«Εντάξει, το "Mega" κι ο "Αντέννα" παίζουν το "Bar" του ο ένας και τον "Big Brother" του ο άλλος! Ο "Alter", όμως, και ο "Αλφα", που, προκειμένου δήθεν να κατακεραυνώσουν τους δύο πρώτους, παίζουν πιο πολύ "Bar" και "Big Brother";! (...) Αλλά, η γελοιότης και το μαλλιαρό δέρμα της ψυχής τους δε σταματούν εδώ. Ούτε είναι θέμα αν οι σοβαροφανείς εκπομπές των μεν συμψηφίζονται με τα ριάλιτι σόου των δε, αποενοχοποιώντας ο ένας τον άλλον! Ούτε αν ο "Big Brother" είναι χειρότερος ή καλύτερος απ' τις γελοιωδέστατες ειδήσεις, σοβαροφανείς ή σκανδαλοθηρικές του ίδιου καναλιού ή ενός άλλου! Ούτε ότι όλα (πλην εξαιρέσεων, σαν τις ειδήσεις του "Tempo", για παράδειγμα) έχουν γίνει ένας αχταρμάς, ένας χυλός, που, αν δε δεις το σηματάκι του, δεν ξέρεις ποιο κανάλι βλέπεις... όχι, δεν είναι μόνον αυτά! Το σημαντικόν είναι ότι ο διαμορφωμένος πλέον τηλεοπτικός πολιτισμός είναι ένας κατιμάς που πολιορκεί τους πολίτες από παντού - χωρίς έξοδο διαφυγής για τον απλό άνθρωπο καθότι και το ζάπινγκ ακόμα οδηγεί απ' τον Αννα στον Καϊάφα, απ' τη μια γελοιότητα στην άλλη αθλιότητα, ακυρώνοντας εν πολλοίς κι αυτήν τη δυνατότητα επιλογής. Στην ουσία, τα οκτώ - δέκα ιδιωτικά κεντρικά κανάλια είναι Ενα!».

Από το χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη.

«Κοντολογίς θα έλεγα ότι στη Βαρκελώνη ηττήθηκαν οι συντηρητικές απόψεις και πολιτικές, αυτές που αντιμετωπίζουν την εργασία σαν εμπόρευμα και θέλουν να την απελευθερώσουν».

Τα παραπάνω ανήκουν στον υφυπουργό Εργασίας Λευτ. Τζιόλα (σε πρόσφατη συνέντευξή του). Ενάμιση αιώνα μετά το «Κεφάλαιο» και ακόμη δεν έχει μάθει, ότι η εργασία (περισσότερο σωστά η εργατική δύναμη) είναι το κατ' εξοχήν εμπόρευμα στον καπιταλισμό. Οσο για την «απελευθέρωσή» της, όλ' αυτά, που προωθούν και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τόσα χρόνια τώρα, τι είναι; Πού οδηγούν οι διάφορες πολιτικές των ελαστικών σχέσεων εργασίας, οι διάφορες μορφές μερικής απασχόλησης, τα διαβόητα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, η νυχτερινή εργασία γυναικών, κλπ., κλπ.; Δεν οδηγούν στην απελευθέρωση της μεγαλοεργοδοτικής ασυδοσίας, ώστε να χρησιμοποιεί, κατά πώς προστάζουν τα συμφέροντά της, το εμπόρευμα εργατική δύναμη, χωρίς τους όποιους νομικούς ή άλλους περιορισμούς; Δε συνιστούν όλ' αυτά βαθιά συντηρητικές και αντεργατικές πολιτικές;

Σ' αυτή τη χώρα ζούμε όλοι. Μην τρελαθούμε κιόλας...