Αντιδράσεων συνέχεια για τη συναυλία του Β. Παπαθανασίου στο Ολυμπιείο. Μετά το Σύλλογο Αρχαιολόγων, το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ), σε ανακοίνωσή του, «διαμαρτύρεται για τη βάνδαλη χρήση του Αρχαιολογικού Χώρου του Ολυμπιείου από το Υπουργείο Πολιτισμού, για τη συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου, χρήση που θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα των αρχαιοτήτων - πράγμα που ήδη συνέβη - και υποβιβάζει με τις τεράστιας κλίμακας παρεμβάσεις την αισθητική υπόσταση του σεμνού αυτού αρχαιολογικού χώρου...».

Σε ό,τι αφορά το κόστος της συναυλίας, το ΕΕΤΕ σημειώνει πως «η δαπάνη του 1,2 δισ. για μία και μόνο βραδιά είναι δαπάνη - πρόκληση για τον ελληνικό λαό, όταν η κυβέρνηση έχει περιορίσει στο ελάχιστο τις κοινωνικές δαπάνες, όταν η Παιδεία, η Υγεία, η Κοινωνική Ασφάλιση και ο Πολιτισμός (με την ευρεία έννοια) έχουν μπει στη μέγκενη για λόγους - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - οικονομικούς, όταν οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, τα παιδιά και η νεολαία είναι τα μεγάλα θύματα της "σύγκλισης" και της ΟΝΕ. Είναι πρόκληση όταν στην Αθήνα του 2001 πεθαίνει άνθρωπος από τη ζέστη σε καταυλισμό σεισμοπλήκτων, γιατί η ΔΕΗ "κόβει το ρεύμα" στα πλαίσια της ίδιας πάντα κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής».

Το ΕΕΤΕ προσθέτει πως η δαπάνη αποτελεί πρόκληση, αφού η καλλιτεχνική παιδεία «διαρκώς εξοστρακίζεται από τη Γενική Παιδεία, όταν έχουν "παγώσει" οι συντάξεις των απόμαχων καλλιτεχνών και έχουν εγκαταλειφθεί οι σύγχρονοι δημιουργοί στο έλεος του χρόνου», ενώ υπογραμμίζει πως το εισιτήριο των 50.000 δραχμών καθιστά τη συναυλία μόνο για τους «ελάχιστους». Τα δε έσοδα «δεν επιστρέφουν στο λαό, μα χάνονται στα λογιστικά των ανεξέλεγκτων Ιδιωτικού Δικαίου Εταιρειών, που έχουν δημιουργηθεί στα πλαίσια του ΥΠΠΟ για το 2004».

Οι εικαστικοί σημειώνουν πως τιμούν και σέβονται τον Β. Παπαθανασίου, αλλά είναι αντίθετοι σε αυτή την «αυτοκρατορικού» και «ρωμαϊκού» τύπου φιέστα, στο πλαίσιο της αντίληψης του ΥΠΠΟ «που τα τελευταία χρόνια - όπως άλλωστε έγινε και με το "Μιλλένιουμ" - έχει εδραιωθεί, βανδαλίζοντας μνημεία, εμπορευματοποιώντας τις Αρχαιότητες και τις Ιδέες και που χρησιμοποιεί την Τέχνη σαν θέαμα σε αρένα, για την εξυπηρέτηση διαφημιστικών ή άλλων σκοπιμοτήτων και συμφερόντων, στα πλαίσια της "παγκοσμιοποιημένης" οικονομικής κυριαρχίας μερικών εταιριών».