Αντί να προστατέψουν τις φυλακές και τα άλλα κτίρια, τις εγκαταστάσεις και να αναδείξουν την ιστορική μνήμη της Γυάρου, όπου μαρτύρησαν δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές, μεθοδεύουν πώς να «μπάσουν» τα επιχειρηματικά συμφέροντα στο νησί.

Συγκεκριμένα, κατά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Σύρου - Ερμούπολης, την Τρίτη 8 Μάρτη, με πρόταση της δημοτικής αρχής εγκρίθηκε με τις ψήφους των παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, απόφαση που ζητά να γίνουν οι απαραίτητες νομοθετικές αλλαγές προκειμένου να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες στο ιστορικό νησί της Γυάρου.

Οπως είναι γνωστό, με παλαιότερες κυβερνητικές αποφάσεις, των υπουργείων Αιγαίου και Πολιτισμού το 2001, το νησί της Γυάρου χαρακτηρίστηκε ως ιστορικός τόπος και ως ιστορικά διατηρητέα μνημεία όλα τα κτίρια του στρατοπέδου του νησιού, δηλαδή το κτίριο των φυλακών και όλα τα κτίρια (αναρρωτήριο, αποθήκες κλπ.), οι εγκαταστάσεις και κατασκευές που βρίσκονται στις περιοχές των πέντε όρμων της Γυάρου, απαγορευόμενης κάθε άλλης (επιχειρηματικής ή τουριστικής κλπ.) εκμετάλλευσης του νησιού.

Στην πορεία του χρόνου, μάλιστα, καταδημαγωγώντας σε βάρος των αγωνιστών και του ελληνικού λαού γενικότερα, ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, δεσμεύονταν για την διατήρηση και προστασία των υπαρχουσών εγκαταστάσεων στο νησί που σχετίζονται με τον τόπο εξορίας και φτιάχτηκαν από τους ίδιους τους φυλακισμένους - εξόριστους αγωνιστές. Και, βεβαίως, για την ανάδειξη του νησιού ως ιστορικού τόπου δεσμευόμενοι για την κατασκευή των αναγκαίων υποδομών με ήπιας μορφής επεμβάσεις για να γίνει επισκέψιμο το νησί ως τόπος διδαχής για τους νεότερους. Αλλεπάλληλες ήταν οι επισκέψεις και φιέστες κυβερνητικών προεκλογικά με κορυφαία την επίσκεψη Σημίτη πριν τις εκλογές του 2004.

Ωστόσο, ενώ δεν προχώρησε τίποτα απ' όλα αυτά που έταζαν - οι κυβερνήσεις της ΝΔ που διαδέχτηκαν την κυβέρνηση Σημίτη διέγραψαν κάθε προοπτική σχετικά - με επιμονή τόσο επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ πίεζαν και προωθούσαν σχέδια επιτήδειων γνωστών επιχειρηματικών συμφερόντων για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών. Κι αυτό ενώ, διαχρονικά, σταθερή και απόλυτη είναι η αντίθεση των Αντιστασιακών Οργανώσεων και του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αγωνιστών (ΣΦΕΑ) 1967 -1974, που έχουν επανειλημμένα καταγγείλει τις μεθοδεύσεις προώθησης κάθε επιχειρηματικής δράσης και τοποθέτησης ανεμογεννητριών που σημαίνει τη βεβήλωση της ιστορικής μνήμης.

Παρ' όλα αυτά, τώρα μέσω των δημοτικών τους παρατάξεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ επανέρχονται με τον ίδιο στόχο, ζητώντας τον αποχαρακτηρισμό του νησιού της Γυάρου, όπως καταγγέλλουν οι δημοτικοί σύμβουλοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Δ. Σύρου - Ερμούπολης που καταψήφισαν την απόφαση που «ζητά να γίνουν οι απαραίτητες νομοθετικές αλλαγές προκειμένου να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες στο ιστορικό νησί της Γυάρου».

Η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ), προτάσσοντας δήθεν το ενδιαφέρον της για την ανάδειξη του ιστορικού αυτού τόπου, όπου φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν αγωνιστές του λαού μας, λειτουργεί ως πλασιέ γνωστού και «αξιόπιστου» (κατά την επιχειρηματολογία της) επιχειρηματικού ομίλου που ενδιαφέρεται να «αξιοποιήσει» το ιστορικό αυτό νησί.

...Το νέο ήθος που προβάλλουν οι δυνάμεις του δικομματισμού - ανεξάρτητα από τις ταμπέλες που χρησιμοποιούν - εμφανίζει ως τιμή της ιστορικής μνήμης του λαού μας το να παραδίδεται ένα ιστορικό μνημείο, χώρος όπου βασανίστηκαν αγωνιστές, προκειμένου να θησαυρίσει σε βάρος του λαού ο γνωστός (τους) εργολάβος.

...Η πλειοψηφία και οι συνοδοιπόροι της δεν παρέλειψαν να αναφερθούν και στα οικονομικά οφέλη του δήμου (έσοδα 3% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων) αποκρύπτοντας ότι αυτό θα το χρυσοπληρώσουν και οι Συριανοί καθώς η ΔΕΗ πληρώνει στους ιδιώτες ηλεκτροπαραγωγούς τιμές σχεδόν κατά 50 % ακριβότερες από το οικιακό ρεύμα και η απελευθέρωση της τιμής του ρεύματος, ελέω «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης και τρόικας, είναι προ των πυλών.

Παράλληλα οι παρατάξεις του δικομματισμού στο Δημοτικό Συμβούλιο «βάζουν πλάτη» και για την ιδιωτικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και για την «αξιοποίηση», βλέπε ξεπούλημα, της δημόσιας περιουσίας σύμφωνα και με τις επιταγές του μνημονίου κυβέρνησης και τρόικας.

Καταλήγοντας η ανακοίνωση, τονίζει: Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Σύρας καλεί τον λαό και τους εργαζόμενους της Σύρας να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το ποια συμφέροντα εξυπηρετούν οι αιρετοί άρχοντες του «Καλλικράτη» και να ματαιώσουν με τους αγώνες τους τις πολιτικές επιλογές των δυνάμεων του δικομματισμού στον τόπο μας.

Την πλήρη ενσωμάτωσή του στη στρατηγική της καπιταλιστικής διαχείρισης προδίδει ο ΣΥΝ, με τη δήλωση του εκπροσώπου του Π. Σκουρλέτη, ο οποίος αποπειράται να απαντήσει στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, σχετικά με τη σύσταση Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον έλεγχο του δημόσιου χρέους (βλέπε και σελίδα 11), όπως ζητάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Λέει ο ΣΥΝ: «Το ΚΚΕ έχει προ πολλού παραιτηθεί από την βάσανο της διατύπωσης εναλλακτικών προτάσεων. Ετσι και τώρα, αδυνατεί να κατανοήσει το νόημα μιας Επιτροπής Ελέγχου για τη δημιουργία του χρέους, τα συμπεράσματα της οποίας ενδεχομένως θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο, όμως, μιας δέσμης και άλλων προτάσεων για μια αριστερή απάντηση απέναντι στην κρίση».

Τι εναλλακτικές προτάσεις διατυπώνει ο ΣΥΝ; Διαχειριστικές σαν αυτές που ούτως ή άλλως μελετούν η πλουτοκρατία και τα κόμματά της για να διαχειριστούν την κρίση. Την «αριστερή απάντηση στην κρίση», στην οποία μπορεί να βοηθήσει η Επιτροπή για τον έλεγχο του χρέους, όπως διατείνεται ο ΣΥΝ, την καταγράφει η χθεσινή «Αυγή»: «Να επιτραπεί ο κατευθείαν δανεισμός και των κρατών από την ΕΚΤ, όπως συμβαίνει με τις τράπεζες. Να δημιουργηθεί κοινός μηχανισμός δανεισμού για την έκδοση ευρωομολόγων (...) Να μετατραπεί μέρος των εθνικών χρεών σε κοινό ευρωπαϊκό χρέος. Να γίνει διαγραφή, αδρανοποίηση ή επαναγορά μέρους του χρέους με τους πόρους ενός φόρου επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών ή και της περιουσίας». Πρόκειται για προτάσεις, που τις περισσότερες, αν όχι όλες, τις στηρίζουν οι κυρίαρχες μερίδες της ντόπιας πλουτοκρατίας και τα αστικά κόμματα στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή με τον τρόπο αυτό φιλοδοξούν να εξασφαλίσουν φθηνότερο χρήμα για τις μπίζνες τους. Ας πει ο ΣΥΝ στο λαό: Αν διαγραφεί μέρος του χρέους ή εκδοθεί ευρωομόλογο ή επιτευχθεί φθηνότερος δανεισμός από την ΕΚΤ, θα ανέβουν οι μισθοί και θα παρθούν πίσω τα αντιλαϊκά μέτρα που νομοθέτησε η κυβέρνηση στο όνομα του χρέους; 'Η μήπως θα ανακουφιστούν τα κρατικά ταμεία και θα έχουν έτσι χρήμα για να το δώσουν στους καπιταλιστές για επενδύσεις; Γι' αυτό δε ζητά επιμήκυνση της αποπληρωμής, μείωση επιτοκίων και επαναγορά ομολόγων η κυβέρνηση; Δηλαδή ό,τι ζητά και ο ΣΥΝ. Για τις προτάσεις του ΣΥΝ έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει η πλουτοκρατία, όχι όμως ο λαός.

«Στην παρούσα συγκυρία το δημόσιο χρέος αποτελεί έναν μηχανισμό πειθαναγκασμού του κόσμου της εργασίας εκ μέρους των κυρίαρχων δυνάμεων. Το ΚΚΕ, όμως, αρκείται σε μια γενικόλογη καταγγελία του καπιταλισμού σωρεύοντας δυσαρέσκεια για να την αξιοποιήσει άγνωστο πότε», λέει ο ΣΥΝ. Πρόκειται για κυνική ομολογία του ΣΥΝ ότι είναι και οι ίδιοι συμμέτοχοι στον αποπροσανατολισμό του λαού και στον εγκλωβισμό του στη συζήτηση για το χρέος, την ευθύνη του οποίου έχει αποκλειστικά η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Ο λαός πρέπει να διαγράψει το χρέος στη συνείδησή του, να αντιπαλέψει τα μέτρα που παίρνονται στο όνομα αντιμετώπισής του και όχι να ψάχνει μαζί με τους εκμεταλλευτές του να βρει λύσεις για τη διαχείρισή του. Μόνον έτσι ακυρώνει την κυρίαρχη προπαγάνδα και χειραφετείται, αντί να εγκλωβίζεται σε χωράφια ξένα προς τα συμφέροντά του, εκεί που θέλουν να τον μαντρώσουν το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Καταλήγει, μεταξύ άλλων, ο ΣΥΝ: «Πάνω στη βάση αυτών των προβλημάτων πρέπει να αναπτυχθούν αγώνες, να υπάρξουν αιτήματα, να οικοδομηθούν συμμαχίες για να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να διαμορφωθούν εναλλακτικές προτάσεις που θα ανοίγουν τον δρόμο για την καπιταλιστική υπέρβαση. Ψιλά γράμματα για ένα δογματικό κομμουνιστικό κόμμα που θέλει απλώς να ονειρεύεται τον σοσιαλισμό όπως οι χριστιανοί τη Δευτέρα Παρουσία». Ο τυχοδιωκτισμός στο μεγαλείο του. Ο ΣΥΝ καλεί σε ενότητα δράσης πάνω στις προτάσεις του για την αντιμετώπιση των χρεών -προτάσεις και των αστών-, ανάγοντας στην προκειμένη περίπτωση σε πρόβλημα του λαού ένα κατ' εξοχήν πρόβλημα της πλουτοκρατίας. Οσο για την «καπιταλιστική υπέρβαση», την προβάλλει για να κρύψει τη διαχειριστική για τον καπιταλισμό πολιτική του. Δεν προτείνει ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, αλλά αναδιανομή εισοδήματος, δηλαδή συνύπαρξη καπιταλιστών - εργαζομένων. Οσο για την πρόταση του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, είναι γνωστό ότι ο ΣΥΝ ανησυχεί όσο τα άλλα αστικά κόμματα και η πλουτοκρατία. Γι' αυτό προσπαθεί να την απαξιώσει με τα ίδια επιχειρήματα που αναμασά και το ΠΑΣΟΚ. Η στρατηγική ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων και η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι όροι για την οικοδόμηση μιας πλατιάς λαϊκής συμμαχίας, ικανής να αποσπά κατακτήσεις στο σήμερα, στην προοπτική του άλλου δρόμου ανάπτυξης. Σ' αυτήν την προοπτική βγάζουν σπυράκια ο ΣΥΝ και οι άλλοι, επειδή στη λαϊκή εξουσία δε χωράνε τα συμφέροντα των καπιταλιστών, για τα οποία όλοι τους πασχίζουν.