Είναι το κόμμα εκείνο που όταν δεν προβοκάρει το κίνημα και το ΚΚΕ, καταθέτει το μίσος του για το λαό σε προτάσεις νόμου με τις οποίες αξιώνει την κατάργηση του ασύλου, την απαγόρευση των διαδηλώσεων, την ελεύθερη χρήση όπλων από την Αστυνομία κλπ. Την ίδια ώρα, διεκδικεί αναβάθμιση του ρόλου του στις κυοφορούμενες αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, άλλοτε καλώντας σε ενιαίο μέτωπο τα αστικά κόμματα ενάντια σε όσους αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική και ειδικά το ΚΚΕ, και άλλοτε αναπαράγοντας την επιθυμία του να συμμετέχει σε ένα επόμενο κυβερνητικό σχήμα, είτε με το ΠΑΣΟΚ είτε με τη ΝΔ, είτε και με τους δυο.

Η βαθιά αντιλαϊκή στρατηγική του ΛΑ.Ο.Σ. δένει απόλυτα με τον καιροσκοπισμό και τον πολιτικό χαμελαιοντισμό του, με τον οποίο προσπαθεί να μην εισπράξει το κομμάτι της λαϊκής δυσαρέσκειας που του αναλογεί και είναι μεγάλο, αλλά και να «ψαρέψει σε θολά νερά». Χαρακτηριστικά ως προς αυτό είναι τα παρακάτω παραδείγματα:

Τον Απρίλη του 2010: «Ερχόμαστε και δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ λέγοντας πως τα μέτρα που θα μας επιβάλει θα είναι ιδιαιτέρως σκληρά. Γιατί δεν λέμε όμως την αλήθεια στον ελληνικό λαό; Nα του πούμε ότι αν δεν πάρουμε δηλαδή αυτή την κρίσιμη στιγμή μέτρα, τότε θα οδηγηθούμε σίγουρα στην καταστροφή. Το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Είναι όμως ο πιο σύντομος δρόμος, γεμάτος βέβαια λακκούβες και γκρεμούς».

Τον ίδιο μήνα, Απρίλη του 2010, ο ΛΑ.Ο.Σ. βλέποντας τη «θύελλα» να ξεσπά, φοβούμενος ότι θα «λουστεί» συνέπειες λόγω της σθεναρής υποστήριξής του στη βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, αρχίζει να τα «μασάει». Δηλώνει ο Γ. Καρατζαφέρης: «Μπορούμε ακόμη να σώσουμε την κατάσταση. Αρκεί να υπάρξει μια άλλη κυβερνητική πολιτική (...) Λύση υπάρχει και καλώ τον κ. πρωθυπουργό να αναλάβει τις ευθύνες του πριν παραδοθούμε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται»...

Το Μάη ο ΛΑ.Ο.Σ. ψηφίζει στη Βουλή το «μνημόνιο». Από 'κει κι έπειτα αρχίζει μια συστηματική προσπάθεια να «ξεχαστεί» η θετική του ψήφος στο «μνημόνιο» ή να μειωθεί η βαρύτητά της. Το Δεκέμβρη του 2010 ο Γ. Καρατζαφέρης σε ένα ρεσιτάλ δημαγωγίας, υποτιμητικής για τη νοημοσύνη του λαού, δηλώνει: «Ο ΛΑ.Ο.Σ. έδειξε σοβαρότητα όταν ψήφισε το άρθρο 1 του μνημονίου για να υπάρχουν μισθοί και συντάξεις. Τώρα όμως, οι μισθοί και οι συντάξεις πετσοκόβονται και αυτό δεν μπορούμε να το παρακολουθήσουμε. Ημουν ο σημαιοφόρος της συναίνεσης, αλλά δεν μπορώ να είμαι ο νεκροθάφτης της κοινωνίας».

Προσπάθεια που συνεχίζεται σήμερα και «κωδικοποιείται» στο επιχείρημα που διατύπωσε στις 28/2/2011 ο Γ. Καρατζαφέρης: «Δεν απέτυχε το μνημόνιο, αλλά η πορεία που ακολούθησε ο κ. Παπανδρέου 10 μήνες τώρα, από την εφαρμογή του μέχρι σήμερα. Η πορεία του κ. Παπανδρέου ήταν βλαπτική».

Σήμερα έχει και πάλι αλλάξει γνώμη. Δήλωνε στις 11 του μήνα, στο ΣΚΑΪ: «Ο ελληνικός λαός απαιτεί συναίνεση. Εάν ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας, πιστεύω ότι θα βγει κάτι καλύτερο. Εχει ανθρώπους ο κ. Σαμαράς, δεν είναι για πέταμα οι 85 βουλευτές που έχει, ενδεχομένως και η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Κουβέλης».

Θυμίζουμε ότι ήταν ο ΛΑ.Ο.Σ. αυτός που, για όσο καιρό η υπόθεση αυτή βρισκόταν στην πρώτη «γραμμή» της επικαιρότητας, είχε πιάσει «στασίδι» στα «κεραμίδια», μαχόμενος υποτίθεται για τη διερεύνηση και την απόδοση ευθυνών και ζητώντας προανακριτικές, καταθέτοντας μηνύσεις κλπ.

Κατά τον Γ. Καρατζαφέρη (18/3/2011, ομιλία σε κομματική εκδήλωση) η θεαματική αυτή κωλοτούμπα εξηγείται ως εξής: «Κι εμείς τότε, στην αντάρα, είπαμε πράγματα υπερβολικά (...) "το μεταβάλλειν γνώμην εστί φιλοσοφείν" (...) Οταν προσκυνητής εις την Μονή αυτή πηγαίνει ο βασιλιάς της Αγγλίας ο Κάρολος, κι όταν εξομολογητής του Πούτιν είναι ο Εφραίμ, είσαι αναγκασμένος να κάνεις δεύτερες σκέψεις και να αναθεωρήσεις»!..

Την ίδια μέρα, λίγη ώρα μετά, από το βήμα της Βουλής τα «στρίβει»: «Βγαίνει ο πρωθυπουργός και λέει θα νομοθετήσουμε και θα το βάλουμε όρο και στο Σύνταγμα ότι δεν πωλείται ελληνική γη. Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό (...) Ακούω τώρα "Δεν πουλάμε, δεν πουλάμε!". Εχουμε μία σειρά νησιά ανεκμετάλλευτα. Βρείτε λοιπόν ανθρώπους να τα χτίσουν. Πείτε "σου δίνω αυτό το νησί για 60, για 100 χρόνια να το κάνεις ό,τι θέλεις τουριστικά (...) Τι δεν πωλείται. Δεν πωλείται αρχαίος τόπος, δεν πωλείται η παραμεθόριος κτλ. όλα τα άλλα πωλούνται (...) γιατί δεν πωλούνται;».

Την επόμενη μέρα, 1 του Μάρτη, δηλώνει: «Κατεβαίνουνε αυτόνομα. Ετοιμαζόμαστε για εκλογές, γιατί αυτές είναι το κυρίαρχο σενάριο στο μυαλό του κ. Παπανδρέου. Είμαστε το μόνο κόμμα που έχουμε συνεχή σταθερή ανοδική δυναμική πορεία. Αυτό μας γεμίζει με πρόσθετες ευθύνες και υποχρεώσεις. Ας το ξεκαθαρίσουμε: Κατεβαίνουμε αυτόνομα».

Αυτό δεν τον εμπόδισε να συνεργαστεί όπου μπορούσε και με το ΠΑΣΟΚ, και στο δεύτερο γύρο να στηρίξει ισόποσα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Μετά τις τοπικές εκλογές, το Δεκέμβρη του 2010, τα... διπλώνει ξανά: «Εξέφρασα επίσημα την αλλαγή της αντιμετωπίσεως των πραγμάτων, και όχι της κυβέρνησης, πρώτα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και εν συνεχεία στον πρωθυπουργό. "Μέχρι εδώ και μη παρέκει". Τέλος στη συναίνεση. Διαβλέπω μία σειρά πραγμάτων. Είχα υποχρέωση να δώσω μία "πίστωση χρόνου" (...) Είδα ότι το πράγμα δεν "τραβάει". Το περιβάλλον του πρωθυπουργού είναι ανεπαρκές. Δεν έχει ούτε το κύρος, αλλά ούτε και το ανάλογο βεληνεκές που απαιτούν οι περιστάσεις. Δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις καταστάσεις».

Η συναίνεση βέβαια καλά κρατεί ως σήμερα. Κι ο ΛΑ.Ο.Σ. τη διαλαλεί υπερηφάνως σαν προσόν του. Προσέτρεξε στο διάλογο που ζήτησε η κυβέρνηση και συναντήθηκε με τον υπουργό Οικονομικών. Δηλώνει ότι «αν πετύχει ο Παπανδρέου θα πετύχει η Ελλάδα». Επαίρεται για τη «σύνεσή του» και για το γεγονός ότι καταθέτει διαρκώς προτάσεις στην κυβέρνηση. Και ζητά εμμέσως πλην σαφώς συμμετοχή στη διαχείριση, για να τσακιστεί ο λαός και να βγει διπλά κερδισμένο από την κρίση το κεφάλαιο.