«
Η διαφορά «μνημονιακών» - «αντιμνημονιακών», και των δύο μέσα στην Ευρωζώνη δεν λέει πια τίποτε», εκτιμά ο Αλ. Αλαβάνος και στη θέση ενός κάλπικου διλήμματος που εξέπνευσε παρουσιάζει ένα άλλο: Ευρώ ή εθνικό νόμισμα, εννοείται μέσα στην ΕΕ. Αυτό το δίλημμα, κατά την άποψή του, θα κυριαρχήσει ενόψει των ευρωεκλογών. Η απάντηση όμως σε αυτό το δίλημμα δεν έχει καμιά σχέση με την ανάγκη του λαού για διέξοδο απ' την αφόρητη πραγματικότητα που βιώνει. Καταρχήν, γιατί αυτήν την πραγματικότητα τη συνδιαμορφώνει η ΕΕ, οπότε το φεύγω απ' το ευρώ και μένω στη λυκοσυμμαχία, δεν κάνει καμία διαφορά για το λαό και τα συμφέροντά του. Αλλωστε, υπάρχουν χώρες στην ΕΕ, εκτός Ευρωζώνης, αλλά οι λαοί τους ζουν την ίδια βάρβαρη πραγματικότητα με το λαό μας. Για παράδειγμα, στη Βρετανία, η φτώχεια θερίζει. Μόλις πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας η είδηση ότι 9 εκατομμύρια Βρετανοί αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνειά τους. Οπως υπάρχουν και χώρες εκτός ΕΕ, που οι λαοί τους επίσης βιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα, αφού οι αντεργατικές, αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, ανεξάρτητα από το εύρος της εφαρμογής τους συνυπάρχουν σε όλα τα μείγματα αστικής διαχείρισης, είναι κοινή συνταγή για την αναπαραγωγή των κερδών του κεφαλαίου. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ, υπάρχουν εκατομμύρια άστεγοι, εκατομμύρια που τρέφονται με συσσίτια.
Αρα είτε ευρώ είτε εθνικό νόμισμα, πρόκειται για επιλογές που ευνοούν τμήματα της αστικής τάξης και υπηρετούν δικά τους συμφέροντα. Το ομολογεί ο Αλ. Αλαβάνος όταν προσθέτει: «Το σημαντικό είναι πώς θα βγούμε από την ύφεση και αυτό δεν μπορεί να γίνει με το σκληρότερο νόμισμα στον κόσμο, το ευρώ, με τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη λιτότητα της Ευρωζώνης. Η εναλλακτική λύση είναι μπροστά μας και είναι εφικτή. Εκδοση εθνικού νομίσματος, για ρευστότητα και ανταγωνιστικότητα»...
Ξεχνάει να συμπληρώσει εδώ πως εκτός απ' το ένα ή το άλλο μείγμα διαχείρισης, απ' το ένα ή το άλλο νόμισμα, απ' τις επιλογές δηλαδή που έχει στα χέρια της η αστική τάξη και υπερασπίζονται οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, απηχώντας και τα ιδιαίτερα συμφέροντα των διαφόρων τμημάτων της, η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι κοινοί στόχοι των αστών που προϋποθέτουν την ολοκληρωτική ισοπέδωση των δικαιωμάτων του λαού, της τιμής της εργατικής δύναμης.
Αλίμονο αν οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις συμμετέχουν σε μια συζήτηση για το αν τα ψίχουλα με τα οποία ίσα που θα αναπαράγουν την εργατική τους δύναμη θα είναι σε ευρώ, σε δραχμές, σε δολάρια... Η δική τους απάντηση δεν μπορεί παρά να αποτελεί συνισταμένη των αναγκών τους και των δυνατοτήτων για την ικανοποίησή τους. Και δεν μπορεί παρά να δοθεί με όρους κινήματος που θα στοχεύει τους αστούς που σφετερίζονται τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο, τον υπεραρκετό να ικανοποιήσει και με το παραπάνω τις ανάγκες αυτές. Και θα φέρνει κοντύτερα τη διέξοδο που για το λαό είναι η αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και όχι απλά η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
Ψ.
