Οταν φεύγει ο χρόνος | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Οταν φεύγει ο χρόνος

Δεν είναι γιορτή, δεν είναι νύχτα χαράς για τον καθένα, τη στιγμή που φεύγει ο ένας χρόνος και έρχεται ο άλλος, τη στιγμή που σβήνουν, συμβολικά, για λίγο τα φώτα, που σφυρίζουν στις αποβάθρες των λιμανιών τα αραγμένα καράβια, που φωτίζεται ο σκοτεινός ουρανός από πολύχρωμα πυροτεχνήματα και οι ευχές σκορπίζονται απλόχερα και σε όλους τους τόνους: "Χρόνια πολλά, ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος... "

Αυτή τη φαντασμαγορική στιγμή, που όλα μοιάζουν με παραμύθι, υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που δε δονούνται από χαρά, που δεν πανηγυρίζουν την έλευση του νέου χρόνου. Αντίθετα, τη στιγμή ακριβώς που ο ένας χρόνος παραδίδει τη σκυτάλη στον άλλον μια στυφή γεύση πλημμυρίζει την ψυχή τους και μην ψάχνετε να βρείτε σοβαρές αιτίες και δράματα για τη θλίψη τους. Μια ρυτίδα που είδαν απόψε για πρώτη φορά, μια λευκή ανταύγεια που φάνηκε στα μαλλιά τους, να, τι μπορεί να τους μελαγχόλησε και να τους οδήγησε στο περιθώριο της εορταστικής βραδιάς. Ασήμαντη, πράγματι, η αιτία εκ πρώτης όψεως. Αν το καλοσκεφτείτε, όμως, θα δείτε ότι είναι πολύ σκληρή η στιγμή που διαπιστώνει κάποιος τα πρώτα σημάδια της φθοράς του και συνειδητοποιεί ότι τελικά δεν είναι ο χρόνος που οδεύει προς τα εμπρός, αλλά εμείς είμαστε που προχωράμε προς αυτή την κατεύθυνση, μέχρι να φτάσουμε - χωρίς να το πολυκαταλάβουμε - στον προκαθορισμένο τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας.

Δεν έχουν ρεβεγιόν, δεν ξεφαντώνουν όλοι τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς. Είναι και κάποιοι ανάμεσά μας που αποτραβιούνται με περίσκεψη σε μια γωνιά και ελέγχουν τα πεπραγμένα τους στη διάρκεια του χρόνου που έφυγε ήδη. "Δον Κιχώτες" για τους άλλους, όλοι αυτοί, που έπεσαν σε περισυλλογή, αναλογίζονται τι έδωσαν στους δώδεκα μήνες που πέρασαν και τι πήραν. Πόσο στάθηκαν όρθιοι, ή πόσο λύγισαν, πόσο αγωνίστηκαν ή αδιαφόρησαν, πόσο οιστρηλατήθηκαν από αξίες και όνειρα ή πόσο κράτησαν κλειστή την ψυχή τους σ' αυτά, επηρεασμένοι από το "Σάντσο" που τους ψιθύριζε εκμαυλιστικά: "φάτε, πιείτε, ευφρανθείτε και μη νοιάζεστε για τίποτα άλλο".

- Ε, όλοι εσείς χαρούμενοι συμποσιαστές, που πίνετε, χορεύετε και γελάτε σε σαλόνια και κέντρα, σταματήστε για μια στιγμή την ανέμελη διασκέδασή σας. Σταματήστε και αποκαλυφθείτε με θαυμασμό μπροστά σ' αυτούς - στους Δον Κιχώτες, αν θέλετε - που έχουν να δείξουν πλεονασματικό ισολογισμό για το χρόνο που πέρασε. Αποκαλυφθείτε και αισθανθείτε την ασημαντότητά σας μπροστά σε όσους αποτελούν το "άλας" του κενού κόσμου μας.

Δεν είναι νύχτα χαράς, δεν είναι γιορτή για όλους, όταν φεύγει ο ένας χρόνος και έρχεται ο άλλος. Υπάρχουν και σπίτια που τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς δεν είναι φωταγωγημένα, γιατί όσοι ζουν σ' αυτά έχουν κουκουλωθεί από νωρίς στα τριμμένα σκεπάσματά τους και έχουν παραδοθεί σ' έναν ύπνο χωρίς όνειρα, ίδιο με το θάνατο. Γιατί, άλλωστε, να μέναν ξάγρυπνοι στο θαμπό φως του δωματίου και στην παγωνιά που το τυλίγει; Μήπως δεν ξέρουν καλά ότι ο νέος χρόνος αν κουβαλάει κάτι γι' αυτούς είναι περισσότερη μιζέρια, περισσότερα βάσανα και περισσότερη θλίψη; Ας γιορτάσουν, λοιπόν οι άλλοι, αφού αργεί πολύ ακόμη να έρθει μια πρωτοχρονιά με ήλιο και φως για όλους και όχι με πολύχρωμα πυροτεχνήματα μόνο για μερικούς.

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ

Το «Κόκκινο Αερόστατο» προσγειώνεται για άλλη μια χρονιά στο Φεστιβάλ(2019-08-03 00:00:00.0)

Εργα και ημέρες ενός θρύλου(2008-12-14 00:00:00.0)

Μικρές σελίδες(2005-01-30 00:00:00.0)

«Ο Δον Κιχώτης σε νέες περιπέτειες»(2002-05-16 00:00:00.0)

Οι βασιλικές γαρίδες!(1998-05-31 00:00:00.0)

Γιορταστική Λυρική Σκηνή(1996-12-20 00:00:00.0)