Την τελευταία δεκαετία, τα ανταποδοτικά τέλη καθαριότητας και φωτισμού έχουν αυξηθεί κατά 105,55% για τις κατοικίες και 113,58% για τους επαγγελματικούς χώρους. Την ίδια περίοδο, το βασικό μεροκάματο έχει αυξηθεί μόλις κατά 63,01%. Το αποτέλεσμα, λοιπόν, είναι να έχει διαμορφωθεί η τιμή στα 1,48 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο για τις κατοικίες και στα 5,66 ευρώ το τ.μ. για τα καταστήματα.

Αποκαλυπτικό των προθέσεων της διοίκησης, είναι το εισηγητικό έγγραφο, με το οποίο εισηγούνταν η διοίκηση τις νέες αυξήσεις για το 2005: «Ο προϋπολογισμός - αναφέρει το σχετικό έγγραφο - των ανταποδοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού του 2005 απεικονίζει την πολιτική βούληση της Δημοτικής Αρχής να ενισχύσει τον καθαρώς ανταποδοτικό χαρακτήρα». Σύμφωνα με στοιχεία της «Συμπαράταξης για την Αθήνα» τα υψηλά ανταποδοτικά τέλη έχουν σαν αποτέλεσμα οι επαγγελματίες, οι βιοτέχνες και οι έμποροι της Αθήνας, να πληρώνουν περισσότερα απ' ό,τι οι συνάδελφοί τους, σε Κηφισιά, Βούλα, Γλυφάδα και Βριλήσσια.

Ο δημότης, όμως, δεν πληρώνει μόνο τα ανταποδοτικά τέλη, αλλά και τα όποια προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας του Δήμου Αθηναίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Οι δημότες θα κληθούν να πληρώσουν πάνω από 270 εκατ. δραχμές (793.364 ευρώ) για τη συνέχιση του προγράμματος μέχρι το 2008! Προκλητικές, όμως, ήταν και οι αυξήσεις στα τροφεία των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών, αφού αυξήθηκαν κατά... 200% το σχολικό έτος 2003-2004. Οι Σταθμοί αυτοί είναι οι πρώην κρατικοί που μεταφέρθηκαν στην Αυτοδιοίκηση μετά από εντολή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, αναγκάζοντας τους δήμους να επιβάλλουν επιπλέον χαρατσώματα.

Η ουσία, πάντως, κάθε οικονομικής πολιτικής, είναι τι έργο - ποιοτικά και ποσοτικά - αποδίδεται στους πολίτες. Ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, το όποιο έργο είναι, στην καλύτερη των περιπτώσεων, «έργο - βιτρίνα». Στην ουσία, οι δαπάνες του Δήμου Αθηναίων για το 2005 είναι κύρια λειτουργικού χαρακτήρα και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες (πχ μισθούς, επιδόματα εργαζομένων, εξοπλισμό γραφείων κλπ). Οι δαπάνες για έργα, που θα βελτιώσουν επί της ουσίας το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των κατοίκων της Αθήνας, είναι περιορισμένες.

Οι δαπάνες για την κοινωνική πολιτική είναι τέτοιες, ώστε απλά να συντηρηθεί η υπάρχουσα κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σκέλος των επενδύσεων για κτίρια προβλέφτηκαν για το 2004 1,35 εκατ. ευρώ, και δαπανήθηκαν μόλις 76.000 ευρώ (!), ενώ για το 2005 προβλέπονται μόνο 634.000 ευρώ! Οι δαπάνες των «νέων κοινωνικών προγραμμάτων» έφτασαν μόλις στο 41% των προϋπολογισθέντων για το 2004.

Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στα έξοδα της Διεύθυνσης Πρασίνου - Κηποτεχνίας, δεδομένων των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πρωτεύουσα, σε αυτόν τον τομέα. Για το 2004 προβλέπονταν 14,628 εκατ. ευρώ και δαπανήθηκαν μόνο τα 4,125 εκατ. ευρώ (28%). Για το 2005 προβλέπονται 13,528 εκατ. ευρώ. Τα έξοδα για το πράσινο καλύπτουν μόλις το 2% του συνόλου του προϋπολογισμού. Τα αντίστοιχα έξοδα για το 2004 έφτασαν το 0,9% του προϋπολογισμού.

Η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», τόσο μέσα από τα έδρανα του δημοτικού συμβουλίου, όσο και έξω από αυτά, έχει κατακεραυνώσει την πολιτική διαχείρισης που ακολουθεί η σημερινή διοίκηση του δήμου, αλλά και οι προηγούμενες.

Οπως έχει κατ' επανάληψη σημειώσει ο Σπύρος Χαλβατζής, επικεφαλής της «Συμπαράταξης», μεγάλη ευθύνη γι' αυτήν την εξέλιξη και τη μετατροπή της Αυτοδιοίκησης - μαζί και του πρώτου δήμου της χώρας - σε φοροεισπρακτικό μηχανισμό, φέρουν οι πολιτικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ, ψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Και αυτό γιατί από τότε συντελείται μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο χρηματοδότησης της Αυτοδιοίκησης και που συνίσταται σε τρεις άξονες:

• Στη μείωση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
• Στην αύξηση των κάθε είδους φορολογιών - και κύρια των ανταποδοτικών.
• Στην ανάθεση δραστηριοτήτων της στο ιδιωτικό κεφάλαιο ή στην άσκησή τους από τους δήμους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Δεν είναι, άλλωστε, λίγες οι φορές, που η διοίκηση, έχοντας απαξιώσει τις υπηρεσίες του δήμου, ανέθεσε έργα που θα μπορούσε η ίδια να έχει πραγματοποιήσει. Χαρακτηριστικό είναι ότι για μια εργασία, όπως είναι το κλάδεμα των δέντρων, η διοίκηση την ανέθεσε, για το 2003, σε ιδιωτική εταιρία με κόστος που άγγιζε τα ...200 εκατ. δραχμές (589.410 ευρώ)!

Η Συμπαράταξη καταψήφισε τόσο τον προϋπολογισμό, όσο και το τεχνικό πρόγραμμα του 2005, σημειώνοντας την ανάγκη «αναπροσανατολισμού της κατεύθυνσης της δημοτικής αρχής - όπως είχε σημειώσει ο Σπ. Χαλβατζής σε εκείνη τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Παλεύουμε - συνέχιζε - μαζί με τους εργαζόμενους και για να μην επιβάλλονται νέα τέλη και για να υπάρχει μια συνολική αναβάθμιση των υποβαθμισμένων περιοχών της Αθήνας».

Επιπλέον είχε ζητήσει μηδενικές αυξήσεις των δημοτικών τελών για το 2005, την ώρα που η διοίκηση θεωρούσε πως έκανε ...φιλολαϊκή πολιτική, αυξάνοντάς τα κατά 3,5%!