Σε αυτό το φόντο ξεζουμίσματος των εργαζομένων έρχεται και ο εμπαιγμός για την περιβόητη 4ήμερη εργασία, με τα σχετικά «πειράματα» που κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας για χώρες της ΕΕ και μεγάλες επιχειρήσεις.

Μάλιστα αυτά αξιοποιούνται προπαγανδιστικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να ξεπλύνουν την ΕΕ, παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως μοναδική τάχα «εξαίρεση» σε μια κατά τ' άλλα «κανονικότητα» εργασιακών δικαιωμάτων που επικρατεί στην ΕΕ.

Αυτό που κρύβουν είναι ότι πρόκειται για μία ακόμα μορφή «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, όπου οι εργαζόμενοι δεσμεύονται να «βγάζουν τη δουλειά» μίας βδομάδας σε λιγότερες μέρες, ανεβάζοντας την παραγωγικότητα και φτάνοντας στα όριά τους, ώστε οι όμιλοι να καμώνονται ότι έχουν «4ήμερη εργασία».

Οι μύθοι αυτοί άρχισαν να εμφανίζονται και στη χώρα μας, με τον κολοσσό της PwC (παροχής λογιστικών και ελεγκτικών υπηρεσιών) να διαφημίζει ότι «πρωτοπορεί εισάγοντας τετραήμερη εργασία» και μάλιστα «χωρίς καμία μεταβολή στο μηνιαίο εισόδημα ή στα εργασιακά προνόμια».

Η αλήθεια αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι αυτή η «καινοτόμα ρύθμιση» αφορά τους εργαζόμενους που δουλεύουν έως τρία χρόνια στο ελεγκτικό τμήμα και είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν και να δίνουν εξετάσεις για πιστοποιήσεις. Αυτοί λοιπόν θα δουλεύουν 4 αντί για 5 μέρες και 32 αντί για 40 ώρες τη βδομάδα για 6 μήνες τον χρόνο, από Ιούλη έως Δεκέμβρη.

Και όπως σημειώνει η Ενωση Λογιστών - Ελεγκτών Αττικής (ΕΛΕΠΑ), διαλύοντας τον μύθο, ο χρόνος επιμόρφωσης είναι - σύμφωνα και με τον νόμο, μάλιστα - χρόνος εργασίας, άρα θα έπρεπε να αμείβεται υπερωριακά. Με το μέτρο αυτό λοιπόν, που η εργοδοσία βαφτίζει «4ήμερη εργασία», ουσιαστικά θέλει να υποχρεώσει τους εργαζόμενους να παρακολουθούν τα μαθήματα εκτός εργάσιμου χρόνου και να μην τους αποζημιώνει! Προειδοποιεί δε η ΕΛΕΠΑ ότι «το μέτρο είναι πιθανό να αξιοποιηθεί για τη "διευθέτηση" του χρόνου εργασίας, αφού μετά το πέρας των 6 μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων θα δουλεύουν μία μέρα λιγότερη, μπορεί να ακολουθήσει μια περίοδος αυξημένου ωραρίου, το οποίο δεν θα πληρώνεται ως υπερωρία. Επίσης, ακόμα κι αν υποθέσουμε το απίθανο, ότι δηλαδή ο χρόνος εργασίας τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν θα αυξηθεί, ο εργαζόμενος θα είναι υποχρεωμένος να φέρει εις πέρας σε 4 μέρες τη δουλειά που έβγαζε σε 5 μέρες, που σημαίνει απογείωση της εντατικοποίησης και της πίεσης που θα ασκείται στον καθέναν».

Τα παραπάνω συνθέτουν τις λεγόμενες «βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές», που διαπερνούν σαν ατσάλινο νήμα τις θέσεις των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, με βάση τις οποίες διεκδικούν και την ψήφο των εργαζομένων στις ευρωκάλπες της 9ης Ιούνη. Τα κόμματα αυτά, άλλωστε, παίρνοντας κάθε τόσο την κυβερνητική σκυτάλη, νομοθέτησαν εδώ και δεκαετίες κάθε απαίτηση της εργοδοσίας, κάθε αρρωστημένη διάταξη της ΕΕ για τη διάλυση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου.

Ετσι, σήμερα, 138 χρόνια από το Σικάγο και την Πρωτομαγιά του 1886, όταν οι εργάτες κατέκτησαν το 8ωρο, έχουν να αναμετρηθούν με τα 13ωρα, με τη «διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου» και όλα εκείνα τα εργαλεία που κάνουν κανονικότητα τον εργασιακό μεσαίωνα.

Ενόψει των ευρωεκλογών, λοιπόν, για τους εργαζόμενους δεν μπορεί παρά να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και η βάρβαρη πολιτική της ΕΕ για τον εργάσιμο χρόνο.

Να καταψηφιστούν τα κόμματα που υπηρετούν την πολιτική της, να δυναμώσει η συμπόρευση με το ΚΚΕ που παλεύει για σταθερό εργάσιμο χρόνο, για 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, για ξήλωμα όλου του αντεργατικού οπλοστασίου διάλυσης της ζωής των εργαζομένων.

Χαρακτηριστική είναι η Οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης 2003/88 για την οργάνωση του χρόνου εργασίας, που στην πράξη επιβάλλει τους όρους δουλειάς - λάστιχο, ως εργαλείο για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων.

Για την ΕΕ κανονικότητα στην εργασία είναι οι 13 ώρες δουλειάς τη μέρα, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται ούτε το διάλειμμα! Μάλιστα, η ΕΕ θεωρεί «αποδεκτή παρέκκλιση» ακόμα και την υπέρβαση του 13ωρου, με τις παρεκκλίσεις να είναι «πολυάριθμες και ποικίλες»!

Στην Ερμηνευτική Ανακοίνωση της ΕΕ (2017) για την καλύτερη εφαρμογή της Οδηγίας σημειώνεται: «Τα νέα επιχειρηματικά μοντέλα στις παγκόσμιες αξιακές αλυσίδες με μεθόδους παραγωγής "τη στιγμή που χρειάζεται" (just-in-time) απαιτούν αυξημένη ευελιξία και συνεπάγονται, ενίοτε, εντατικοποίηση της εργασίας. Ως εκ τούτου, το μεταβαλλόμενο περιβάλλον εργασίας και οι ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις αναγνωρίζονται ως ο κύριος μοχλός αλλαγής στον κόσμο της εργασίας (...)».

Είναι λοιπόν προφανές ότι κριτήριο των όρων εργασίας είναι η στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, οι οποίες έχουν ανάγκη από «ευελιξία» και εντατικοποίηση.

Επιγραμματικά η Οδηγία:

• Αποκαλεί «κανονικότητα» τις 13 ώρες δουλειάς. Γράφει σχετικά η Ερμηνευτική Ανακοίνωση: «(...) Οταν δεν υπάρχει παρέκκλιση, ο συνεχόμενος χρόνος εργασίας περιορίζεται σε 13 ώρες (...) και πρέπει να ακολουθείται από τουλάχιστον 11 συναπτές ώρες ανάπαυσης»! Δεκατρείς ώρες ξεζούμισμα, ενώ στις υπόλοιπες 11 που του απομένουν, ο εργαζόμενος θα πρέπει να μετακινηθεί από το σπίτι στη δουλειά και από τη δουλειά στο σπίτι, να ψωνίσει, να μαγειρέψει, να φροντίσει τα παιδιά και το νοικοκυριό και να ...ξεκουραστεί.
• Δίνει συντριπτικό χτύπημα στον σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, ορίζοντας ότι τα κράτη - μέλη θεσπίζουν μέτρα, ώστε «ο χρόνος εργασίας να μην υπερβαίνει, ανά επταήμερο, τις 48 ώρες, κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών». Αυξάνει, δηλαδή, τις ώρες εργασίας από 40 σε 48 και προβλέπει ότι οι συνολικές ώρες εργασίας ανά βδομάδα προκύπτουν ως «μέσος όρος». Δηλαδή, άλλες μέρες ο εργαζόμενος μπορεί να δουλεύει 13 ώρες και άλλες λιγότερες, ώστε στο τέλος μιας χρονικής περιόδου («περίοδος αναφοράς») να προκύπτουν ως «μέσος όρος» οι 48 ώρες ανά βδομάδα. Αυτή η «περίοδος αναφοράς», με τη λήξη της οποίας πρέπει να γίνει η «σούμα» για να βγει ο μέσος όρος, φθάνει μέχρι και τους 12 μήνες, «τεντώνοντας» τα όρια της εκμετάλλευσης, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας!
• Προβλέπει μέχρι και 12 μέρες συνεχόμενης δουλειάς. Το άρθρο 5 αναφέρει ότι «κάθε εργαζόμενος διαθέτει, ανά περίοδο επτά ημερών, μια ελάχιστη περίοδο συνεχούς ανάπαυσης εικοσιτεσσάρων ωρών». Ομως, η συγκεκριμένη Οδηγία κατάργησε διάταξη παλιότερων Οδηγιών, κατά την οποία η εβδομαδιαία ανάπαυση έπρεπε να «συμπεριλαμβάνει, καταρχάς, την Κυριακή». Κατάργησε δηλαδή την αργία της Κυριακής ως υποχρεωτική αργία ανά εφτά μέρες. Κι έτσι στην Ελλάδα πρώτα ο ΣΥΡΙΖΑ θέσπισε τις 32 Κυριακές τον χρόνο δουλειά για το Εμπόριο, για να έρθει η ΝΔ να επεκτείνει το καθεστώς αυτό σε περισσότερους κλάδους. «Ενδέχεται οι ημέρες αυτές (σ.σ. το 24ωρο "ανάπαυσης") να διαφέρουν ανάλογα με τις σχετικές περιόδους, με αποτέλεσμα ενδεχομένως συνεχείς περιόδους εργασίας διάρκειας έως 12 ημερών», σημειώνει η Ερμηνευτική Ανακοίνωση.
• Εξαιρεί το διάλειμμα και την «επιφυλακή» από τον χρόνο εργασίας: Οπως σημειώνει η Ερμηνευτική Ανακοίνωση, «τα διαλείμματα δεν πρέπει να υπολογίζονται ως "χρόνος εργασίας" καθώς αποτελούν "περιόδους ανάπαυσης"». Και «σε τέτοιες καταστάσεις, οι οποίες ονομάζονται επίσης "επιφυλακή", μόνο ο χρόνος της πραγματικής παροχής υπηρεσιών (...) πρέπει να θεωρείται χρόνος εργασίας κατά την έννοια της Οδηγίας».
• Η αναγκαστική μετακίνηση του εργαζόμενου σπίτι - δουλειά και δουλειά - σπίτι, που μπορεί να φθάνει και μερικές ώρες κάθε μέρα, συμπεριλαμβάνεται στην «περίοδο ανάπαυσης», καθώς οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η ΕΕ θεωρούν ότι «οι εργαζόμενοι σε σταθερό τόπο εργασίας έχουν τη δυνατότητα να καθορίζουν την απόσταση μεταξύ της κατοικίας και του χώρου εργασίας τους και μπορούν να χρησιμοποιούν και να οργανώνουν αυτοβούλως τον χρόνο τους προς και από τον εν λόγω χώρο εργασίας ώστε να ασχολούνται με τα ενδιαφέροντά τους»!
• Ακόμα και αυτές οι 13 ώρες εργασίας δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένες για εργαζόμενους που δουλεύουν σε περισσότερους από έναν εργοδότη. Σε πιο πρόσφατη Ερμηνευτική Ανακοίνωση (2023), η ΕΕ επισημαίνει ότι η Οδηγία «δεν προσδιορίζει ρητά αν οι διατάξεις της καθορίζουν απόλυτα όρια σε περίπτωση παράλληλων συμβάσεων», ενώ δεν υπάρχει και σχετική απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ.

Την ίδια στιγμή, προβλέπονται και ...παρεκκλίσεις από το παραπάνω εφιαλτικό καθεστώς, ώστε, όπως λέει η ΕΕ, «να παρέχεται ένας βαθμός ευελιξίας κατάλληλος για διάφορες δραστηριότητες».

Οι παρεκκλίσεις, λοιπόν, μπορούν να επιβληθούν «μέσω της νομοθετικής, κανονιστικής ή διοικητικής οδού», αλλά και «με συλλογικές συμβάσεις ή με συμφωνίες μεταξύ κοινωνικών εταίρων». Ετσι, επιτρέπεται π.χ. ακόμα και η υπέρβαση του 48ωρου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, με ατομική συναίνεση του εργαζόμενου! Πρόκειται για τη λεγόμενη ρήτρα αυτοεξαίρεσης (opt out), που φέρνει τον εργαζόμενο μόνο του ενώπιον του εργοδότη και τον αναγκάζει με τον φόβο της απόλυσης ή άλλης δυσμενούς μεταχείρισης να δεχθεί να δουλέψει εξαντλητικά!

Στην πράξη, η Οδηγία είναι ένα υπερόπλο στα χέρια των κυβερνήσεων των κρατών - μελών και των εργοδοτών για να μετατρέπουν τον χρόνο εργασίας σε «λάστιχο», τον οποίο αυξομειώνουν όπως ορίζουν οι ανάγκες της κερδοφορίας τους.

Στο πλαίσιο λοιπόν της εργάσιμης μέρας ο εργοδότης έχει τη δυνατότητα να επεκτείνει τον εργάσιμο χρόνο χωρίς αυτή η επέκταση να τον επιβαρύνει οικονομικά, αφού είτε ο εργάσιμος χρόνος είναι 10ωρος είτε 11ωρος είτε 8ωρος, ο εργάτης πληρώνεται το ίδιο. Ουσιαστικά καταργείται η πληρωμή της υπερωριακής εργασίας και αυξάνεται το μέρος της απλήρωτης εργασίας για τον εργάτη, κάτι που μεταφράζεται σε κέρδη πάνω στα κέρδη για τους ομίλους.

