Η πορεία των Ναυπηγείων της Ελευσίνας ήταν προδιαγεγραμμένη. Οπως και οι εξελίξεις στο Ναυπηγείο του Σκαραμαγκά και στα λιμάνια της χώρας και σε κάθε κλάδο της οικονομίας, που οι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας κρίνουν ότι προσφέρεται για να αποκομίσουν κέρδη. Τα Ναυπηγεία της Ελευσίνας ανήκαν στο Δημόσιο, όπως και τα Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και του Νεωρίου. Η ΕΕ, όμως, και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με πρόσχημα ότι είναι ανεπίτρεπτο το Δημόσιο να επιδοτεί κρατικές επιχειρήσεις, ξεκίνησαν, μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ, το όργιο των ιδιωτικοποιήσεων του μεγαλύτερου μέρους των κρατικών επιχειρήσεων.

Το 1992, η ΝΔ παραχωρεί τη μονάδα της Ελευσίνας στον εφοπλιστή Περατικό, προσφέροντάς του κρατικές παραγγελίες, επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, τη δυνατότητα να κάνει απολύσεις και μαζί επιδοτήσεις 8 δισ. δραχμών, ποσό αστρονομικό για εκείνη την εποχή. Αργότερα, το 1997, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προσφέρει τα ναυπηγεία, μαζί με κρατικές δουλιές, στον Ταβουλάρη. Αυτός, αφού έκανε τις μπίζνες του για 15 περίπου χρόνια, τώρα απειλεί ότι αν οι κυβερνώντες δεν του εξασφαλίσουν νέες παραγγελίες, θα κλείσει τα ναυπηγεία.

Το ίδιο πάνω - κάτω κάνουν και τα γερμανοαραβικά αφεντικά του Σκαραμαγκά, το ίδιο μπορεί να γίνει αργότερα και με το Νεώριο, που, επίσης, ανήκει στον Ταβουλάρη. Παράλληλα, άδηλο είναι το μέλλον και για τον ΟΛΠ, όπου ήδη έχει βάλει πόδι η COSCO, και για τα άλλα λιμάνια που η κυβέρνηση ψάχνει ενδιαφερόμενους να τα αποκτήσουν. Βέβαιο είναι ένα: Οσο οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου θα βγάζουν κέρδος, θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τις υποδομές και τις παραγωγικές μονάδες που τους δίνουν οι κυβερνήσεις, αλλά μόλις διαπιστώσουν ότι τα κέρδη δεν είναι σίγουρα, θα τις επιστρέψουν, λεηλατημένες και απαξιωμένες, φορτώνοντας στους εργαζόμενους τις ζημιές και τα χρέη που στο μεταξύ θα έχουν δημιουργήσει.

Ετσι είναι ο καπιταλισμός. Τα πάντα κινούνται με αποκλειστικό κριτήριο το κέρδος. Τους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας δεν τους ενδιαφέρουν οι λαϊκές ανάγκες, εν προκειμένω το να ρίξουν στην ανεργία τους εργαζόμενους. Αλλωστε, και οι εφοπλιστές αλλού χτίζουν νέα πλοία ή επισκευάζουν αυτά που έχουν. Τους καπιταλιστές το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το κέρδος. Οταν αυτό απουσιάσει, τότε μαζεύουν τα κεφάλαιά τους και τον πλούτο που απέκτησαν από μια δραστηριότητα και αναζητούν άλλους κλάδους, άλλους τομείς, άλλες χώρες.

Ομως, οι δυνατότητες που υπάρχουν στην Ελλάδα για αξιοποίηση του κλάδου των ναυπηγείων, των ναυπηγοεπισκευών, των λιμανιών και μαζί των θαλάσσιων (και όχι μόνο) μεταφορών είναι δεδομένες. Η αντιλαϊκή και βαθιά αντεργατική πολιτική, που συνδιαμορφώνουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, μπορεί να οδηγεί τον κλάδο σε μαρασμό, αλλά αυτό δεν είναι μονόδρομος. Για τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, το ΚΚΕ προτείνει Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, λαϊκή ιδιοκτησία, ενταγμένο στον κεντρικό σχεδιασμό, με εργατικό έλεγχο, ο οποίος, με την εφαρμογή της ανάλογης κλαδικής αναπτυξιακής πολιτικής, θα συμβάλλει ουσιαστικά και σχεδιασμένα στην κατασκευή, επισκευή και συντήρηση των πλοίων, με επέκταση σε άλλους τομείς των μεταφορών, της εθνικής άμυνας στο πλαίσιο των αναγκών της λαϊκής οικονομίας. Μόνο σε τέτοιες συνθήκες, η αξιοποίηση και η ανάπτυξη της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος, των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, Ελευσίνας, Σύρου, Χαλκίδας, θα είναι σε όφελος του λαού.