Και στην μέση όλων υποτίθεται πως βρίσκεται ο Λουκάς Παπαδήμος, σε ρόλο ...αγίου που προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να συντονίσει τα ασυντόνιστα. Μόνο τον οίκτο μας εν ολίγοις μπορεί να προκαλέσει.
Κατά ένα περίεργο τρόπο όμως αυτή η πολυφωνική, ασυντόνιστη και σπαρασσόμενη από τις κόντρες μεταξύ των κομμάτων κυβέρνηση σε κάποια πράγματα αποδεικνύεται και σβέλτη και αποφασιστική.
Μέσα σε ένα Υπουργικό Συμβούλιο για παράδειγμα (το προχθεσινό) τα ...έκανε όλα και ας ειπώθηκε προς τα έξω και ας προβλήθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια σχεδόν το αντίθετο.
Αποφάσισε να περικόψει τις επικουρικές συντάξεις και να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών μεταφέροντας πλαγίως το κόστος στους μισθωτούς και στους φορολογούμενους.
Μπορεί να υπήρξαν κάποιες διαφωνίες για το πώς θα ... μας το φέρουν μαλακά και για τα ακριβή χρονοδιαγράμματα, αλλά στην ουσία και στην ανάγκη να προωθηθούν αυτά ...κανένα πρόβλημα.
Αρα λοιπόν, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ικανοί είναι και τα βρίσκουν και συνεννοούνται και συνεργάζονται και είναι μια καλά κουρδισμένη μηχανή.
Απλά έχουν τις μεταξύ τους κόντρες για το μοίρασμα της εξουσίας. Οπως ακριβώς οι εντολοδόχοι τους έχουν τους ανταγωνισμούς και τα αντικρουόμενα οικονομικά τους συμφέροντα.
Οταν όμως πρόκειται για τον ...κοινό εχθρό, δηλαδή τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους αυτοαπασχολούμενους, γνωρίζουν πολύ καλά να τα προσπερνάνε.
Μάλιστα ακόμη καλύτερα ξέρουν να σπέρνουν διχαστικά «ζιζάνια» στον κόσμο: « Δημόσιοι υπάλληλοι εναντίον ιδιωτικών», « μαγαζάτορες εναντίον διαδηλωτών», «πελάτες εναντίον μικρών μαγαζιών», «αγρότες εναντίον καταναλωτών» και όλα τα σχετικά.