Το χρονικό της νομοθετικής κατοχύρωσης και του εμπλουτισμού της «διευθέτησης» του χρόνου εργασίας στην Ελλάδα είναι διαχρονικό έργο όλων των κυβερνήσεων: Της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσα προβλέπουν οι σχετικές ευρωπαϊκές Οδηγίες, στην Ελλάδα νομοθετήθηκαν όχι με έναν ή δύο αλλά με 8 νόμους, από το 1990 μέχρι το 2021.

Και σαν «κερασάκι» ήρθε ο νόμος - έκτρωμα της ΝΔ το 2023 (νόμος Γεωργιάδη), ενάντια στον οποίο έγινε μία από τις μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών. Ο συγκεκριμένος νόμος, λοιπόν, επιτρέπει τη δουλειά σε περισσότερους από έναν εργοδότη, η οποία αθροιστικά μπορεί να φθάνει τις 13 ώρες τη μέρα χωρίς καν εφαρμογή της διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Εισάγει νέες μορφές «ευελιξίας», που σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ αποτελούν «καθεστώς» εδώ και χρόνια, όπως την απασχόληση με «μη προβλέψιμο» πρόγραμμα χρόνου εργασίας (τις λεγόμενες συμβάσεις μηδενικών ή ελάχιστων ωρών). Αποτέλεσμα; Οι εργαζόμενοι δεν γνωρίζουν πότε και πόσες ώρες θα κληθούν να δουλέψουν ούτε και τι μισθό θα λάβουν στο τέλος του μήνα.

Είχε προηγηθεί ο άλλος εκτρωματικός νόμος (Χατζηδάκη), με τις νέες μορφές διευθέτησης, οι οποίες εισήγαγαν και τυπικά τις απλήρωτες υπερωρίες, πιάνοντας τη σκυτάλη από αντίστοιχα νομοθετήματα του ΣΥΡΙΖΑ (διευθέτηση χρόνου εργασίας νοσοκομειακών γιατρών) κ.ά.

Αγρότισσα, αγρότη, γεωργέ, κτηνοτρόφε, μελισσοκόμε,

Η δικαιολογημένη δυσαρέσκειά σου δυναμώνει.

• Στις μεγάλες πολύμορφες αγροτικές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος, που στρίμωξαν στον τοίχο την κυβέρνηση, αχρηστεύοντας τον κοινωνικό αυτοματισμό που επιχείρησε να επιστρατεύσει.
• Στα μπλόκα του αγώνα, στον πανελλαδικό τους συντονισμό, στην κάθοδο των τρακτέρ στο Σύνταγμα, κόντρα στην Κοινή Αγροτική Πολιτική (KAΠ), για μείωση του κόστους παραγωγής, για αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών σε αγροτικό κεφάλαιο και παραγωγή, για εισόδημα που να επιτρέπει την επιβίωσή σου.

Συναντιέται με την οργή όλου του λαού στις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, στις απεργίες, στους αγώνες των φοιτητών, των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, στις διαδηλώσεις για την καταδίκη του εγκλήματος των Τεμπών, στην έκφραση αλληλεγγύης προς τον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό.

Το ΚΚΕ βρίσκεται μέσα σε αυτήν την πάλη.

Τα μέλη και τα στελέχη του δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για την οργάνωσή της.

Γι' αυτό το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει στα μάτια τον λαό.

Τη δύναμη που πήρε στις πρόσφατες εκλογές, την καταθέτει εκεί που δεσμεύτηκε:

- Στον αγώνα για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων

- Στην πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση

ενάντια στην κυβέρνηση της ΝΔ, στα σχέδια του κεφαλαίου και την πολιτική της ΕΕ!

Αγρότη, αγρότισσα,

Στρατηγικός στόχος της ΚΑΠ ήταν και παραμένει η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων και όχι η επιβίωση του βιοπαλαιστή αγρότη ούτε η εξασφάλιση φθηνών και ποιοτικών προϊόντων στη λαϊκή κατανάλωση.

-- Με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ μειώθηκαν ή και καταργήθηκαν τα όποια δασμολογικά εμπόδια υπήρχαν στις αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων. Διευρύνθηκαν με αυτόν τον τρόπο οι δυνατότητες μεταποιητών και μεγαλεμπόρων να εξασφαλίζουν όποια πρώτη ύλη θέλουν και απ' όπου τους συμφέρει καλύτερα.

-- Η Ελλάδα από πλεονασματική έγινε ελλειμματική σε μια σειρά από προϊόντα, όπως το μαλακό σιτάρι, που αποτελεί βασική πρώτη ύλη για το αλεύρι αρτοποιίας αλλά και για ζωοτροφές, με συνέπειες που όλοι τώρα ανακάλυψαν με τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.

-- Οι ποσοστώσεις, τα θαψίματα, τα πρόστιμα συνυπευθυνότητας αποτέλεσαν, σε προηγούμενη φάση, εργαλεία της ΚΑΠ για συρρίκνωση της παραγωγής σε ολόκληρους κλάδους της, όπως η τευτλοκαλλιέργεια και η παραγωγή ζάχαρης, με κριτήριο την κερδοφορία του εμποροβιομηχανικού κεφαλαίου. Σε ορισμένους κλάδους η παραγωγή συγκεντρώθηκε σε μια χούφτα καπιταλιστικές γεωργικές ή κτηνοτροφικές επιχειρήσεις.

-- Χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά ξεκληρίστηκαν, παραγωγικές εκτάσεις εγκαταλείφθηκαν, αχρηστεύτηκαν υποδομές, ενώ επιδεινώθηκε η δυνατότητα κάλυψης των αναγκών του λαού μας για ποιοτικά και ασφαλή τρόφιμα. Αυτές οι αρνητικές συνέπειες αναδεικνύονται μέχρι και σήμερα στις αγροτικές κινητοποιήσεις.

-- Την ίδια ώρα ενισχύθηκαν η αύξηση των εξαγωγών και η λεγόμενη εξωστρέφεια της κερδοφορίας των ομίλων που δραστηριοποιούνται στο λεγόμενο «αγροδιατροφικό σύμπλεγμα» στην Ελλάδα.

Την πολιτική της ΕΕ συνδιαμορφώνουν και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις, ανεξάρτητα από το αν στο τιμόνι βρίσκεται η ΝΔ ή ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ ή μαζί τους μικρότερα κόμματα ως κυβερνητικοί εταίροι.

Την ΚΑΠ και την πρόσφατη αναθεώρησή της, του 2020, που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους αγρότες σε όλα τα μήκη και πλάτη της ΕΕ, ψήφισαν με τους ευρωβουλευτές τους και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου που πουλάει δήθεν αντισυστημισμό χωρίς να αμφισβητεί τη στρατηγική της ΕΕ, του κεφαλαίου.

Γεωργέ, κτηνοτρόφε, μελισσοκόμε,

Η ΕΕ είναι αντίπαλός σου, δεν μπορεί να αλλάξει προς όφελός σου. Γίνεται μόνο χειρότερη.

Πληρώνεις πολύ ακριβά την ΚΑΠ και τις άλλες πολιτικές της:

Με τις χαμηλές τιμές στα προϊόντα σου για να αυγατίζουν τα κέρδη τους τα καρτέλ της εμπορίας και της μεταποίησης που πολλαπλασιάζουν τα μονοπωλιακά υπερκέρδη τους καθορίζοντας υψηλές τιμές στην κατανάλωση. Οι αγροτικές επιδοτήσεις είναι η άλλη όψη του νομίσματος των τιμών, ακόμα και κάτω του κόστους, που σου επιβάλλουν οι εμποροβιομήχανοι.

Με την πρόσφατη αναθεώρηση της ΚΑΠ, που υψώνει νέα εμπόδια στην επιβίωσή σου με τις μειώσεις στη βασική ενίσχυση και τις επιπλέον υποχρεώσεις που σου επιβάλλει.

Με τις νέες συμφωνίες για αθρόες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, όπως από την Ουκρανία, την οποία επιπλέον η ΕΕ στηρίζει με 78 δισεκατομμύρια ευρώ.

Με την εκτόξευση του κόστους παραγωγής, που τροφοδοτεί την κερδοφορία των ενεργειακών κολοσσών, των βιομηχάνων, των τραπεζών.

Με την απελευθέρωση και το Χρηματιστήριο Ενέργειας, τα χαράτσια της «πράσινης» οικονομίας, τον ανταγωνισμό για το ενεργειακό μείγμα, τις πηγές και τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας που οδήγησαν στην εκτίναξη των τιμών και στην ενεργειακή φτώχεια.

Με την υψηλή έμμεση φορολογία στα τρόφιμα, στα άλλα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, τον ειδικό φόρο στην Ενέργεια και τα καύσιμα που σε επιβαρύνει, τη στιγμή που μια σειρά κεφαλαιοκράτες, όπως οι εφοπλιστές, έχουν εξασφαλισμένες φοροαπαλλαγές.

Με την παντελή έλλειψη μέτρων και σχεδιασμού προστασίας της ζωής, της περιουσίας του λαού, της αγροτικής παραγωγής. Η ΕΕ υπολογίζει ως «κόστος» αυτά τα μέτρα γιατί υπολογίζει ως «όφελος» την ικανοποίηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτό αποδεικνύεται από τα τραγικά αποτελέσματα της πλημμύρας στη Θεσσαλία, τις καταστροφές από τις πυρκαγιές και τους σεισμούς σε πολλές περιοχές της χώρας.

Με την υποχρηματοδότηση, εμπορευματοποίηση και υποστελέχωση των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, την ώρα που πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές της ιδιωτικής Υγείας, ενισχύονται τα ιδιωτικά κριτήρια στα δημόσια νοσοκομεία, νομιμοποιείται το «φακελάκι» με τα απογευματινά χειρουργεία.

Γι' αυτό οι αγρότες βγήκαν στον δρόμο του αγώνα με τα τρακτέρ στην Ελλάδα αλλά και στις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, όπως σε Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ιταλία κ.α.

Στις ευρωεκλογές μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος για τα δικά σου συμφέροντα.

Γιατί απέναντι στα «χρυσά κουτάλια» που προπαγάνδιζαν τα υπόλοιπα κόμματα, το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που με ευθύνη προειδοποίησε έγκαιρα τον λαό για τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της ΕΕ.

Γιατί η αποφασιστική ενίσχυσή του θα δώσει δύναμη στις διεκδικήσεις σου, στις οποίες πρωτοστατεί το ΚΚΕ με όλες τις δυνάμεις του: Για μείωση του κόστους παραγωγής, εγγυημένες τιμές στα προϊόντα σου, αποζημιώσεις στο 100% των ζημιών, έργα υποδομής και πρόληψης των φυσικών καταστροφών, για σχολεία, Κέντρα Υγείας, δομές αθλητισμού και πολιτισμού στην ύπαιθρο.

Γιατί θα ηττηθούν όλα εκείνα τα κόμματα που επί δεκαετίες σε κοροϊδεύουν για την ΚΑΠ και καλλιεργούν τη λογική ότι η ΕΕ, η φτώχεια, η εκμετάλλευση και η ακρίβεια αποτελούν μονόδρομο.

Γιατί υπάρχει άλλος δρόμος, πραγματική διέξοδος από το βάσανο της επιβίωσης, το άγχος της καθημερινής αναμέτρησης με τους κινδύνους και τις φυσικές καταστροφές, τον βραχνά του εισοδήματος που μικραίνει και του κόστους παραγωγής που μεγαλώνει.

Μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό αποφασίζοντας να απαλλαγεί από τα δεσμά της εξουσίας του κεφαλαίου και των ενώσεών του, όπως είναι η ΕΕ. Να ξεφορτωθεί όλους αυτούς που κάθονται στον σβέρκο του παίρνοντας στα δικά του χέρια τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας.

Με την κοινωνικοποιημένη μεγάλη παραγωγή, το κρατικό εμπόριο, τη συνδεδεμένη συνεταιριστική παραγωγή μπορεί ο αγροτοπαραγωγός να έχει εξασφαλισμένο εισόδημα, προστασία από τις καταστροφές, από τις σκληρές συνθήκες της δουλειάς στην ύπαιθρο, να ανέβει συνολικά το βιοτικό επίπεδο της αγροτικής οικογένειας, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα φτηνά και ποιοτικά τρόφιμα για όλο τον λαό.

Στην ΕΕ της βαρβαρότητας στέλνουμε το κατάλληλο μήνυμα: Πιο δυνατό ΚΚΕ, πιο μαζικοί αγώνες αντεπίθεσης.

Ελπίδα για το μέλλον του λαού σε μια Ευρώπη της συνεργασίας των εργατών, των αγροτών, των λαών, της αλληλεγγύης, της φιλίας, της ειρήνης, του σοσιαλισμού!

Μπαίνουμε στην τελική ευθεία για τις εκλογές και εντείνονται οι προσπάθειες των Κομματικών Οργανώσεων ώστε να φτάσει το ΚΚΕ όσο πιο ψηλά γίνεται, να αξιοποιηθούν οι υπαρκτές δυνατότητες για την αποφασιστική ενίσχυσή του. Σημαντικό για να επιτευχθούν τα παραπάνω είναι να μη χαθεί ούτε μία ψήφος από τους ετεροδημότες, να παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλιστεί ότι η κόκκινη ψήφος τους θα πέσει στην κάλπη. Με κάθε μέσο να οργανώσουν εγκαίρως τη μετακίνησή τους και να πάρουν όλα τα αναγκαία πρακτικά μέτρα (άδειες, εξασφάλιση εισιτηρίων, ομαδικές μετακινήσεις) για να φτάσουν μέχρι το εκλογικό κέντρο και να στηρίξουν το Κόμμα.

Επιπλέον, το ΚΚΕ τους καλεί τις λίγες μέρες που απομένουν να εγγραφούν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους για να ψηφίσουν ως ετεροδημότες (μέχρι τις 30 Απρίλη). Ακόμα, να υποβάλουν αίτηση εγγραφής στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εκλογέων επιστολικής ψήφου (μέχρι τις 29 Απρίλη). Για κάθε πληροφορία και βοήθεια οι ετεροδημότες μπορούν να επικοινωνήσουν με την Επιτροπή Ετεροδημοτών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ (Αχαρνών 241) καθημερινά στα τηλέφωνα 210.5282.535 και 210.5282.637, ώρες 9 π.μ. - 2 μ.μ. και 5 μ.μ. - 9 μ.μ.

