Ισως στην Ελλάδα να εμφανίζεται με μεγαλύτερη ένταση το τελευταίο χρονικό διάστημα, ως μια συγκροτημένη κυβερνητική δράση, αλλά σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και όχι μόνο, εφαρμόζεται για αρκετά χρόνια και υπάρχει πλούσια εμπειρία. Πρόκειται για τη λεγόμενη «Κοινωνική Οικονομία» ή «τρίτο τομέα της οικονομίας». Αποτελεί μια επεξεργασμένη πολιτική των κυβερνήσεων της άρχουσας τάξης, που έχει σχέση με προβλήματα ανεργίας, φτώχειας, κοινωνικής πολιτικής, ως απάντηση στις οξύτατες συνέπειες που δημιουργεί στα λαϊκά στρώματα η πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Γιατί βεβαίως αυτά τα προβλήματα, σύμφυτα του καπιταλισμού, και της πολύμορφης, ολοένα αυξανόμενης έντασης της εκμετάλλευσης, καμιά πολιτική διαχείρισης δεν μπορεί να εξαλείψει. Γιατί καμιά πολιτική διαχείρισης δεν επιδιώκει να αντρέψει τις αιτίες τους, την εκμετάλλευση. Ισα - ίσα την αυξάνουν με τις αναδιαρθρώσεις. Δεν πάνε λοιπόν να εξαλείψουν, ούτε καν να λύσουν προβλήματα ανεργίας ή κοινωνικής πολιτικής. Πάνε να αμβλύνουν την οξύτητα των συνεπειών. «Ο άνθρωπος προηγείται του Κεφαλαίου και το κέρδος δεν είναι αυτοσκοπός αλλά εργαλείο για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου», σύμφωνα με τον Ελ. Τζιόλα. Αυτό υλοποιεί η «Κοινωνική Οικονομία». Να λοιπόν που το σύνθημα των «νεοαριστερών» γίνεται πράξη από την κυβέρνηση.

Η προώθηση της «Κοινωνικής Οικονομίας» στηρίζεται στη στρατηγική κατεύθυνση που έδωσε η Διάσκεψη υπουργών Κοινωνικής Πολιτικής του ΟΟΣΑ τον Ιούνη του 1998, σύμφωνα με την οποία δημιουργείται «το κράτος που ρυθμίζει το κοινωνικό περιβάλλον αντί του κράτους που χορηγεί κοινωνικές παροχές». Στην ίδια διάσκεψη καθορίστηκαν σε γενικές γραμμές το περιεχόμενο, οι τομείς και ο χαρακτήρας των επιχειρήσεων του «τρίτου τομέα», ως εξής:

«Η Κοινωνική Οικονομία ή τρίτος τομέας της Οικονομίας απαρτίζεται από συνεταιρισμούς, ταμεία αλληλοβοήθειας, ενώσεις και ιδρύματα. Οι δράσεις της δεν εντάσσονται ούτε στο δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Ο τρίτος τομέας συμμετέχει με ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από τις κοινωνικές υπηρεσίες, τη φροντίδα για την υγεία, την παιδεία, την κατοικία, τις έρευνες, τον πολιτισμό, τη θρησκεία, μέχρι τις τοπικές πρωτοβουλίες για την ανάπτυξη, την απασχόληση, τα ταμεία υγείας και σύνταξης, τους αγροτικούς και αστικούς συνεταιρισμούς. Οι οργανισμοί Κοινωνικής Οικονομίας έχουν ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά:

• Την οργάνωσή τους με επιχειρηματικό πνεύμα
• Την επιδίωξη οικονομικών και κοινωνικών στόχων ταυτόχρονα
• Την ικανότητά τους να βρίσκουν καινοτομίες και δυναμικές λύσεις στα προβλήματα της ανεργίας και του κοινωνικού αποκλεισμού
• Τη συμβολή τους σε μια οικονομική ανάπτυξη που ενισχύει την κοινωνική συνοχή».

Σύμφωνα με τον υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Ελ. Τζιόλα στο διεθνές φόρουμ που οργάνωσε για την «Κοινωνική Οικονομία», «οι επιχειρήσεις Κοινωνικής Οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι πλήρως οργανωμένες, με επαγγελματικό management, με πλήρη ανάπτυξη και διακριτά λειτουργικά τμήματα, με διευρυμένη συμμετοχή. Ανοικτές στην τοπική κοινωνία και τους φορείς, ευέλικτες ώστε να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς, παράγοντας σύγχρονες υπηρεσίες και ποιοτικά προϊόντα». Επομένως πρόκειται για έναν επιχειρηματικό τομέα που θα δρα με τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.