«Τότε στην Κατοχή βγήκε από το θρυλικό ΕΠΟΝίτικο χωνί η διαταγή: «Να κλείσουν μέχρι αύριο το πρωί όλες οι χαρτοπαικτικές λέσχες, οι ντεκέδες, τα παράνομα πορνεία! Οσα δεν κλείσουν, θα τα σπάσουμε». Δύο που δεν έκλεισαν στο Δουργούτι καταστράφηκαν απ' τους ΕΠΟΝίτες. Το ίδιο χωνί αντηχούσε στην απελευθέρωση: «Νέοι και νέες. Σήμερα ανοίγει η λέσχη της ΕΠΟΝ. Εκεί θα βρείτε το βιβλίο σας, το παιγνίδι σας, τη μουσική και το χορό, το θέατρό σας». Περιοδικό της ΕΠΟΝ «Νέα Γενιά», 25.2.1946

Κ. Βάρναλης

Είναι ο κώδικας χειραγώγησης και ναρκωκαταστολής που εκπροσωπεί η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., προκειμένου να εντείνει ακόμα μια μορφή κοινωνικού ελέγχου για λογαριασμό της βαρβαρότητας ενός συστήματος που στρεβλώνει το περιεχόμενο κάθε μορφής δικαιώματος, καταργεί δημοκρατικές ελευθερίες, μισθούς και συντάξεις, που ξεζουμίζει ανθρώπους.

«Η αποποινικοποίηση της χρήσης ναρκωτικών υπαγορεύθηκε από τη σκέψη ότι η χρήση ναρκωτικών αποτελεί πράξη αυτοπροσβολής του εννόμου αγαθού από το φορέα του(...). Θα έπρεπε αυτή η πράξη να αντιμετωπισθεί από το νομοθέτη και το νόμο με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζει η πολιτεία μας άλλες αυτοπροσβολές (αλκοόλ, τσιγάρο)», αναφέρεται στο νομοσχέδιο. Βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι κοινωνικά αποδεκτές ουσίες με μη αποδεκτές, επιχειρείται να καμφθούν οι αντιδράσεις απέναντι στην τοξικοεξάρτηση και να επιτευχθεί η ανοχή και ο συμβιβασμός με το πρόβλημα, να πολλαπλασιαστούν οι νόμιμοι και μόνιμοι χρήστες. Είναι ανήθικο να δικαιολογείται ως κάτι φυσικό η «αυτοπροσβολή του εννόμου αγαθού από τον φορέα του» και να επιδιώκεται με κάθε τρόπο η διασφάλιση του αυτοεξευτελισμού και η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας του εξαρτημένου. Πώς είναι δυνατόν ένας εξαρτημένος να προστατεύσει τον εαυτό του, όταν εξάρτηση σημαίνει φραγμός στη διαδικασία αυτογνωσίας και κοινωνικής συνειδητοποίησης;

«Οι πραγματικές εξελίξεις στο διεθνή και εγχώριο ορίζοντα κατά την τελευταία 30ετία υπερακόντισαν ποσοτικά και ποιοτικά τις προβλέψεις του νομοθέτη. Σημειώνουμε τα κυριότερα ευρήματα(...) Η στήριξη της προληπτικής πολιτικής ιδίως στην καταπολέμηση της προσφοράς, διέψευσε τις προσδοκίες». Είναι πρόκληση να γίνεται λόγος για διεθνή αποτυχία της προληπτικής πολιτικής, όταν σε όλες τις χώρες της ΕΕ και των ΗΠΑ, οι όποιες παρεμβάσεις πρόληψης γίνονται είναι αποσπασματικές, χωρίς τα απαραίτητα κονδύλια και επαρκές προσωπικό και το βάρος της πολιτικής τους δίνεται στη πριμοδότηση της υποκατάστασης. Οταν στη χώρα μας τα Κέντρα Πρόληψης, η μοναδική πρωτοβουλία πρόληψης, αγκομαχά σ' ένα στρεβλό θεσμικό πλαίσιο με εργαζόμενους να μένουν απλήρωτοι για μήνες...

Αυτό το νομοσχέδιο είναι εγκληματικό και επικίνδυνο, υποθηκεύει το μέλλον αυτού του τόπου, στρέφεται ενάντια στην ανθρώπινη ζωή. Καθήκον όλων, να μείνει στα χαρτιά.