Αντί να πάρουν μέτρα για την αντιμετώπιση της λειψυδρίας που «καίει» το θεσσαλικό κάμπο, οι κυβερνώντες επιχειρούν να προκαλέσουν «εμφύλιο πόλεμο» ανάμεσα στους αγρότες της περιοχής, υποδαυλίζοντας τοπικιστικές αντιθέσεις και ενδοαγροτικές αντιπαραθέσεις. Επιχειρούν να στρέψουν τον ένα νομό εναντίον του άλλου, τον αγρότη κατά του συναδέλφου του, για να μη στραφούν όλοι μαζί εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, που ευθύνεται για τη λειψυδρία, αφού δεν προχωράει στην κατασκευή των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και αρδευτικών έργων. Στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν και να οξύνουν το «κλίμα» τοπικών διαμαχών για τη διαχείριση του λειψού νερού, οι κυβερνώντες έχουν την αρωγή τοπικών κομματικών και άλλων παραγόντων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και εκμεταλλεύονται τον «τοπικό πατριωτισμό» κάποιων ανεγκέφαλων επίδοξων «Ουτσεκάδων», οι οποίοι, χωρίς να το αντιλαμβάνονται, μετατρέπονται σε «όργανά» τους. Θα πρέπει, όμως, όλοι να αντιληφθούν ότι αυτά είναι «επικίνδυνα παιχνίδια», που μπορούν να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Και, εν πάση περιπτώσει, όλοι αντιλαμβάνονται ότι όσο ορθολογικά και δίκαια αν γίνει η κατανομή και η διάθεση του υπάρχοντος νερού, το πρόβλημα δε λύνεται, αφού θα πρόκειται για «μοιρασιά της ανέχειας». Επομένως, ο αγώνας για την επίλυση του προβλήματος θα πρέπει να είναι ενωτικός, με τη συμμετοχή των αγροτών όλων των θεσσαλικών νομών και μετωπικός εναντίον της κυβέρνησης για την ανατροπή της «άνυδρης» πολιτικής της.