Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου επιχείρησε και χτες να ξαναθέσει το ψευτοδίλημμα «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» (βλέπε ΠΑΣΟΚ) - «δεξιά, συντηρητική παράταξη» (βλέπε ΝΔ). Ετσι τον συμφέρει, έτσι τα λέει, έτσι τα αναπαράγουν κι όσοι τον τοποθετούν στην ηγεσία του κόμματός τους, προσβλέποντας σε άλλα τέσσερα χρόνια εξουσίας. Επ' ουδενί δεν πρόκειται να παραδεχτούν δημόσια το αυταπόδεικτο: Οτι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι δυο βαθύτατα συντηρητικές κι αντιδραστικές παρατάξεις, με κοινό προσανατολισμό και ίδια, στην ουσία της, πολιτική.

Μια ματιά στις προγραμματικές τους θέσεις, αλλά και όσα έπραξαν τόσα χρόνια ως κυβερνήσεις, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών. Στα οικονομικά προγράμματα και των δύο, τα βάρη σηκώνουν οι μικρομεσαίοι, μισθωτοί, αγρότες και χαμηλοσυνταξιούχοι. Το μεγάλο κεφάλαιο νομότυπα φοροαπαλλάσσεται και ποικιλότροπα ενισχύεται. Και οι δύο μεριές του δικομματισμού πίνουν νερό στο όνομα των ιδιωτικοποιήσεων, αντιδικώντας μόνο για το τι ποσοστό θα πρέπει να κατέχει ο λεγόμενος στρατηγικός επενδυτής σε ορισμένες υπό - ολοκληρωτικό πλέον - ξεπούλημα επιχειρήσεις (π.χ. ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ). Στο Ασφαλιστικό, η ΝΔ ψήφισε το διαβόητο νόμο Σιούφα, το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση τον διατήρησε και τον συμπλήρωσε με τα πρόσφατα νομοθετικά εκτρώματα, που προβλέπουν αναγκαστική εργασία μέχρι τα βαθιά γεράματα, προκειμένου να εξασφαλίσουμε μια σύνταξη πείνας. Να 'ναι «καλά», βέβαια, και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι προσκείμενες σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ, που με «κοινωνικούς διαλόγους» και λοιπά τρικ βοήθησαν στον κατήφορο.

Στην Παιδεία, παίζοντας με τις λέξεις («ιδιωτικά» - «μη κρατικά»), ετοιμάζονται να δώσουν τη χαριστική βολή στη δημόσια εκπαίδευση, αφού την κατάντησαν στο σημερινό της χάλι με σειρά πολυδιαφημισμένων «μεταρρυθμίσεων». Στην Υγεία διαγκωνίζονται για το ποιος θα πρωτοπροωθήσει την εμπορευματοποίηση, καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει στον τομέα αυτό μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις και οι μεγαλοκαρχαρίες τούς πιέζουν για να βγάλουν τα λεφτά τους. Στην εξωτερική πολιτική, η Σούδα, π.χ., επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Σημίτη πρόσφερε τόσες εξυπηρετήσεις στους ιμπεριαλιστές, ώστε οι αντίστοιχες κυβερνήσεις Μπους (πατρός και υιού) έσπευσαν να δώσουν τα ανάλογα ευχαριστήρια.

Αυτοί ήταν και αυτοί είναι. Ιδιοι όντες, τα ίδια σχεδιάζουν για το μέλλον. Και την ψήφο που διεκδικούν, ως εντολή θα την εκλάβουν, για να συνεχίσουν, με πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα, να στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, ξένα και εγχώρια. Αυτά δε τα μονοπώλια, αποδεδειγμένα, μία και μόνη ψήφο φοβούνται. Την ενίσχυση του ΚΚΕ, της δύναμης, που με συνέπεια τα αντιμάχεται και υπερασπίζεται δεκαετίες τώρα τα λαϊκά δίκαια και συμφέροντα. Στις 7 του Μάρτη τα πλατιά λαϊκά στρώματα έχουν το λόγο, απέναντι σε όσους τους εμπαίζουν προεκλογικά, για να τους εκμεταλλευτούν μετεκλογικά.