Την ίδια στιγμή διορατικές φωνές του αμερικανικού και διεθνούς καπιταλιστικού κόσμου προβληματίζονται για το γεγονός. Ρωτούσαν εάν και πόσο οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να ελέγξουν και το υπόλοιπο του πλανήτη. Μετά από είκοσι σχεδόν χρόνια αμερικανικής ιμπεριαλιστικής κατίσχυσης με πολεμικές επιθέσεις εναντίον χωρών και λαών και την εμφάνιση νεοσύστατων κινδύνων, τα γεράκια του αμερικανικού Πενταγώνου προβαίνουν στην αναζήτηση νέων ισορροπιών καταφεύγοντας στη νεο-καπιταλιστική Ρωσία. Ετσι παρατηρείται μια προσπάθεια επανάληψης της Ιστορίας από την ανάποδη με διαφορετικό περιεχόμενο και σκοπό. Η αποφυγή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος που υποχρέωσε η παρουσία της ΕΣΣΔ, μετατράπηκε σε προσπάθεια νέων ισορροπιών παγκοσμίου ελέγχου στο εσωτερικό του ιμπεριαλιστικού καπιταλιστικού χώρου με επιπρόσθετη την παρουσία της νεοκαπιταλιστικής Ρωσίας.

Χαρακτηριστικό σημείο τους είναι η κατ' αρχήν σύμφωνη γνώμη περιορισμού των βαλλιστικών πυραύλων που δύναται να αλληλοχτυπηθούν απευθείας οι δυο χώρες. Είναι το σημείο που κατά περίπτωση στο παρελθόν συμφωνούσαν οι ΗΠΑ μερικώς στο πάγιο καθολικό αίτημα της ΕΣΣΔ για γενικό αφοπλισμό, διότι περιοριζόταν ο κίνδυνος πλήγματος στο έδαφός τους. Αντίθετα αρνούνταν κάτι ανάλογο στο ευρωπαϊκό έδαφος με διάφορες αιτιάσεις.

Εστίαζαν το ενδιαφέρον τους για ένα περιορισμένης κι ελεγχόμενης έκτασης πυρηνικό πόλεμο στο ευρωπαϊκό έδαφος, με πυραύλους μέσου βεληνεκούς που θα καθιστούσε όμηρο της απόλυτης κυριαρχίας τους μια κατεστραμμένη ευρωπαϊκή ήπειρο και μεγάλο τμήμα της ΕΣΣΔ. Συνέχεια αυτής της πολιτικής είναι η τωρινή εμμονή τους για την εγκατάσταση πυραυλικής ασπίδας στην ανατολική Ευρώπη κι η παρουσία τους σε πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες στον Καύκασο. Ταυτόχρονα, αυτή η πολιτική είναι σημείο των αντιφατικών εγγενών αδυναμιών τους στην αναζήτηση μιας νέας καπιταλιστικής ισορροπίας ελέγχου του πλανήτη.