ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 23 Δεκέμβρη 2011
Σελ. /32
«Εξαγνισμός» της ιμπεριαλιστικής επέμβασης

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Οι Αμερικανοί έφυγαν, το Ιράκ σπαράσσεται», είναι ο προκλητικός τίτλος στην πρώτη σελίδα της χτεσινής «Καθημερινής», που με άθλιο τρόπο επιχειρεί να εμφανίσει τους ιμπεριαλιστές ως «δύναμη σταθερότητας και ειρήνης» και να εξαγνίσει τη στρατιωτική επέμβαση που ματοκύλισε τον ιρακινό λαό και τον γύρισε πολλές δεκαετίες πίσω. «Οι Αμερικανοί αποχώρησαν, αλλά οι εθνοτικές εντάσεις στο Ιράκ αναζωπυρώνονται και πάλι», επισημαίνει με νόημα η κειμενολεζάντα της εφημερίδας κάτω από φωτογραφία που δείχνει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ να υποδέχεται τα κατοχικά στρατεύματα που επιστρέφουν από τη Βαγδάτη στη βάση του Σεντ Αντριους. Βολεύει, βέβαια, τους υποστηρικτές της ιμπεριαλιστικής επέμβασης να ξεχνούν ότι ένας από τους στόχους της επέμβασης ήταν ακριβώς ο διαμελισμός του Ιράκ σε τρία μικρότερα κράτη, ένα σιιτικό, ένα κουρδικό και ένα σουνιτικό, ακριβώς για να διευκολυνθούν τα σχέδιά τους για τον έλεγχο του πετρελαίου από τις αμερικανικές κυρίως αλλά και από άλλες ευρωπαϊκές εταιρείες. Τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών εξυπηρετούνται, λοιπόν, από την πυροδότηση των «εθνοτικών και θρησκευτικών εντάσεων», πολύ περισσότερο μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, στο πλαίσιο της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε». Σε καμία περίπτωση, όμως, δε δικαιώνεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση και κατοχή, όπως υπαινίσσεται η εφημερίδα μοιράζοντας συγχωροχάρτι στα φριχτά εγκλήματα που διέπραξαν οι ιμπεριαλιστές στο Ιράκ, στην εξόντωση σχεδόν ενός εκατομμυρίου αμάχων, στην εξαφάνιση ολόκληρων πόλεων, κ.ο.κ.

Και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα...

«Η άλλοτε ισχυρή πεποίθηση ότι η ολοκλήρωση των κεφαλαιαγορών θα έδινε γρήγορα ένα πολύ δυνατό θετικό αποτέλεσμα στην ανάπτυξη αποδείχθηκε λάθος».

Η παραπάνω φράση ανήκει σε έναν ένθερμο υποστηρικτή αυτής της πεποίθησης, που ακόμη και σήμερα θεωρεί ότι η ανάπτυξη θα προέλθει μόνο μέσα από την ενίσχυση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχ. Χρυσοχοΐδης, που έχει βαλθεί να μετατρέψει τα υπομνήματα του ΣΕΒ και τις μελέτες του ΙΟΒΕ σε νόμους του κράτους, συνεχίζει να πορεύεται με τη λογική «και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα»...

