«Σημαίες και σκοτωμένοι σημαίες και ζωντανοί / η παλιά και η νέα φρουρά σύντροφοι».

Ο αγώνας συνεχίζεται και θα είναι νικηφόρος. Η πίστη σ' αυτή την τελική νίκη, νικάει το θάνατο. Τα λόγια του ποιητή, ο όρκος που δόθηκε πάνω στο χώμα το ποτισμένο από το αίμα των μαχητών του ΔΣΕ. Στη Φλώρινα, την Κυριακή, αποδόθηκε τιμή και δόξα στους κομμουνιστές συντρόφους, που πέσανε στα πεδία της 90χρονης ταξικής πάλης.

Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, μαχητές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, νέοι και μεγαλύτεροι σύντροφοι, τίμησαν τα εκατοντάδες παλικάρια, άνδρες και γυναίκες, που πήραν μέρος στη μάχη της Φλώρινας, το Φλεβάρη του 1949, όλους όσοι έδωσαν τη ζωή τους για μια νέα κοινωνία, απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, την εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας και καταπίεσης, την εξάλειψη των πολέμων. Ολους εκείνους που απέδειξαν ότι δεν υπάρχει όριο στην ανθρώπινη αντοχή, όταν ο αγώνας δίνεται για την επικράτηση της τάξης τους. Ολους εκείνους που τίμησαν τον όρκο τους με το αίμα τους: «Εγώ παιδί του λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ»... «στην υπηρεσία του ιδανικού μου θέτω το όπλο μου και τη ζωή μου».

Στην κεντρική πλατεία της Φλώρινας οι απόγονοι των «ηττημένων» στάθηκαν όρθιοι, δυνατοί και περήφανοι σαν τους προγόνους τους, απέναντι στους απογόνους των «νικητών» που 59 χρόνια μετά, όπως και τότε, εξακολουθούν να φοβούνται και να τρομάζουν. Τότε, στοίβαξαν και έθαψαν στο λάκκο, στο χέρσο χωράφι, νεκρούς και τραυματίες, περίπου 850 μαχητές του ΔΣΕ.

Εξι δεκαετίες μετά τη μάχη της Φλώρινας, αλλά και τρεις δεκαετίες μετά την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, εξακολουθούν να φοβούνται. Τρομάζουν και αρνούνται μέχρι σήμερα να ικανοποιήσουν το αίτημα που προβάλλουν οι κομμουνιστές και φορείς της περιοχής, για την απαλλοτρίωση του χώρου που είναι θαμμένοι οι μαχητές του ΔΣΕ, το χαρακτηρισμό του σαν χώρο πρασίνου και την ανέγερση μνημείου, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γ. Μούλης, Γραμματέας της ΝΕ Φλώρινας του ΚΚΕ.

Είναι η ίδια εξουσία, των πλουτοκρατών, που εξακολουθεί να απαγορεύει τον επαναπατρισμό χιλιάδων, σλαβόφωνων κυρίως, Ελλήνων πολιτών που πήραν ενεργό μέρος στο Αλβανικό Μέτωπο, στην Εθνική Αντίσταση, στο ΔΣΕ και βρέθηκαν στην αναγκαστική πολιτική προσφυγιά. Η άρνηση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να λύσουν αυτό το πρόβλημα, καθώς και οι κάθε μορφής διακρίσεις και περιορισμοί σε βάρος των σλαβόφωνων της περιοχής, είναι η τιμωρία που επέβαλε η αστική τάξη της χώρας μας για τη μαζική και ηρωική συμμετοχή και δράση της συντριπτικής πλειοψηφίας των σλαβόφωνων στις γραμμές του ΔΣΕ, όπως χαρακτηριστικά είπε ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, Γ. Χώτος, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Και επανέλαβε τη σταθερή και αταλάντευτη θέση του ΚΚΕ που υποστηρίζει τον ελεύθερο και χωρίς όρους επαναπατρισμό όλων όσοι θέλουν να επαναπατριστούν.

Ακολούθησε μαχητική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Φλώρινας. Η πορεία κατέληξε στο «Λάκκο» όπου είναι θαμμένοι οι μαχητές του ΔΣΕ. «Οι μαχητές του Γράμμου δε λύγισαν ποτέ, δόξα και τιμή στο ΔΣΕ» βροντοφώναζαν την ώρα που άνοιγαν την περίφραξη και έμπαιναν στο χώρο θυσίας. Στο σημείο, κατέθεσε στεφάνι ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος του ΠΓ, εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, την ώρα που το σύνθημα επαναλαμβανόταν αδιάκοπα: «εννιά δεκαετίες αγώνες και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».