ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 25 Ιούνη 1996
Σελ. /36
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Οχι, θα κάτσουν να σκάσουν!

Πάνω από 30 δισεκατομμύρια δραχμές σε "σκληρά" αμερικανικά δολάρια θα πάρει από το εξωτερικό η ιδιωτική Αλφα Τράπεζα Πίστεως, προκειμένου να "χορτάσει" τις ορέξεις των εγχώριων μεγαλοεπιχειρηματιών, που προσφεύγουν στη σύναψη δανείων σε συνάλλαγμα. Τα δάνεια της μορφής αυτής έχουν ιδιαίτερα μικρό επιτόκιο, ευνοούνται φορολογικά και τελικά αποφέρουν ιδιαίτερα υψηλά κέρδη στην τράπεζα. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά γίνονται τη στιγμή που η Τράπεζα της Ελλάδας συνιστά στις τράπεζες εγκράτεια στους ρυθμούς χορήγησης δανείων, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι λεγόμενες πληθωριστικές πιέσεις.

Αυτά όμως - φως φανάρι - δεν ισχύουν στο "απελευθερωμένο τραπεζικό σύστημα". Η μήπως περίμενε κανείς να "σκάσουν" απ' το κακό τους για την αναζωπύρωση του πληθωρισμού και να περιορίσουν τα (υπέρογκα) έσοδά τους η Πίστεως και η παρέα των υπόλοιπων - κρατικών και ιδιωτικών - τραπεζών; Εξάλλου, σύμφωνα με τους τραπεζίτες, μόνος υπεύθυνος για την αύξηση του πληθωρισμού - και το λένε χωρίς να ντρέπονται - είναι το "σπάταλο" κράτος, που δίνει συνεχώς αυξήσεις στα εισοδήματα των εργαζομένων...

Καλοί υπηρέτες...

Τι σχέση μπορεί να έχουν ο Α. Χόπκινς, πρωταγωνιστής της ταινίας "Τα απομεινάρια μιας μέρας", με τους οικονομικούς υπουργούς της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ; Για όσους δεν έχουν δει την ταινία, επισημαίνουμε ότι ο διάσημος ηθοποιός υποδυόταν το ρόλο ενός υπηρέτη στο σπίτι ενός μεγαλοαστού λίγο πριν ξεσπάσει ο Β παγκόσμιος πόλεμος. Ο υπηρέτης, λοιπόν, είχε αναγάγει σε πρώτιστη αξία ζωής, την τυφλή υπακοή στον αφέντη του, σχέση την οποία είχε απογυμνώσει από κάθε άλλο κοινωνικό περιεχόμενο και επιρροή. Ο δε αφέντης, ανοιχτά φιλοναζιστής, συγκαλούσε συσκέψεις στο σπίτι του, με θέμα τη συνεργασία Αγγλίας - Γερμανίας.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά τώρα; Με αφορμή την επιστολή του κοινοτικού αξιωματούχου Λαμπατούρου, που εγκαλούσε στην τάξη τους Ελληνες υπουργούς για το καθεστώς παραγωγής των δημοσίων έργων και την ταχύτητα με την οποία οι τελευταίοι έσπευσαν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του. Πράγματι, οι Ελληνες υπουργοί αποδεικνύονται καλοί υπηρέτες...

Φλωρεντιανά...

Τέλειωσε το Σαββατοκύριακο κι αυτή η Σύνοδος Κορυφής. Ως συνήθως, με αυτές τις μυστήριες ευρωπαϊκές συναντήσεις, ο εκάστοτε Ελληνας πρωθυπουργός κάνει μια "περήφανη παρέμβαση, υπέρ των εθνικών συμφερόντων". (Αυτό το έκανε ο Σημίτης...).

****

Επίσης, ως συνήθως, οι αρχηγοί των κρατών κάνουν διάφορους μακρόπνοους υπολογισμούς, για την "ευρωπαϊκή οικονομία και το διεθνή ανταγωνισμό" για τους οποίους εμείς δε μαθαίνουμε και πολλά πράγματα. (Αυτό το έκαναν οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί...).

****

Στο τέλος των διασκέψεων, συνηθίζεται, να υπάρχει μια συμφωνία και βγάζουν και μια φωτογραφία. (Αυτά τα έκαναν όλοι μαζί...).

****

Υστερα από λίγο καιρό, πάλι ως συνήθως, στην Ελλάδα εμφανίζεται κάποιος οικονομικός υπουργός, και λέει ότι... "όπως συμφωνήσαμε στη Φλωρεντία" (;) πρέπει να παρθούν ορισμένα μέτρα, για να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα και ΚΑΠΟΙΟΣ πρέπει να βάλει το χέρι στην τσέπη. (Αυτό, μαντεύετε ποιος θα το κάνει;).

****

Υπέρογκα είναι τα πρόστιμα για τη φοροδιαφυγή, λέει το υπουργείο Οικονομικών, και ετοιμάζει νομοσχέδιο για τα Θερινά Τμήματα της Βουλής, όπου θα τα κατεβάζει. Τώρα αυτό το "υπέρογκα" είναι πολύ σχετικό. Εξαρτάται από το ποιος πληρώνει. Γιατί οι φουκαράδες οι "μικρομεσαίοι", όπου αποκλειστικά τα επιβάλλουν, ορθώς τα βρίσκουν υπέρογκα...

****

Βέβαια, εκεί που τα πρόστιμα δεν είναι "υπέρογκα" (π.χ. σε μεγαλοεκδότες, πετρελαιάδες και μεγαλοκατασκευαστές), είναι "υπέρογκοι" οι δεσμοί και τα συμφέροντα με την κυβέρνηση, οπότε καταλαβαίνετε...

Η δημοκρατία και τα ΜΜΕ

Σχετικά πρόσφατα η στήλη είχε ασχοληθεί και πάλι με τις επεκτάσεις στο χώρο των αμερικανικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών της "Γουεστινγκχάουζ" ("Westinghouse"), της γνωστής αμερικανικής βιομηχανίας... (Οσοι νομίζουν ότι φτιάχνει μόνο ή κυρίως ηλεκτρικές συσκευές κάνουν μεγάλο λάθος. Οι κύριες έγνοιές της, επικεντρώνονται στο χώρο των πολεμικών εξοπλισμών, ακόμη και των πυρηνικών).

Ε, λοιπόν, η γιγάντια αυτή εταιρία, μετά την πρώτη θέση που κατέχει στο χώρο της αμερικανικής τηλεόρασης, με το CBS, άπλωσε τώρα τα πλοκάμια της και στο χώρο του ραδιοφώνου, αγοράζοντας ένα μεγάλο ραδιοφωνικό δίκτυο, έναντι του... μικροποσού των 3,9 δισ. δολαρίων. Ετσι, πρόσθεσε στους 15 ραδιοφωνικούς σταθμούς που είχε, άλλους 68 και τους έκανε 83, με ετήσια συνολικά έσοδα 1 δισ. δολάρια.

Και μετά, ο κ. Εβερτ, συνεπέστατος οπαδός της "ελεύθερης αγοράς" και της"ιδιωτικής πρωτοβουλίας", όπως και αρκετοί άλλοι, πράσινοι, γαλάζιοι, "ανοιξιάτικοι" και λοιποί ομοϊδεάτες του, σκίζουν τα ρούχα τους για τη δημοκρατία στο χώρο των ΜΜΕ και περί ονομαστικοποίησης των μετοχών...

Ελευθερία για λίγους

Η Ουγγαρία, πρώην σοσιαλιστική χώρα και αυτή, που τραβά τη δική της ανηφόρα της καπιταλιστικοποίησης, απασχολεί ελάχιστες φορές τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το γιατί, δεν το ξέρουμε. Σίγουρα, όμως, όχι επειδή η πορεία της, προς τη... δημοκρατία και την... ελευθερία (όπως θα 'λεγε κάποιος οπαδός του καπιταλισμού) είναι χωρίς προβλήματα.

Κάθε άλλο. Και απόδειξη γι' αυτό είναι τα όσα έγραψε πρόσφατα, σε εφημερίδα της χώρας του, ο καθηγητής της κοινωνιολογίας του πανεπιστημίου της Βουδαπέστης, Ρ. Αντόρκα.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον καθηγητή, το 60 - 70% του πληθυσμού της Ουγγαρίας είδε τα τελευταία πέντε χρόνια το εισόδημά του να μειώνεται, το 20 - 30% να παραμένει σταθερό και μόνο σ' ένα 10 - 15% αυξήθηκε το εισόδημά του.

Οι τσιγγάνοι - μειονότητα, η οποία είναι ταυτόχρονα το σήμα κατατεθέν για την Ουγγαρία - αποτελούν μια από τις πλέον πληττόμενες κατηγορίες, σημειώνει ο καθηγητής, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα, ότι ενώ μέχρι το 1990 ουσιαστικά δεν υπήρχαν φτωχοί, σήμερα αυτοί έχουν ξεπεράσει το 15% του πληθυσμού.

