Καμιά ανοχή, καμιά συνενοχή τόσο στην ίδια την αστική τάξη, όσο και στους κολαούζους της, στα αστικά κόμματα και τον Τύπο τους, στις πολιτικές εφεδρείες της αστικής τάξης.

Εφτασε - ποιος; - ο Πρετεντέρης χτες το βράδυ να κλαίει για το δικαίωμα της χήρας σε σύνταξη κι από δίπλα ο Λοβέρδος να αξιώνει με σηκωμένο το δάχτυλο να μην του στερήσουμε το δικαίωμα να διαπραγματεύεται. Τι; Το είπε ο ίδιος: Το μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ είναι μνημόνιο και θα εφαρμοστεί!

Τότε γιατί μας ζαλίζουν; Αφού, πράγματι, έχουν συνυπογράψει να μπει ταφόπλακα στα ασφαλιστικά δικαιώματα. Αφού, καιρό τώρα, οι κονδυλοφόροι τους επιμένουν πως είναι ειδικό προνόμιο κάθε εργατική κατάκτηση στο Ασφαλιστικό και άρα απαράδεκτο, από πού αντλούν το θράσος την ώρα της κηδείας των δικών μας νεκρών να εμφανίζονται οι δήμιοι ως τεθλιμμένοι συγγενείς;

Αντλούν το θράσος, είναι υποχρεωμένοι να είναι θρασείς, γιατί όχι μόνον η κηδεία δεν έγινε ακόμα, αλλά ούτε καν το ίδιο το Ασφαλιστικό είναι ένας νεκρός, παρά τα σοβαρά χτυπήματα που έχει δεχτεί. Ερχονται και κλαίνε πάνω από τον τάφο για να μας υποβάλουν στην ιδέα του τετελεσμένου. Δεν είναι διεστραμμένοι, είναι αστική τάξη. Παίζει «όλα για όλα» την ίδια την εξουσία της.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, πρέπει να αντιμετωπίσει την κατάσταση η εργατική τάξη. Ολα για όλα! `Η αυτοί, ή εμείς!

Σ' αυτούς ανήκει και εκείνος ο δημοσιολόγος που δήλωνε με «οργισμένη θλίψη» ότι «αυτοί οι άνθρωποι (αναφερόταν στις Βρυξέλλες) έχουνε τρελαθεί, μας έχουν κάνει κοινωνικό πειραματόζωο».

Είναι πολύ αργά για κλάματα, ειδικά για τους κροκόδειλους.

Είναι καιρός για δράματα. Μόνο, που αυτός που πρέπει να πάθει είναι η ίδια η αστική τάξη.

Πολύ πιο γρήγορα απ' ό,τι ίσως αναμενόταν, οι εξελίξεις βεβαιώνουν ότι βρίσκεται μπροστά μια εξαιρετικά βίαιη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων (θα «σκοτώσουν» και μηχανές και εργάτες για να εξασφαλίσουν το επόμενο άλμα στα κέρδη τους).

Η κατάσταση γενικού συναγερμού που διαμορφώνεται απαιτεί κάθε μέρα, κάθε ώρα, μεταξύ των εργατών να σταματήσει κάθε συζήτηση που περιέχει κλάψα. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή, η συζήτηση πια πρέπει να αφορά την οργάνωση της αντίστασης και ειδικά την οργάνωση της συσπείρωσης γύρω από τα αιτήματα για μια λαϊκή οικονομία, για την ίδια τη λαϊκή εξουσία, που αναδεικνύεται σε όρο ζωής για τους εργάτες, για το σύνολο όλων εκείνων των ανθρώπων που δε στηρίζουν τη ζωή τους στο καπιταλιστικό κέρδος.

Οι αντίπαλοι δεν είναι νοσηροί εγκέφαλοι, είναι καπιταλιστές. Το «ο θάνατός σου η ζωή μου» ισχύει μεταξύ τους, πολύ περισσότερο όταν αφορά τη ζωή των εργατών.

Η απόπειρα της αστικής προπαγάνδας να αποσπάσει την πολιτική από την οικονομία (να περάσει, δηλαδή, τη θέση πως αρκεί ένα ρετουσάρισμα στο πολιτικό σύστημα για να πάνε όλα καλά ξανά) πρέπει να αντιμετωπιστεί από την εργατική τάξη, τις πρωτοπόρες δυνάμεις της, ακόμα πιο αποφασιστικά με την ανάδειξη ενός προς ενός των αιτιών της καπιταλιστικής κρίσης και κατά συνέπεια με έντονη προβολή του στόχου, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, την αντικατάστασή τους από τις σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής όπου η εργατική δύναμη δεν είναι εμπόρευμα από τη χρήση του οποίου αντλείται υπεραξία, αλλά ελεύθερη προσφορά για μιαν άνευ ορίων ανάπτυξη της ίδιας της ανθρώπινης ιδιότητας.

