«Δεν ξέρουμε πόσο θα διαμορφωθεί το έλλειμμα για το 2011»!

Αυτή είναι η δήλωση του αρμόδιου υφυπουργού Οικονομίας, του Φ. Σαχινίδη.

Αλλά, αν δεν κάνουμε λάθος, όλα αυτά τα αβίωτα που βιώνει ο ελληνικός λαός,

τα υφίσταται - υποτίθεται - για το έλλειμμα. Για την «τιθάσευση» του ελλείμματος. Για το «νοικοκύρεμα» του ελλείμματος. Για τη «μείωση» του ελλείμματος...

*

Και να 'σου, αυτοί που προΐστανται της διαδικασίας αφαίμαξης του ελληνικού λαού, έρχονται τώρα

- με εκείνο το ατσαλάκωτο ύφος του «τεχνοκράτη» που έχει πάντα δίκιο -

και μετά από δύο χρόνια μέτρων, κι άλλων μέτρων, αλλεπάλληλων μέτρων πόνου και δυστυχίας, δηλώνουν με απόλυτη φυσικότητα

ότι «δεν ξέρουν» πού θα εκτιναχτεί το έλλειμμα!

«Δεν ξέρουν» - λένε - πού θα φτάσει το έλλειμμα για το οποίο - υποτίθεται - ότι επιβάλλουν τη μια βαρβαρότητα μετά την άλλη!

*

Σε άλλες περιπτώσεις, ως αντίδραση, ως απάντηση του λαού στο «δεν ξέρω» τους, θα αρκούσε το... «ξεράδια»!

Καλύτερα, όμως, και όχι για λόγους «καθωσπρεπισμού», ούτε για λόγους αποφυγής της... καταφρόνιας περί «λαϊκισμού», αλλά για λόγους ουσίας, να υπερβούμε το θυμικό. Να διαβάσουμε ψύχραιμα όσα κρύβονται πίσω από το «δεν ξέρω» τους.

Γιατί, τελικά, αυτό το «δεν ξέρουμε» συνιστά ομολογία και αποκάλυψη της πραγματικότητας.

*

Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι πως «δεν ξέρουν» πού θα φτάσει το έλλειμμα γιατί, πολύ απλά, όσα κάνουν και ό,τι διαπράττουν, όλος αυτός ο κατήφορος της λαϊκής πτώχευσης

δεν έχει σχέση ούτε με την «τιθάσευση» των χρεών, ούτε με τη «μείωση» των ελλειμμάτων.

*

Τα ελλείμματα και τα χρέη,

που οι κυβερνώντες «δεν ξέρουν» πού θα διαμορφωθούν, αλλά από τα οποία - υποτίθεται - θέλουν να μας «σώσουν» επιβάλλοντας ανελέητη λιτότητα,

είναι το πρόσχημα των οικονομικών θηριωδιών τους

και των μέτρων της κοινωνικής κτηνωδίας τους.

*

Οι κυβερνώντες που μας ομολογούν ότι «δεν ξέρουν» ούτε τι λένε ούτε τι κάνουν με το έλλειμμα, εκείνο που αντίθετα γνωρίζουν άριστα, είναι ότι

η καπιταλιστική κρίση - που εκδηλώνεται με χρέη και ελλείμματα και ανατροφοδοτείται από αυτά - πρέπει και μπορεί να αποτελέσει μια τεράστια, διπλή μάλιστα, «ευκαιρία» για τους κεφαλαιοκράτες.

Ευκαιρία ώστε μέσα στην κρίση οι πλουτοκράτες

Για να επιτύχουν τους στόχους τους:

• Αξιοποιούν προπαγανδιστικά τα χρέη και τα ελλείμματα που οι ίδιοι δημιουργούν, για να υποτιμήσουν την αξία της εργατικής δύναμης στα χαμηλότερα επίπεδα.
• Χρησιμοποιούν τη χρεοτρομοκρατία και την ελλειμματοτρομοκρατία για να υποβιβάσουν την τιμή της εργασίας και να διευρύνουν ως δήθεν «αντιυφεσιακό μέτρο» τις στρόφιγγες της δικής τους χρηματοδότησης στο όνομα της επικείμενης «ανάπτυξης».
• Εντείνουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση μέσα από την καταβαράθρωση των μισθών, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Και όλα αυτά στο όνομα της «αντιμετώπισης» των ελλειμμάτων - που όμως «δεν ξέρουν» πού θα φτάσουν!

*

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, το κεφάλαιο

- που οι πολιτικοί του εκπρόσωποι «δεν ξέρουν» πού θα φτάσει το έλλειμμα -

ξέρει επακριβώς τι θέλει.

Ξέρει, δηλαδή, ότι

η εκμετάλλευση του εργάτη πρέπει να ενταθεί μέχρι τα ακρότατα όρια, ώστε να αποτελέσει το λίπασμα για την απομύζηση ακόμα μεγαλύτερης μάζας υπεραξίας μέσα από την περισσότερη απλήρωτη δουλειά του μισθωτού σκλάβου.

Τον οποίο εργάτη συνειδητά θα τον έχουν οδηγήσει, με πρόσχημα τη μείωση των ελλειμμάτων,

- εκείνων των ελλειμμάτων που όμως «δεν ξέρουν» (!) πού θα φτάσουν -

να δουλεύει για μισό κομμάτι ψωμί εις τον αιώνα τον άπαντα!