Βλέπετε, η πορεία προς την (καπιταλιστική) ελευθερία είναι για τους λίγους, ενώ για τους πολλούς....

Η ανεργία και το "εύρω"

Στη σύνοδο της Φλωρεντίας, όπως εξάλλου και στην προηγούμενή της στο Τορίνο, οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν παράλειψαν να εκφράσουν το φραστικό και υποκριτικό ενδιαφέρον τους για την ανεργία. Το μόνο που είχαν να επιδείξουν, ήταν η εισήγηση του προέδρου της Κομισιόν, το περιβόητο "σύμφωνο εμπιστοσύνης", το οποίο δεν περιέχει παρά μόνο ευχολόγια για τους ανέργους. Ταυτόχρονα, όμως, οι "15", ήταν πολύ σαφείς και συγκεκριμένοι στην οικονομική και νομισματική πολιτική, που πρέπει να ακολουθηθεί. Ετσι, ήταν κατηγορηματικοί, ότι πρέπει να διασφαλιστεί η δημοσιονομική πειθαρχία και στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και μάλιστα, σύμφωνα με την πρόταση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών, Τ. Βάιγκες, προβλέποντας και κυρώσεις για τους παραβάτες. Οι κυρώσεις, για όσους δεν καταφέρουν να συμμετέχουν στο τρίτο στάδιο της ΟΝΕ και διαπιστωθεί ότι "χάνουν τον έλεγχο" των δημοσιονομικών τους, μπορεί να είναι η διακοπή των χρηματοδοτήσεων από τα διαρθρωτικά ταμεία.

Ακόμη χειρότερες είναι οι επιπτώσεις, για όσες χώρες δε συμμετέχουν στο κοινό νόμισμα, το "εύρω", οι οποίες - ούτε λίγο ούτε πολύ - θα χάσουν ουσιαστικά το δικαίωμα, να ορίζουν την τύχη της οικονομίας τους, όπως αποφασίστηκε στη Βερόνα κι έγινε αποδεκτό στη Φλωρεντία.

Με τέτοιες πολιτικές και τέτοιους μηχανισμούς επιβολής των συμφερόντων των πολυεθνικών, μόνο αφελείς θα περίμεναν λύση ή ανακούφιση έστω στο πρόβλημα της ανεργίας από την ΕΕ.

Ο κλέφτης και ο ψεύτης...

Στο φόρτε της βρίσκεται η Πολιτική Εξόρμηση του ΚΚΕ, για την εκλαϊκευση των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου. Δεκάδες, μαζικές και μαχητικές συγκεντρώσεις πραγματοποιούνται απ' άκρη σ' άκρη της χώρας, παρά τις υψηλές θερμοκρασίες και το αντικειμενικά δύσκολο της καλοκαιρινής περιόδου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόσφατη ενθουσιώδης και μαζική συγκέντρωση της Αθήνας, στο Πεδίον του Αρεως.

Και όμως, απ' όλ' αυτά, τίποτε δεν πήρε μυρουδιά η προχτεσινή "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" και ο Φ. Παπούλιας, που υπογράφει ένα πέρα για πέρα συκοφαντικό... ρεπορτάζ, για το ΚΚΕ και ορισμένα στελέχη του, όπως ο Μ. Κωστόπουλος.

Καταλαβαίνουμε, βέβαια, τον καημό τους. Πολύ διαφορετικές, θα ήθελαν τις μετασυνεδριακές εξελίξεις στο ΚΚΕ και πάντως, όχι αυτό ακριβώς που γίνεται. Ολοι, μέλη και στελέχη, να εφαρμόζουν σαν μια γροθιά τις αποφάσεις του Συνεδρίου και να συμμετέχουν στην Πολιτική Εξόρμηση του Κόμματος. Και αφού, η πραγματικότητα τους διαψεύδει παταγωδώς, βάζουν τα... μεγάλα μέσα και επιχειρούν να φτιάξουν στους αναγνώστες τους, τη στρεβλή και χυδαία εικόνα, που οι ίδιοι καλλιεργούν για το ΚΚΕ.

Ο,τι και να κάνουν, πάντως, ο λαός μας λέει, πως "ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται" κι έχει απόλυτο δίκιο.

Ούτε για τα μάτια του κόσμου

Εύγε ...στα παλικάρια της ΠΝΟ. Οχι μόνο ...εμπόδισαν αυτοπροσώπως το περασμένο Σάββατο το "Μάρκο Πόλο" να προσεγγίσει στο λιμάνι του Πειραιά, αλλά και το καυχώνται σε σχετική ανακοίνωσή τους! Μόνο που τα ...παλικάρια ξεχνάνε κάτι. Το πειρατικό κρουαζιερόπλοιο κατευθύνθηκε για τέταρτη φορά στο Ναύπλιο, όπου παραβίασε ξανά το καμποτάζ και εκεί δεν είδαμε κανένα τους να υπερασπίζεται την εφαρμογή του νόμου και τα δικαιώματα των ναυτεργατών.

Ξεχνάνε, όμως, και κάτι ακόμα. Οτι στο λιμάνι του Ναυπλίου ναυτεργάτες και άλλοι εργαζόμενοι έδωσαν πραγματική μάχη για να εμποδίσουν τους "πειρατές" και δέχτηκαν, γι' αυτό, βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων της καταστολής. Μια επίθεση, για την οποία οι επικεφαλής της ΠΝΟ δε βρήκαν να πουν, στην ανακοίνωσή τους, ούτε μια κουβέντα καταδίκης!

Ούτε για τα μάτια του κόσμου!

Στα "σαγόνια" των τραπεζών

Αγώνα δρόμου έχουν ξεκινήσει οι πιστώτριες τράπεζες της "Αχάια Κλάους", για το ποια θα... κλείσει πρώτη την επιχείρηση, που τα τελευταία χρόνια παραπαίει, εξαιτίας των δυσβάσταχτων χρεών που φτάνουν τα 8 δισ. δρχ. Χρέη που δημιουργήθηκαν επειδή οι τράπεζες αφειδώς παρείχαν στον ιδιοκτήτη της επιχείρησης δάνεια, με αποτέλεσμα η εταιρεία να έχει περιέλθει σε αδιέξοδο. Μαζί με αυτή και οι εργαζόμενοι, οι οποίοι τελικά πληρώνουν τα σπασμένα και προστίθενται στο μακρύ κατάλογο των ανέργων της Πάτρας.

Ολ' αυτά, βέβαια, δεν ενδιαφέρουν τις πιστώτριες τράπεζες, οι οποίες αφού παραφούσκωσαν τα προσωπικά χρηματοκιβώτια των Νερατζοπουλαίων, τώρα κόπτονται μόνο για το πώς θα εισπράξουν τα χρωστούμενα. Αδιάφορη για τις περί την επιχείρηση εξελίξεις, είναι και η κυβέρνηση που περιορίζεται σε ρόλο παθητικού θεατή.

Η όλη ιστορία δεν είναι πρωτόγνωρη. Οι εργαζόμενοι έχουν γευτεί παρόμοια παιχνίδια, που παίζουν σε βάρος τους κυβέρνηση, τράπεζες και εκπρόσωποι της "ιδιωτικής πρωτοβουλίας", σε δεκάδες άλλες επιχειρήσεις, που βρέθηκαν κάποια μέρα στον αέρα, μετά από σειρά θαλασσοδανείων προς τους ιδιοκτήτες τους.

Σας θυμίζει τίποτε;

Τους προβολείς των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης συγκεντρώνει τις μέρες αυτές ο στρατηγός Λέμπεντ. Συνήθως με κολακευτικά, έως πολύ κολακευτικά, σχόλια, ιδιαίτερα μετά τη συμφωνία του με τον Μπ. Γιέλτσιν. Από τα διάφορα που μεταδίδονται και γράφονται επιλέξαμε τις παρακάτω γραμμές από την "Γκάρντιαν", θεωρώντας ότι είναι οι πλέον χαρακτηριστικές: "Ο ίδιος παρουσιάζει τον εαυτό του ως στρατιώτη, ο οποίος απρόθυμα ενεπλάκη με την πολιτική, για να σώσει τη χώρα του. Υπερασπίζεται το στρατιωτικό δικτάτορα της Χιλής Αουγκούστο Πινοσέτ και προτιμά να συγκρίνει τον εαυτό του με τον Ντε Γκολ. Διακηρύσσει ότι θα πατάξει τη διαφθορά στο δημόσιο τομέα, την Αστυνομία και τη Δικαιοσύνη και πιστεύει ότι ο καπιταλισμός λειτουργεί καλύτερα από τον κομμουνισμό".

Δε σας θυμίζει κάτι, από την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας...;



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