελεία της ΕΕ; Οτι εν μέσω κρίσης, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου έχουν τσακίσει τις εργασιακές σχέσεις, ώστε σήμερα η όποια ανάκαμψη να βασίζεται εξολοκλήρου στη μερική και προσωρινή απασχόληση. Δηλαδή, στην ακόμα φθηνότερη εργατική δύναμη. Να ποια είναι η κινητήρια δύναμη που μπορεί να ωθήσει στην καπιταλιστική ανάκαμψη (αυτό κάνουν τα μνημόνια και το «Μεσοπρόθεσμο») και, ταυτόχρονα, ο στρατηγικός στόχος όλων των κρατών - μελών της ΕΕ, ανεξάρτητα από το αν έχουν χρέη και ελλείμματα. Η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, η πλήρης κατάργηση της μόνιμης και σταθερής εργασίας με πλήρη δικαιώματα, είναι όρος αναγκαίος για να ξεκολλήσει το κεφάλαιο από την κρίση, μαζί με την καταστροφή μέρους του, και να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του σε παγκόσμιο επίπεδο. Γιατρειά για τους εργαζόμενους και το λαό δεν υπάρχει, πέρα από το να συνειδητοποιήσουν τα αίτια της κρίσης και εκεί να στρέψουν τα πυρά τους. Ο καπιταλισμός γεννάει μόνο ανεργία, κρίσεις και φτώχεια, καθιστώντας ώριμες τις αντικειμενικές συνθήκες να περάσει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας η αστική τάξη και η εξουσία της.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Η έγνοια τους στα κέρδη...

Γρηγοριάδης Κώστας

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ! Μετά την ψήφιση του «μεσοπρόθεσμου», οι Διεθνείς Οίκοι δεν πρόκειται να θεωρήσουν την εθελοντική επαναγορά ομολόγων ως «πιστωτικό γεγονός»! Τι ωραία...

Η ανεργία του κόσμου, η ύφεση, η ακρίβεια, η μείωση μισθών, η κατάργηση δικαιωμάτων, η κατάργηση του 8ωρου, των συμβάσεων, των βασικών μισθών και γενικώς των πάντων, θεωρείται, άραγε, ...«πιστωτικό γεγονός»;

Από τους «διεθνείς οίκους», προφανώς όχι. Ακόμη και ένα ευρώ να χάσει μια τράπεζα, ή μία πολυεθνική, βλέπετε, το «μετράνε». Το να καταβαραθρωθεί το βιοτικό επίπεδο ενός ολόκληρου λαού είναι ...φυσιολογικό.

Μόνο που ο ελληνικός λαός θεωρεί όλα όσα έγιναν και σαφώς όλα όσα θα γίνουν «πιστωτικό γεγονός», έστω κι αν δε χρησιμοποιεί τέτοιους ανόητους όρους. Και στην προκειμένη περίπτωση ...«τέρμα η πίστωση» για τις πολιτικές τους.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟ χαμό, έχουμε και τον υπουργό Οικονομίας της Γερμανίας να δηλώνει ότι πρέπει να γίνει ένας ...«δίκαιος επιμερισμός του προβλήματος μεταξύ των φορολογούμενων και του ιδιωτικού τομέα» όσον αφορά το ελληνικό χρέος.

Μιλάει, φυσικά, για «δίκαιο επιμερισμό» ...στη χασούρα. Γιατί, όταν υπάρχουν κέρδη, η αντίληψή τους περί δικαίου είναι το να παίρνουν οι πολυεθνικές τα πάντα και οι «φορολογούμενοι» (δηλαδή οι λαοί) τίποτε.

Και μην έχετε αμφιβολία ότι τέτοιου είδους αντίληψη ...«δικαίου» έχουν και στη δική μας περίπτωση. Κάτι, που είναι εμφανές, άλλωστε, και από την κυβερνητική πολιτική.

ΠΑΝΤΩΣ, ΗΤΑΝ καλό, που κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της αίθουσας της Βουλής, έφτιαξαν μια ...«παρέα» και χειροκρότησαν όταν ανακοινώθηκε η ψήφιση του «μεσοπρόθεσμου».

Ετσι, για να τους ...θυμόμαστε με τα χαμόγελά τους και τις χαιρετούρες τους. Μέχρι την επόμενη φορά φυσικά, γιατί ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και 6η δόση. Και 7η, και 8η....

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συμπόρευση τώρα με το ΚΚΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Τίποτα δεν έχει κριθεί επειδή η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ του «μεσοπρόθεσμου». Ο πόλεμος της πλουτοκρατίας κατά του λαού κλιμακώνεται, αλλά η έκβασή του δεν έχει κριθεί και σε κάθε περίπτωση ο λαός θα έχει τον τελευταίο λόγο. Την επόμενη μέρα, λοιπόν, μοιρολατρικές και ηττοπαθείς σκέψεις δεν έχουν καμία θέση. Ισα ίσα τώρα είναι η ώρα ο λαός να ορθώσει ψηλότερα το μπόι του, να πιστέψει στη δύναμή του, να μην τους αφήσει να τον χρεοκοπήσουν, να τον βουλιάξουν πιο βαθιά στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Εχει τη δύναμη να αντισταθεί και να παρεμποδίσει την άγρια αντιλαϊκή λαίλαπα, δημιουργώντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και το άνοιγμα του δρόμου για τη δική του εξουσία που θα αποφασίζει με γνώμονα τις δικές του ανάγκες . Ακριβώς σε αυτή τη φάση αναδεικνύεται ο αναντικατάστατος ρόλος του ταξικού - λαϊκού κινήματος που θα μπει στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση της πάλης και της αντεπίθεσης του λαού. Είναι μονόδρομος λοιπόν η δημιουργία ισχυρών ταξικών σωματείων σε κάθε χώρο δουλειάς, που θα αναμετρώνται καθημερινά με τον ταξικό αντίπαλο και θα προετοιμάζουν τους εργαζόμενους για σκληρή και μακρόχρονη σύγκρουση. Ταυτόχρονα, ο λαός πρέπει να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα από τους μακροχρόνιους αγώνες των προηγούμενων χρόνων και να εμπιστευτεί και συμπορευτεί με το ΚΚΕ στους δύσκολους, αλλά συνάμα ελπιδοφόρους, καιρούς που έρχονται.

Οταν οι «διαφωνούντες» ψηφίζουν «ναι»

Το ΠΑΣΟΚ των «διαφωνούντων», το ΠΑΣΟΚ των «ανταρτών», το «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ, με μια λέξη το ΠΑΣΟΚ έδωσε ένα ακόμα αξιόπιστο δείγμα γραφής για το ρόλο που έχει αναλάβει στην κοροϊδία εναντίον του λαού, κατά τη διάρκεια της χτεσινής ψηφοφορίας για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος Αλ. Αθανασιάδης, Θ. Ρομπόπουλος, Σ. Βαλυράκης και πολλοί άλλοι, που το προηγούμενο διάστημα περιφέρονταν στους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς εμφανιζόμενοι ως δήθεν «διαφωνούντες» με επιμέρους μέτρα του «μεσοπρόθεσμου», χτες, στη διάρκεια της ψηφοφορίας, έπραξαν το ταξικό τους καθήκον. Ψήφισαν «ναι» με το «χέρι στην καρδιά», όπως τους παρότρυνε ο πρωθυπουργός τους Γ. Παπανδρέου. Ψήφισαν τα βάρβαρα μέτρα του «μεσοπρόθεσμου», όπως με την ίδια «συνέπεια» είχαν ψηφίσει και το μνημόνιο. Αφού για περίπου τρεις βδομάδες ανέλαβαν τον «πυροσβεστικό» και αποπροσανατολιστικό ρόλο του «καλού ΠΑΣΟΚ», χτες δήλωσαν «πεισμένοι» για την «αναγκαιότητα» των μέτρων και τα υπερψήφισαν. Συμμετείχαν και στο παρατεταμένο χειροκρότημα, με το οποίο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ υποδέχτηκαν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Δε μας εκπλήσσει η στάση τους. Δε μας εκπλήσσει ούτε η τοποθέτηση του βουλευτή Κοζάνης του ΠΑΣΟΚ Αλ. Αθανασιάδη μέσα στη Βουλή, ο οποίος, στην προσπάθειά του να αιτιολογήσει την «ψήφο» του, σημείωσε: «Ολοι γνωρίζετε τις αντιρρήσεις μου, αντέδρασα σε δύο θέματα που αφορούσαν ενέργεια και υδάτινους πόρους, αλλά μετά την ομιλία του πρωθυπουργού και τις δεσμεύσεις του υπουργού ψηφίζω "ναι"». Εξάλλου, ο ίδιος ήταν, που όλο το προηγούμενο διάστημα εστίαζε τη «διαφωνία» του μόνο στο «χαμηλό τίμημα» της πώλησης της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, ενώ δεν είχε αρθρώσει την παραμικρή ένσταση για τα βάρβαρα μέτρα, που πλήττουν μισθούς και συντάξεις, που λεηλατούν με φόρους τα λαϊκά στρώματα. Καθείς εφ' ω ετάχθη. Και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έχουν διαλέξει στρατόπεδο, αυτό της αστικής τάξης. Απέναντι στο λαό, απέναντι ακόμα και σ' αυτούς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα και τους εξασφαλίζουν την πολιτική εξουσία. Ο λαός οφείλει να βγάλει συμπεράσματα.

Φλερτ με τους «αγανακτισμένους»

Αργά χτες το απόγευμα η ΝΔ εδέησε να βγάλει μία ανακοίνωση για τα επεισόδια που γίνονται εδώ και δύο μέρες στην πλατεία Συντάγματος. Ασφαλώς και δεν πρόκειται για τυχαία παράλειψη, πολύ περισσότερο που το ίδιο κόμμα δεν παρέλειψε να βγάλει αλλεπάλληλες ανακοινώσεις για να καταγγείλει τη συμβολική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη, αλλά και να καταδικάσει τους απεργούς ναυτεργάτες! Οσο και αν, από πρώτη ματιά, η στάση της ηγεσίας της ΝΔ φαντάζει παράδοξη, ωστόσο εξηγείται πολύ εύκολα πολιτικά. Αυτό που ενοχλεί την ηγεσία της ΝΔ, που κατά τα λοιπά κόπτεται για την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και τη ζημιά στον τουρισμό, είναι οι ταξικοί - λαϊκοί αγώνες που βάζουν στο στόχαστρο τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και αμφισβητούν την εξουσία της πλουτοκρατίας. Από την άλλη καθόλου δεν ενοχλείται από τις μούντζες και τα εκτονωτικά συνθήματα των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος. Αντίθετα τους κλείνει πονηρά το μάτι και έμμεσα πλην σαφώς επιζητά την ψήφο τους, επισείοντας τις αντιμνημονιακές κορόνες και το υποκριτικό και προσχηματικό «όχι» στο «μεσοπρόθεσμο». Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι ενώ γενικά πλειοδοτεί υπέρ της κλιμάκωσης του αυταρχισμού και της αστυνομικής βίας, στη χτεσινή δήλωσή του ο εκπρόσωπος επικρίνει την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για «αλόγιστη χρήση χημικών»... Ο λαός πάντως έχει την ωριμότητα να βγάλει τα συμπεράσματά του και να καταδικάσει τα κόμματα και την εξουσία του κεφαλαίου.

Κίνημα με προοπτική

Η πετυχημένη 48ωρη γενική απεργία επιβεβαίωσε αυτό που γίνεται όλο και περισσότερο συνείδηση σε όλο και περισσότερους εργαζόμενους. Οτι το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο αναδεικνύεται σε πραγματικό εκφραστή των συμφερόντων και των πόθων των εργαζομένων, σε αυθεντικό εκφραστή της εργατικής τάξης. Το ΠΑΜΕ έβαλε για άλλη μια φορά τη σφραγίδα του και σε αυτή την απεργιακή μάχη, κόντρα στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό που ουσιαστικά υπονόμευσε την απεργία. Ηταν μια πραγματική μάχη που δόθηκε στις πύλες των εργοστασίων, στα λιμάνια, στα γραφεία, σε χιλιάδες χώρους δουλειάς, εκεί που διεξάγεται η ταξική πάλη, εκεί που συγκρούεται τάξη με τάξη. Εκεί όπου πραγματικά πονάει το κεφάλαιο και τους εκμεταλλευτές του λαού. Ο σημαντικός αυτός σταθμός στον αγώνα, της 48η απεργίας με αφορμή το λεγόμενο «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα», το μνημόνιο διαρκείας που συνθλίβει λαϊκά δικαιώματα, είχε προετοιμαστεί με τις δεκάδες πρωτοβουλίες, απεργιακές κινητοποιήσεις που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ εδώ και καιρό, καλώντας το λαό σε ξεσηκωμό για να μην κάνει καμία θυσία για την πλουτοκρατία.

Στο πλευρό του ΠΑΜΕ βρέθηκαν και χιλιάδες μικροεπαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι που συσπειρώνονται στην Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, Εμπόρων και έκλεισαν τα μαγαζιά τους, το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, η Παναγροτική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Το ταξικό αγωνιστικό κίνημα απέδειξε για άλλη μια φορά ότι με οργανωμένο τρόπο ξέρει και μπορεί να διεξάγει τη σύγκρουση με το κεφάλαιο. Εβαλε και βάζει τη σφραγίδα του στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, κόντρα στις διαθέσεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αν δεν ήταν η καθημερινή ασίγαστη πάλη των ταξικών σωματείων στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις εργατογειτονιές, αν δεν υπήρχε αυτή η δράση, να ασκεί πίεση στις πλειοψηφίες μοχλούς του κεφαλαίου στο συνδικαλιστικό κίνημα, την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, δε θα οργώνονταν πανεργατικές απεργίες ώστε η εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα να ορθώσουν ανάστημα στη βαρβαρότητα. Και μάλιστα με καθαρή ταξική γραμμή, κόντρα στο κεφάλαιο και την πολιτική του. Η δίκαιη αγανάκτηση χιλιάδων και χιλιάδων εργαζομένων μπορεί να συναντηθεί και να στηριχτεί στο ταξικό κίνημα, για να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση όχι για μια καλύτερη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά για να ανοίξει ο δρόμος για την κατάργησή του.

Το ΠΑΜΕ καλεί την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, να τσακίσουν τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία που χρησιμοποιούν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η πλουτοκρατία, η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Τα περί «σκληρών μέτρων ή χρεοκοπία», τα «ή δανειζόμαστε ή χανόμαστε», οι θυσίες χωρίς τέλος για να διασωθεί το κεφάλαιο από την βαθιά του κρίση, δεν αφορούν το λαό, του χρωστάνε και δε χρωστάει. Οι εργάτες και όλοι οι άλλοι εκμεταλλευόμενοι έχουν το δικό τους δρόμο. Με τη δική τους κοινωνική συμμαχία να ανοίξουν το δρόμο για να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που αυτοί παράγουν, για να καρπώνονται τα παράσιτα οι καπιταλιστές. Να βάλουν στόχο τη δική τους λαϊκή εργατική εξουσία, που θα κοινωνικοποιεί όλα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, για να αξιοποιηθούν όλες οι πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες της χώρας, να εξασφαλιστεί δουλειά για όλους, ανάπτυξη όλων των κλάδων παραγωγής και να ικανοποιούνται οι σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων.