Το κλείσιμο του προϋπολογισμού για το 12μηνο του 2010 ανακοίνωσε χτες το υπουργείο Οικονομικών με τα τελικά στοιχεία, παρά και τις απανωτές αναθεωρήσεις στόχων, να προαναγγέλλουν τη λήψη των συμπληρωματικών πακέτων που έχουν από κοινού σχεδιάσει η κυβέρνηση με τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η μάζα των εσόδων από ΦΠΑ εμφανίζει αύξηση 4,8%, γεγονός που βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις πολύ μεγαλύτερες ανατιμήσεις των φόρων σε ολόκληρη την γκάμα των εμπορευμάτων μαζικής λαϊκής κατανάλωσης. Σε κάθε περίπτωση η «εντός πλαισίων» εκτέλεση του προϋπολογισμού στηρίχτηκε στην υπερεκμετάλλευση και στη φοροαφαίμαξη του λαού. Τους φόρους που μαζεύουν τους προσφέρουν στην πλουτοκρατία. Ετσι οι δαπάνες για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους έπιασαν τα 32,8 δισ. ευρώ, ποσά που είναι δυο και πλέον φορές πάνω από τις «δαπάνες» για ασφάλιση - περίθαλψη και κοινωνική προστασία. Τα στοιχεία για το τελικό κλείσιμο του προϋπολογισμού, για το 2010, δείχνουν ότι τα κονδύλια για «επιχορηγήσεις ασφαλιστικών ταμείων» είναι χαμηλότερα ακόμη και από αυτά που οι ίδιοι είχαν προβλέψει. Στο απόλυτο μηδέν διαμορφώνεται η λογιστική εγγραφή για ποσά που αφορούν σε νέες προσλήψεις στο δημόσιο, επίσης προκειμένου να πιάσουν τον αντιλαϊκό πήχη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που εμφανίζει το υπουργείο Οικονομικών :

Εσοδα : Διαμορφώθηκαν σε 51,2 δισ. ευρώ παίρνοντας αύξηση 5,5% και έναντι αντιλαϊκού στόχου στο 6%.

Δαπάνες : Για τις πρωτογενείς δαπάνες (μισθοί-συντάξεις) η κατρακύλα φτάνει στο 10,9% (65,2 δισ. ευρώ), πάνω και από το στόχο τους (-9%). Για τόκους πλήρωσαν 13,2 δισ. ευρώ ή 7,3% περισσότερα σε σχέση με το 2009 χωρίς στα ποσά αυτά να περιλαμβάνονται τα δάνεια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών που σκοπεύουν να τα «εξυπηρετήσουν» στα πολλά επόμενα χρόνια.

Το εμφανιζόμενο «έλλειμμα» φτάνει στα 19,5 δισ. ευρώ (από 30,9 δισ. ευρώ για το 2009) με πτώση 37%.

Στη μείωση των εμφανιζόμενων ελλειμμάτων συμπράττουν και οι μεγάλες καθυστερήσεις στην αποπληρωμή κρατικών υποχρεώσεων στα ασφαλιστικά ταμεία, τους λεγόμενους ΟΤΑ κ.α. Σύμφωνα με τα στοιχεία από το υπουργείο Οικονομικών, στο τέλος Οκτώβρη του 2010 αυτά τα χρέη έφτασαν σε 8,2 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα : νοσοκομεία : 6,5 δισ. ευρώ, ασφαλιστικά ταμεία : 660,1 εκατ. ευρώ, ΟΤΑ : 365,2 εκατ. ευρώ, διάφορα νομικά πρόσωπα : 116,2 εκατ. ευρώ.

Η διαπίστωση ότι η Ελλάδα αποτελεί τη δεύτερη ακριβότερη χώρα στην ΕΕ των 27 στο μηχανολογικό εξοπλισμό συνδυάζεται με την κυβερνητική πολιτική ανοίγματος των «κλειστών» επαγγελμάτων για να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η «ολιγοπώληση των αγορών» είναι «το σοβαρότερο διαρθρωτικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας». Ολα αυτά περιέχονται και αναλύονται σε ανακοίνωση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων (ΙΜΕ) της ΓΣΕΒΕΕ, η ηγεσία της οποίας παραμένει αδύναμη να πει τα «σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη» και να υιοθετήσει άμεσα τις αγωνιστικές προτάσεις και το πλαίσιο διεξόδου της Πανελλαδικής Αντιμονοπωλιακής Συσπείρωσης ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ). Αντί γι' αυτό, επιμένει να διεκδικεί το ρόλο «υπεύθυνου συνομιλητή» με την κυβέρνηση, να κάνει ορισμένες «κομψές» παρατηρήσεις και να κατατρώει πολύτιμο χρόνο από την οργάνωση της πάλης των αυτοαπασχολούμενων, στηρίζοντας και με αυτό τον τρόπο την κυβερνητική πολιτική.

Το ΙΜΕ - ΓΣΕΒΕΕ χαρακτηρίζει «παρελκυστική» και «μυωπική» την ενασχόληση με το άνοιγμα των «κλειστών» επαγγελμάτων, πολύ περισσότερο που δεν υπάρχει... μελέτη για τις επιπτώσεις. Τονίζει ότι «για την πραγματική οικονομία στην Ελλάδα το σοβαρότερο διαρθρωτικό εμπόδιο είναι η ολιγοπώληση των αγορών, η οποία συχνά οδηγεί σε χειραγώγηση τιμών και σε υπονόμευση του ανταγωνισμού». Και το βασίζει αυτό στο ότι μεγαλύτερο πρόβλημα προκύπτει από τις υψηλότερες σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη τιμές του μηχανολογικού εξοπλισμού, που «αποτρέπουν όχι μόνο την ανάληψη επενδύσεων από νέες παραγωγικές επιχειρήσεις αλλά και την ανανέωση και τον εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού των υφιστάμενων».

Το ΙΜΕ σημειώνει ότι οι τιμές του μηχανολογικού και λοιπού εξοπλισμού αντιστοιχούν στο 111% του ευρωπαϊκού μέσου όρου, μόλις μια μονάδα χαμηλότερα από την πρώτη χώρα, και ζητά νομοθετικές πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος.