ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με όπλο τον αντικομμουνισμό

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σύμφωνα με πληροφορίες, θα υπάρξει ολομέτωπη επίθεση κατά του ΚΚΕ, καταλογίζοντάς του εμμέσως ευθύνη για την ανεργία των νέων». Κάθε άλλο παρά έκπληξη προκαλεί το «διαταύτα» της σύσκεψης που έγινε προχτές στο Μαξίμου, με αντικείμενο την τακτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση κατά την προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που θα γίνει την Παρασκευή στη Βουλή, μετά από αίτημα του ΚΚΕ, με θέμα τη ραγδαία χειροτέρευση της θέσης των νέων, εξαιτίας της αντιλαϊκής επίθεσης. Οι παραπάνω πληροφορίες, που επικαλείται η έγκυρη σε αυτά «Καθημερινή», απλά επιβεβαιώνουν ότι η επίθεση κατά του ΚΚΕ δεν είναι μια ευκαιριακή, αλλά μια στρατηγική επιλογή που έχει στόχο τους ταξικούς αγώνες και την οργανωμένη πρωτοπορία τους, το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Επίσης, οι πληροφορίες επιβεβαιώνουν ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί την προβοκάτσια ως κύριο όπλο, για να πλήξει το ΚΚΕ, ακριβώς επειδή δεν μπορεί με πολιτικά και ιδεολογικά επιχειρήματα. Στο πνεύμα, λοιπόν, της τρισάθλιας προπαγάνδας του τύπου «το ΚΚΕ διαλύει την οικονομία και στρέφεται κατά των εργαζομένων», θα κινηθεί ο πρωθυπουργός και στη μεθαυριανή συζήτηση, εξειδικεύοντάς τη στο χώρο της νεολαίας. Το «επιχείρημα» είναι γνωστό - το αναμασάνε εδώ και χρόνια η ηγεσία του ΣΕΒ, γενικότερα «οι φορείς της αγοράς», η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., κ.ά.: «Οι απεργίες εμποδίζουν την επιχειρηματικότητα και άρα την ανάπτυξη που φέρνει τις νέες θέσεις εργασίας»... Ψεύδονται, συνειδητά βέβαια, γιατί γνωρίζουν ότι ποτέ δεν επαληθεύτηκε το ιδεολόγημά τους. Δεκαετίες τώρα, οι επιχειρήσεις στηρίζονται ολόπλευρα, αλλά η ανεργία ειδικά των νέων δεν έπεσε κάτω από το 25%, ενώ οι όποιες θέσεις δημιουργήθηκαν ήταν κατά κύριο λόγο ελαστικών μορφών απασχόλησης...

Παιχνίδι με την αγωνία των παιδιών

Παιχνίδι με την αγωνία και την απογοήτευση χιλιάδων υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων κάνει για άλλη μια φορά ο ΣΥΝ, που σε χτεσινή ανακοίνωση του Τμήματος Παιδείας του αναφέρει πως «η διασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για όλους/-ες όσους το επιθυμούν αποτελεί εφικτό και αναγκαίο κοινωνικό στόχο στο πλαίσιο μιας κοινωνίας δικαιοσύνης και αλληλεγγύης». Είναι παιχνίδι, γιατί γνωρίζουν ότι αν όλοι και όλες επιθυμούν να μπουν στην ανώτατη εκπαίδευση και γίνει η πρόσβαση πραγματικά ελεύθερη, τότε δυο πράγματα θα συμβούν: 'Η θα έχεις μια κοινωνία μόνο με επιστήμονες, άρα δεν θα έχεις εργατικό δυναμικό για να καλύψεις τις ανάγκες της παραγωγής... 'Η η ανώτατη εκπαίδευση δε θα είναι ανώτατη, δηλαδή δε θα βγάζει επιστήμονες, αλλά θα είναι μια σούπα που θα τους χωράει όλους.

Επειδή η πρώτη εκδοχή σε καμιά απολύτως κοινωνία δε θα μπορούσε να έχει εφαρμογή, είναι προφανές ότι η πρόταση του ΣΥΝ συνδέεται με τη δεύτερη εκδοχή. Γι' αυτό και ανήμερα της ανακοίνωσης των βαθμολογιών δε βρήκε τίποτα να πει για τη διαρκή υποβάθμιση του επιπέδου της παρεχόμενης μόρφωσης σε όλες τις βαθμίδες που τη ζούμε ήδη τα τελευταία χρόνια.

Και ακόμα χειρότερα: Η «ελεύθερη πρόσβαση» και του ΣΥΝ και όλων όσοι τη σιγοντάρουν είναι μια απάτη, γιατί σημαίνει «ελεύθερη πρόσβαση μόνο στο πρώτο έτος» και μετά εξετάσεις, κοψίματα, επιλογή εντός των ιδρυμάτων. Δηλαδή... ένας χρόνος χαμένος.

Παραπλανούν και γι' αυτό είναι επικίνδυνοι

Τα ρέστα του στην παραπλάνηση και στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων δίνει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), όπως ακριβώς είχε κάνει και η ΓΣΕΕ, προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζόμενους, μια μόλις μέρα πριν την απεργία στην οποία υποτίθεται ότι καλεί.

Με σχετικό δελτίο Τύπου, η ΠΟΕΜ ζητά - ανάμεσα στα άλλα - τη μη εξαίρεση της συνταξιοδότησης με 35ετία και χωρίς όριο ηλικίας των ασφαλισμένων μεταλλεργατών πριν το 1983.

Πρόκειται για τη χειρότερη δυνατή, την πλέον παρελκυστική για τους εργαζόμενους αλλά βοηθητική τακτική για το κεφάλαιο και την κυβέρνηση, που θα μπορούσε να προσφέρει ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Διότι όχι μόνο διασπά τους εργαζόμενους του κλάδου σε «παλιούς» και «νέους», αλλά, επιπλέον, προσπαθεί να τους φέρει σε αντίθεση με άλλους εργαζόμενους.

Αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει τον εργαζόμενο προ του '83 να μην μπορεί να δουλέψει πάνω από 35 χρόνια και τι κάνει αυτόν μετά το '83 να μπορεί, όταν υπάρχει τόσος πλούτος ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να μπορούν να εργάζονται λιγότερο και να βγαίνουν νωρίτερα στη σύνταξη;

Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, με αυτή του την τακτική, υπονομεύει την αυριανή απεργία που έχει προκηρύξει δήθεν ενάντια στα βάρβαρα μέτρα του Ασφαλιστικού. Διασπά την πάλη των εργαζομένων και βάζει σε αντίθεση όχι μόνο τον έναν κλάδο με τον άλλον, αλλά και τους ίδιους τους εργαζόμενους μεταξύ τους. Κι αυτό, όταν χρειάζεται η μέγιστη δυνατή συσπείρωση και ενότητα των εργαζομένων σε ταξική κατεύθυνση, προκειμένου να απαντήσουν στην αντεργατική, αντιλαϊκή λαίλαπα.

Με αφορμή τις βαθμολογίες

Με την ανακοίνωση των βαθμολογιών των πανελλαδικών εξετάσεων, στα πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου κυριάρχησε η πρόβλεψη για γενική πτώση των βάσεων. Πρόκειται για μια πρόβλεψη με μεγάλη δόση αβεβαιότητας, αφού οι βάσεις διαμορφώνονται όχι μόνο από τους βαθμούς αλλά και από τις προτιμήσεις των υποψηφίων, οι οποίες δεν έχουν εκφραστεί, αφού δεν έχουν συμπληρωθεί ακόμα τα μηχανογραφικά. Ομως τα μεγάλα συγκροτήματα του Τύπου «έπαιξαν» σκόπιμα με το θέμα «πτώση των βάσεων» στους τίτλους τους. Θέλουν, στη συγκεκριμένη συγκυρία που βρισκόμαστε, να δημιουργήσουν ελπίδες στις λαϊκές οικογένειες ότι οι κόποι κι οι θυσίες τους δε θα πάνε χαμένες. Θέλουν η ευφορία που δημιουργεί η αναγγελλόμενη πτώση των βάσεων να ταυτιστεί με τις κυβερνητικές επιλογές. Θέλουν, με τις αναλύσεις τους για τις αυξομοιώσεις των βάσεων ανά σχολή, να κατευθύνουν τις προτιμήσεις των υποψηφίων.

Κυρίως, θέλουν να εγκλωβίσουν τους νέους και τις λαϊκές οικογένειες να συζητούν για τα 100 ή τα 200 μόρια «πάνω» ή «κάτω» και να ξεχνούν την ουσία, που είναι το περιεχόμενο της μόρφωσης στο σχολείο, που έχει ήδη υποβαθμιστεί και θα υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο με τις αναδιαρθρώσεις που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση για το σχολείο. Θέλουν να μπαίνουν οι υποψήφιοι και οι οικογένειές τους στο δίλημμα «να δηλώσω πιο πάνω την α' ή τη β' σχολή» και να ξεχνούν ότι το σύνολο των σχολών σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ υποβαθμίζονται. Θέλουν να κρατούν εγκλωβισμένο τον κόσμο να κρίνει και να κατατάσσει την κάθε σχολή με κριτήριο το πόσο ψηλή είναι η βάση της, με κριτήρια δηλαδή «εμπορικά» του τύπου «προσφοράς - ζήτησης» και όχι με το αν βγάζουν επιστήμονες και τι είδους επιστήμονες. Ετσι διατηρούνται και οι αυταπάτες περί σχολών υψηλών βάσεων που οδηγούν τάχα σε σχετικά άμεση «επαγγελματική αποκατάσταση», αυταπάτες που γκρεμίζονται μετά τα τέσσερα χρόνια των σπουδών, όταν οι νέοι ανακαλύπτουν στην πράξη ότι τα επαγγελματικά - εργασιακά δικαιώματα έχουν ήδη χτυπηθεί για όλους τους αποφοίτους.

Είναι αποκαλυπτικοί οι τίτλοι μεγάλων εφημερίδων (που αναπαράγονται και από τα κανάλια) του τύπου... «οι σπουδές είναι στόχος ζωής», «οι 18άρηδες βαθμολογούν το μέλλον τους» κ.ά. Υπηρετούν τη λογική ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι τάχα ο κύριος σταθμός στη ζωή του κάθε νέου, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι χιλιάδες παιδιά έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν το σχολείο πολύ πριν τα 18 τους χρόνια, παραγνωρίζοντας και το γεγονός ότι για τα επίσης χιλιάδες παιδιά που δε θα εισαχθούν σε μια σχολή ανώτατης εκπαίδευσης δεν υπάρχει αξιόπιστη λύση σπουδών, υψηλού επιπέδου σε δημόσιες και δωρεάν σχολές. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι χτες, την ίδια μέρα των βαθμολογιών, το υπουργείο Παιδείας έδωσε για διαβούλευση, στο διαδίκτυο και τη Βουλή, το προσχέδιο νόμου για τη λεγόμενη «διά βίου μάθηση». Είναι ένα μήνυμα - και προς αυτούς που έχουν ελπίδες για πρόσβαση και σ' αυτούς που αναζητούν άλλες λύσεις - ότι όλοι θα καταλήξουν στον ατομικό ανταγωνισμό των προσόντων, του διά βίου κυνηγιού καταρτίσεων και δεξιοτήτων, της διά βίου εκμετάλλευσης.

Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Κυνικό θράσος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΑ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΝΕ αυτά ή απλά θα ήθελαν να είναι έτσι; Είναι να απορεί κανείς με αυτούς που μπλέξαμε!

Για τον υπουργό Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου μιλάμε, που υποστήριξε χτες πως τα κυβερνητικά μέτρα έχουν την αποδοχή του κόσμου!

Ο λαός «πονάει και οργίζεται» είπε, πλην, όμως, «καταλαβαίνει ότι αυτές οι αλλαγές πρέπει να γίνουν»...

Αραγε, πώς το έβγαλε αυτό το συμπέρασμα; Τον σταματάνε μήπως οι συνταξιούχοι στο δρόμο και του δίνουν συγχαρητήρια που τους έκοψε τα «δώρα» Χριστουγέννων και Πάσχα;

Μήπως του ζητάνε και περαιτέρω περικοπές, γιατί τους περισσεύουν πολλά από τις συντάξεις των 400 ευρώ; Οι γυναίκες που τους αύξησε τα όρια ηλικίας χαίρονται, ίσως, γιατί επιτεύχθηκε η ισότητα;

Συνάντησε, να υποθέσουμε, νέους εργαζόμενους, που κατανοούν ότι πρέπει να πάρουν σύνταξη 360 ευρώ, αν την πάρουν κι αυτή;

Ακόμη και αν κυκλοφορεί κατ' αποκλειστικότητα σε γραφεία οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ, είναι αδύνατον να του έτυχαν τέτοια συναπαντήματα...

Επίσης, αν τους καταλαβαίνει ο κόσμος πώς γίνεται να εκφράζει το αντίθετο στη συντριπτική του πλειοψηφία, ακόμη και σε αυτές τις εταιρείες δημοσκοπήσεων; Που - είναι διαπιστωμένο - μόνο να χειραγωγούν την κοινή γνώμη επιθυμούν.

Το πόσο αποδεκτοί είναι, όμως, θα το διαπιστώσουν το αμέσως επόμενο διάστημα. Στους μήνες που έρχονται, θα έχουν κάθε ευκαιρία να νιώσουν την ...«κατανόηση» του κόσμου σε όλο της το μεγαλείο.

ΕΚΤΟΣ ΠΙΑ κι αν ο Γιώργος Παπανδρέου βρήκε τη λύση στην κυβερνητική σύσκεψη που παραβρέθηκε για τα ναρκωτικά...

Γιατί μόνο σε καθεστώς αποχαύνωσης μπορεί να «καταλάβει» και να «στηρίξει» κανείς την πολιτική της κυβέρνησης.

Ολοι στους δρόμους!

Κροκοδείλια δάκρυα επειδή τάχα «φθίνει» η συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις χύνουν διάφορα «αριστερο-δέξια» παπαγαλάκια. Η έγνοιά τους βέβαια, όπως εύκολα αντιλαμβάνεται και ο τελευταίος εργαζόμενος, δεν είναι η δημιουργία ενός ρωμαλέου ταξικού κινήματος που θα παρεμποδίσει και ανατρέψει τα βάρβαρα αντεργατικά μέτρα, αλλά το πώς θα ενισχύσουν τη μοιρολατρία, την ηττοπάθεια και τελικά την υποταγή στο μνημόνιο. Το κλίμα αυτό υποθάλπουν πρώτα απ' όλα τα κυβερνητικά στελέχη, με πρώτο και καλύτερο τον πρωθυπουργό, που σε κάθε ευκαιρία επαίρεται ότι ο ελληνικός λαός στηρίζει ...τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα, αλλά και ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου που δηλώνει ότι «δεν ανησυχεί για τις διαδηλώσεις», προβλέποντας μάλιστα ότι θα είναι λιγότερες το φθινόπωρο... Η αυριανή πανεργατική απεργία, λοιπόν, είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να πάρουν αποστομωτική απάντηση όλοι αυτοί οι «ανησυχούντες» για τη συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργιακές κινητοποιήσεις. Ας πλημμυρίσουν, λοιπόν, οι δρόμοι της Αθήνας και των άλλων πόλεων από το ποτάμι της αντεπίθεσης και της ανατροπής, από το ποτάμι του ΠΑΜΕ. Είναι η ώρα να γίνει πράξη το σύνθημα «όλοι στους δρόμους για να μην πτωχεύσει ο λαός».

Οι έμμισθοι προπαγανδιστές του κεφαλαίου...