*

Ολα αυτά, φυσικά, ισοδυναμούν με την εξολόθρευση του λαού.

Πράγμα που ο κ. Σαχινίδης, οι περί τον Σαχινίδη, οι υπό τον Σαχινίδη και οι προϊστάμενοι του κ. Σαχινίδη, το επιθυμούν, το επιδιώκουν και το ξέρουν.

Σε αντίθεση με το πού θα φτάσει το έλλειμμα. Για το οποίο... «δεν ξέρουν». Και για το οποίο, στην πραγματικότητα, δευτερευόντως ενδιαφέρονται.

Η κλοπή των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων δεν αποτελεί ελληνική ευρεσιτεχνία.

«Εκλεψαν το ταμείο των συντάξεων για να βοηθήσουν τους πλούσιους τραπεζίτες φίλους τους»,

έγραφε η «Irish Daily Mirror» την επομένη της ανακοίνωσης της ιρλανδικής κυβέρνησης για την προσφυγή της χώρας στο «μηχανισμό» ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ...

*

Και από τα δικά μας, τι να πρωτοθυμηθούμε;

Ηταν μόλις λίγους μήνες μετά το μνημειώδες εκείνο «δεν υπάρχει σάλιο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσον αφορά στα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων, όταν το Υπουργικό Συμβούλιο των Παπανδρέου - Λοβέρδου, τον Δεκέμβρη του 2010,

ανακοίνωσε τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των μεγαλοεπιχειρηματιών στα Ταμεία κατά 25%...

*

Ο ελληνικός λαός, ήδη με το πρώτο μνημονιακό Ασφαλιστικό, έχει υποστεί την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την επέκταση των χρόνων συνταξιοδότησης στα 40 χρόνια δουλειάς, τη δραματική περικοπή στις συντάξεις.

Και, όμως, μετά απ' όλα αυτά, οι κυβερνώντες πάνε για νέες περικοπές!

Και το ακόμα «καλύτερο»:

Τη στιγμή που προωθούν νέες περικοπές στις συντάξεις, έχουν ήδη αποφασίσει νέες μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές!

*

Αυτή η πολιτική της δήθεν «σωτηρίας» των Ταμείων, που οδηγεί στην καταλήστευση των Ταμείων και στην εξόντωση των ασφαλισμένων, δεν είναι σημερινή.

Πρόκειται για ένα έγκλημα δεκαετιών.

Ας θυμηθούμε:

Πριν ακόμα συντελεστεί το μεγάλο «ριφιφί» των αποθεματικών των Ταμείων με το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου το 2000,

πριν ακόμα αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των ομολόγων το 2007,

είχε προηγηθεί μια ολόκληρη 40ετία (1951 - 1990), κατά την οποία οι εκάστοτε κυβερνώντες - εφαρμόζοντας την πολιτική της συσσώρευσης προς όφελος των λίγων διά μέσου της αποστέρησης από τους πολλούς - υποχρέωναν τα Ασφαλιστικά Ταμεία να καταθέτουν όχι μόνο ατόκως, αλλά και με αρνητικό επιτόκιο τα λεφτά των εργαζομένων στις τράπεζες.

Οι τελευταίες, με τη σειρά τους, επιδοτούσαν (ανέξοδα και με λεφτά των εργατών) τους βιομηχάνους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές.

Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι τα λεφτά των εργαζομένων από τις ασφαλιστικές τους εισφορές κατατέθηκαν στις τράπεζες

• το 1950 με αρνητικό επιτόκιο -7,6%,
• το 1954 με αρνητικό επιτόκιο -11,1%,
• το 1974 με αρνητικό επιτόκιο -21,8%,
• το 1981 με αρνητικό επιτόκιο -13%,
• το 1986 με αρνητικό επιτόκιο -8%,
• το 1990 με αρνητικό επιτόκιο -2,4%.

*

Από αυτή και μόνο την (καθ' όλα νόμιμη - με το νόμο 1611/1950 είχε γίνει) κομπίνα,

το κράτος των Παπάγων, των Πλαστήρων, των Καραμανλήδων και των Παπανδρέου λεηλάτησε, σε τιμές της δεκαετίας του 2000, περί τα 58 δισ. ευρώ από τα Ασφαλιστικά Ταμεία.

Οι εργάτες του '50, του '60, του '70, από τους οποίους έκλεψαν τότε τις ασφαλιστικές εισφορές, είναι οι σημερινοί συνταξιούχοι των 300, 400 και 500 ευρώ.

*

«Απ' τη θάλασσα έφτασα ως εδώ, με φορτίο από κλέφτες...», όπως θα 'λεγε ο Αραγκόν για το σημερινό Ελληνα συνταξιούχο.

Τον άνθρωπο τον ηλικιωμένο, τον γέροντα, που δούλεψε μια ζωή και που η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» του κ. Παπαδήμου και της τριχορδίας του «μαύρου μετώπου» του κόβει κι άλλο τη σύνταξη πείνας, εξαναγκάζοντάς τον να ζει στη φτώχεια, για τον εξής πολύ απλό και ταξικό λόγο:

Γιατί, ενώ του χρωστούν συντάξεις ανθρώπινες, συντάξεις τις οποίες έχει πληρώσει, οι κυβερνήσεις των τραπεζιτών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών τις έχουν καταχραστεί.