Με το νομοσχέδιο για τα αποθεματικά των Ταμείων, που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ, ενισχύεται παραπέρα η πολιτική του «τζόγου», δηλαδή η στρατηγική επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων, τα χρήματα των εργαζομένων να αποτελούν «καύσιμο» για την καπιταλιστική ανάπτυξη και την κερδοφορία του κεφαλαίου. Με τις νέες διατάξεις συμπληρώνεται και «εκσυγχρονίζεται» το καθεστώς εκμετάλλευσης των αποθεματικών από τις επιχειρήσεις, ώστε, σύμφωνα και με τις νέες ανάγκες τους, αυτά να συνεχίζουν να στηρίζουν τη χρηματαγορά αλλά και τις χρηματαγορές της Ευρωζώνης.

Η πολιτική του «τζόγου» και του υψηλού ρίσκου για τις εισφορές των εργαζομένων βαθαίνει αφού το ποσοστό 23% που θα μπορούσε μέχρι τώρα να ριχτεί σε μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια, κλπ. διατηρείται και αυξάνεται μάλιστα κατά 2% επιπλέον, το οποίο θα τοποθετείται σε «δομημένα ομόλογα». Οι απώλειες των Ταμείων από την υπόθεση των δομημένων ομολόγων τους προηγούμενους μήνες αλλά και η αιμορραγία τους από την υπόθεση του χρηματιστηρίου την τριετία 1991-2001 δεν πτοεί καθόλου την κυβέρνηση, που συνεχίζει στην ίδια γραμμή και με μεγαλύτερες ταχύτητες. Και είναι τουλάχιστον υποκρισία την ώρα που η κυβέρνηση εμφανίζεται να καλύπτει κάποιους τόκους ώστε να γίνει η ανταλλαγή του αμαρτωλού ομολόγου, την ίδια ώρα με το νομοσχέδιο να επισημοποιείται το παιχνίδι με τα δομημένα. Οπως δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μέσων που πρόσκεινται σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ενώ κραυγάζουν και αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έκλεψε και ποιος πήρε τις μίζες των δομημένων, υποβάθμισαν σκόπιμα την εμφάνιση του νέου νομοθετικού πλαισίου. Και δε θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού τα δύο κόμματα συμφωνούν στο τζογάρισμα και καθόλου δε θέλουν ο προσωρινός καυγάς τους να διαταράξει τη «συμφωνία κυρίων» που υπάρχει όσον αφορά στο κύριο και βασικό.

Με το νομοθέτημα αυτό δε βαθαίνει μόνο ο τζόγος, αλλά τα αποθεματικά των Ταμείων θα τοποθετούνται και στις περίφημες Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), δηλαδή θα συμβάλουν στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών υπηρεσιών, όπως είναι η Υγεία. Επιπλέον, αναβαθμίζεται ο ρόλος των τραπεζών, των «ειδικών συμβούλων» και των μεσαζόντων - με το αζημίωτο βέβαια - αφού η εμπλοκή των Ταμείων σε τοποθετήσεις νέων πολύπλοκων χρηματιστηριακών και τραπεζικών προϊόντων, πολύ περισσότερο του εξωτερικού, κάνει το ρόλο τους «αναντικατάστατο».

Ολα τούτα μαρτυρούν ότι ο κίνδυνος για τα Ταμεία, ο κίνδυνος για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων γίνεται ακόμα μεγαλύτερος. Και ακόμα χειρότερα: Η πολιτική της κυβέρνησης, αλλά και οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ τροφοδοτούν αυτόν τον κίνδυνο, αφού και οι δύο σταθερά τάσσονται υπέρ της συνέχισης του τζόγου. Αυτό πρέπει να δούνε οι εργαζόμενοι. Αυτό πρέπει να είναι ένα από τα βασικά τους κριτήρια στην αξιολόγηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και μαζί με τον αγώνα τους για την κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων που τα δύο κόμματα έχουν ψηφίσει και εφαρμόζουν, μαζί με την ανάπτυξη της πάλης τους ενάντια στον τζόγο και στην καταλήστευση των Ταμείων, στις εκλογές που έρχονται να δυναμώσουν την αποτελεσματικότητα αυτής της πάλης, ρίχνοντας μαύρο στην πολιτική του τζόγου, ενισχύοντας το ΚΚΕ.