Τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) αποτελούν ένα από τα πολλά εργαλεία του κράτους για την περικοπή παροχών και δικαιωμάτων στα άτομα με αναπηρία και στους χρόνια πάσχοντες. Πρωταρχικός τους στόχος είναι να «ελαφρύνουν» τα Ταμεία από το «βάρος» της φροντίδας των ευπαθών αυτών ομάδων, που τους θεωρούν «κόστος» παρότι για χρόνια πλήρωναν ασφαλιστικές εισφορές. Ετσι οι επιτροπές των ΚΕΠΑ κόβουν «αβέρτα» τα ποσοστά αναπηρίας σε καρκινοπαθείς, πάσχοντες με σκλήρυνση κατά πλάκας, ανθρώπους με σοβαρές αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις - που στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να εργαστούν. Με τα χαμηλά ποσοστά αναπηρίας είτε τους μειώνεται, είτε τους κόβεται τελείως η αναπηρική σύνταξη και χάνουν την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αν και η ζωή τους εξαρτάται από αυτή.

Οπως είναι φυσικό, επιτροπές που λειτουργούν με τέτοιο προσανατολισμό, δεν μπορεί να λειτουργούν με τους καλύτερους όρους για να μην ταλαιπωρούνται τα ΑμΕΑ. Είναι ενδεικτικό, πως ακόμα και άτομα με χρόνιες και μη αναστρέψιμες ασθένειες ή αναπηρίες αναγκάζονται κάθε 1 ή 2 χρόνια να περνούν από επιτροπή! Ετσι, χρειάζεται να περιμένει κανείς μέχρι και 8 μήνες για να περάσει από τα ΚΕΠΑ και να βγει το ποσοστό του και για όλο αυτό το διάστημα του κόβεται η σύνταξη, το επίδομα κ.λ.π. Επιπλέον δεν υπάρχουν σε όλες τις περιοχές της χώρας ΚΕΠΑ και οι ανάπηροι ταλαιπωρούνται και πληρώνουν ακριβά μεταφορικά για να περάσουν από την επιτροπή. Ούτε κατ' οίκον εξέταση προβλέπεται για τα πολύ βαριά περιστατικά.

Επομένως ο Γολγοθάς των ΚΕΠΑ είναι μια πολιτική επιλογή που εντάσσεται στη συνολική πολιτική συγκυβέρνησης και ΕΕ για περικοπές σε Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο και όχι ένα «τεχνοκρατικό» ζήτημα όπως το παρουσιάζει το ΙΚΑ σε χθεσινή ανακοίνωσή του.