Eurokinissi

Οι ευρωεκλογές θα γίνουν με τους εκλογικούς καταλόγους της Α' Αναθεώρησης (δηλαδή με τις αλλαγές που έγιναν μέχρι 29/2/2024).

Κατ' εξαίρεση δίνεται η δυνατότητα σε όποιον το επιθυμεί να κάνει αίτηση μέχρι τις 30 Απρίλη για να ψηφίσει ως ετεροδημότης στον τόπο μόνιμης κατοικίας του, ή να διαγραφεί από αυτόν εφόσον είχε εγγραφεί. Στις ευρωεκλογές δεν καταρτίζονται ειδικά τμήματα ετεροδημοτών, όπως στις βουλευτικές εκλογές. Οι ετεροδημότες ψηφίζουν στα εκλογικά τμήματα του τόπου μόνιμης κατοικίας τους.

Επομένως, όποιος είχε κάνει αίτηση να ψηφίσει ως ετεροδημότης στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και δεν το έχει αλλάξει (δεν έχει ζητήσει να διαγραφεί), θα ψηφίσει ως ετεροδημότης στις ευρωεκλογές στον τόπο μόνιμης κατοικίας του.

Αν κάποιος έκανε εκλογική μεταδημότευση για να είναι υποψήφιος στις δημοτικές - περιφερειακές εκλογές και δεν έχει κάνει κάποια άλλη κίνηση από τότε, θα ψηφίσει για τις ευρωεκλογές εκεί που ήταν υποψήφιος στις δημοτικές - περιφερειακές εκλογές. Αν δεν θέλει να ψηφίσει εκεί, μπορεί είτε να κάνει αίτηση ως ετεροδημότης και να ψηφίσει σε εκλογικό τμήμα του τόπου μόνιμης κατοικίας του, είτε να κάνει αίτηση να ψηφίσει με επιστολική ψήφο.

Αν κάποιος έκανε εκλογική μεταδημότευση για να είναι υποψήφιος στις δημοτικές - περιφερειακές εκλογές και μετά από αυτές έκανε μέχρι τις 29 Φλεβάρη 2024 κανονική μεταδημότευση, για να εγγραφεί στο δημοτολόγιο του δήμου όπου κατοικεί, ψηφίζει κανονικά στον τόπο κατοικίας του και δεν χρειάζεται να κάνει κάτι άλλο.

Οποιος επιθυμεί να εγγραφεί στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους για να ψηφίσει ως ετεροδημότης πρέπει να επισκεφτεί την ιστοσελίδα https://aitiseis.eterodimotes.gov.gr/login?returnUrl=%2Fhome και να συνδεθεί με κωδικούς Taxisnet.

Εναλλακτικά, οι αιτήσεις είναι δυνατό να υποβάλλονται και στους οικείους δήμους και στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών (ΚΕΠ). Για την υποβολή της αίτησης στους οικείους δήμους οι εκλογείς είναι δυνατό να απευθύνονται μόνο στον δήμο όπου κατοικούν, ενώ στα ΚΕΠ είναι δυνατό να απευθύνονται όλοι οι εκλογείς, ανεξάρτητα από τον δήμο κατοικίας τους.

Οσοι ψηφίσουν με επιστολική ψήφο:

Πρέπει να υποβάλουν αίτηση εγγραφής στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους εκλογέων επιστολικής ψήφου το αργότερο μέχρι 29 Απρίλη στην ειδική πλατφόρμα του ΥΠΕΣ, στη διεύθυνση https://epistoliki.ypes.gov.gr/login. Η είσοδος - πιστοποίηση στην ειδική εφαρμογή των εκλογέων εντός Ελλάδας γίνεται μέσω Taxisnet, εφόσον διαθέτουν διαπιστευτήρια (κωδικούς) εισόδου.

Η είσοδος - πιστοποίηση των εκλογέων που διαμένουν στο εξωτερικό γίνεται με έναν από τους παρακάτω τρόπους:

Μέσω Taxisnet, εφόσον διαθέτουν διαπιστευτήρια (κωδικούς) εισόδου.

Υποβάλλοντας τα στοιχεία του ελληνικού τους διαβατηρίου και του δελτίου αστυνομικής ταυτότητας συνδυαστικά.

Υποβάλλοντας τα στοιχεία του ελληνικού τους διαβατηρίου και του αριθμού δημοτολογίου συνδυαστικά.

Εναλλακτικά, οι Ελληνες κάτοικοι εξωτερικού μπορούν να απευθύνονται αυτοπροσώπως σε πρεσβείες - προξενεία. Οι εκλογείς εντός Ελλάδας μπορούν εναλλακτικά να απευθύνονται στα ΚΕΠ.

Η ΕΕ όχι μόνο «περιστέρι» της ειρήνης δεν είναι, αλλά ένα γεράκι του πολέμου, όπως κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Μαζί με τους συμμάχους της, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, πρωταγωνίστησαν στον «βρώμικο» πόλεμο που διαμέλισε τη Γιουγκοσλαβία, στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, στη Συρία, στην Ουκρανία, στο Μάλι.

Σε όλα αυτά, μάλιστα, ενεργό ρόλο είχαν δυνάμεις, «πρεσβευτές» τάχα της ειρήνης, όπως της σοσιαλδημοκρατίας (βλ. Σημίτης του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, Πρόντι στην Ιταλία, Ολάντ στη Γαλλία κ.ά.).

Η ΕΕ σταθερά στηρίζει το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, το συνεχόμενο έγκλημα κατά του Παλαιστινιακού λαού και τη γενοκτονία που είναι σε εξέλιξη. Σχεδιάζει και υλοποιεί ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλο τον πλανήτη. Το 2022 διατηρούσε τουλάχιστον 17 στρατιωτικο-πολιτικές αποστολές σε 3 ηπείρους.

Ενδεικτικά για τις δημοκρατικές «αξίες» της ΕΕ είναι τα παρακάτω:

-- Σε 10 κράτη - μέλη απαγορεύεται ο συνδικαλισμός. Σε περισσότερα από 15 κράτη ισχύουν μέτρα απαγόρευσης, παραβίασης του δικαιώματος στην απεργία, ενώ σε κάποιες χώρες είναι απαγορευμένα κομμουνιστικά σύμβολα και κόμματα.

-- Με αυτήν την ΕΕ έχουν συνδεθεί εικόνες άγριας καταστολής κινητοποιήσεων, όπως στη Γαλλία του Μακρόν, με μαθητές να είναι γονυπετείς και με δεμένα τα χέρια.

-- Για την «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης», νομιμοποιείται η παρακολούθηση σε μαζικό και προληπτικό επίπεδο, στοχοποιώντας ειδικά το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα και την πρωτοπορία του, ακόμα και τις ιδέες που ενοχλούν το σύστημα, με το δόγμα «ουδείς εξαιρείται των παρακολουθήσεων»...

-- Οι «τρομονόμοι» διαδέχονται ο ένας τον άλλον και επεκτείνονται σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Πρόσφατα, στην Ισπανία, της «προοδευτικής» κυβέρνησης Σάντσεθ, συνελήφθη ράπερ για εξύβριση της μοναρχίας και της αστυνομίας! Στην Ελλάδα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το 2021, ενσωματώθηκε Οδηγία της ΕΕ που επιβάλλει τον «τρομονόμο» στην Τέχνη, που «νομιμοποιεί» τις διώξεις σε βάρος καλλιτεχνών και έργων με προοδευτικό κοινωνικό περιεχόμενο (π.χ. υπεράσπιση του Παλαιστινιακού λαού κ.τ.λ.).

Eurokinissi

Την περίοδο της πανδημίας, την ώρα που λόγω των διαλυμένων συστημάτων Υγείας πέθαιναν εκατομμύρια και στην Ευρώπη, τα κράτη - μέλη ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για το ποιος θα εξασφαλίσει τις αναγκαίες μάσκες, ή αργότερα τους αναπνευστήρες, όταν η (καπιταλιστική) παραγωγή τους δεν επαρκούσε για να καλύψει την αυξημένη ζήτηση.

Οι όροι των συμβολαίων με τους μονοπωλιακούς φαρμακευτικούς ομίλους για την παρασκευή και κατανομή των εμβολίων, από τη μαζική παραγγελία της ΕΕ, παραμένουν εφτασφράγιστο μυστικό (το ΚΚΕ έχει απαιτήσει πολλές φορές τη δημοσιοποίησή τους), για να μην αποκαλυφθεί ότι πίσω από τη δήθεν «αλληλεγγύη» της ΕΕ κρύβονται μπίζνες δισ. ευρώ με κερδισμένο το κεφάλαιο. Οι καταγγελίες που βλέπουν τώρα το φως της δημοσιότητας για την επικεφαλής της Κομισιόν - για άλλους λόγους, εσωτερικών ανταγωνισμών - είναι αποκαλυπτικές.

Δείγμα της ευρωπαϊκής «αλληλεγγύης» είναι και η πολιτική της σε βάρος μεταναστών και προσφύγων, με «τοπόσημα» τη Μεσόγειο των χιλιάδων νεκρών, την Πύλο, τη Λαμπεντούζα, τη Μελίγια, το αίσχος της Μόριας κ.ά. Στο πρόσφατο Σύμφωνο της ΕΕ για τη Μετανάστευση και το Ασυλο, με 10 Κανονισμούς, επισφραγίζονται ο ενταφιασμός της Συνθήκης της Γενεύης για τους Πρόσφυγες, η ένταση της καταστολής και παράλληλα νέοι, απάνθρωποι όροι στο κυνήγι για την εξασφάλιση του απαραίτητου εργατικού δυναμικού στις ευρωπαϊκές οικονομίες.

Στην ΕΕ της «ευημερίας» συμβαίνουν τα προδιαγεγραμμένα εγκλήματα στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Δαδιά, στη Μάνδρα και αλλού. Η ΕΕ της «ευημερίας» θεωρεί κόστος τα έργα αντιπλημμυρικής και αντιπυρικής θωράκισης.

Η ΕΕ της «ευημερίας» τσακίζει τους λαούς με επεκτατική και περιοριστική πολιτική, σε ανάπτυξη και κρίση. Σ' αυτήν την ΕΕ υπάρχουν 16 εκατ. επίσημα άνεργοι και 95 εκατ. ζουν στο όριο της φτώχειας. Από αυτά το 25% είναι παιδιά κάτω των 18 ετών και το 16% είναι άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών.

Η ΕΕ της «ευημερίας» έχει 20.000 λιγότερους νοσηλευτές στα νοσοκομεία της Ελλάδας σε σχέση με αυτούς που είναι στοιχειωδώς αναγκαίοι για να λειτουργήσουν. Κάθε τρεις μέρες σκοτώνεται και ένας εργαζόμενος, οι επαγγελματικές ασθένειες σαρώνουν.

Στην ΕΕ της «ευημερίας» ο μέσος μισθός για τον εργαζόμενο στην Ελλάδα παραμένει μικρότερος κατά 25% σε σχέση με πριν από το 2009, με αύξηση του πληθωρισμού 21%, ενώ παραμένουν κομμένοι ο 13ος - 14ος μισθός στο Δημόσιο, η 13η - 14η σύνταξη.

Με αυτήν την κανονικότητα, του πολέμου, της φτώχειας, των κοινωνικών - ταξικών αντιθέσεων που βαθαίνουν, των κρίσεων και του πολέμου, ο λαός δεν πρέπει να συμβιβαστεί. Με ισχυρό ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές να την καταδικάσει. Να στείλει μήνυμα αντεπίθεσης για την ανατροπή της, μήνυμα ελπίδας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης!

Μόνο που «απομόνωση» για τον λαό είναι αυτό που ζει σήμερα! Γιατί είναι απομονωμένος από τη δυνατότητα που υπάρχει να ζήσει καλύτερα. Αντί να βελτιώνεται η ζωή του χάρη στην τεχνολογία και την επιστήμη, αυτή γίνεται χειρότερη και αυτό είναι πολιτική της ΕΕ.

Σήμερα ο λαός είναι απομονωμένος:

• Από μισθούς που να μπορεί να βγάλει τον μήνα.
• Από φτηνά τρόφιμα, καύσιμα, ρεύμα και θέρμανση τον χειμώνα.
• Από την αλήθεια για το έγκλημα στα Τέμπη.
• Από κάθε προστασία απέναντι σε πλημμύρα, πυρκαγιά, σεισμό.
• Από πτυχία με αξία και δουλειά με δικαιώματα.
• Από την αλήθεια για τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και το μακελειό των ιμπεριαλιστών στην Ουκρανία. Ζει με το ψέμα ότι «για να μην απομονωθούμε» είναι μονόδρομος η εμπλοκή της χώρας σ' αυτά τα εγκλήματα.

Copyright 2024 The Associated

Τώρα με το ΚΚΕ! Γιατί ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ σπάει αυτήν την απομόνωση. Γιατί εναντιωνόμαστε στην ΕΕ, η οποία δημιουργήθηκε για να συμμαχούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος του λαού.

Αγωνιζόμαστε μαζί με τους λαούς της Ευρώπης που όλο και πιο συχνά πλέον βγαίνουν στον δρόμο μαζικά και μαχητικά, επιβεβαιώνοντας ότι τα πράγματα δεν είναι ακίνητα και στις άλλες χώρες. Οτι το σύστημα δεν είναι άτρωτο, η ΕΕ και η εκμετάλλευση δεν είναι αιώνιες.

- Είμαστε με τους εργαζόμενους που οργάνωσαν τις μαζικότερες απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων 30 ετών στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Μ. Βρετανία, στην Ελλάδα, σχεδόν σε όλες τις χώρες. Σε κλάδους στρατηγικής σημασίας όπως στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στη Βιομηχανία, στην Υγεία, στην Εκπαίδευση.

- Είμαστε με τις αντιπολεμικές απεργίες των λιμενεργατών - ναυτεργατών, για να μη φορτωθεί πολεμικό υλικό για τα πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, όπως στο λιμάνι της Γένοβας.