Τον μάστορά τους βρίσκουν ακόμα και από τους ακροατές τους οι έμμισθοι του εφοπλιστή Αλαφούζου. Στην προσπάθειά τους να συκοφαντήσουν το κίνημα και να στηρίξουν το μνημόνιο, γίνονται εξόφθαλμα προκλητικοί και εκτίθενται. Χτες το πρωί στον ΣΚΑΪ, το ντουέτο της αντιΚΚΕ εμπροσθοφυλακής, Παπαδημητρίου και Πορτοσάλτε, βγήκαν να αναμασήσουν τις γνωστές αθλιότητες σε βάρος των εργατικών αγώνων, με αφορμή την κατασκευασμένη από τους εργοδότες «έρευνα» του Πανεπιστημίου Πειραιά, που δείχνει ότι η Ζώνη δεν έχει δουλειές, επειδή τα σωματεία της συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ! Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι ο Παπαδημητρίου - διακεκριμένο στέλεχος διαφόρων τραπεζών στο διάβα της καριέρας του - οι εργοδότες της Ζώνης και οι εφοπλιστές θέλουν μισθούς πείνας, για να κάνουν όλοι μαζί τις μπίζνες τους με ακόμα μεγαλύτερο κέρδος. Οταν, όμως, ο εν λόγω προπαγανδιστής του Αλαφούζου ρωτήθηκε από ακροατή, πώς γίνεται, εκτός από τη Ζώνη, να φυτοζωούν και στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, όπου τα σωματεία δε συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και οι εργασιακές ανατροπές έχουν περάσει με το τσουβάλι, εκεί ο Παπαδημητρίου κατάπιε τη γλώσσα του. Και τι να πει, άλλωστε, ο δύσμοιρος; Οτι οι καραβοκύρηδες όπως ο αφεντικός του, χτίζουν τα καράβια τους οπουδήποτε αλλού εκτός από την Ελλάδα, επειδή έτσι επιτάσσουν τα κέρδη τους και ο καταμερισμός εντός της ΕΕ; `Η ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα έχει οδηγήσει στο παράδοξο να βρίσκεται το εφοπλιστικό κεφάλαιο στις πρώτες θέσεις παγκοσμίως και η ναυπηγοεπισκευή στη χώρα μας να είναι ανύπαρκτη; Αυτές και άλλες αλήθειες μπούκωσαν το στόμα του, κατά τα άλλα λαλίστατου, Παπαδημητρίου.

... βρήκαν το μάστορά τους

Λίγο μετά, ο έτερος της παρέας κάλεσε στο τηλέφωνο τον εκπρόσωπο ναυτιλιακής εταιρείας, προκειμένου να τον ρωτήσει σχετικά με τις διαμαρτυρίες επιβατών ότι τα ναύλα είναι πολύ ακριβά. Ο τυπικά εκπρόσωπος των εφοπλιστών (όχι ο Πορτοσάλτε...) είπε ότι όντως τα εισιτήρια είναι ακριβά, αλλά γι' αυτό φταίει το πετρέλαιο, το οποίο, σημειωτέον, οι εφοπλιστές το παίρνουν αφορολόγητο! Είπε ότι φταίνε, ακόμα, ορισμένες εισφορές υπέρ τρίτων που ενσωματώνονται στις τιμές των εισιτηρίων, για να καταλήξει ζητώντας φθηνότερο πετρέλαιο και απαλλαγή της τιμής του εισιτηρίου από τις εισφορές που δε σχετίζονται με το καπέλο, που - έτσι κι αλλιώς - ορίζει ο εφοπλιστής. Το μόνο που δεν είπε, είναι ότι οι ναυτιλιακές έχουν κάνει τσιφλίκι τους τις θάλασσες, τώρα ζητάνε απελευθέρωση και της τρίτης θέσης, έχουν επιβάλει αυξήσεις της τάξης του 300% και πλέον στα ναύλα τα τελευταία χρόνια, ακινητοποιούν τα πλοία τους όποτε θέλουν και αφήνουν κατά το δοκούν ακάλυπτους χιλιάδες νησιώτες τους χειμερινούς κυρίως μήνες. Τι βρήκε να πει, μετά απ' όλα αυτά ο άτυπος εκπρόσωπος των εφοπλιστών (ο Πορτοσάλτε, εννοείται); Οτι δεν μπορεί ο επιβάτης να ζητάει το πλοίο να είναι καινούριο και ασφαλές, να πληρώνει η εταιρεία κανονικά τους ναυτεργάτες και το ΝΑΤ και την ίδια ώρα να είναι και το εισιτήριο φτηνό! Υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τίνος τα συμφέροντα κόπτεται;

Ο λαός στηρίζει το ΚΚΕ

Στελέχη πρώτης γραμμής του αστικού πολιτικού συστήματος, έμμισθοι κονδυλοφόροι της άρχουσας τάξης, διαγκωνίζονται μεταξύ τους στον αντικομμουνισμό, για να τσακίσουν το λαό, τη συνείδησή του, το εργατικό λαϊκό κίνημα. Η Ιστορία επιβεβαιώνει ότι κάθε χτύπημα στο ΚΚΕ ήταν ο προάγγελος μιας ακόμα μεγαλύτερης επίθεσης στο λαό και στο κίνημά του. Απ' αυτήν την άποψη, το δυνάμωμα του αντικομμουνισμού τα τελευταία χρόνια, πρέπει να προβληματίσει σοβαρά κάθε άνθρωπο του μόχθου. Να ενεργοποιήσει την ετοιμότητα και την επαγρύπνησή του. Η όξυνσή του δεν είναι τυχαία, καθώς στη δοσμένη χρονική στιγμή τσακίζονται δικαιώματα δεκαετιών και διαμορφώνονται όροι μεσαίωνα στη δουλειά και τη ζωή για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού.

