Στην έκδοση των επικαιροποιημένων πρωτοκόλλων σχετικά με τη λήξη της απομόνωσης για όσους έχουν βρεθεί θετικοί στον κορονοϊό προχώρησε ο ΕΟΔΥ. Και τα νέα επικαιροποιημένα πρωτόκολλα προσαρμόζονται κι υποτάσσονται στις τεράστιες ελλείψεις και τις μικρές αντοχές του συστήματος Υγείας, όπως και «στη δυνατότητα διενέργειας εργαστηριακών ελέγχων», προμηνύοντας το ακόμη μεγαλύτερο κενό που θα υπάρξει στην ανίχνευση και επιβεβαίωση του ιού το επόμενο διάστημα. Ενώ η ατομική ευθύνη των ασθενών για την αυτοπαρακολούθηση κι αυτοεκτίμηση των συμπτωμάτων διέπει το σύνολο των οδηγιών.

Συγκεκριμένα, οι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη για τη λήξη της απομόνωσης των κρουσμάτων COVID-19 είναι η υφιστάμενη κατάσταση του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, η δυνατότητα για διενέργεια εργαστηριακών διαγνωστικών ελέγχων και η τρέχουσα επιδημιολογική κατάσταση σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Οι ασθενείς με COVID-19 μπορούν να βγουν από την απομόνωση βάσει κριτηρίων που λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα: Την κλινική βελτίωση των συμπτωμάτων. Το χρόνο από την έναρξη των συμπτωμάτων. Τη σοβαρότητα της νόσου. Την ανοσολογική κατάσταση του ασθενούς. Την ένδειξη κάθαρσης του ιού (ιικού RNA) από τις εκκρίσεις του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος.

Για ασθενείς με ελαφριά συμπτώματα, που είναι και η πλειονότητα των κρουσμάτων COVID-19, βασικό κριτήριο άρσης της απομόνωσης είναι η πλήρης ύφεση του πυρετού και η βελτίωση των κλινικών συμπτωμάτων κυρίως από το αναπνευστικό σύστημα. Η συμπλήρωση 10 ημερών απομόνωσης και 3 ημερών απυρεξίας και ύφεσης των υπόλοιπων κλινικών συμπτωμάτων εκτός του πυρετού μειώνει κατά πολύ την πιθανότητα μετάδοσης του ιού.

Τα ασυμπτωματικά άτομα που είχαν θετικό εργαστηριακό έλεγχο για SARS-CoV-2 θα πρέπει να απομονωθούν για 10 μέρες από την ημερομηνία λήψης του δείγματος και την εργαστηριακή διάγνωση της νόσου. Ο εργαστηριακός επανέλεγχος με δύο διαδοχικά αρνητικά αποτελέσματα μοριακής ανίχνευσης του ιού (SARS-CoV-2 RT-PCR), ιδανικά σε διάστημα 24 ωρών, συνιστάται για την άρση της απομόνωσης σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Η δεύτερη δοκιμασία είναι απαραίτητη ως επιβεβαιωτική, για να αποκλειστεί η πιθανότητα ψευδώς αρνητικού αποτελέσματος.