Ηταν αρκούντως ενδεικτική για τη στάθμη της κυβέρνησης η κοινοβουλευτική συζήτηση του νομοσχεδίου για την «περαίωση οικονομικών οφειλών προς το δημόσιο κ.λπ.» και η λάθρα εμβόλιμη προσθήκη άρθρου που αφορά στην αστυνομική και εισαγγελική δίωξη εκδηλώσεων του εργατολαϊκού κινήματος, παίρνοντας αφορμή από την κινητοποίηση των ιδιοκτητών φορτηγών δημοσίας χρήσεως. Ειπώθηκαν πολλά για τη μη νόμιμη προσθήκη όπως και για την απαλλαγή κατ' ουσίαν των μεγαλοοφειλετών φοροφυγάδων που προβλέπουν άρθρα του νομοσχεδίου. Πέρα απ' όλες αυτές τις γνωστές αιτιάσεις της κεφαλαιοκρατικής πολιτικής της κυβέρνησης, υπήρξε και εμφανής αποκάλυψη του επιπέδου της ακόμη και σε στοιχειώδεις δημοκρατικές λογικές.

Ηταν πράγματι μια αποκαλυπτική συζήτηση για το επίπεδο ήθους μιας αλαζονικής κυβέρνησης που έχει αποκλειστικό της κριτήριο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Σ' αυτό ξεχωριστή θέση λαμβάνει ο υπουργός Οικονομικών. Είναι ενδεικτική και η θέση ορισμένων παλαιών στελεχών του ΠΑΣΟΚ που φρόντισαν να κρατηθούν έξω από το κουβέρνο ή να παίζουν το ρόλο του βαστάζου στους νεόκοπους κυβερνητικούς αξιωματούχους που δείχνουν να μην έχουν πάρει χαμπάρι τη θέση τους «του τρελού που τον έβαλαν να βγάλει το φίδι από την τρύπα». Πέρα όμως από τις εσωκομματικές γαργαλιστικές λειτουργίες του ΠΑΣΟΚ του χτες και του σήμερα χρεώνεται με μια άκρως αντιλαϊκή κυβερνητική παρουσία που φτάνει τα όρια του επικίνδυνου. Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 λειτουργεί ως ο «οδοστρωτήρας» του λαϊκού κινήματος που ενέχει εθνικούς κινδύνους υπόστασης της χώρας. Η επιλογή σε πρόσωπα που συγκροτούν κυβέρνηση «μιας χρήσης» με εμφανή αλαζονικά κι αδίστακτα ένστικτα ακραίων αντιλαϊκών επιβολών δε συνιστά δράμα μόνο γι' αυτά τα ίδια τα πρόσωπα, που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν πιθανές συνέπειες που τους περιμένουν. Συνιστά κυρίως εθνικούς κινδύνους που σκεπάζονται μέχρι στιγμής από τον ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων. Ομως, αυτά τα μέτρα δυναμιτίζουν τη λαϊκή συνοχή που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος υπεράσπισης της εθνικής ακόμη και στοιχειώδους ανεξαρτησίας, ασφάλειας κι εδαφικής ακεραιότητας. Καλλιεργούν κλίμα αποδοχής παραβιάσεων ακόμη και στοιχειωδών εθνικών συμφερόντων. Ολοκληρώνουν τον κύκλο εσωτερικής και εξωτερικής κατάρρευσης.

Αυτή η κυβέρνηση (χτες η ΝΔ) είναι και το κατάλληλο όργανο της ελληνικής αστικής τάξης, αυτής της εθνικά ύποπτης τάξης της βούτας και της αρπαχτής, των αιώνιων μεσαζόντων και ρουφιάνων του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου ως ο πιστός του εταίρος. Αυτή η κυβέρνηση του αμοραλισμού αποτελεί κίνδυνο για την Ελλάδα των λαϊκών συμφερόντων, ως ο εκτελεστής των πιο αδίστακτων συμφερόντων της ελληνικής και ξένης κεφαλαιοκρατίας, των τοκογλύφων εμπόρων, βιομηχάνων, εφοπλιστών και τραπεζιτών.