Στην ευρύτερη περιοχή του Ασωπού, ενάμιση χρόνο μετά την κυβερνητική παραδοχή, η μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα συνεχίζεται. Οι μεγάλες βιομηχανικές μονάδες των Οινοφύτων και των γύρω περιοχών, εξακολουθούν να μετατρέπουν τον Ασωπό σε χαβούζα επικίνδυνων αποβλήτων. Η κυβέρνηση, όπως και οι νομαρχιακές και δημοτικές αρχές, που στηρίζονται από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, εξακολουθούν να μοιράζουν «θα» και να μην προχωρούν σε ουσιαστικές ενέργειες. Τα δε πρόστιμα, που κατά καιρούς επιβάλλονται μόνο ως ...χάδι μπορούν να εκληφθούν. Η κατάσταση, όχι μόνο δεν είναι καλύτερη απ' ό,τι ενάμιση χρόνο πριν, αλλά αντιθέτως ολοένα και χειροτερεύει.

Τα αποτελέσματα αυτής της κατάστασης είναι πολυποίκιλα. Η μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα δεν επηρεάζει μόνο το νερό της περιοχής, αλλά κάθε πτυχή της ζωής και της εργασίας σε όλη την περιοχή από τα Οινόφυτα μέχρι τη Θήβα και από την Αυλίδα μέχρι τα σύνορα της Αττικής. Το εργασιακό περιβάλλον, η αγροτική παραγωγή, η παραγωγή τροφίμων και η μόλυνση των υδάτων αποτελούν εκφάνσεις του ίδιου, κατεξοχήν πολιτικού, προβλήματος.

Η μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα στην ευρύτερη περιοχή του Ασωπού, δεν είναι καινούριο πρόβλημα. Από το 1996 (επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ), είχαν διαπιστωθεί τα πρώτα δείγματα μόλυνσης, λόγω της ανεξέλεγκτης ρίψης βιομηχανικών αποβλήτων στον Ασωπό ποταμό. Οι μετέπειτα κυβερνήσεις (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα, αλλά άφησαν την κατάσταση να συνεχιστεί. Αυτή η «ανοχή» των κυβερνήσεων στη συνεχιζόμενη μόλυνση, αποτελούσε μια ξεκάθαρη πολιτική επιλογή ενίσχυσης των βιομηχάνων.

Το καλοκαίρι του 2007, η κατάσταση έφτασε στην κυριολεξία στο απροχώρητο. Η κυβέρνηση αναγνώρισε πως «υπάρχει πρόβλημα», κάτω από την πίεση φορέων και κατοίκων. Αντί, όμως, ως όφειλε, να πάρει τα απαραίτητα εκείνα μέτρα που θα σταματούσαν τη μόλυνση, κατέφυγε στην εύκολη λογική των προστίμων. Λογική, κάθε άλλο παρά αποτρεπτική για τις μεγάλες βιομηχανίες, οι οποίες ανεξέλεγκτα συνέχιζαν τη μόλυνση. Κι αυτό ενισχύεται απ' το γεγονός ότι τα πρόστιμα αποτελούν μόλις ένα μικρό ποσοστό επί του συνολικού τζίρου, ενώ, αντιθέτως, η εφαρμογή της «αντιρρυπαντικής» τεχνολογίας είναι πολυδάπανη. Στην ουσία - και παρά το πώς η κυβέρνηση θέλει να παρουσιάσει την πολιτική της - τα πρόστιμα είναι «χάδι» για τις βιομηχανίες.

Την ίδια στιγμή, συνεχίζονται οι υποσχέσεις και τα «θα». «Το κράτος δεν είναι απόν», επισημαίνει ο Θανάσης Παντελόγλου στον «Ρ», χημικός και μέλος του Ινστιτούτου Τοπικής Αειφόρου Ανάπτυξης και Πολιτισμού (ΙΤΑΠ), απαντώντας σε όσους διατείνονται ότι το κράτος «δεν υπάρχει». Οπως σημειώνει χαρακτηριστικά «η πλάτη που βάζει το κράτος, για να συνεχίσουν την κερδοφορία τους οι μεγαλοβιομήχανοι, είναι τα "θα", που δίνουν χρόνο απόσβεσης των επικίνδυνων διαδικασιών παραγωγής». Το κράτος, δηλαδή, υπάρχει και λειτουργεί υπέρ των μεγαλοβιομηχάνων.