- Είμαστε με τα εκατομμύρια που διαδηλώνουν ενάντια στη γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, με τη στήριξη και τη συμμετοχή ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

- Είμαστε με τους πολλούς, που, όπως καταγράφει και το Ευρωβαρόμετρο, σε ποσοστό 53% έχουν αρνητική εικόνα για την ΕΕ του πολέμου, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.

Οι ελπιδοφόροι αυτοί αγώνες δείχνουν ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Οτι η δύναμη των εργαζομένων βρίσκεται στην οργάνωση και στον αγώνα και ότι με αυτήν τη δύναμη μπορούν να επιβάλουν το δίκιο τους.

Γιατί η Ιστορία έχει αποδείξει πως όταν ένας λαός αποφασίσει να τραβήξει μπροστά, ποτέ δεν είναι μόνος! Είμαστε με την Ευρώπη των λαών, με το δίκιο και τα συμφέροντά τους. Οχι με την ΕΕ του 5% των παράσιτων που κλέβουν τη δουλειά και τον ιδρώτα των λαών.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι λένε στους εργαζόμενους, στον λαό, στη νεολαία ότι «δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική, κοίτα να σώσεις τον εαυτό σου, άλλωστε είμαστε μια μικρή χώρα, κάπου πρέπει να ανήκουμε για να έχουμε ασφάλεια». Το λένε για να τους φοβίσουν, να τους σύρουν πίσω από τους στόχους του κεφαλαίου.

- Γιατί τα κέρδη τους δεν είναι μικρά, αλλά μεγάλα και βγαίνουν από την εκμετάλλευση των εκατομμυρίων εργαζομένων, τη φοροληστεία, την εμπορευματοποίηση των πάντων. Μόνο το 2022, τα κέρδη προ φόρων 500 επιχειρηματικών ομίλων κατέγραψαν ιστορικό ρεκόρ 20 δισ. ευρώ! Το 2023 τα καθαρά κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο έφτασαν στα 11 δισ., ενώ των συστημικών τραπεζών άγγιξαν τα 4 δισ.!

- Γιατί όταν πρόκειται για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του λαού, λένε πως «είμαστε μικρή χώρα, δεν αντέχουμε, κάνουμε ό,τι μπορούμε στα πλαίσια των δημοσιονομικών αντοχών της οικονομίας». Αλλά όταν είναι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, τότε ξαφνικά γινόμαστε «μεγάλη χώρα, πρώτη παγκόσμια στη ναυτιλία» κ.λπ. Τότε «περισσεύουν» 8 δισ. τον χρόνο για ΝΑΤΟικές δαπάνες και ευρωομόλογα, 500 εκατ. τη μέρα για την αποστολή της φρεγάτας 3.500 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας...

- Γιατί καμιά ασφάλεια δεν προσφέρει η επιλογή της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της να ανήκουμε σε λυκοσυμμαχίες, που μόνο νέα βάρη και νέους κινδύνους φορτώνουν στον λαό...

Αυτοί που μιλάνε για «μικρή χώρα», πανηγυρίζουν και διαφημίζουν:

- Την «εξυγίανση» των Ναυπηγείων με νέους επενδυτές...

- Τα κατασκευαστικά μεγαθήρια, όπως του Ελληνικού, την επέκταση του μετρό κ.ά.

- Τα ψηφιακά κέντρα μονοπωλιακών κολοσσών, που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη και αλλού.

- Την Ελλάδα ως «μαγαζί γωνία» και τη μετατροπή της σε κόμβο μεταφοράς Ενέργειας, εμπορευμάτων και τουριστικού προϊόντος.

Οταν είναι για τα κέρδη των λίγων, λοιπόν, είμαστε «μεγάλη χώρα»... Οταν πρόκειται για τις ανάγκες των πολλών γινόμαστε «μικρή»...

Η περίοδος της πανδημίας COVID-19 ανέδειξε ποιοι είναι οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου. Εφερε στην επιφάνεια την τεράστια συμβολή των εργαζομένων στην Υγεία, στις Μεταφορές, στην Ενέργεια, στα σούπερ μάρκετ, σε αντίθεση με τα παράσιτα τους καπιταλιστές, που συσσώρευσαν τεράστια κέρδη από το εμπόριο ζωής και υγείας των λαών.

Ανέδειξε την πραγματικότητα και τη μεγάλη αλήθεια: Οτι οι εργαζόμενοι μπορούν να αποδεσμεύσουν τον πλούτο της χώρας από τα νύχια των επιχειρηματικών ομίλων που τον λυμαίνονται.

Μπορούν να κατακτήσουν και να πάρουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και της εξουσίας, να οικοδομήσουν την κοινωνία της πραγματικής λαϊκής ευημερίας, της ειρήνης, της φιλίας των λαών, την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού.

Γιατί το θέμα δεν είναι «να ανήκουμε κάπου». Το ζητούμενο είναι να μας ανήκει ο πλούτος που με τα χέρια, τον νου, τον ιδρώτα μας παράγουμε.

- Τότε μπορούν τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας να αξιοποιηθούν για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, και όχι να ασφυκτιούν κάτω από τα δεσμά του κέρδους, με τα αποτελέσματά τους να στρέφονται ενάντια στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία.

- Η Ελλάδα και η Ευρώπη του σοσιαλισμού μπορεί να απελευθερώσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες, να τους δώσει τεράστια ώθηση με τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με τους εργαζόμενους πρωταγωνιστές της νέας εξουσίας, στη διεύθυνση και στον εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

- Ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ για αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική εξουσία είναι δύσκολος, αλλά είναι ο μόνος που μπορεί να εγγυηθεί πως στο τέλος της μέρας η χώρα μας και ο λαός μας θα μπορεί να αναπτύσσει σχέσεις συνεργασίας, φιλίας και αλληλεγγύης με όλους τους λαούς και τις χώρες του κόσμου.

Σε αυτόν τον δρόμο, με αυτήν την προοπτική ο λαός σήμερα μπορεί με την πάλη του να παρεμποδίζει παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, να έχει νέες κατακτήσεις, να παίρνει δύναμη για να συγκρουστεί με το σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των πολέμων.

Εχει δυνατότητα με τους αγώνες του καθημερινά αλλά και στην κάλπη στις ερχόμενες ευρωεκλογές να ενισχύσει το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που από το DNA του είναι «απέναντι» στη φυλακή της ΕΕ.

Οι ευρωεκλογές είναι ευκαιρία για τον λαό να στείλει μήνυμα καταδίκης της ΕΕ, που τον καταδικάζει στην απομόνωση από τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες του.

Η ενίσχυση του ΚΚΕ μπορεί να αποτελέσει μήνυμα αισιοδοξίας, δύναμης και αντοχής στους αγώνες των εργαζομένων απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση, που εξαπολύεται ενιαία σε όλη την ΕΕ, ανεξάρτητα αν κυβερνούν δεξιοί, νεοφιλελεύθεροι, κεντρώοι, σοσιαλδημοκράτες, πράσινοι κ.λπ.

Με ξαναζεσταμένες θέσεις της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι θα ...σώσουν την «ψυχή της αριστεράς», ως απάντηση τάχα στον εκφυλισμό που φέρνει ο Κασσελάκης. Ο λόγος βέβαια για τη Νέα Αριστερά, που «διεκδικεί» τον δικό της ρόλο στις διεργασίες του χώρου, ζητώντας σε αυτή την προσπάθεια τη λαϊκή ψήφο στις ευρωεκλογές.

Από την πρώτη στιγμή, άλλωστε, τα στελέχη της και ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς δηλώνουν πανέτοιμοι για συνεργασία με τα άλλα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που εγκατέλειψαν... αναπαράγοντας ταυτόχρονα όλα τα κλισέ των αυταπατών που καλλιεργούν αυτές οι δυνάμεις, όπως η αντιμετώπιση των «κοινωνικών ανισοτήτων», η «ρύθμιση της αγοράς», η «κρατική παρέμβαση» κ.ο.κ.

Τα μεγάλα λόγια για «τα κέρδη των ελίτ και των λόμπι» ακούγονται στα αλήθεια αστεία, λίγους μήνες αφότου οι σημερινοί ευρωβουλευτές που προσχώρησαν στη Νέα Αριστερά ψήφιζαν στην Ευρωβουλή, μαζί με τους υπόλοιπους των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα λόμπι αποτελούν «ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας»!

Αλλωστε, όσοι συγκροτούν το κόμμα που προέκυψε από τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσαν κορυφαία στελέχη της «πρώτη φορά αριστεράς» και είναι το μισό υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης που έφερε και εφάρμοσε το 3ο μνημόνιο, όπως ο Τσακαλώτος με τα «ματωμένα πλεονάσματα» και τους μνημονιακούς κόφτες, η Αχτσιόγλου που συμπλήρωσε τον αντεργατικό νόμο Βρούτση κ.α. Οι ίδιοι εξάλλου δηλώνουν περήφανοι για τα ματωμένα πλεονάσματα, για το περίφημο «δημοσιονομικό μαξιλάρι» των 37 δισ. ευρώ, που προήλθε από την υποστελέχωση υπηρεσιών, την κατακρεούργηση μισθών, τις υποδομές - ρημαδιό, που πλήρωσε ο λαός ακόμα και με τη ζωή του. Αυτά αποτέλεσαν το «δυνατό χαρτί» τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ στα επιτελεία της ΕΕ και του ΔΝΤ για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι οι ίδιοι που, ως βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, συνέβαλαν στη «συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση», απέναντι στη ΝΔ μετά το 2019, ψηφίζοντας σχεδόν το 50% των νόμων της μέχρι πέρσι. Είναι οι ίδιοι που από κοινού έβαλαν τα θεμέλια του «Στρατηγικού Διαλόγου» με τις ΗΠΑ, που έχει γεμίσει τη χώρα με ορμητήρια πολέμου... Για όλα αυτά δηλώνουν «υπερήφανοι», όλα αυτά υπερασπίζονται...

Ταυτόχρονα, διεκδικούν την κληρονομιά των ιμπεριαλιστικών διευθετήσεων, ξεχωρίζοντας ως «τομή» τη ΝΑΤΟική Συμφωνία των Πρεσπών για την ενσωμάτωση τόσο της Β. Μακεδονίας όσο και συνολικά των Δυτικών Βαλκανίων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, την ενίσχυση δηλαδή του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου μπροστά στην κλιμάκωση των ανταγωνισμών. Συνεχίζοντας στον ίδιο δρόμο, στηρίζουν με τα «μπούνια» και τις διευθετήσεις στο Αιγαίο υπό τη ΝΑΤΟική σκέπη. Μάλιστα, απροκάλυπτα χαιρετίζουν τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης της ΝΔ με την κυβέρνηση Ερντογάν και τις χαρακτηρίζουν «προοπτική κατευνασμού», που τάχα κινούνται στον αντίποδα της «έντασης των εξοπλισμών».

Και, βέβαια, δηλώνουν διατεθειμένοι να προωθήσουν αποφασιστικά και αποτελεσματικά κάθε στρατηγική κατεύθυνση της ΕΕ, από τις «πράσινες μπίζνες» μέχρι την «ψηφιακή μετάβαση», απόλυτα ζυγισμένοι - στοιχισμένοι με τις σύγχρονες μορφές έντασης της εκμετάλλευσης.

Ο δρόμος που καλούν τον λαό να βαδίσει είναι γνωστός και ξέρουμε πάρα πολύ καλά πού οδηγεί, σε νέα αδιέξοδα για τον λαό, σε νέες παγίδες και σχέδια ενσωμάτωσης στην υπηρεσία του κεφαλαίου και του συστήματος.

Ετσι, μια σειρά από κόμματα και μορφώματα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν υπηρετήσει το σύστημα, βαφτίζονται «αντισυστημικά» και καμώνονται ότι αποτελούν «αντίπαλο δέος» στην κυβέρνηση. Αναμενόμενος αυτός ο καιροσκοπισμός, αν αναλογιστεί κανείς ότι πλατιά τμήματα του λαού και της νεολαίας εκφράζουν δυσαρέσκεια, απογοήτευση και αποδοκιμασία για την ΕΕ και την πολιτική της, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό αποστρέφεται τα κόμματα που κυβέρνησαν ή δηλώνει ότι δεν τα εμπιστεύεται.

Ετσι, επιστρατεύονται ξανά τα περί «ρεαλιστικής ανυπακοής», «Ζωής και στην Ευρωβουλή», και άλλα παρόμοια, ώστε όποια πλευρά κι αν διαλέξει ο λαός, η στάση του να επιστρέψει στον μεγάλο «κουβά», της μη αμφισβήτησης του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Πλεύσης Ελευθερίας, με τον γνωστό πια προσωποπαγή χαρακτήρα, που έχει δώσει δείγματα γραφής και μέσα στη Βουλή.

Το κόμμα που όση «φασαρία» κάνει στα βουλευτικά έδρανα, με ενστάσεις και «επί της διαδικασίας» παρεμβάσεις, τόσο «φαντομάς» είναι στις ζωντανές αγωνιστικές διεργασίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με τα στελέχη του να παραμένουν «άγνωστοι μεταξύ αγνώστων» για την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Αφαντοι σε μεγάλους αγώνες, με μια απουσία που υποδηλώνει την απόλυτη στοίχιση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, από την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας μέχρι την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για την αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της αστικής τάξης.

Εδώ, ο «αντισυστημισμός» εξαντλείται σε κάτι διακηρύξεις για «διαφάνεια», «αξιοκρατία», «συνέπεια» και άλλα παρόμοια, οδηγώντας τελικά σε θέσεις - άλλοθι για τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η σιωπή γύρω από τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό προπύργιο, τις βάσεις και τις αποστολές εκτός συνόρων, τη βαθιά εμπλοκή δηλαδή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που εξελίσσονται στην περιοχή. Την ίδια στιγμή που υπερασπίζεται την ΕΕ ως «δύναμη ειρήνης», την ΕΕ που πρωταγωνιστεί στο μακελειό στη Μ. Ανατολή, στέλνοντας και στρατιωτικές δυνάμεις στις οποίες συμμετέχει και η Ελλάδα.

Εξίσου χαρακτηριστική είναι και η στάση της «Πλεύσης» για το έγκλημα των Τεμπών, όπου, σύμφωνα με τις θέσεις της, η τραγωδία δεν θα συνέβαινε αν ...λειτουργούσαν οι νόμοι. Σαν να μην υπάρχουν δηλαδή οι Οδηγίες και οι νόμοι της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που ακριβώς επειδή υλοποιούνται απαρέγκλιτα έχουν οδηγήσει στην «απελευθέρωση» και εμπορευματοποίηση, στο κομμάτιασμα του σιδηρόδρομου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κάπως έτσι, ο «αντισυστημισμός» στο θέμα των Τεμπών ξεμένει από καύσιμα και εξαντλείται στο «βύσμα του σταθμάρχη», σαν να τον είχε κάνει παραγγελία η ίδια η κυβέρνηση.

Οσο και να ψάξει κανείς, πουθενά δεν θα βρει κάποια αναφορά της «Πλεύσης» στο Ταμείο Ανάκαμψης, με την κατά τ' άλλα «αντιμνημονιακή» δύναμη να έχει καταπιεί τη γλώσσα της για το «μνημόνιο των μνημονίων», τον βασικό πυλώνα της στρατηγικής της αστικής τάξης για τα επόμενα χρόνια, με βάση τον οποίο θα εξαπολυθεί νέο κύμα επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Ο λαός όμως έχει πλέον και χειροπιαστά δείγματα γραφής από τη στάση της Πλεύσης Ελευθερίας στη Βουλή, όπου έχει ψηφίσει ήδη 9 νομοσχέδια της ΝΔ, έχει τοποθετηθεί με «παρών» σε άλλα 8, ενώ και σε όσα έχει καταψηφίσει, έχει δώσει θετική ψήφο σε ουσιαστικά αντιδραστικά άρθρα.

Κάνοντας λοιπόν πράξη τη δέσμευση που έδωσε από την πρώτη μέρα της κοινοβουλευτικής θητείας, ότι «αντιπολίτευση» για την «Πλεύση» είναι να «κάνει την κυβέρνηση καλύτερη», ξεχωρίζουν τα εξής:

-- Ψήφισε «υπέρ» ή «παρών» σε περισσότερα από τα μισά άρθρα του ν/σ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, συμφωνώντας π.χ. στην επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακά για αλλοδαπούς, στη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των ΑΕΙ, στην επιχορήγησή τους με βάση την αντιδραστική κατηγοριοποίηση της ΕΘΑΑΕ.

-- Υπερψήφισε το ν/σ για την Επαγγελματική Εκπαίδευση που είχε σηκώσει θύελλα αντιδράσεων σε σπουδαστές και εκπαιδευτικούς.

-- Ψήφισε «παρών» σε άρθρο νομοσχεδίου που ανοίγει την πόρτα για τη δουλειά μέχρι και τα 74 έτη, μέσω των κατάπτυστων προγραμμάτων πείνας του ΟΑΕΔ.

-- Υπερψήφισε το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο, που ανοίγει τον δρόμο για μεγαλύτερη χειραγώγηση, παραβίαση του αδιάβλητου της διαδικασίας, διευκολύνει τις κάθε λογής πιέσεις στον λαό.

«Αντισυστημική ψήφο» και μάλιστα «ρεαλιστικής ανυπακοής» διεκδικεί για ακόμα μια φορά και το ΜέΡΑ25, που όπως λέει κατεβαίνει στις ευρωεκλογές «για να ενοχλήσει» (!).

Πόσο «ενοχλητικό» είναι το κόμμα Βαρουφάκη φαίνεται από το ...αγκωνάρι της πολιτικής του, που ταυτίζεται με αυτό της ΕΕ και της σύγχρονης στρατηγικής του κεφαλαίου, αυτό που ακούει στο όνομα «πράσινη ανάπτυξη». Γι' αυτό και ζητά από την ΕΕ και τα επιτελεία να «ανοίξουν βήμα» στην «πράσινη μετάβαση», να σταματήσουν πλήρως οι εξορύξεις, ταχύτερα να υλοποιηθεί η απολιγνιτοποίηση που ξεπαστρεύει παραγωγικές δυνάμεις, εργατικά - λαϊκά στρώματα και ολόκληρες περιοχές, βυθίζοντας τον λαό στην ενεργειακή φτώχεια.

Μήπως όμως «ενοχλεί» τους τραπεζικούς ομίλους, με τις γνωστές του θέσεις για τη διάσωση των τραπεζών; Υπενθυμίζεται ότι στο πρόγραμμά του προβλεπόταν το φόρτωμα των «κόκκινων» δανείων συνολικά στον λαό μέσα από αντίστοιχα προγράμματα, όπου το κράτος θα αναλάβει τη ζημιά.

Περνώντας δε στα Ελληνοτουρκικά, το ΜέΡΑ25 παραμένει σε κοινή γραμμή με όλα τα κόμματα του ευρωατλαντισμού, παρουσιάζοντας την ΕΕ ως παράγοντα ασφάλειας και αναγνωρίζοντας στους «συμμάχους» των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ρόλο θεματοφύλακα στις διαπραγματεύσεις και στις επικίνδυνες διευθετήσεις.

Γύρω από τέτοια δευτερεύοντα, ακόμα και φαιδρά ζητήματα, επικεντρώνεται τις περισσότερες μέρες η πολιτική ειδησεογραφία, αλλά και η αντιπαράθεση ανάμεσα στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα κόμματα του συστήματος. Ταυτόχρονα, οι θέσεις του ΚΚΕ, ακόμα και οι δραστηριότητες του Γενικού Γραμματέα του, «θάβονται». Αυτή η κατάσταση ίσως δημιουργεί σε κάποιον την εντύπωση ότι πηγαίνουμε σε μια εκλογική διαδικασία χωρίς ιδιαίτερο διακύβευμα και με μειωμένο ενδιαφέρον.

Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Αντίθετα, μια ματιά στις εξελίξεις που κυοφορούνται σε διεθνές επίπεδο, όπως είναι οι κλυδωνισμοί στην οικονομία και βέβαια η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών πολέμων, με την άμεση συμμετοχή της ΕΕ, αρκεί για να καταλάβει κανείς την κρισιμότητα που έχει η επικείμενη εκλογική μάχη.

Οι λόγοι που η προεκλογική αντιπαράθεση εξελίσσεται με αυτόν τον τρόπο έχουν να κάνουν με τα εξής: Αφενός με τις επιδιώξεις της μεν ΝΔ να εξασφαλιστεί η «κυβερνητική σταθερότητα» μέσω της εκλογικής επιβράβευσης της αντιλαϊκής της πολιτικής, των δε ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ να κατακτήσουν το «πάνω χέρι» στον υπό αναμόρφωση χώρο της σοσιαλδημοκρατίας. Αφετέρου με παντελή αδυναμία αυτών των κομμάτων να αντιπαρατεθούν για τα «μεγάλα» ζητήματα, καθώς εκεί η ταύτισή τους «βγάζει μάτι».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι (κυριολεκτικά) πανομοιότυπες ανακοινώσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ με τις οποίες στήριξαν το Ισραήλ μετά το χτύπημα του Ιράν και ενώ είχε προηγηθεί η πολύνεκρη επίθεση του Ισραήλ στο ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό. Γενικότερα, τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο στην Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή μένουν αυστηρά εκτός προεκλογικής ατζέντας.

Το ίδιο ισχύει και για τις κυοφορούμενες εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, που επίσης φέρουν ...διακριτή υπερατλαντική σφραγίδα. Για ποιο πράγμα να μαλώσουν, άλλωστε; Για το αν το ΝΑΤΟ είναι απλώς «αμυντική συμμαχία» ή αν είναι «ιερή αμυντική συμμαχία», όπως είπε ο Κασσελάκης; Η «ομερτά» εξυπηρετεί και την επιδίωξη να περνούν αυτές οι εξελίξεις στον λαό ως δεδομένες και αυτονόητες, στη λογική ότι «αφού δεν διαφωνεί κανείς τους, μάλλον δεν υπάρχει άλλος δρόμος...». Να περνάει η αντίληψη ότι «δεν ψηφίζουμε γι' αυτά»!

Υπάρχει όμως η παρέμβαση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που αποκαλύπτουν και κινητοποιούν τον λαό και τη νεολαία. Υπάρχει η δράση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, υπάρχουν σημαντικές αντιστάσεις, που ακριβώς αυτές πρέπει να εκφραστούν και στην κάλπη, με την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Για άλλα θέματα που επίσης «καίνε» τον κόσμο, όπως η ακρίβεια, ο «τσακωμός» τους εξαντλείται στο αν η Ελλάδα είναι πάνω ή κάτω από τον μέσο όρο των χωρών της ΕΕ, αφήνοντας απέξω τις αιτίες του προβλήματος (που βρίσκονται στην περίφημη καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή την ανάπτυξη για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων) και τις ευθύνες της ίδιας της πολιτικής της ΕΕ, που προωθείται σε όλα τα κράτη - μέλη.

Μια πολιτική που εφαρμόζουν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, με τα Χρηματιστήρια Ενέργειας, τα «πράσινα» χαράτσια, τα «ματωμένα» πλεονάσματα κ.λπ. Στα «ψιλά» πέρασε και η είδηση για τη μελέτη της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής η οποία προβλέπει νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης μετά το 2027, με προοπτική να φτάσει στα 72,5 έτη (!), πράγμα επίσης λογικό, αφού θα βασιστεί σε νόμους τους οποίους έχουν ψηφίσει και εφαρμόσει διαδοχικά ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.

Παρά τους υψηλούς τόνους γύρω από τα δευτερεύοντα και τα «κουτσομπολιά», παρά την αφωνία ή την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για τα σημαντικά, παρά τους «τακτικισμούς» τους στο πλαίσιο του προεκλογικού ανταγωνισμού, η στρατηγική τους σύμπλευση είναι δεδομένη.

Δεν είναι μόνο τα τεράστια ποσοστά ταύτισης της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ (και της Νέας Αριστεράς), του ΠΑΣΟΚ, του Βελόπουλου στις ψηφοφορίες στην ελληνική Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο.

Πλέον έχουμε ξεκάθαρες τοποθετήσεις, όπως η πρόσφατη του Α. Γεωργιάδη στον ΣΚΑΪ, για το πόσο «θετική για τη χώρα» είναι η απροκάλυπτη και ευθέως ομολογούμενη ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με βασικούς άξονες των επιλογών της εγχώριας αστικής τάξης, όπως είναι η συμμετοχή στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς. Μάλιστα, όταν ρωτήθηκε αν τον ανησυχεί το ενδεχόμενο μέσω αυτής της ταύτισης ο ΣΥΡΙΖΑ να διεισδύσει σε κοινό που μέχρι τώρα ψήφιζε τη ΝΔ, σημείωσε απτόητος ότι πρόκειται για «μεγάλη ιδεολογική νίκη της ΝΔ».

Αποδεικνύεται ότι η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μονάχα εκλογικοί αντίπαλοι και ανταγωνιστές στη μάχη της «καρέκλας», και όχι πολιτικοί και ιδεολογικοί αντίπαλοι. Τον λαό και τη νεολαία, όμως, δεν γίνεται να τους αφορούν οι «καρέκλες» τους, αλλά το ποια θέση παίρνουμε στα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας, πώς θα ζήσουμε καλύτερα, πώς θα μπορέσουμε να αντιστοιχίσουμε τους όρους ζωής μας με τις τεράστιες δυνατότητες της εποχής.

Αυτό είναι, σε τελική ανάλυση, το περιεχόμενο της μάχης των ιδεών, που ήδη δίνεται και πρέπει να δυναμώσει. Οποιος, συνεπώς, σκέφτεται ότι με την ψήφο στο κόμμα του Σ. Κασσελάκη μπορεί να εκφράσει τη δίκαιη αποδοκιμασία του στην κυβέρνηση της ΝΔ, πρέπει να αναλογιστεί σοβαρά τα παραπάνω.

Για τις εξελίξεις αυτές, οι τελευταίοι που μπορούν να παρουσιάζονται ως δικαιωμένοι είναι τα στελέχη της Νέας Αριστεράς. Τελευταία σηκώνουν τη σημαία της «ειρήνης» και της κριτικής στην «ΕΕ της δεξιάς, που σέρνεται πίσω από τις πολεμοχαρείς επιλογές των ΗΠΑ», καλώντας σε έναν - ακόμα - αγώνα για τη διόρθωσή της. Ομως αυτή η «συρόμενη» και άμοιρη ευθυνών ΕΕ υπάρχει μόνο στη φαντασία τους.

Στην πραγματικότητα, η ΕΕ με τη συμφωνία όλων των κυβερνήσεων - «δεξιών», ακροδεξιών και «προοδευτικών» - πρωτοστατεί στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, συνεργάζεται στενά με την αστική τάξη της Ουκρανίας, τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στη σύγκρουση με την καπιταλιστική Ρωσία και τους συμμάχους της. Στηρίζει τις φασιστικές συμμορίες τύπου Αζόφ και έχει δώσει στον Ζελένσκι συνολικά 98 δισ. ευρώ από τη φορολογία των λαών, ενώ παίρνει ήδη θέση στο μεγάλο «φαγοπότι» της «ανοικοδόμησης». Το ίδιο φυσικά ισχύει και με τη στήριξή της στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ.

Ακόμα και το «φαινόμενο Κασσελάκη», που δίκαια προκαλεί αποστροφή σε κόσμο που προσδιορίζεται ως αριστερός και έχει δεσμούς με το κίνημα, είναι και δικό τους δημιούργημα. Και σήμερα, άλλωστε, καλούν τον λαό να βαδίσει ξανά τον ίδιο αδιέξοδο δρόμο των αυταπατών, των ψευδαισθήσεων και τελικά του εκφυλισμού. Η λογική της «κυβερνησιμότητας», του «μικρότερου κακού», της έκπτωσης των αξιών στο όνομα του «ρεαλισμού» και του «εφικτού», είναι η γνωστή τακτική της σοσιαλδημοκρατίας, που υπόσχεται ότι υπηρετώντας το σύστημα και τους στόχους του μπορεί να ικανοποιεί και τα λαϊκά συμφέροντα.

Πρόκειται για μια λογική που έχει χρεοκοπήσει με τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και που (όπως ανοιχτά πια ομολογείται από παράγοντες του συστήματος, αλλά και τον ίδιο τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ) προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην εργατική - λαϊκή χειραγώγηση, στην ενσωμάτωση στους στόχους του κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Το επόμενο βήμα είναι πάντα, αργά ή γρήγορα, η αναζήτηση ενός κλώνου του Μητσοτάκη για να νικήσει τον Μητσοτάκη...

Τέλος, χρήζει αναφοράς η επιδίωξη που ολοφάνερα υπάρχει από διάφορες πλευρές, ένα σημαντικό μέρος δυσαρεστημένων ψηφοφόρων, κυρίως της ΝΔ, να κατευθυνθεί σε απόλυτα συστημικές και ελεγχόμενες δυνάμεις της ακροδεξιάς και βασικά στο κόμμα Βελόπουλου.

Οσο κι αν προσπαθούν όλα τα άλλα κόμματα και τα αστικά ΜΜΕ, δήθεν αποδομώντας τον, να του φιλοτεχνήσουν «αντισυστημικό» προφίλ, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Είναι χαρακτηριστική για παράδειγμα η ενόχληση του συγκεκριμένου πολιτικού γυρολόγου από τις αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη» για τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις του κόμματός του, με τις οποίες λίγο - πολύ ζητά η ελληνική πολεμική βιομηχανία να ...«πιάσει δουλειά διπλοβάρδιες» για την ενίσχυση του καθεστώτος Ζελένσκι.

Γι' αυτό και η λαϊκή αποδοκιμασία απέναντι στην ΕΕ δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε δυνάμεις μιας ρηχής και άσφαιρης κριτικής στην ΕΕ, που μόλις αναλάβουν τη διακυβέρνηση γίνονται τα καλύτερα «γατάκια» των Βρυξελλών (βλ. ακροδεξιά Μελόνι στην Ιταλία).

Ο ελληνικός λαός έχει την επιλογή να ενισχύσει αποφασιστικά τον αυθεντικό, διαχρονικό και στρατηγικό αντίπαλο της ΕΕ, του κεφαλαίου, της κυβέρνησης της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του συστήματος, το ΚΚΕ. Γιατί πίσω από κάθε έγκλημα σε βάρος του λαού και της νεολαίας, από την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας μέχρι την ακρίβεια, τα Τέμπη και φυσικά τον πόλεμο, βρίσκονται οι επιδιώξεις, οι κατευθύνσεις και οι Οδηγίες της ΕΕ των λόμπι και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτό θα είναι ένα ηχηρό μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας από τον ελληνικό λαό προς όλους τους λαούς της Ευρώπης, που βγήκαν για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες μαζικά στους δρόμους για τις ανάγκες τους και ενάντια σε βασικές επιλογές της ΕΕ και των κυβερνήσεων σε κάθε χώρα. Γιατί, εξάλλου, μόνο το ΚΚΕ παλεύει για έναν άλλο δρόμο για τη χώρα μας, έξω από τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με τον εργαζόμενο λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Εδώ βρίσκεται η ελπίδα!

Οι Οργανώσεις Περιστερίου του ΚΚΕ και το Παράρτημα Περιστερίου της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ πραγματοποιούν εκδήλωση με θέμα «Ο ρόλος της ΕΕ στην επιχείρηση αναθεώρησης της Ιστορίας για την κρίσιμη δεκαετία του '40. Με το ΚΚΕ κρατάμε ζωντανή την ιστορική μνήμη». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 27 Απρίλη στις 7 μ.μ. στο ΚΥΒΕ Περιστερίου (Εθν. Μακαρίου 1). Θα μιλήσουν ο Κώστας Παπαδάκης, ευρωβουλευτής και εκ νέου υποψήφιος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Κώστας Σκολαρίκος, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.

Το Σάββατο 27 Απρίλη

-- Στις 11 π.μ. η Νίκη Χρονοπούλου, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, θα περιοδεύσει στα εμπορικά καταστήματα στην κεντρική αγορά του δήμου Ιλίου.

Την Κυριακή 28 Απρίλη

-- Στις 11 π.μ. η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, υποψήφια ευρωβουλευτής και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, θα περιοδεύσει στα εμπορικά καταστήματα στην Πετρούπολη.

Τη Δευτέρα 29 Απρίλη

-- Στις 9.30 π.μ. ο Μάρκος Μπεκρής, υποψήφιος ευρωβουλευτής και μέλος της Επιτροπής Περιοχής Αττικής του ΚΚΕ, θα επισκεφτεί το αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ στον Πειραιά.

-- Στις 3 μ.μ. η Χριστίνα Σκαλούμπακα, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, θα επισκεφτεί τα γραφεία της «Jure Law firm».

-- Στις 7.30 π.μ. η Βιβή Δάγκα, βουλευτής Δυτικού Τομέα Αττικής του ΚΚΕ, θα επισκεφτεί το αμαξοστάσιο της Πετρούπολης, και στις 9 π.μ. το δημαρχείο Πετρούπολης.

Την Τρίτη 30 Απρίλη

-- Στις 9 π.μ. ο Μάρκος Μπεκρής θα επισκεφτεί το αμαξοστάσιο του Τραμ στο Ελληνικό.

-- Στις 9 π.μ. η Γιώτα Δήμου, μέλος του Γραφείου της Τομεακής Οργάνωση Νοτίων Αττικής του ΚΚΕ, θα επισκεφτεί το αμαξοστάσιο της ΟΣΥ στο Μπραχάμι.

-- Στις 10 π.μ. ο Γιάννης Τασιούλας, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας, θα επισκεφτεί τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου «Φειδάς».

-- Στις 10.30 π.μ. ο Μάρκος Μπεκρής θα επισκεφτεί τις προβλήτες του ΣΕΜΠΟ.

-- Στις 6.30 μ.μ. ο Γιώργος Στεφανάκης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και πρόεδρος του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων ν. Αττικής, θα πραγματοποιήσει περιοδεία στα εμπορικά καταστήματα στους Αγίους Αναργύρους.

Το Σάββατο 27 Απρίλη

- Στις 11 π.μ., στην πλατεία Οθωνος, στην Καλαμάτα, θα μιλήσει ο Κώστας Μπασδέκης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ.

- Στις 12.30 μ.μ. συγκέντρωση στην Εγλυκάδα Πατρών στο καφενείο «Πέττα» (Λεωνίδου & Μαραθωνομάχων). Θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής Αχαΐας. Θα χαιρετίσει η Βάνα Πατρινού, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

- Στις 6 μ.μ., οι ΚΟ Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας καλούν σε σύσκεψη στο καφενείο «Βαγγέλης» (Αδριανού 23, πλατεία Αθ. Διάκου, Ν. Φιλαδέλφεια). Θα μιλήσει ο Νίκος Αγγελίδης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

- Στις 7 μ.μ., οι ΚΟ Κέντρου Ν. Ιωνίας και Ελευθερούπολης καλούν σε σύσκεψη στον πεζόδρομο ΚΕΠ Ν. Ιωνίας. Θα μιλήσει η Χριστίνα Σκαλούμπακα, υποψήφια ευρωβουλευτής.

- Στις 7 μ.μ., η ΚΟ Ζωγράφου καλεί σε σύσκεψη στην πλατεία Μάχης Κρήτης (πρώην Καγγέλη). Θα μιλήσει η Κατερίνα Γεράκη, υποψήφια ευρωβουλευτής.

- Στις 8 μ.μ. η ΚΟ Μαντουδίου στο δημαρχείο. Θα μιλήσει ο Παναγιώτης Πολίτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος ευρωβουλευτής.

- Στις 8 μ.μ. η ΤΕ Κορινθίας του ΚΚΕ διοργανώνει εκδήλωση με θέμα το νερό, στο δημαρχείο Κιάτου. Θα μιλήσει ο Γιάννης Κελλάρης, μέλος της ΕΠ Πελοποννήσου του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Θα απευθύνει χαιρετισμό ο Κώστας Μπασδέκης.

Την Κυριακή 28 Απρίλη

- Στις 11 π.μ., η ΚΟ Ζεφυρίου καλεί σε σύσκεψη στην πιτσαρία «Giardino» (πλατεία Λιάρου). Θα μιλήσει ο Δήμος Κουμπούρης, υποψήφιος ευρωβουλευτής.

- Στις 7.30 μ.μ. συγκέντρωση στο Ρίο Πατρών στο καφέ «Project» (Σώμερσετ 75). Θα μιλήσει ο Νίκος Καραθανασόπουλος. Θα χαιρετίσει ο Βαγγέλης Κατσακούλης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

Τη Δευτέρα 29 Απρίλη

- Στις 8.30 μ.μ. η ΤΕ Ζακύνθου με θέμα «Τα προβλήματα των εργαζομένων στον Τουρισμό - Επισιτισμό και οι θέσεις του ΚΚΕ», στην αίθουσα εκδηλώσεων της λέσχης «Ο Ζάκυνθος» (πλατεία Αγίου Μάρκου). Θα μιλήσει ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής. Θα χαιρετίσει η Κατερίνα Δεμέτη, υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

- Στις 8 μ.μ. η ΤΕ Ιωαννίνων του ΚΚΕ στο Πνευματικό Κέντρο Βουνοπλαγιάς με θέμα «Δικαιούνται τα παιδιά μας τον 21ο αιώνα ένα καλύτερο σχολείο που να μορφώνει και όχι το σχολείο των δεξιοτήτων της ΕΕ;». Ομιλητής θα είναι ο Τάσος Τόκας, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ.

Το πάνελ της εκδήλωσης

Μέσα από τις κεντρικές παρεμβάσεις του Κώστα Παπαδάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, ευρωβουλευτή του Κόμματος και εκ νέου υποψηφίου, της Κατερίνας Γεράκη, υπεύθυνης της Διατμηματικής Επιτροπής της ΚΕ του ΚΚΕ για τα Δικαιώματα των Μεταναστών και Προσφύγων και υποψήφιας ευρωβουλευτή, τους χαιρετισμούς (μέσω βίντεο) εκπροσώπων από το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργαζομένων Ισπανίας, το Κομμουνιστικό Μέτωπο Ιταλίας, το Κομμουνιστικό Επαναστατικό Κόμμα Γαλλίας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας, και παρεμβάσεις των παρευρισκομένων, αναδείχθηκε ο αντιδραστικός χαρακτήρας της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, που συμβάλλει στην αύξηση των ροών των ξενιτεμένων, με την ενεργή συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, και στη συνέχεια τους εργαλειοποιεί.

Αναδείχθηκε επίσης η θέση των κομμουνιστών για κοινή πάλη με τους πρόσφυγες και μετανάστες ενάντια στην κοινή αιτία των προβλημάτων τους, την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, την καπιταλιστική βαρβαρότητα που γεννά εκμετάλλευση, φτώχεια, ανασφάλεια, πόλεμο, θάνατο, ξενιτεμό και προσφυγιά.

Σε επόμενο φύλλο ο «Ριζοσπάστης» θα δημοσιεύσει αναλυτικό ρεπορτάζ από τη σημαντική αυτή εκδήλωση.

Σάββατο 27 Απρίλη

- Στις 7 μ.μ. στον Αγιο Νικόλαο, στο Εργατικό Κέντρο Λασιθίου, εκδήλωση με θέμα «Υγεία κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα» και ομιλητή τον Δημήτρη Βρύσαλη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης και πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ.

- Στις 7.30 μ.μ. η ΚΟ Κύμης καλεί στο κτίριο του Εργατικού Κέντρου. Θα μιλήσει ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και βουλευτής Εύβοιας.

- Στις 8.30 μ.μ., στο καφενείο του Χανδρινού Πυλίας, θα μιλήσει ο Νίκος Κουτουμάνος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

- Στις 11 π.μ., οι ΚΟ Μενιδίου διοργανώνουν εκδήλωση με θέμα τις πυρκαγιές στο Πνευματικό Κέντρο Θρακομακεδόνων. Θα μιλήσει ο Γιάννης Πρωτούλης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Αττικής.

Την Κυριακή 28 Απρίλη

- Στις 6.30 μ.μ. η ΚΟ Ασπροπύργου καλεί σε συγκέντρωση στην πλατεία Ανω Φούσας. Θα μιλήσει ο Χρήστος Τσοκάνης, βουλευτής του Κόμματος.

- Στις 7 μ.μ. στο Οροπέδιο Λασιθίου, στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου στο Μαρμακέτο, εκδήλωση με θέμα «"Πράσινη μετάβαση" της ΕΕ: "Μαύρη" για το Οροπέδιο Λασιθίου και τις λαϊκές ανάγκες. Οι θέσεις του ΚΚΕ» και ομιλητή τον Σίμο Συμεωνίδη, μέλος της ΕΠ Κρήτης και Γραμματέα της Τομεακής Επιτροπής Λασιθίου.

- Η ΚΟ Ιωαννίνων καλεί σε εκδήλωση - συζήτηση στις 7 μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων με θέμα «Οι εξελίξεις στον χώρο των Μηχανικών και του ΤΕΕ. Οι θέσεις του ΚΚΕ στον αντίποδα της πολιτικής της ΕΕ». Θα μιλήσει ο Ηλίας Τσιμπουκάκης, μέλος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ και της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Λ. Ράζου.

Οι πιο μεγάλες τραγικές συνέπειες της στρατηγικής της ΕΕ στην Υγεία - Πρόνοια και για τις οποίες δεν θα μιλήσει κανένας άλλος εκτός από το ΚΚΕ, απορρέουν από τον ίδιο τον χαρακτήρα της ως ιμπεριαλιστικής διακρατικής ένωσης. Μια συμμαχία που βασική αρχή συγκρότησής της έχει τη διασφάλιση των κερδών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, στον ανταγωνισμό τους με άλλες ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες, δεν μπορεί να επεξεργάζεται φιλολαϊκές κατευθύνσεις και πολιτικές σε κανέναν τομέα, ούτε βέβαια στην Υγεία.

