"Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και αντικομμουνισμό θα κάνουμε και "κουλτούρα" θα δείξουμε ότι διαθέτουμε", σκέφθηκαν προφανώς οι επιτελείς της "Απογευματινής", που για να πουλά αρέσκεται, συχνά - πυκνά, σε πρωτοσέλιδα φόνων, καλλιστείων, σκανδαλιστικών ερώτων και άλλης παρόμοιας, "δημοσιογραφικής" λεγόμενης, "βοσκής" για τους αναγνώστες της. Στις 29/12 όμως, επ' ευκαιρία των 80χρονων του ΚΚΕ, "προώθησαν" την "κουλτούρα" με το σχόλιο "Το ΚΚΕ και ο Παλαμάς". Βοηθός τους κάποιο αντικομμουνιστικό, αλλά περί τη λογοτεχνία αφελέστατο "πόνημα" του Γ. Θεοφάνους (γραμματέας του "Ιδρύματος Δημοκρατίας - Κων. Καραμανλής"). Ο περί ου ο λόγος οργίζεται που οι αγώνες του ΚΚΕ και ενέπνεαν τα γράμματα και τις τέχνες και πλαισιώνονταν από την πλειοψηφία των ανθρώπων του πολιτισμού. Αγανακτεί, που, ενώ η "Δεξιά" ή το "Κέντρο" κυβερνούσαν, "υπήρχε μια πολιτιστική κυβέρνηση που ανήκε στο ΚΚΕ και στον ευρύτερο μαρξιστικό χώρο" και θεωρεί ότι "αυτή η αόρατη κυβέρνηση διευθύνει από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα την πνευματική και γενικότερα πολιτιστική ζωή της χώρας". Και επειδή "πονηματογράφος" και εφημερίδα φοβούνται τα οράματα που εμπνέουν, επιστρατεύουν το ψέμα: Οτι "το ΚΚΕ αποκήρυξε τον Παλαμά, τον μισούσε, έκανε πόλεμο στο έργο του και δε μετείχε στην κηδεία του", επειδή ο ποιητής δεν εναντιώθηκε στο Ιδιώνυμο, το '28. Τι να τους πει κανείς; Οτι και οι ποιητές οφείλουν να υπερασπίζονται τα δίκαια του λαού; Οτι αυτή η πολιτική μεταστροφή του Παλαμά έχει επικριθεί και από επιφανείς, μη κομμουνιστές, μελετητές της λογοτεχνίας; Οτι παρά τη στάση του με το Ιδιώνυμο δε σταμάτησε η "επικοινωνία" του Παλαμά με κομμουνιστές ομοτέχνους του (λ.χ. με τον Ρίτσο); Οτι οι κομμουνιστές ήταν που σ' όλα τα μετά το '28 χρόνια, δεσμώτες ή ελεύθεροι, θαύμαζαν τόσο την παλαμική ποίηση που την απομνημόνευαν για να ψυχ-αγωγούνται αυτοί και τα παιδιά τους; Οτι οι προσφιλείς του "Δεξιο-Κεντρώες" κυβερνήσεις εξαφάνισαν σχεδόν από τα σχολικά βιβλία τον Παλαμά;