Ασχετο: Τι θλίψη κι αυτή στο ΠΑΣΟΚ, που το ΠΑΜΕ τους χαλάει τη σούπα. Αλλά γιατί δεν υπογράφει κατευθείαν ένας «Πρωτόπαππας» - για παράδειγμα - τα κείμενα και βάζουν κραγμένες περιπτώσεις να υπογράφουν; Κατανοούμε ότι μπροστά στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό σκηνικό επιστρατεύουν όλες τις εφεδρείες τους για το «νέο» υπό το ΠΑΣΟΚ πάντα «μέτωπο», αλλά γιατί χρησιμοποιούν τα ίδια φθαρμένα υλικά (λέγε με ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ/ΝΑΡ και άλλα κουρασμένα παλικάρια που γέρασαν και μυαλό δεν έβαλαν μετά από τόσες φορές που προσπάθησαν να φέρουν το ΚΚΕ στα μέτρα του ΠΑΣΟΚ);

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΛΑΪΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ και συστράτευση με το ΚΚΕ η διέξοδος

ΤΑ ΝΕΑ: 40 χρόνια δουλειά για σύνταξη

ΕΘΝΟΣ: ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΑ πάλι για το ασφαλιστικό

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Με εξάσφαιρο για συντάξεις - απολύσεις

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Γεμάτο «βόμβες» το ασφαλιστικό!

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αρρυθμίες στην κυβέρνηση και αντιθέσεις υπουργών...

Η ΑΥΓΗ: Αυτή η κυβέρνηση δεν θα αντέξει

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΣΧΕΔΙΟ ΤΡΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ της Κεντροδεξιάς

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΟΝ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Ο ΣΑΜΑΡΑΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ

ΒΡΑΔΥΝΗ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΣΦΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ιδού οι ληστές των νοσοκομείων

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΧΑΣΤΟΥΚΙ Σ' ΟΛΟΥΣ!

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Παραχωρήσεις εξπρές για λιμάνια - αεροδρόμια

«Παρά τις εντυπώσεις που προκαλεί η αύξηση των νέων στις κινητοποιήσεις που διοργανώνει, το "πουκάμισο" στους χώρους εργασίας του ιδιωτικού τομέα παραμένει σχεδόν άδειο» (για το ΠΑΜΕ η Χριστίνα Κοψίνη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«Μήπως το ΚΚΕ δεν ελέγχει πλέον ούτε τις δικές του διαδηλώσεις;» (με υπογραφή Π. Τ. στο ΕΘΝΟΣ).

«Είναι σαφές ότι το σημερινό κουκουέ έχει την τάση να "παίρνει τον νόμο στα χέρια του"» (όχι που θα 'λειπε ο Σωμερίτης / στο ΒΗΜΑ).

Τι είναι αυτό που κάνει την αστική τάξη, αυτή τη φορά με όχημα το ΠΑΣΟΚ και τη δημοσιογραφική μηχανή του, να επιμένει σε μια τέτοιας υποστάθμης προπαγάνδα; Ισως, πολύ απλά, αυτό που αναφέρει στο πρώτο του θέμα ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης». Και πολύ περισσότερο η προοπτική που περιγράφει, μια προοπτική οι βάσεις της οποίας ήδη έχουν τεθεί γερά και την οποία η αστική τάξη ξέρει να «διαβάζει»...

«Οι μεγαλειώδεις ταξικοί αγώνες του τελευταίου εξαμήνου αναδεικνύουν την τεράστια λαϊκή αντίθεση και απόρριψη των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ, με τα οποία συντάχτηκε ο ΛΑ.Ο.Σ. και συμφωνεί η ΝΔ, για να αντιμετωπίσει το κεφάλαιο την κρίση. Είναι στρατηγική της πλουτοκρατίας, επομένως στρατηγικά πρέπει να απαντήσει ο λαός. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις, τα συλλαλητήρια συμβάλλουν, ώστε να καταδικαστούν τα μέτρα στις εργατικές, λαϊκές συνειδήσεις, να ενισχύεται η οργάνωση στα ταξικά συνδικάτα, η κοινή δράση εργατών, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών. Αυτοί οι αγώνες και η συνέχειά τους πρέπει να πυκνώνουν ολοένα τη μεγάλη στρατιά αντίστασης και αντεπίθεσης, χτίζοντας τη λαϊκή κοινωνική συμμαχία για τον άλλο, τον αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό δρόμο ανάπτυξης. Για να δώσουν πολιτική απάντηση, με τον απεγκλωβισμό τους από τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου, να αλλάξουν τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο πολιτικό επίπεδο, να συστρατευτούν με το ΚΚΕ, ανοίγοντας το δρόμο για την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της»(από το πρώτο θέμα στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).