Ο Στέλιος Λύτρας, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Στέλιου Πούλου, «έφυγε» νεότατος στα σαράντα του, για να περάσει στην αντίπερα όχθη, αφήνοντας ένα αξιόλογο ποιοτικά έργο. Ηταν ποιητής της αναζήτησης και της ανησυχίας.

Από τις εκδόσεις «Πατάκη» κυκλοφόρησε μια έκδοση συγκεντρωτική των έργων του, περιλαμβάνοντας και το ανέκδοτο μέρος.

Σ' ένα χείμαρρο πεζής γραφής, ο Σ.Λ. ξαναζωντάνεψε ήρωες βγαλμένους από τα βάθη της μυθολογίας μας, δίνοντάς τους υπόσταση. Ο Ελπήνωρ, η Αριάδνη, ο Θησέας, η Ανδρομάχη, άγγελοι, πήγασοι, δορκάδες, νύμφες ζουν μέσα σε λίμνες φωτός, ερωτεύονται και παραληρούν. Ο λυρισμός, σ' ένα επιτυχές σύμπλεγμα με ρεαλιστικά στοιχεία αναδεικνύει τη φαντασία και την επιδεξιότητα του ποιητή.

«Στα πόδια της κοιμόταν σαν από οργασμό το Αρχιπέλαγος. Η Αριάδνη φίλησε τον ήλιο, ο ήλιος πέταξε στις μακρινές κορφές σαν άλμπατρος. Τότε φάνηκε τ' άλογο απ' το δρόμο του Νότου. Ηταν λευκό και περήφανο όπως εκείνα τ' άτια των παλιών παραμυθιών που ταξίδευαν στ' άστρα».

Μας διακατέχει θλίψη για ό,τι έχασε η ποίηση με το χαμό ενός τόσο ταλαντούχου ποιητή.