Λίγο τα βάζει και με το μνημόνιο, που αυτός τώρα διαπιστώνει ότι δεν το ήθελε, προηγουμένως κατέκρινε με σφοδρότητα τους προηγούμενους «αναπτυξιακούς» νόμους γιατί οι πόροι πήγαιναν χαμένοι και δεν ελέγχονταν, τώρα τάχα αμφισβητεί ακόμα και τις στρατηγικές επιλογές του συστήματος που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Η τελευταία ατάκα του ειπώθηκε στη Δανία, μιλώντας σε πολιτικούς και επιχειρηματίες. Πρόσθεσε μάλιστα, ότι «η Στρατηγική της Λισαβόνας έδωσε θετικά αποτελέσματα μόνο σε ένα μικρό αριθμό χωρών - μελών της ΕΕ, ενώ οι αποκλίσεις ανάπτυξης αναδείχθηκαν στη νέα ανησυχητική τάση στην Ευρώπη». Ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης αποτέλεσε μέλος των κυβερνήσεων που εφάρμοσαν όλα τα παραπάνω και συνεχίζει να είναι μέλος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΕΕ - κεφαλαίου, για τα ακόμη χειρότερα για το λαό, στην ίδια ρότα που υποτίθεται ότι δεν του αρέσει τώρα. Δηλαδή «μας δουλεύει». Κοροϊδία λοιπόν από τη μια, μπας και «τσιμπήσει» κανένας απογοητευμένος οπαδός του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια πονηρή προσαρμογή με την όψιμη «πολεμική» των μεγαλοβιομηχάνων στην «κακή» οικονομία του παρελθόντος, με την «κρατικοδίαιτη» οικονομία, το «σπάταλο» κράτος και τους αχόρταγους εργαζόμενους που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή όλα τα προσχήματα για την εφαρμογή του αντεργατικού τυφώνα και προσπάθεια καλλιέργειας αυταπατών για μείγμα πολιτικής σωτηρίας του λαού μέσω της σωτηρίας της καπιταλιστικής οικονομίας. «Φρεσκάρεται» κι αυτός, βάζοντας υποψηφιότητα για το «νέο» πολιτικό σκηνικό.

Βαρβαρότητα χωρίς τέλος

Εμείς το γνωρίζουμε, αλλά όταν το δηλώνει ευθαρσώς ο πρόεδρος ενός εκ των τριών κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση πρέπει να χτυπήσει πιο δυνατά το καμπανάκι στο λαό. Ο Γ. Καρατζαφέρης στο «Ράδιο 9» δήλωσε: «Αν μπορούμε να συνεννοηθούμε και να κάνουμε ένα πιο σφικτό σχήμα να πάρουμε όλα τα αναγκαία μέτρα, από το PSI μέχρι την νέα διαπραγμάτευση που θα κάνουμε με τους Ευρωπαίους (...) Τώρα όμως εξυπηρετεί το έθνος, ή να γίνουν εκλογές αύριο, ή αργότερα. Αλλά, με τίποτα στο μεσοδιάστημα Φεβρουάριου - Απριλίου. Και αυτό γιατί εμείς πρέπει να έχουμε συμφωνήσει με το Μνημόνιο που θέλουν αυτοί, με τον εκβιαστικό όρο "αν θέλετε να τα πάρετε, θα σας πούμε και με τι χρώμα μελάνι θα υπογράψετε". Βάρβαροι μεν, αλλά θέλουμε και τα λεφτά. Και χωρίς αυτά πτωχεύουμε, με ό,τι σημαίνει αυτό. Αυτό πρέπει να γίνει μέχρι 15 Μαρτίου. Πώς λοιπόν μπορούμε να πάρουμε μια απόφαση για το Μνημόνιο με εκλογές σε 10 μέρες; (...)»...

Το ΚΚΕ έχει έγκαιρα προειδοποιήσει το λαό ότι τα «μνημόνια» δε θα έχουν τελειωμό. Οτι η επίθεση στα δικαιώματα, στο εισόδημά του θα είναι διαρκής και ανελέητη. Ο Καρατζαφέρης αποκαλύπτει το πραγματικό του «πρόσωπο» και το πόσο υποκριτικά είναι τα «δάκρυά» του για το λαό. Οχι μόνο έχει βάλει πλάτη γερά στην πολιτική που εφαρμόστηκε ως σήμερα, αλλά είναι αποφασισμένος να στηρίξει ακόμα περισσότερο τα νέα βάρβαρα μέτρα που έρχονται. Την πλουτοκρατία εκπροσωπεί άλλωστε, όχι τη φτωχολογιά. Καιρός είναι ο λαός να πάρει απόφαση και να ορθώσει το ανάστημά του. Μπορεί, στο πλευρό του ΚΚΕ, του ταξικού κινήματος, με την πάλη του να τσακίσει και την εξουσία των αστών, και τους πολιτικούς της εκφραστές. Οπως τον τσακίζουν τώρα αυτοί. Η δύναμη ενός αποφασισμένου λαού είναι απείρως μεγαλύτερη απ' τη δύναμή τους, ώρα είναι να τη χρησιμοποιήσει.


Ενωμένοι και σε συνεννόηση ενάντια στο λαό...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ με κάθε τρόπο και μέσο η «φιλολογία» περί του πόσο δυσλειτουργική είναι η κυβέρνηση, πόσο μεγάλο το σχήμα της, πόσες οι αντίθετες απόψεις και πόσες οι κόντρες των υπουργών...

Και στην μέση όλων υποτίθεται πως βρίσκεται ο Λουκάς Παπαδήμος, σε ρόλο ...αγίου που προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να συντονίσει τα ασυντόνιστα. Μόνο τον οίκτο μας εν ολίγοις μπορεί να προκαλέσει.

Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως αυτή η πολυφωνική, ασυντόνιστη και σπαρασσόμενη από τις κόντρες μεταξύ των κομμάτων κυβέρνηση σε κάποια πράγματα αποδεικνύεται και σβέλτη και αποφασιστική.

Μέσα σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο για παράδειγμα (το προχθεσινό) τα ...έκανε όλα και ας ειπώθηκε προς τα έξω και ας προβλήθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια σχεδόν το αντίθετο.

Αποφάσισε να περικόψει τις επικουρικές συντάξεις και να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μεταφέροντας πλαγίως το κόστος στους μισθωτούς και στους φορολογούμενους.

Μπορεί να υπήρξαν κάποιες διαφωνίες για το πώς θα ... μας το φέρουν μαλακά και για τα ακριβή χρονοδιαγράμματα, αλλά στην ουσία και στην ανάγκη να προωθηθούν αυτά ...κανένα πρόβλημα.

Αρα λοιπόν, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ικανοί είναι και τα βρίσκουν και συνεννοούνται και συνεργάζονται και είναι μια καλά κουρδισμένη μηχανή.

Απλά έχουν τις μεταξύ τους κόντρες για το μοίρασμα της εξουσίας. Οπως ακριβώς οι εντολοδόχοι τους έχουν τους ανταγωνισμούς και τα αντικρουόμενα οικονομικά τους συμφέροντα.

Οταν όμως πρόκειται για τον ...κοινό εχθρό, δηλαδή τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, γνωρίζουν πολύ καλά να τα προσπερνάνε.

Μάλιστα ακόμη καλύτερα ξέρουν να σπέρνουν διχαστικά «ζιζάνια» στον κόσμο: « Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον ιδιωτικών», « μαγαζάτορες εναντίον διαδηλωτών», «πελάτες εναντίον μικρών μαγαζιών», «αγρότες εναντίον καταναλωτών» και όλα τα σχετικά.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και σε αυτά ακριβώς δεν πρέπει ... να τσιμπάμε.

Τα μονοπώλια και το κράτος τους

H υπόθεση των υποβρυχίων, τα σκάνδαλα και οι μίζες που φέρνει στην επιφάνεια αποτελούν στοιχείο της λειτουργίας του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Επιβεβαιώνουν ότι αιτία της κρίσης δεν είναι η διαφθορά των πολιτικών εκπροσώπων της πλουτοκρατίας, όπως παπαγαλίζουν τα αστικά επιτελεία. Η σύμφυση του κεφαλαίου με τα κόμματά του είναι νομοτέλεια στον καπιταλισμό, με τη μορφή και της οικονομικής δοσοληψίας. Το υπαρκτό σκάνδαλο με τις μίζες, όπως έγινε προηγούμενα και με τη «Ζίμενς», είναι συνέπεια της κυριαρχίας των μονοπωλίων στην οικονομία και των μεταξύ τους ανταγωνισμών, στους οποίους διαπλέκονται άμεσα οι αστικές κυβερνήσεις και κρίκοι του κρατικού μηχανισμού.