Μη πόσιμο παραμένει το νερό στην ευρύτερη παρα-Ασώπεια περιοχή. Μάλιστα, όπως σημειώνει ο Θ. Παντελόγλου, «βρίσκονται ποσότητες εξασθενούς χρωμίου από 1 έως και 40 μg ανά λίτρο νερού σε όλες τις περιοχές γύρω απ' τα Οινόφυτα». Είναι ενδεικτικό ότι στη Θήβα, σύμφωνα με «Πιστοποιητικό Χημικών Αναλύσεων Δειγμάτων Νερού», για το Φλεβάρη του 2009 (Α.Π. 2188Γ), βρέθηκε εξασθενές χρώμιο μέχρι και 22 μg ανά λίτρο νερού, όταν σύμφωνα με τους επιστήμονες, δε θα πρέπει να υπάρχει καθόλου (να είναι «μηδενική» η ποσότητα). Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι το πρόβλημα, όχι μόνο δεν έχει λυθεί, αλλά αντιθέτως παραμένει. Οπως, όμως, καταγγέλλει ο Θ. Παντελόγλου, «τα νερά στη Θήβα τα "αραιώνουν", προκειμένου οι ποσότητα εξασθενούς χρωμίου να πέσει κάτω απ' τα 49 μg ανά λίτρο».

Η κατάσταση, όμως, δεν είναι και πολύ καλύτερη στα Οινόφυτα, παρά το γεγονός ότι μετά τις αντιδράσεις φορέων και κατοίκων, έχουν υδροδοτηθεί από την ΕΥΔΑΠ. Ο δήμαρχος Οινοφύτων Γιώργος Θεοδωρόπουλος, σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του, δηλώνει ότι «το νερό είναι πόσιμο». Το νερό, όμως, των Οινοφύτων έρχεται με αγωγό από την Υλίκη και διυλίζεται σε διυλιστήριο του δήμου. Ωστόσο, επειδή οι προδιαγραφές του διυλιστηρίου αφορούσαν νερό Μόρνου κι όχι Υλίκης (σ.σ.: διαφορετική ποιότητα νερού) το αποτέλεσμα είναι να μη διυλίζεται όπως πρέπει. Σήμερα, το νερό που τρέχει στις βρύσες των σπιτιών, μπορεί να μην έχει εξασθενές χρώμιο, έχει ωστόσο «αυξημένες ποσότητες χλωρίου, λάσπες και μυρίζει», όπως μας λέει ο Θ. Παντελόγλου.

«Το παράδειγμα του δήμου Οινοφύτων, δικαιώνει πλήρως τις θέσεις μας», δηλώνει στον «Ρ» ο Βαγγέλης Ξένος, μέλος του Γραφείου Περιοχής Στερεάς Ελλάδας του ΚΚΕ. «Το ΚΚΕ θεωρεί ότι το νερό είναι φυσικός πόρος, κοινή κληρονομιά, και ως τέτοιο πρέπει να αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία. Είναι απαραίτητη, λοιπόν, η κεντρική διαχείριση και η κατασκευή απ' το κράτος διυλιστηρίων που θα μεταφέρουν, καθαρό, πόσιμο νερό σε όλες τις παρα-Ασώπειες περιοχές από τη Θήβα μέχρι τα Οινόφυτα και την Αυλίδα, που αντιμετωπίζουν οξυμένο πρόβλημα. Το πλέον σημαντικό είναι να παρθούν τα κατάλληλα εκείνα μέτρα, ώστε να σταματήσει η παραπέρα μόλυνση της περιοχής. Το πόσιμο νερό είναι ένα κομμάτι του προβλήματος. Σημαντικό κομμάτι, είναι επίσης η υγεία των εργαζομένων και των κατοίκων. Ο υπόγειος ορίζοντας, με το πολύτιμο νερό του - που τροφοδοτεί και την αγροτική παραγωγή - πρέπει να καθαρίσει».

Σοβαρά προβλήματα υπάρχουν και στην αγροτική παραγωγή. Ο Γιάννης Ζαμπετάκης, επίκουρος καθηγητής Χημείας Τροφίμων του Πανεπιστημίου Αθηνών σημειώνει στον «Ρ»: «Φαίνεται πως τα βαρέα μέταλλα, με τα οποία έχει μολυνθεί ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας, περνούν και στα τρόφιμα. Το πρόβλημα, συνέχισε, δεν είναι τοπικό, όπως διατείνονται, αλλά πανελλήνιο, απ' τη στιγμή που αυτά τα τρόφιμα μεταφέρονται σε όλη την Ελλάδα». Ζήτησε, δε, να υπάρξουν έλεγχοι απ' το κράτος ιδιαίτερα στα αγροτικά προϊόντα που παράγονται στην περιοχή που έχουν βολβούς. Επιπλέον, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας πως οι ευθύνες της πολιτείας και των κυβερνήσεων είναι τεράστιες, προειδοποιώντας, παράλληλα, πως υπάρχουν «πολλοί "Ασωποί" στη χώρα».