«Θέλω το μνημόνιο της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας» είναι η μονότονη απάντηση που δίνει ο Α. Σαμαράς όταν του ζητείται να περιγράψει το «άλλο μείγμα πολιτικής» που λανσάρει ως δήθεν εναλλακτική λύση στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Οσο όμως περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο γίνεται φανερό ότι τα βάρβαρα μέτρα και οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνουν τα μνημόνια της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας είναι τα ίδια και χειρότερα με αυτά που εφαρμόζονται και στη χώρα μας. Στην Πορτογαλία, για παράδειγμα, μόλις προχτές η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Πέδρο Πάσος Κοέλιο παρουσίασε τον μεσοπρόθεσμο στρατηγικό της σχεδιασμό, στον οποίο εμπεριέχονται άγριες περικοπές, όπως η μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων, το πάγωμα των μισθών τους το 2012-2014, η πώληση κρατικών επιχειρήσεων κ.ά. Είναι τέτοια η σφοδρότητα της αντιλαϊκής επίθεσης που το γνωστό όργανο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», έγραψαν ότι πρόκειται για τις δραστικότερες περικοπές των τελευταίων 50 ετών, ενώ ο Πορτογάλος υπουργός Οικονομικών Βίτορ Γκασπάρ έκανε λόγο για άνευ προηγουμένου περικοπές, ώστε να επιτευχθεί μείωση του ελλείμματος και δημοσίου χρέους στο πλαίσιο του «πακέτου σωτηρίας» από την τρόικα ύψους 78 δισ. ευρώ. Παρόμοιο είναι και «το άλλο μείγμα πολιτικής» που επαγγέλλεται η ηγεσία της ΝΔ, όπως αβίαστα προκύπτει από τις προτάσεις που περιλαμβάνονται στο «Ζάππειο 2», αλλά και από την έμπρακτη στήριξη που προσφέρει στα βάρβαρα μέτρα του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου.