«Επιτυχημένο κι αποδοτικό» κρίνει τον κύκλο διεθνών επαφών του Αλ. Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο του οποίου χτες μίλησε σε εκδήλωση του London School of Economics, όπου εκπαιδεύεται για την άσκηση της αστικής διαχείρισης ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού της αστικής τάξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιχαίρει που οι πόρτες ιμπεριαλιστικών οργανισμών άνοιξαν για τον επικεφαλής του, μετά την παροχή επαρκών διαβεβαιώσεων στα μονοπώλια ότι η διαχείριση που πρεσβεύει δεν αντιβαίνει στα συμφέροντά τους.

Μάλιστα, σε non paper που διένειμε, διατείνεται ότι οι επαφές αυτές του Αλ. Τσίπρα απάντησαν στο ερώτημα για το ποιος είναι ο ρόλος και η στόχευση της σύγχρονης αριστεράς, αναφέροντας: «...Και βέβαια η Αριστερά δεν είναι "σύγχρονη" και "ευρωπαϊκή", όταν εγκλωβίζεται στη δική της εσωστρέφεια και είναι όμηρος γραφειοκρατικού χαρακτήρα αγκυλώσεων». Σαν εσωστρέφεια και αγκύλωση εκλαμβάνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την υπεράσπιση της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που προϋποθέτει πάλη και σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων και τη διαχείρισή της.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Αλ. Τσίπρας, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ θα διαβεβαίωνε το «απαιτητικό ακροατήριο» του Λονδίνου ότι «μοναδική πλατφόρμα για έξοδο μπορεί να αποτελέσει μια κοινωνική δίκαιη πολιτική, η οποία θα διατηρήσει στέρεα την κοινωνική συνοχή, θα τονώσει την πραγματική οικονομία»... Θα ενισχύσει δηλαδή τις καπιταλιστικές επενδύσεις, πετώντας ένα ξεροκόμματο στην ακραία φτώχεια για να εξασφαλίσει τη «σιωπή» της. Αυτό είναι το «ρεαλιστικό μοντέλο προοδευτικής διακυβέρνησης», το οποίο θα αναλύσει, σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας κατά τις επαφές του με φορείς στην Αγγλία.

Προκειμένου να υποστηρίξει ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ερείσματα σε ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, αλλά και να «διαφημίσει» σαν δήθεν φιλολαϊκό ένα άλλο μείγμα διαχείρισης προς όφελος των μονοπωλίων, το non paper υπογραμμίζει ότι στις ΗΠΑ, κατά τις ομιλίες του Αλ. Τσίπρα, όσο και στο πλαίσιο των συναντήσεων που είχε με Αμερικανούς αξιωματούχους, «διαπιστώθηκε σύγκλιση απόψεων (...) υπήρξαν διαπιστώσεις αναφορικά με το γεγονός ότι η γερμανική στρατηγική και η επιμονή του Βερολίνου στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχεία και στην επιβολή σκληρής λιτότητας οδηγεί τις οικονομίες ευρωπαϊκών χωρών σε βαθύτερη ύφεση».