Εδώ βρίσκεται ο πυρήνας για τις ευρωενωσιακές πολιτικές που λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή σαν αναλώσιμο υλικό, την εργατική δύναμη ως εμπόρευμα που τους παράγει κέρδη, που η αναπαραγωγή της θα μπαίνει πάντα στον Προκρούστη του «κόστους - οφέλους», εδώ βρίσκεται η ρίζα της μεγάλης αντίφασης της εποχής μας, του εκμεταλλευτικού συστήματος μέσα στο οποίο ζούμε και γίνεται όλο και χειρότερο, όλο και πιο καταπιεστικό για την πλειοψηφία του λαού μας.

Ας σκεφτούμε, πώς η ΕΕ εξασφάλισε 240 δισ. ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς, ενώ οι λαοί της γονατίζουν από την ακρίβεια, ενώ μέσα στην περίοδο της πανδημίας δεν μπορούσε να συνεννοηθεί για να εξασφαλίσει ούτε προστατευτικές μάσκες για τους υγειονομικούς;

Ας σκεφτούμε, ποιο «κράτος δικαίου» της ΕΕ βρίσκεται πίσω από τα πολεμικά ανακοινωθέντα στήριξης του καθεστώτος Ζελένσκι στην Ουκρανία και του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ; Ποια ακριβώς ανθρωπιστική συνθήκη επιτρέπει να βαφτίζεται «νόμιμη αυτοάμυνα» η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, να ισοπεδώνονται νοσοκομεία και στα συντρίμμια τους να ανακαλύπτονται ομαδικοί τάφοι με παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους;

Ας σκεφτούμε, γιατί η ελληνική κυβέρνηση δαπανά 500.000 ευρώ τη μέρα για να βρίσκεται η φρεγάτα «Υδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα, ενώ τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας στενάζουν από τις ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και μέσα;

Γιατί η προστασία των κερδών τους είναι πάνω από την προστασία της ζωής μας (...).

Ολοι όσοι έχουν κυβερνήσει, αυτοτελώς ή σε συνεργασία, έχουν ψηφίσει μία πλειάδα νόμων και ρυθμίσεων σε όλους τους τομείς και επικαλούνται την αντιμετώπιση υπαρκτών προβλημάτων, με τη διαφορά ότι μετά από κάθε νόμο τα πράγματα γίνονταν ακόμα χειρότερα, τα οποία επικαλείται κάθε φορά η επόμενη κυβέρνηση για να πάρει τα επόμενα μέτρα και πάει «σόι το βασίλειο»...

Τα μέτρα που κάθε φορά υλοποιούνται είναι το αποτέλεσμα και όχι η αιτία του προβλήματος που βιώνουν οι λαϊκές οικογένειες και οι εργαζόμενοι στην Υγεία και στην Πρόνοια. Η αιτία βρίσκεται σε ποιο σχέδιο ανάπτυξης εντάσσονται αυτά τα μέτρα, το οποίο αντικειμενικά είναι αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα. Δηλαδή, όταν στην ΕΕ αναφέρονται στην ανάγκη περίθαλψης των λαών μέσα από τα συστήματα Υγείας που θα είναι «βιώσιμα», «αποδοτικά» και «οικονομικά προσιτά», συμβατά με τους δημοσιονομικούς κανόνες και τις αντοχές της οικονομίας, τότε και τα μέτρα που θα υλοποιούνται θα είναι ανάλογα (...).

Η χρηματοδότηση του συστήματος Υγείας είναι ένα μέγεθος - έτσι κι αλλιώς - ανεπαρκές σε ό,τι αφορά τα κρατικά κονδύλια, παντός είδους, αλλά ταυτόχρονα το εργατικό κίνημα και ιδιαίτερα τους μαχόμενους υγειονομικούς - που σωστά διεκδικούν την αύξησή τους - πρέπει να τους νοιάζει πού και για ποιον σκοπό δίνονται.

Στο σημερινό ΕΣΥ των περικοπών και των ελλείψεων, της εμπορευματοποιημένης λειτουργίας, των πετσοκομμένων εργασιακών και μισθολογικών δικαιωμάτων του ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, των εξαντλητικών όρων δουλειάς με την ταυτόχρονη επιδείνωση της ποιότητας των παροχών Υγείας για την πλειοψηφία του λαού μας, αναγνωρίζουμε τη στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία, που στη διάρκεια και μετά την οικονομική κρίση στη χώρα μας εξειδίκευσαν όλες οι κυβερνήσεις.

Σε αυτήν τη στρατηγική δώσανε διάφορα ονόματα, την προσδιόρισαν κατά χρονικά διαστήματα, π.χ. στρατηγική 2014-2020, που μάλιστα αποτέλεσε το τρίτο κοινοτικό πλαίσιο στη σειρά, ενώ στη συνέχεια μέσα στην πανδημία και μετά, οι αντίστοιχες ευρωπαϊκές Οδηγίες δεν τσιγκουνεύονται να επικαλούνται την πείρα της δοκιμασίας από τις συνέπειες του COVID-19, προκειμένου να προχωρήσουν σε νέα μέτρα, που στην πραγματικότητα σπρώχνουν προς τα κάτω και προς το χειρότερο τις δημόσιες δωρεάν υγειονομικές παροχές.

Πρόσφατο παράδειγμα η ψήφιση τον Μάρτη του 2021 του προγράμματος «EU4Health» 2021-2027, το οποίο μόνο το ΚΚΕ καταψήφισε. Εν μέσω πανδημίας και ενώ όλος ο κόσμος, η Ευρώπη και η Ελλάδα μετρούσαν δεκάδες χιλιάδες θύματα, σε συγχορδία όλοι τους ενέκριναν ένα πλαίσιο που αποτελεί εφαλτήριο για τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους της Υγείας, του Φαρμάκου, της ιατροβιοτεχνολογίας για νέες κερδοφόρες επενδύσεις.

Οι στόχοι που περιλαμβάνονται υπηρετούν τις βασικές αρχές της ενίσχυσης της λειτουργίας των συστημάτων Υγείας με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης και του ελάχιστου πακέτου παροχών για τους πιο φτωχούς. Παγιώνεται η αντίληψη της ενίσχυσης της εμπορευματοποιημένης παροχής εργασιών της Υγείας μέσω των συμπράξεων δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, αλλά και αυτοτελώς από τις δημόσιες μονάδες Υγείας.

Οπως ήδη αναφέραμε, η χρηματοδότηση της ΕΕ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης στοχεύει στην ενίσχυση ακριβώς των παραπάνω κατευθύνσεων, αποδεικνύοντας με τον πιο τρανό τρόπο ότι οι λαοί της ΕΕ δεν μπορούν να απολαύσουν τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας για την υγεία και τη ζωή τους. Στον καπιταλισμό η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα και όλα τα μέσα για την αναπαραγωγή της αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα. Γι' αυτό ιατρικές υπηρεσίες, φάρμακα, εμβόλια, άλλα ιατροτεχνολογικά μέσα αποτελούν τομείς μεγάλης κερδοφορίας και το αστικό κράτος θα περιορίζει στα ελάχιστα αναγκαία τις αντίστοιχες παροχές.

Σύμφωνα με το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Ιρλανδίας, όλοι οι νόμιμοι κάτοικοι μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ένα περιορισμένο πακέτο υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης, ενώ τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι και τα άτομα χαμηλού έως μέτριου εισοδήματος δικαιούνται ένα κάπως μεγαλύτερο πακέτο παροχών.

Το 2023, η Ιρλανδία συνέδεσε την πρόσβαση στη φροντίδα γενικού ιατρού (GP), μέσω του προγράμματος Visit Card GP, με το λεγόμενο διάμεσο εβδομαδιαίο εισόδημα, το οποίο παρέχει καθολική πρόσβαση σε δωρεάν πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη σε αυτό το μεγαλύτερο αλλά περιορισμένο πακέτο παροχών.

Ετσι πανηγυρίζουν τα κρατικά επιτελεία της Ιρλανδίας ότι κατάφεραν να καλύψουν με τις προαναφερόμενες υγειονομικές υπηρεσίες το 50% του πληθυσμού! Για το άλλο 50% ανάλογα τα ασφαλιστικά τους συμβόλαια και όσο αντέχει η τσέπη τους...

Στην «ατμομηχανή» της ΕΕ, τη Γερμανία, το 2023 υπήρχαν 596 ιδιωτικά νοσοκομεία σε σύνολο 1.893, μια αύξηση των ιδιωτικών της τάξης του 34,4%, που έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία περίπου 20 χρόνια. Ενώ, την ίδια ώρα, πάνω από 66% των δημόσιων νοσοκομείων είναι υπερχρεωμένα, με αποτέλεσμα το σταδιακό κλείσιμό τους. Δεκαέξι νοσοκομεία έκλεισαν μόνο το 2023.

Στον προϋπολογισμό της γερμανικής κυβέρνησης για το 2024 υπάρχει μείωση κατά 33% των χρημάτων από τον «κρατικό κουμπαρά» προς το υπουργείο Υγείας με παράλληλη αύξηση των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, άρα και με περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων.

Τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα αποδεικνύουν την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική που υλοποιείται παντού στην ΕΕ και ανεξάρτητα από το καλύτερο σημείο «εκκίνησης» σε κάποια κράτη, σημασία έχει η προς τα κάτω τάση ως προς την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα η εξειδίκευση αυτής της πολιτικής έχει πολλά αντιδραστικά κυβερνητικά «επιτεύγματα», που με κυνικό τρόπο διαφημίζει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και τα οποία δεν είναι προϊόν «παρθενογένεσης», αλλά εντάσσονται στο σχέδιο των τριών φάσεων των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στο υγειονομικό σύστημα που καθυστερημένα ξεκίνησαν το 2011.

Κατά την πρώτη φάση των αναδιαρθρώσεων, το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία διαχωρίζονται από τους προμηθευτές υπηρεσιών Υγείας, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στη συλλογή των χρηματοδοτικών πόρων του συστήματος σε ένα κοινό ταμείο και εν συνεχεία στην κατανομή των πόρων αυτών βάσει συμβάσεων στους παραγωγούς των υπηρεσιών Υγείας (νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας, ιατρεία, διαγνωστικά κέντρα, κέντρα αποκατάστασης κ.ο.κ.), δημόσιους και ιδιωτικούς. Αυτή ακριβώς τη φάση της «μεταρρύθμισης» εξυπηρέτησε η σύσταση του ΕΟΠΥΥ στην Ελλάδα.

Στη δεύτερη φάση τα δημόσια νοσοκομεία, είτε μόνα είτε σε συνεργασία με επιχειρηματίες (ΣΔΙΤ), μετατρέπονται σε αυτοδιοικούμενους - αυτοχρηματοδοτούμενους οργανισμούς. Τη χρηματοδότησή τους πλέον δεν την εγγυάται το κράτος, αλλά αντιθέτως ανάλογα με το παραγόμενο έργο τους (χειρουργικές επεμβάσεις, διαγνωστικές εξετάσεις, ημέρες νοσηλείας, αριθμός εξυπηρετούμενων εξωτερικών ασθενών) συνάπτουν συμβάσεις με τον χρηματοδότη (π.χ. ΕΟΠΥΥ) και αντλούν πόρους από αυτόν.

Η τρίτη φάση αφορά στην είσοδο μηχανισμών της αγοράς (κατά κεφαλήν αμοιβή οικογενειακών ιατρών, λίστα εγγεγραμμένων ασθενών κ.ά.) στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Ετσι το αστικό κράτος αποποιείται σταδιακά του ρόλου του ως εγγυητή της δημιουργίας και χρηματοδότησης του συστήματος Υγείας, περιορίζει τη συμμετοχή του στην παροχή προνοιακού επιπέδου υπηρεσιών Υγείας και διαμορφώνει τους όρους λειτουργίας μιας μεικτής ανταγωνιζόμενης αγοράς, δημόσιας και ιδιωτικής, σε επιχειρηματική βάση.

Από το 2011 έως σήμερα υπήρξαν 5 κυβερνητικά σχήματα, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κυβερνήσεις συνεργασίας. Μετά από 13 χρόνια ένα μεγάλο μέρος των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, όσον αφορά την έκταση και τους όρους παροχής της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στον λαό, έχει προχωρήσει αρκετά. Η βασική επιδίωξη του σχεδιασμού, η οποία εμπεριέχει τη δραστική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού, συνοδεύτηκε με την αύξηση της συμμετοχής των ασθενών στις έμμεσες και άμεσες πληρωμές, την αύξηση του ποσοστού χρηματοδότησης του υπερταμείου (ΕΟΠΥΥ) από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Απόρροια αυτού του στρατηγικού σχεδιασμού - που αντιστοιχεί στον σχεδιασμό της ανάπτυξης υπέρ του κεφαλαίου - αποτελούν και τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία και ιατρεία (που προηγήθηκαν), οι ανακαινίσεις πτερύγων νοσοκομείων και παραχώρηση δίκλινων δωματίων για τους έχοντες στα δημόσια νοσοκομεία (όπως πρόσφατα στον «Ευαγγελισμό» για τους επί πληρωμή χειρουργημένους), οι ΣΔΙΤ όπως για το Ογκολογικό νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη, που ακολούθησε την αντίστοιχη μετατροπή του Παιδοογκολογικού του Παίδων «Αγία Σοφία».

