Αυτό που σήμερα επιδιώκει η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία είναι να ενταχτούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι στη μαζική πάλη, να βγουν στις πλατείες, στους δρόμους, να απαιτήσουν το δίκιο τους, να κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί. Να ανακτήσουν οι εργαζόμενοι την ταξική τους συνείδηση - βασικό χαρακτηριστικό της οποίας είναι ο προλεταριακός διεθνισμός - που σε μεγάλο βαθμό αποδυναμώθηκε κάτω από την επίδραση των πολιτικών του κεφαλαίου αλλά και κάτω από την επίδραση των ρεφορμιστικών δυνάμεων μέσα στο εργατικό κίνημα.

Τα παραπάνω σημειώνει στον «Ρ» ο Βαλεντίν Πάντσο, αναπληρωτής γενικός γραμματέας της ΠΣΟ, μιλώντας για τις δραστηριότητες που η ΠΣΟ προετοιμάζει για την 1η Απρίλη με σύνθημα «Αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση», σε μία περίοδο που -όπως τονίζει ο συνδικαλιστής - η οργάνωση της πάλης των εργαζομένων αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία, μπροστά στην κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης και λόγω της κρίσης.

«Τα πράγματα δεν αλλάζουν μέσα από τα γραφεία. Κάθε κατάκτηση της εργατικής τάξης, ιστορικά, ήρθε μέσα από την ενεργό δράση των εργαζομένων», υπογραμμίζει ο Β. Πάντσο, εξηγώντας ότι οι δραστηριότητες που σχεδιάζει η ΠΣΟ για την 1η Απρίλη αναδεικνύουν ότι «μπαίνουμε σε μια νέα φάση. Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις μας να συνοδεύονται από δράση, σχεδιασμένη, σε διεθνές επίπεδο».

Η πλατιά απήχηση που συναντά η πρωτοβουλία της ΠΣΟ σε όλες τις περιοχές του πλανήτη αποτυπώνει το πόσο αυξάνεται το κύρος και η επιρροή της Ομοσπονδίας: «Στην Ινδία, έχουν ήδη ανακοινώσει ότι θα συμμετάσχουν οι πιο σημαντικές ομοσπονδίες και τα συνδικάτα της χώρας, αυτό σημαίνει ενεργοποίηση τουλάχιστον 10 εκατ. εργαζομένων. Αντίστοιχα προχωρά ο συντονισμός και με οργανώσεις από άλλες χώρες, το Νεπάλ, τις Φιλιππίνες, το Πακιστάν (παρά τις μεγάλες δυσκολίες που υπάρχουν, αναπτύσσονται δραστηριότητες)», εξηγεί ο Β. Πάντσο.

Από τη Λατινική Αμερική, έχουν ήδη επιβεβαιώσει τη συμμετοχή τους οργανώσεις από τη Βραζιλία, τριτοβάθμιες, δευτεροβάθμιες από διάφορους κλάδους, πολλές που δεν ανήκουν στην ΠΣΟ αλλά σε άλλη διεθνή οργάνωση, με διαδηλώσεις να προετοιμάζονται σε διάφορες πόλεις (Σάο Πάολο, Μπραζίλια κ.α.) Τη συμμετοχή τους έχουν επιβεβαιώσει οργανώσεις από την Ουρουγουάη (όπου η συνομοσπονδία δεν ανήκει σε καμιά διεθνή οργάνωση), την Αργεντινή (συμμετοχή με ειδική αξία, αφού οι επαφές που ως τώρα είχε η ΠΣΟ στη χώρα ήταν πολύ περιορισμένες), τη Χιλή, το Περού (με επικεφαλής τα πολλά συνδικάτα από τις Κατασκευές), το Εκουαδόρ, το Μεξικό (με τη συμμετοχή εργαζομένων από κλάδους στρατηγικής σημασίας), τη Νικαράγουα (με επικεφαλής τα συνδικάτα από τις Υπηρεσίες), την Κολομβία (όπου προγραμματίζονται διάφορες απεργιακές κινητοποιήσεις). Ακόμα, συνεχίζονται οι επαφές με οργανώσεις από τη Βενεζουέλα, τον Παναμά και αλλού.

Από την Ευρώπη, τη συμμετοχή τους έχουν επιβεβαιώσει ορισμένες από τις «οργανώσεις που διακρίνονται για τη δυναμική τους, οργανώσεις από τη Γαλικία, την Καταλονία, τη Χώρα των Βάσκων, τα Κανάρια Νησιά, την Πορτογαλία. Φυσικά, κινητοποιήσεις θα γίνουν κι εδώ στην Ελλάδα, από το ΠΑΜΕ. Είμαστε σε επαφή ακόμα με συνδικάτα όπως, π.χ. από τη Μασσαλία», υπογραμμίζει ο συνδικαλιστής.

Μεγάλη σημασία έχει η προσπάθεια για να γίνει γνωστή η ΠΣΟ και η δράση της στην Αφρική, από όπου μέρος στις εκδηλώσεις της 1ης Απρίλη «θα πάρουν συνδικάτα από τη Σενεγάλη, τη Γουινέα - Μπισάο. Είμαστε σε επαφή με το Σουδάν και άλλες χώρες». Ταυτόχρονα, δράση για την προετοιμασία των κινητοποιήσεων (που σε πολλές χώρες θα έχουν τη μορφή απεργιών) έχουν αναλάβει αρκετές διεθνείς κλαδικές οργανώσεις, όπως αυτή στις Κατασκευές, την Ενέργεια, τις Δημόσιες Υπηρεσίες.

Η δράση που επιδιώκουν να αναπτύσσουν η ΠΣΟ και τα μέλη της «δεν είναι διαμαρτυρία για τη διαμαρτυρία. Δεν είναι απλά αόριστη έκφραση δυσαρέσκειας. Αφορά την ένταση της πάλης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων - γιατί εμείς θέλουμε να οικοδομήσουμε τη συμμαχία όλων των λαϊκών στρωμάτων που είναι θύματα του καπιταλιστικού μοντέλου - για να ζητήσουν αλλαγές. Αλλαγές βαθιές, δομικές, που αναδεικνύουν ότι το καπιταλιστικό σύστημα δεν πάει άλλο, δεν μπορεί να δώσει τη λύση», υπογραμμίζει ο Β. Πάντσο. «Αυτή είναι και η διαφορά με το ρεφορμιστικό συνδικαλισμό, που δε ζητά την αλλαγή», επισημαίνει.

«Εμείς δε συμμεριζόμαστε την άποψη που λέει ότι οι πολυεθνικές που κέρδισαν αμύθητα κέρδη, τώρα, με την κρίση, να λένε στον εργάτη, "αν θέλεις να έχεις δουλειά, παραιτήσου από κάθε αύξηση στους μισθούς, παραιτήσου από τα δικαιώματά σου..." Οι πολυεθνικές έχουν κερδίσει τεράστια κέρδη, αυτές είναι που πρέπει να πληρώσουν την κρίση. Γι' αυτό και κεντρικό σύνθημα των κινητοποιήσεών μας είναι "την κρίση να πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν, όχι οι εργαζόμενοι"», καταλήγει μεταξύ άλλων ο αναπληρωτής γγ της ΠΣΟ.