Επικοινωνιακά κόλπα έχει στήσει, τις τελευταίες μέρες, η συγκυβέρνηση, για να «πουλήσει» στην κοινή γνώμη την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την ίδια στιγμή που ήδη έχουν ληφθεί οι αποφάσεις και γι' αυτό το ζήτημα. Σε τηλεοπτική εκπομπή, αργά προχτές το βράδυ, ο υπουργός Εργασίας παραδέχτηκε ότι οι ανατροπές που σχεδιάζονται θα γίνουν στη βάση της μελέτης του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας (ILO) που έχει ζητήσει το υπουργείο για τα ισχύοντα σε άλλες χώρες, αναφορικά με νομοθεσία για τις απολύσεις.
Ο ίδιος θεωρεί ξεπερασμένο το δικαίωμα «βέτο» που έχει ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας στην περίπτωση ομαδικών απολύσεων πάνω από τα νομοθετημένα όρια, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «μόνο στην Ελλάδα συμβαίνει να υπογράφει μόνο ο υπουργός ομαδικές απολύσεις. Το θέμα είναι: κρατάμε αυτή τη μοναδική πατέντα που έχουμε στη χώρα μας ναι ή όχι;». Πρόσθεσε, επίσης, ότι για επιχειρήσεις που βρίσκονται σε φάση αναδιάρθρωσης, εξετάζεται η αύξηση στις ομαδικές απολύσεις πάνω από το όριο του 5% που ισχύει σήμερα.
Και ενώ οι αποφάσεις είναι ειλημμένες, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ «καρφώνει» ότι οι δήθεν κόντρες με την τρόικα είναι χωρίς ουσία. Μιλώντας στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο, αναρωτήθηκε: «Πόσο σημαντικό θέμα είναι η άρση των ομαδικών απολύσεων οι οποίες ήδη προβλέπονται, όταν κάπου υπάρχει σημαντικό πρόβλημα επιβίωσης μιας επιχείρησης;».
Μερικές βδομάδες πριν, στη Βουλή, ο υφυπουργός Εργασίας, Β. Κεγκέρογλου, δήλωνε για το ίδιο θέμα: «Εχουμε δεσμευτεί να μελετήσουμε τη διαδικασία που έχει να κάνει με το αίτημα για ομαδικές απολύσεις και κυρίως την επίκληση που πολλές φορές έχουν κάνει οι εργοδότες, οι επιχειρηματίες και οι μεγάλες επιχειρήσεις για την οικονομική βιωσιμότητα της επιχείρησης». Και ο υφυπουργός, αποκαλύπτοντας τις θέσεις της κυβέρνησης συμπλήρωνε: «Δυστυχώς η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει το θεσμικό πλαίσιο (...), η προστασία που προβλέπει ο νόμος, ισχύει όταν υπάρχει κανονική λειτουργία της οικονομίας, των επιχειρήσεων (...) οι έκτακτες συνθήκες που υπάρχουν χρειάζονται πραγματικά και διαφορετική αντιμετώπιση».
Ομολογούσε, δηλαδή, αυτό που η κυβέρνηση είχε συνομολογήσει με την τρόικα από καιρό για τις ομαδικές απολύσεις και που σύμφωνα με τον Ευρωπαίο Επίτροπο, Ολι Ρεν η «ελληνική κυβέρνηση συμφώνησε να προβεί στην αναθεώρηση της ισχύουσας εργασιακής νομοθεσίας (...) Το εν λόγω εγχείρημα αναμένεται να συμπεριλάβει τη συγκριτική αναθεώρηση ρυθμιστικών θεμάτων που αφορούν την αναδιάρθρωση εταιρειών και τις ομαδικές απολύσεις»...
Γ. ΖΑΧ.
Feeds
