Εντός των αμέσως επόμενων ημερών, αναμένεται, σύμφωνα με αμερικανικές διπλωματικές διαρροές, να επιδιώξει έναρξη έμμεσων συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων ο ειδικός απεσταλμένος του Προέδρου Ομπάμα, που επέστρεψε για πολλοστή φορά στην περιοχή. Ο Τζορτζ Μίτσελ συναντήθηκε ήδη δύο φορές με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, και αναμενόταν μέσα στο Σαββατοκύριακο να συναντηθεί και με τον Παλαιστίνιο Πρόεδρο, Μαχμούντ Αμπάς, ο οποίος, αφού πήρε το «πράσινο φως» από τον Αραβικό Σύνδεσμο προκειμένου να επανεμπλακεί σε έμμεσες επαφές με το Ισραήλ, αναμένει και τη σχετική τυπική έγκριση από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΟΑΠ.

Ολη αυτή η κινητικότητα, η οποία δεν αποκλείεται να συνεχιστεί για κάποιο χρονικό διάστημα εφόσον όντως αρχίσουν οι έμμεσες ισραηλινο-παλαιστινιακές διαπραγματεύσεις, δίνει την εντύπωση ότι «κάτι γίνεται» στο Παλαιστινιακό. Επί της ουσίας, όμως, δε γίνεται τίποτε που να μην έχει ξαναγίνει.

Οπως και πολλές φορές στο παρελθόν, η ισραηλινή πλευρά έχει εκφράσει τις καλύτερες προθέσεις της. Ο Νετανιάχου δηλώνει «έτοιμος για επίπονες διαπραγματεύσεις». Στο κομβικό, όμως, ζήτημα του εποικισμού, και κυρίως της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, της κατοχής που αποτέλεσε και την αφορμή όχι μόνο για την αναβολή, πριν δύο μήνες, της, για τότε, προγραμματισμένης έναρξης των έμμεσων επαφών αλλά και για τις εντονότατες τριβές μεταξύ Τελ Αβίβ - Ουάσιγκτον, όπου αντανακλάται η διαφορά πλέον προτεραιοτήτων και τακτικής μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστών συμμάχων, δεν έχει γίνει ούτε μία υποχώρηση.

Η ισραηλινή κυβέρνηση, όπως όλα δείχνουν, έχει απλώς δώσει εντολή να καθυστερήσουν οι εργασίες εποικισμού στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, και όχι να παγώσουν, όπως έχουν θέσει οι Παλαιστίνιοι ως όρο για να επαναληφθούν οι επαφές. Ορο που έχουν διατυπώσει και οι Αμερικανοί συμπεριλαμβάνοντας σε αυτόν και τη Δ. Οχθη, όχι γιατί αίφνης αντιλήφθηκαν το δίκιο του παλαιστινιακού λαού, αλλά γιατί συνειδητοποίησαν ότι ο συνεχιζόμενος εποικισμός είναι μια «κόκκινη γραμμή» που ακόμη και η πιο συναινετική παλαιστινιακή ηγεσία δεν μπορεί να αγνοήσει και να καταπατήσει, αν θέλει να επιβιώσει τόσο η ίδια όσο και οι υπόλοιπες αραβικές ηγεσίες της περιοχής.

Εκτός του «εικονικού» αυτού εποικιστικού παγώματος στην Ανατ. Ιερουσαλήμ, η ισραηλινή ηγεσία δεν έχει υπαναχωρήσει ούτε πόντο από τις θέσεις της. Το Τελ Αβίβ επιμένει ότι η Ιερουσαλήμ είναι η ενιαία και αδιαίρετη πρωτεύουσα του Ισραήλ, συνεχίζει να κατασκευάζει το τείχος στη Δ. Οχθη και να διατηρεί τους εποικισμούς στο έδαφός της, όπως και τα σημεία ελέγχου, το στρατό κλπ., συνεχίζει να κατεδαφίζει σπίτια, συνεχίζει να εκδιώκει Παλαιστινίους, συνεχίζει να κάνει την καθημερινότητα κόλαση για όλους τους Παλαιστινίους, συνεχίζει το εμπάργκο στη Γάζα.

