Στις 26 Δεκέμβρη, φίλοι και συναγωνιστές, αποχαιρέτισαν με θλίψη και σεβασμό τον Κώστα Καλοκαιρινό στο στερνό του ταξίδι. Στη μνήμη τους θα μείνει χαραγμένη η εικόνα του, η διαλεκτική του σκέψη, η ακεραιότητα του χαρακτήρα του και η σεμνότητά του. Θα τον θυμούνται για την προσφορά του στην επιστήμη, στους αγώνες για την ειρήνη και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Ο Κώστας Καλοκαιρινός γεννήθηκε το 1915 στο Μπουρνόβα της Σμύρνης στη Μικρά Ασία. Ηταν ένα από τα τρία αγόρια του Γιάννη και της Αγγέλας. Στη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής, ο πατέρας του σκοτώθηκε και η μητέρα του κατάφερε να περάσει με τα παιδιά της στην Ικαρία, όπου ζούσε η οικογένειά της. Ο Κώστας παρακολούθησε τις πρώτες τάξεις του σχολείου στις Ράχες της Ικαρίας, όπου έλαβε και τα πρώτα ερεθίσματα για τη ζωή. Αγάπησε τον τόπο αυτό και πάντα διατηρούσε πολύ στενές σχέσεις με φίλους και συναγωνιστές του.

Ο διακαής πόθος της μητέρας του να σπουδάσουν τα παιδιά της, έφερε το 1931 την οικογένεια στην Αθήνα. Το 1935 ο Κώστας εισάγεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Φοιτητής εντάσσεται στην ΟΚΝΕ, μετέχει στο αντιδικτατορικό και αντιπολεμικό κίνημα, σε μαχητικές εκδηλώσεις και απεργιακούς αγώνες, ενώ το σπίτι τους, στην Αγορά (πάνω από το σημερινό κέντρο διασκέδασης «Στοά Αθανάτων») γίνεται τόπος συνάντησης και συσκέψεων. Το 1939 υπηρετεί τη θητεία του και στη συνέχεια πολεμά στην Αλβανία. Στη διάρκεια της κατοχής διακρίνεται ως στέλεχος του ΕΑΜ και διοικητής τάγματος, ενώ το σπίτι του γίνεται «στρατηγείο» της οργάνωσης.

Ως καθηγητής φιλόλογος εργάστηκε κυρίως στη Σχολή Χατζιδάκη και μετά στο Κολέγιο Αθηνών, από όπου συνταξιοδοτήθηκε. Στη δεκαετία του '50 συνέβαλε πολύ στην προσπάθεια για την ανατροπή της διοίκησης του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών, την οποία είχαν εγκαθιδρύσει εμφυλιοπολεμικοί παράγοντες και την ανάδειξη διοίκησης από αντιστασιακούς καθηγητές. Το 1965, στα πλαίσια της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του τότε υπουργού Παιδείας Ράλλη, πήρε εντολή να συγγράψει την «Ιστορία Ρωμαϊκή και Βυζαντινή (146 πΧ - 1453 μΧ)» για τους μαθητές του Γυμνασίου. Επρόκειτο για ένα από τα λίγα βιβλία με μεγάλη επιστημονική ακρίβεια και παιδαγωγική συγκρότηση που περάσανε από την ελληνική εκπαίδευση, το οποίο αποτέλεσε, μαζί με ένα βιβλίο της Αθηνάς Καλογεροπούλου, το «Κόκκινο πανί» για την αντίδραση. Εξαιτίας της συμμετοχής του στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και του βιβλίου αυτού, η χούντα απαίτησε να «απομακρυνθεί» από το Κολέγιο Αθηνών, όπου όμως επανήλθε το 1973. Το παραπάνω βιβλίο επανεκδόθηκε το 1977 και το 1981. Εγραψε, επίσης, μια δίτομη ερμηνευτική έκδοση «Ομήρου Ιλιάδα (ερμηνευτική έκδοση βάσει της μετάφρασης Καζαντζάκη - Κακριδή)» και πολλά άλλα πονήματα, σε μερικά από τα οποία χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο Κώστας Χειμερινός. Η τελευταία εργασία του είχε τίτλο «Η Εθνική Αντίσταση στα Επίσημα Διδακτικά Βιβλία», που εκδόθηκε το 1993 από την ΚΑΕ.

Το 1950 παντρεύτηκε τη φιλόλογο Ρίκα Χατζηαποστόλου και απέκτησαν δύο γιους, τον Αντώνη και τον Αγγελο. Ηταν εξαίρετος οικογενειάρχης και δίδαξε στους γιους του τη σεμνότητα, την ηθική και την αξιοπρέπεια.

Ο αξέχαστος Κώστας Καλοκαιρινός ήταν άριστος καθηγητής φιλόλογος - ιστορικός. Δίδασκε με αγάπη στους μαθητές του και πάντα βασιζόταν στον ιστορικό υλισμό και στο σοσιαλιστικό ανθρωπισμό. Οι μαθητές του θυμούνται ακόμα τις παραδόσεις του, όπου το πάθος της διδασκαλίας, τους έκανε να πιστεύουν ότι ακούνε το σφύριγμα του ανέμου στα πανιά των καραβιών.

Το κενό που αφήνει πίσω του ο Κώστας Καλοκαιρινός είναι μεγάλο, αλλά εξίσου μεγάλο είναι και το έργο του που αφήνει στις επόμενες γενιές και η ποιότητα ζωής και σκέψης που δίδαξε στους μαθητές του. Η μορφή του θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη όλων όσοι τον γνώρισαν και τον εκτίμησαν πραγματικά.