Η πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση, όσο οξυμένες μορφές κι αν παίρνει, δηλαδή η αντιΚΚΕ πολεμική, είναι θεμιτή και το ΚΚΕ την επιδιώκει. Αλλο αυτό και άλλο ο αντικομμουνισμός, που παίρνει τη μορφή της συκοφαντίας και της προβοκάτσιας, και δεν αφορά μόνο στο ΚΚΕ, αλλά στοχοποιεί πρώτα και κύρια το ίδιο το λαϊκό κίνημα. Που αποκαλύπτει ταυτόχρονα αδυναμία επιχειρημάτων στήριξης της αντιλαϊκής πολιτικής έτσι που να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις. Και καταφεύγουν στο ψέμα και τη συκοφαντία ενάντια στο ΚΚΕ. Οσοι εγκαλούν το ΚΚΕ ότι κινείται στα όρια της νομιμότητας, επειδή αντιπαλεύει την κυρίαρχη πολιτική, το αντιλαϊκό μνημόνιο, στόχο έχουν να εκφοβίσουν όσους εργάτες, ανθρώπους των φτωχών λαϊκών στρωμάτων παίρνουν ενεργά μέρος στην καθημερινή πάλη ή απέχουν ένα βήμα από το να ενταχθούν στους αγώνες. Κουνάνε απειλητικά το δάχτυλο σε όσους αγωνίζονται, συκοφαντούν και ποινικοποιούν τους αγώνες του ΠΑΜΕ, επειδή θέλουν να αποτρέψουν πλατύτερες λαϊκές μάζες να κάνουν το θαρραλέο βήμα και να βγουν οργανωμένα στους δρόμους.

Ολοι αυτοί που σηκώνουν αντικομμουνιστικές κορόνες αποφεύγουν, όπως ο διάολος το λιβάνι, να αντιπαρατεθούν με πολιτικά επιχειρήματα στη στρατηγική του ΚΚΕ. Ξέρουν πως μια τέτοια αντιπαράθεση τους εκθέτει στο λαό. Ξέρουν πως σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να ζήσει ο λαός πολύ καλύτερα, να διασφαλιστούν και να επεκταθούν τα δικαιώματά του. Η δική τους στρατηγική επιλογή, όμως, είναι να ενισχύουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και να βουλιάξουν το λαό στην εξαθλίωση. Ξέρουν ότι η ΕΕ είναι των πολυεθνικών και πως καμιά σχέση δεν έχει με τα λαϊκά συμφέροντα. Και επειδή η σωρευμένη λαϊκή πείρα βοηθάει ολοένα και περισσότερο στην αποκάλυψη της στρατηγικής που υπηρετούν, βοηθά στον απεγκλωβισμό δυνάμεων από την αστική πολιτική και στη συσπείρωσή τους στην πολιτική του ΚΚΕ, επιλέγουν τον αντικομμουνισμό, για να κρύψουν, να θολώσουν, να συκοφαντήσουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Να τρομάξουν το λαό, να τον κάνουν να κρυφτεί στο καβούκι του.

Αμφισβητούν το δικαίωμα του λαού να αλλάξει τους συσχετισμούς παλεύοντας για τη ζωή του, μέχρι το επίπεδο της εξουσίας. Και για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη, χτυπάνε καταρχήν την πρωτοπορία, το Κόμμα του οποίου η θεωρία, η ιδεολογία, η πολιτική είναι η μόνη που μπορεί να εμπνεύσει και να συνεγείρει πλατιές λαϊκές δυνάμεις στην προοπτική της λαϊκής εξουσίας. Χτυπάνε το ΚΚΕ. Μάταιος ο κόπος τους. Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να το φοβίσουν. Και χρέος κάθε εργάτη, αγρότη, αυτοαπασχολούμενου, κάθε προοδευτικού ανθρώπου είναι να ορθώσει ανάστημα στον αντικομμουνισμό, υπερασπιζόμενος πρώτα και κύρια το δικό του δίκιο.