Επιπλέον, το Τελ Αβίβ, όπως συνηθίζει, έχει, ήδη, υποσκάψει την τωρινή διπλωματική αμερικανική πρωτοβουλία, επιμένοντας και ως προς τη ...«μεθοδολογία» της, υποστηρίζοντας δηλαδή ότι «δεν έχουν νόημα οι έμμεσες διαπραγματεύσεις» και ότι το ίδιο επιθυμεί άμεσες συνομιλίες για να συζητηθούν όλα τα «κομβικά» ζητήματα. Η θέση αυτή ναρκοθετεί, ουσιαστικά, οποιαδήποτε εξέλιξη από εδώ και πέρα, αφού οι Παλαιστίνιοι (και οι Αραβες) δε θέλουν άμεσες συνομιλίες όσο δεν παγώνει ρητά και ανοιχτά ο εποικισμός και αναμένεται να επιμείνουν σε αυτό. Επιπλέον, στα «κομβικά» ζητήματα που αναφέρει ο Νετανιάχου δεν περιλαμβάνεται φυσικά το δικαίωμα επιστροφής των προσφύγων ή η Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι ουσιαστικά τίποτε δεν έχει αλλάξει από τη στιγμή εκείνη που κατέρρευσαν εντελώς οι όποιες ισραηλινο-παλαιστινιακές επαφές πέρυσι. Η ισραηλινή πλευρά μοιάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και να μην οξύνει την ένταση που σοβεί πλέον στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Ο χρόνος αυτός διαρρέεται ότι ανησυχεί ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον που φέρεται να μην αποκλείει το ενδεχόμενο το Τελ Αβίβ να συναίνεσε, έστω και με τον τρόπο αυτό, σε επανέναρξη επαφών με τους Παλαιστινίους προκειμένου να προετοιμάσει με την ησυχία του κάποια «αιφνιδιαστική κίνηση» (στρατιωτική επίθεση ή κάτι παρόμοιο) ενάντια σε έναν από τους τόσους εχθρούς που κατονομάζει στην περιοχή: Τη Συρία, το Λίβανο και τη «Χεζμπολάχ» ή ακόμη και το Ιράν.

Μια τέτοια κίνηση θα λειτουργήσει ως μοχλός τεράστιας πίεσης προς την Ουάσιγκτον η οποία, στην παρούσα φάση, προκειμένου να επανεδραιώσει την ισχυρή παρουσία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στην πολύτιμη γεωστρατηγικά και ενεργειακά περιοχή της ευρείας Μέσης Ανατολής και του Κόλπου, εξοβελίζοντας ή περιορίζοντας τη διείσδυση άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, προσπαθεί να βελτιώσει, έστω και βραχύβια, την εικόνα της στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο και προτιμά τη διπλωματία με απειλές και κυρώσεις, δηλαδή την τακτική «καρότου και μαστιγίου», γνωρίζοντας ότι το ίδιο το μαστίγιο, δηλαδή ένα στρατιωτικό πλήγμα, θα έχει αλυσιδωτές ανεξέλεγκτες αντιδράσεις, και πιθανόν επιζήμιες για τα συμφέροντά της, όχι μόνο περιφερειακά αλλά και παγκόσμια.

Τα ενδεχόμενα αυτά δε φαίνονται να είναι άγνωστα ούτε στην παλαιστινιακή και αραβική πλευρά. Τόσο Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι όσο και εκπρόσωποι του Αραβικού Συνδέσμου δήλωναν ανοιχτά ότι αμφισβητούν τις «καλές προθέσεις» του Ισραήλ και την πιθανότητα επιτυχούς κατάληξης της νέας αυτής διπλωματικής παρέμβασης του Μίτσελ. Εχουν, επίσης, επαναλάβει ότι ο χρόνος για να φανεί αν υπάρχει πιθανότητα προόδου στις ισραηλινο-παλαιστινιακές έμμεσες επαφές δεν είναι αόριστος: Είναι μόνο ένα τετράμηνο, το οποίο εκτιμούν, έχει, ήδη, αρχίσει να κυλά από τα μέσα Μάρτη.

Διαβάζοντας σωστά τα «μηνύματα» που έρχονται από τη βάση των κοινωνιών τους αλλά και από τις σχεδιαζόμενες, όπως φαίνεται, αλλαγές ισορροπιών και συμμαχιών μεταξύ των ιμπεριαλιστικών και περιφερειακών δυνάμεων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, οι οποίες δεν αποκλείεται ως ένα βαθμό ν' αλλάξουν και το «χάρτη» συσχετισμού δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή, οι αραβικές ηγεσίες προειδοποιούν ότι αν η ισραηλινή στάση δεν αλλάξει σημαντικά εντός του τετραμήνου αυτού, τότε το ξέσπασμα μιας ένοπλης σύρραξης, πιθανότατα γενικευμένης, θα πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από απλό ενδεχόμενο. Υπό την έννοια αυτή, η όλη παράσταση έναρξης των έμμεσων συνομιλιών που έχει στηθεί είναι θνησιγενής και οδεύει σε προδιαγεγραμμένη αποτυχία.