Η κυβέρνηση της ΝΔ - και όχι μόνο - ισχυρίζεται ότι αυτό το κριτήριο λειτουργίας υπάρχει παντού στον κόσμο και ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση. Μα ακριβώς με αυτό το κριτήριο σε αρκετά καπιταλιστικά κράτη καταργήθηκαν κλινικές, εργαστήρια, ακόμα και ολόκληρα νοσοκομεία, διότι δεν εξασφάλιζαν τα απαιτούμενα έσοδα και σε αντίθεση με τις ανάγκες Υγείας του πληθυσμού. Ομως και στην Ελλάδα έχουμε τις πρώτες «τροχιοδεικτικές βολές», με τα αντίστοιχα κλεισίματα και συγχωνεύσεις μονάδων Υγείας, με το κριτήριο της χαμηλής «πληρότητας», της «επικάλυψης» υπηρεσιών μεταξύ των μονάδων Υγείας, των «κοντινών αποστάσεων» κ.λπ. Κλεισίματα και συγχωνεύσεις που ο λαός βρήκε μπροστά του με τις θανατηφόρες συνέπειες της πανδημίας COVID-19, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το κλείσιμο του Νοσοκομείου Λοιμωδών στο Χαϊδάρι.

Ενα δείγμα της «ευελιξίας» αποτελεί ο τρόπος στελέχωσης του Νοσοκομείου Σαντορίνης (ιδρύθηκε ως Ανώνυμη Εταιρεία επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ): Με εποχική «ενίσχυση», μέσω αποσπάσεων προσωπικού από άλλες μονάδες Υγείας, κυρίως για την κάλυψη των αναγκών του τουριστικού κεφαλαίου, και όχι με πλήρη στελέχωση για τις ανάγκες του πληθυσμού όλο τον χρόνο. Αυτήν τη στιγμή μόνο το σύγχρονο κτίριο φαίνεται να έχει μείνει κενό περιεχομένου στο συγκεκριμένο νοσοκομείο. Οι παραιτήσεις και οι μεταθέσεις γιατρών έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας, αφού, όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι, δεν εξασφαλίζονται ασφαλείς όροι λειτουργίας του.

Να πώς ωριμάζει η ιδέα το συγκεκριμένο νοσοκομείο και οι υποδομές του να αξιοποιηθούν για μία ακόμα χρυσοφόρα επένδυση από τα ιδιωτικά - επιχειρηματικά συμφέροντα της Υγείας.

Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, που την ασπάζονται ως «ευαγγέλιο» όλα τα άλλα κόμματα, ενισχύεται η επιχειρηματική δράση των δημόσιων μονάδων Υγείας και ταυτόχρονα ισχυροποιείται ο ιδιωτικός επιχειρηματικός τομέας. Είναι ενδεικτικό ότι το μεγάλο αμερικανικό fund «CVC Capital Partners» έχει προχωρήσει τα τελευταία χρόνια σε επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων στη χώρα μας που εστιάζονται στον χώρο της Υγείας, όπου πλέον είναι και ο μεγαλύτερος πάροχος ιδιωτικών υπηρεσιών. Σε αυτό εντάσσονται το «Υγεία», το «Metropolitan Hospital», το «Μητέρα», το «Metropolitan General», το «Λητώ» και το «Creta InterClinic», η εταιρεία «Y-Logimed» με αντικείμενο την εμπορία ιατροτεχνολογικών προϊόντων, το Κέντρο Γενετικής και Γενωμικής «ΑλφαLAB» και η εταιρεία «Business Care», που παρέχει υπηρεσίες ασφάλειας και υγείας στην εργασία, σε επιχειρήσεις και οργανισμούς, και η οποία εξαγόρασε και την «Εθνική Ασφαλιστική». Τώρα επεκτείνεται και στην ίδρυση της πρώτης ιδιωτικής Ιατρικής Σχολής του ομίλου, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας.

Να κρίνουμε μετά απ' αυτά τον βρώμικο ρόλο της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού περί «αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα» και «σύγκλισης με τον μέσο όρο της ΕΕ», προκειμένου να ενσωματωθούν τα λαϊκά στρώματα και οι υγειονομικοί σε στόχους που ισοδυναμούν με τον «τετραγωνισμό του κύκλου»!

Απόρροια αυτής της στρατηγικής αποτελεί η γενίκευση των DRGs, η ανάπτυξη των εσόδων κατά 70% από τα ασφαλιστικά ταμεία, έμμεσα από τους ασθενείς και άμεσα από τις πληρωμές στο γκισέ των νοσοκομείων, με τον περιορισμό των κρατικών δαπανών στο 30%, και η μεσοσταθμική αύξηση των πληρωμών των ασθενών - μόνο για τα αποζημιωνόμενα από τον ΕΟΠΥΥ φάρμακα - από το 9% στο 30% τουλάχιστον.

Ετσι εξοικονομούνται τα λεφτά για τις φρεγάτες και τα F-35. Κι ας ειρωνεύεται ο υπουργός Υγείας, σε ένα από τα πολλά αντικομμουνιστικά ντελίρια που τον πιάνουν, ότι δεν έχουν βρεθεί τα χρήματα γι' αυτά τα αεροπλάνα... Ας τον «τρολάρουμε» και εμείς: Να φανταστούμε ότι για να εξοικονομηθούν ...σε λίγο θα πληρώνουμε στα νοσοκομεία ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε... Αλλά είπαμε, αυτά είναι συμμαχικές «ιερές» αμυντικές υποχρεώσεις, όπως θα έλεγε και ο εξ Αμερικής, με θαύμα βαπτιζόμενος αριστερός, κύριος Κασσελάκης... Και πρέπει να ανταποκρινόμαστε πάση θυσία...

Η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι ο άλλος δρόμος, η άλλη κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η πάλη για να έχει αποτελέσματα, να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές και ανατροπές υπέρ της λαϊκής πλειοψηφίας.

Ο λαός χρειάζεται ενισχυμένο το ΚΚΕ και με περισσότερους ευρωβουλευτές, γιατί στο Ευρωκοινοβούλιο η διαφθορά είναι θεσμοθετημένη - αφού νόμιμα τα λόμπι αριθμούν περί τις 5.000 «οντότητες» της ευρωπαϊκής δημοκρατίας... - και μόνο οι 2 Ελληνες κομμουνιστές ευρωβουλευτές αποτέλεσαν φωτεινή εξαίρεση και καταψήφισαν αυτό το κατάπτυστο κείμενο.

Τα λόμπι δαπανούν πάνω από 1,8 δισ. ευρώ τον χρόνο γι' αυτήν τη δουλειά.

Πιστεύει κανείς ότι τα έξοδα αυτά γίνονται ώστε να φτάσουν στην αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου τα αιτήματα των υγειονομικών για το ωράριο και τις εργασιακές σχέσεις, για μαζικές προσλήψεις, για ενίσχυση του ΕΚΑΒ;

Πιστεύει κανείς ότι νοιάζονται στα αλήθεια σε αυτήν τη λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου να νομοθετήσουν για να περιφρουρηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων στο εισόδημα, να καταπολεμηθεί η ακρίβεια, να τηρούνται τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς;

Πιστεύει κανείς ότι οι λομπίστες των φαρμακευτικών ομίλων στην ΕΕ νοιάζονται να εξασφαλιστεί φτηνό και ασφαλές φάρμακο, ή για τα κέρδη των εταιρειών τους, απέναντι στους ανταγωνιστές τους, εντός και εκτός ΕΕ;

Αυτή είναι η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» και το «κράτος δικαίου της ΕΕ», από τις αρχές της οποίας τάχα παρεκκλίνει η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως την κατηγορούν τα ομογάλακτα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας, το ΠΑΣΟΚ και όλες οι εκδοχές του ΣΥΡΙΖΑ. Κούφια αντιπαράθεση, χωρίς όφελος για την πλατιά λαϊκή πλειοψηφία.

Η ΝΔ είναι σημαιοφόρος της αδικίας, γιατί ως κυβέρνηση υλοποιεί με προσήλωση και εξειδικεύει την ευρωενωσιακή πολιτική. Αν στη μοιρασιά, στις προτεραιότητες και στις ιεραρχήσεις δημιουργεί δυσαρέσκεια σε τμήματα του κεφαλαίου, αυτός είναι ένας καβγάς από τον οποίο δεν ωφελείται ο λαός. Αντίθετα, θα πληρώσει και αυτές τις συνέπειές του. Για παράδειγμα, από το πόσο γρήγορα θα προωθηθεί η ενεργειακή - «πράσινη» μετάβαση δεν έχει να λαμβάνει ο λαός. Δεν θα γλιτώσει από την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια.

Η ΝΔ είναι σημαιοφόρος της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης του ΕΣΥ, αλλά νόμο του ΠΑΣΟΚ υλοποίησε για τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία. Νόμο του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί για την απαράδεκτη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου των γιατρών, που παρεμπιπτόντως κι αυτός έχει την αναφορά του σε Κανονισμό της ΕΕ.

Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια... Αντιπολίτευση στη ΝΔ μπορεί να κάνει μόνο αγωνιζόμενος λαός σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είχαν δίπλα τους υγειονομικοί όταν έσπαγαν το σιωπητήριο της καραντίνας, όταν μαζί με τον υπόλοιπο λαό λογαριάζονταν με την πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ, όταν αντιμετώπιζαν την καταστολή.

Μόνο το ΚΚΕ υιοθετεί και μπορεί να υποστηρίξει με τις θέσεις του και τη δράση του το πραγματικό δίλημμα που τίθεται παντού: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Εμείς παλεύουμε με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό για την πανευρωπαϊκή αντεπίθεση, σπάμε τα δεσμά της ΕΕ, για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού! Την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών, των λαών!

Το ΚΚΕ, επειδή διαφωνεί σταθερά, διαχρονικά και με συνέπεια με τον χαρακτήρα της ΕΕ, από την περίοδο που εμφανίστηκε ως η συμμαχία των χωρών της Ευρώπης του Ανθρακα και Χάλυβα, στη συνέχεια ως ΕΟΚ που μετεξελίχθηκε σε ΕΕ, είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να εκφράσει τα λαϊκά συμφέροντα σε πανευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο.

Η επιβεβαίωση των θέσεων και των εκτιμήσεών του αποτελεί ένα ακόμα κριτήριο να στηριχτεί από ευρύτερες λαϊκές δυνάμεις στην ευρωκάλπη της 9ης Ιουνίου.

Γιατί μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει αποφασιστική απάντηση στην ΕΕ της βαρβαρότητας των μονοπωλίων. Δύναμη στην πάλη του λαού μας και των άλλων λαών της Ευρώπης για αποδέσμευση από τις αλυσίδες της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστικής ένωσης, που κάνουν τη ζωή μας χειρότερη, μας βυθίζουν στους πολέμους και στην εκμετάλλευση.

Στον 21ο αιώνα, το 2024, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και των άλλων μεγάλων επιστημονικών επιτευγμάτων, αντί ο εργαζόμενος άνθρωπος να δουλεύει λιγότερο μέσα στη μέρα και να ζει καλύτερα, απαλλασσόμενος από μονότονες και επικίνδυνες δουλειές, να ανακουφίζεται από τον κάματο και να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, αντί να αξιοποιούνται αυτές οι δυνατότητες για την ενίσχυση της δημόσιας και δωρεάν Υγείας για όλο τον λαό, συμβαίνουν τα ακριβώς αντίθετα.

Οι άμεσοι παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου στον καπιταλισμό είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης και αυτό αντανακλάται στην υγεία τους πολύπλευρα (συνθήκες δουλειάς, διατροφής, κατοικίας κ.λπ.).

Η Υγεία λοιπόν δεν αφορά μια ενιαία κοινωνική κατάσταση, αλλά ένα πεδίο ταξικής αντιπαράθεσης και σύγκρουσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων με το κεφάλαιο. Στον καπιταλισμό το επίπεδο παραχωρήσεων του κεφαλαίου και των εργατικών - λαϊκών κατακτήσεων, κάτω από την επίδραση της ταξικής πάλης, δεν αντιστοιχίζεται ποτέ με τις συνεχώς μεταβαλλόμενες και διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες, των εργαζομένων, των παιδιών, των συνταξιούχων.

Αυτό θα γίνει όταν η εργατική τάξη μαζί με την πλειοψηφία του λαού θα πάρουν την εξουσία στα δικά τους χέρια.

Μόνο το ΚΚΕ παλεύει και συγκεντρώνει δυνάμεις γι' αυτόν τον σκοπό. Το ΚΚΕ παλεύει για την ανάπτυξη της κοινωνίας και της οικονομίας στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, του κεντρικού σχεδιασμού για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, μεταξύ των οποίων και στην Υγεία. Το νέο εργατικό - σοσιαλιστικό κράτος θα εξασφαλίσει όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις για την καθολική κάλυψη των υγειονομικών αναγκών του λαού, με πλήρη αξιοποίηση όλων των σύγχρονων δυνατοτήτων στην επιστήμη, στην έρευνα, στην τεχνολογία.

Σε αυτήν την προοπτική εντάσσουμε κάθε προσπάθεια, κάθε καθημερινή μικρή ή μεγαλύτερη μάχη.

Από το να δυναμώσουν οι διεκδικήσεις του λαού και των υγειονομικών απέναντι στη σημερινή απαράδεκτη και επικίνδυνη κατάσταση στην Υγεία και την Πρόνοια, να αλλάξουν οι συσχετισμοί στους φορείς του κινήματος υπέρ των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων, να συντονιστεί ο αγώνας σε ένα συνολικότερο, πανελλαδικά οργανωμένο κίνημα αμφισβήτησης και ανατροπής.

Γιατί δεν θα αφήσουμε σε χλωρό κλαρί τη ΝΔ και καμία αστική κυβέρνηση, να εγκληματούν σε βάρος των δικαιωμάτων των λαϊκών οικογενειών και των παιδιών μας.

Σε αυτόν τον δρόμο θα συναντηθούμε και θα βαδίσουμε με χιλιάδες αγωνιστές, που μέχρι πριν είχαν στηρίξει άλλες πολιτικές επιλογές, και είμαστε σίγουροι ότι η επιλογή συμπόρευσης που έκαναν με το ΚΚΕ είναι επιλογή «μακράς πνοής» στον δύσκολο αλλά όμορφο δρόμο που βαδίζουμε.

Οι επερχόμενες ευρωεκλογές είναι ένας σημαντικός σταθμός σε αυτήν την πορεία!