«Η άλλοτε ισχυρή πεποίθηση ότι η ολοκλήρωση των κεφαλαιαγορών θα έδινε γρήγορα ένα πολύ δυνατό θετικό αποτέλεσμα στην ανάπτυξη αποδείχθηκε λάθος».

Η παραπάνω φράση ανήκει σε έναν ένθερμο υποστηρικτή αυτής της πεποίθησης, που ακόμη και σήμερα θεωρεί ότι η ανάπτυξη θα προέλθει μόνο μέσα από την ενίσχυση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου. Ο υπουργός Ανάπτυξης Μιχ. Χρυσοχοΐδης, που έχει βαλθεί να μετατρέψει τα υπομνήματα του ΣΕΒ και τις μελέτες του ΙΟΒΕ σε νόμους του κράτους, συνεχίζει να πορεύεται με τη λογική «και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα»...

Λίγο τα βάζει και με το μνημόνιο, που αυτός τώρα διαπιστώνει ότι δεν το ήθελε, προηγουμένως κατέκρινε με σφοδρότητα τους προηγούμενους «αναπτυξιακούς» νόμους γιατί οι πόροι πήγαιναν χαμένοι και δεν ελέγχονταν, τώρα τάχα αμφισβητεί ακόμα και τις στρατηγικές επιλογές του συστήματος που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.

Η τελευταία ατάκα του ειπώθηκε στη Δανία, μιλώντας σε πολιτικούς και επιχειρηματίες. Πρόσθεσε μάλιστα, ότι «η Στρατηγική της Λισαβόνας έδωσε θετικά αποτελέσματα μόνο σε ένα μικρό αριθμό χωρών - μελών της ΕΕ, ενώ οι αποκλίσεις ανάπτυξης αναδείχθηκαν στη νέα ανησυχητική τάση στην Ευρώπη». Ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης αποτέλεσε μέλος των κυβερνήσεων που εφάρμοσαν όλα τα παραπάνω και συνεχίζει να είναι μέλος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΕΕ - κεφαλαίου, για τα ακόμη χειρότερα για το λαό, στην ίδια ρότα που υποτίθεται ότι δεν του αρέσει τώρα. Δηλαδή «μας δουλεύει». Κοροϊδία λοιπόν από τη μια, μπας και «τσιμπήσει» κανένας απογοητευμένος οπαδός του ΠΑΣΟΚ, αλλά και μια πονηρή προσαρμογή με την όψιμη «πολεμική» των μεγαλοβιομηχάνων στην «κακή» οικονομία του παρελθόντος, με την «κρατικοδίαιτη» οικονομία, το «σπάταλο» κράτος και τους αχόρταγους εργαζόμενους που έτρωγαν με χρυσά κουτάλια υπονομεύοντας την ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή όλα τα προσχήματα για την εφαρμογή του αντεργατικού τυφώνα και προσπάθεια καλλιέργειας αυταπατών για μείγμα πολιτικής σωτηρίας του λαού μέσω της σωτηρίας της καπιταλιστικής οικονομίας. «Φρεσκάρεται» κι αυτός, βάζοντας υποψηφιότητα για το «νέο» πολιτικό σκηνικό.