Η εξέλιξη του σκανδάλου είναι αποκαλυπτική. Το ελληνικό κράτος επέλεξε να παραγγείλει την κατασκευή και μεταποίηση υποβρυχίων από τη «Ferrostaal», αφού πρώτα η γερμανική πολυεθνική κατηύθυνε μίζες εκατομμυρίων ευρώ σε κρατικούς λειτουργούς, προκειμένου να υπερκεράσει τους ανταγωνιστές της. Τμήμα των μετασκευών προγραμματίστηκε να γίνει στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, τα οποία οι κυβερνήσεις του δικομματισμού παρέδωσαν στους ιδιώτες, αρχικά σε γερμανικά και ύστερα σε αραβικά κεφάλαια, που τσάκισαν εργασιακά δικαιώματα και απομύζησαν κέρδη από τα εξοπλιστικά προγράμματα. Σαν αποτέλεσμα, από την παραγγελία των υποβρυχίων, ύψους μέχρι σήμερα 2,5 δισ. ευρώ, το Πολεμικό Ναυτικό έχει παραλάβει μόνο το «Παπανικολής», με τα γνωστά προβλήματα στην κατασκευή του και με αξία μεταπώλησης μόλις 300 εκατ. ευρώ.

Την ίδια ώρα, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, μια παραγωγική μονάδα στρατηγικής σημασίας, παραπαίουν και οι εργαζόμενοι κρέμονται από μια κλωστή. Η κυβέρνηση σιγοντάρει την πολυεθνική ιδιοκτήτρια στην πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων και την πριμοδοτεί με παραγγελίες στρατιωτικού υλικού, ενώ σε συμπαιγνία με την ΕΕ έχει οδηγήσει στο κλείσιμο του πολιτικού τμήματος των Ναυπηγείων. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει; Οι πολυεθνικές είναι οι μόνες κερδισμένες. Πέτυχαν παραγγελίες εκατομμυρίων ευρώ από τα εξοπλιστικά προγράμματα, από χρήματα δηλαδή του λαού, μέρος των οποίων κατηύθυναν σε μίζες. Η αστική Δικαιοσύνη στη Γερμανία φρόντισε άρον άρον να κλείσει την υπόθεση, με αμελητέα πρόστιμα και ποινές, που παρέδωσαν την εταιρεία ξανά αμόλυντη στην αγορά.

Το ίδιο έγινε και με τη «Ζίμενς» στη Γερμανία, αλλά και στη χώρα μας, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ύστερα από την κοινοβουλευτική διερεύνηση της υπόθεσης. Επιπλέον, ο λαός στερήθηκε τα Ναυπηγεία, σε μια χώρα που κατατάσσεται πρώτη στη ναυτιλία, αλλά δεν κατασκευάζει ούτε ένα από τα εκατοντάδες καράβια που χτίζουν οι Ελληνες εφοπλιστές κάθε χρόνο. Αυτός είναι ο καπιταλισμός, οι αντιφάσεις και τα αδιέξοδά του, μόνο που οι μεγαλοεπιχειρηματίες πάντα βγαίνουν κερδισμένοι και οι εργάτες χαμένοι. Μια άλλη εργατική εξουσία και οικονομία, με κοινωνικοποιημένα τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, θα μπορούσε να αξιοποιήσει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες, το φυσικό πλούτο, τις υποδομές, τις πρώτες ύλες και το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, για να παράγει στις εγχώριες παραγωγικές μονάδες τους εξοπλισμούς που είναι αναγκαίοι για την άμυνα της χώρας, χωρίς μίζες και μεσάζοντες, χωρίς τα κοράκια των πολυεθνικών πάνω από το κεφάλι του λαού.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